Halit
Ziya Uşaklıgil, yazdığı yüz elliye yakın öyküsüyle, modern Türkçe öykünün
önemli isimlerinden biri olmasına rağmen büyük ölçüde romanları ile öne
çıkarılan bir yazar olagelmiştir. Bu çalışmanın amacı Halit Ziya öykülerinde
“modern birey olma hali”nin “yazma edimi” üzerinden nasıl temsil edildiği,
özellikle ben-anlatıcının günlük, mektup ve anı defterlerini kullanarak iç
dünyasını okura nasıl aktardığı, bu aktarmayı, temsili nasıl sorunsallaştırdığı
ve bütün bunların geleneksel hikâye anlatıcılığından nasıl ayrıştığını
çözümlemektir. İncelenen öykülerde bazı anlatısal özellikler tekrar eden bir
yapıya sahiptir. Bu yapının şu üç temel özelliği mevcuttur: a) Birçok öykü,
günlük-mektup ya da anı biçiminde ben-anlatıcı kullanılarak yazılmıştır, b) bu
anlatıların genelinde çerçeve hikâye kullanılarak bir başka ben-anlatıcı
anlatılanları nakletme işlevini yüklenir 3) anlatı içerisindeki çoğu “yazma
edimi” eksik ve tamamlanmamış olmalarıyla dikkat çeker. İncelemede ortaya konan
bu üç noktanın Halit Ziya yazınında geleneksel hikâye anlatıcısının dönüşüme
uğratılmasına, anlatmanın, yazmanın ve temsilin sorunsallaştırılmasına karşılık
geldiği öne sürülmektedir.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 15 Mart 2019 |
Gönderilme Tarihi | 1 Nisan 2019 |
Kabul Tarihi | 2 Nisan 2019 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2019 Cilt: 8 Sayı: 1 |