The Analysis of the Term Ortsverbundenheit (Dependency on the Location Relationships) in Heidegger

Yıl 2018, Sayı: 8, 64 - 72, 18.01.2018

Arslan Topakkaya

Öz

This paper attempts to analyze the concept of dependency on location relationships by M.

Heidegger, who is the most influential thinker of 20th century philosophy in general, and

contemporary German philosophy specifically. This concept naturally not only has a philosophical

content but also a spatial, vital, sociological and psychological content. Being tied to

places first of all requires being a resident in a certain place. And being a resident is to “dwell”

or to “live” in a particular geography of the world. To dwell in means to find rest in a place

and to have rest in an another meaning is to have peace and comfort. In short, to be tied to

roots and hold onto them refers to sitting, taking root, to secure one’s position and in another

saying to find peace; meanwhile the opposite of all these refers to having no fixed place, to be

rootless, to be cut off from roots and to be baseless. The natural outcome of becoming rootless

is to ‘change place’, that is to say to migrate. Holding onto roots and migrating are two terms

that excludes one another constantly. Sustaining the relationship with the roots and the relationship

with the underground is the primary condition for a tree to produce fruit. A tree that

loses its connection with the roots cannot maintain its existence. When applying this relationship

to human, it is possible to talk about a “withering away”, “decaying” or “not adopting

to present place”; even if we cannot talk about an absolute death in the sense we know. The

sine qua non for a person to be successful and happy is to be attached to his roots. Here, the

attachment to roots should not be understood as a spatial relationship. Being tied to roots also

means being bound to a culture, a system of values, a language and a tradition. At this point,

the psychology of the immigrants whose relationship with their motherland and people are

cut off is the matter of discussion. A person who immigrates is a man whose values that make

him who he is are shattered and who does not know exactly how to nourish these values in

the new land or country he wants to take roots. In this context, to migrate is a rootless person’s

search for roots, which is the hardest task a person could fulfill in life, rather than simply the

spatial sense to travel from one place to another. This paper attempts to scrutinize the idea of

migration in philosophical, psychological and sociological aspect with Heidegger’s notion of

‘Dependency on Roots’.

Anahtar Kelimeler

Heidegger, Dependency on Roots, Migration, Space, Culture, Value, Dwelling, Human

M. Heidegger’de Köklere Bağlılık (Ortsverbundenheit) Kavramının Tahlili

Öz

Makalede genelde 20. yüzyıl felsefesinin özelde ise Çağdaş Alman felsefesinin en önemli düşünürü

olan M.Heidegger’,in “Köklere Bağlılık” kavramı analiz edilmeye çalışılacaktır. Bu

kavram doğal olarak sadece felsefi bir içeriğe sahip olmayıp; aynı zamanda mekânsal, yaşamsal,

sosyolojik ve psikolojik bir muhtevaya da sahiptir. Köklere bağlı olmak her şeyden önce

belirli bir yerde mukim olmayı gerektirir. Mukim olmak ise dünyanın belirli bir coğrafyasında

“oturmak” ya da “iskân ermek” demektir. “İskân etmek” Arapça anlamıyla bir yerde “sukün

bulmak” , “sükûna ermek” uzak anlamıyla ise “rahat ve huzura” ermek demektir. Kısaca Köke

bağlı olmak ve bağlı kalmak, oturmak, kök salmak, yerini sağlamlaştırmak ve böylece sükûna

ermek demek iken bütün bunların tersi ise yersiz yurtsuz olmak, kökünden kesilmek, köksüzleşmek

demektir. Köksüzleşmenin doğal bir sonucu ise zorunlu olarak “yer değiştirmek”

yani göç etmek demektir. Köklere bağlı olmak ya da bağlı kalmak ile göç etmek bu bağlamda

sürekli olarak birbirlerini dışlayan iki kavramdır. Bir ağacın meyve vermesinin temel şartı

ağacın kökle yani görünmeyen toprak altıyla ilişkisini devam ettirmesidir. Kökünden çıkan

bir ağaç maalesef varlığını devam ettiremez. Bu ilişkiyi insan uyguladığımızda tam bir ölümden

bahsedemezsek bile bir “solma”, “sararma”, “çürüme” veya “ yerini beğenmemeden” bahsetmek

pekala mümkündür. Başarılı ve mutlu bir insanın mutlaka yerine getirmesi gereken

ilk şart onun köküne bağlı olmasıdır. Burada köke bağlılık sadece mekânsal bir özellik olarak

anlaşılmamalıdır. Köke bağlı olmak aynı zamanda bir kültüre, bir değerler sistemine, bir dile

ve bir geleneğe bağlı olmak demektir. Tam da bu noktada köküyle ilişkisi kesilip vatanından

ya da yurdundan uzaklaşıp yurtsuz kalan göçmenlerin yaşadıkları halet-i ruhiye söz konusu

olmaktadır. Göç eden bir insan kendisini kendisi yapan bütün unsurları sarsılmış olan, bu

değerler sistemini kök salmak istediği yeni bir vatan ya da yurtta nasıl filizlendireceğini veya

bunu başarıp başaramayacağını tam olarak bilmeyen insandır. Bu bağlamda “göç etmek” basit

bir biçimde mekânsal anlamda bir yerden başka bir yere intikal etmekten daha ziyade “köklerden

koparılmış” birisinin yeni bir “kök” arama girişimidir ki bu belki de dünyada insanın

başarabileceği en zor bir iş olarak karşımıza çıkmaktadır”. Bu bildiri de “göç” olgusu Heidegger’in

“Köklere Bağlılık” kavramından hareketle felsefi, psikolojik ve toplumsal anlamda

irdelenmeye çalışılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Heidegger, Köklere Bağlılık, Göç, Mekân, Kültür, Değer, İskân, İnsan

Kaynakça

• Heidegger, Martin, Sein und Zeit, 18.Auflage, Tübingen 2001.
• Heidegger, Martin, Vorträge und Aufsätze, Pfullingen 1954.
• Heidegger, Hermann [Hrsg.], Martin Heidegger, Gesamtausgabe: 1.Abteilung, Veröffentlichte Schriften 1910–1976, Band 13, Aus der Erfahrung des Denkens. 2. Auflage. Stuttgart 2002, ss..156–157.
• Heidegger, Martin „Bauen Wohnen Denken“. In: Vorträge und Aufsätze.Gesamtausgabe. Frankfurt a. M. 2000, ss. 145–164.
• Hüppauf, Bernd „Heimat – die Wiederkehr eines verpönten Wortes. Ein Populärmythos im Zeitalter der Globalisierung“. In: Heimat. Konturen und Konjunkturen eines umstrittenen Konzepts. Hrsg. von Gunther Gebhard, Oliver Geisler und Steffen Schröter. Bielefeld 2007, ss.109–144.
• Joisten, Karen (2003). Philosophie der Heimat – Heimat der Philosophie. Berlin 2003.
• Marten, Rainer (1980). Heideggers Heimat: Eine Philosophische Herausforderung.In: U. Guzzoni (Hrsg.), Nachdenken über Heidegger: Eine Bestandsaufnahme Hildesheim: Gerstenberg Verlag. S.136–159.
• Nietzsche, Friedrich (1923). Jugendschriften: Dichtungen Dichtungen, Aufsätze, Vorträge, Aufzeichnungen und philologische Arbeiten, 1858-1868. München 1923,
• Neef, Sonja [Hrsg.] An Board der Bauhaus: Zur Heimatlosigkeit der Moderne. Bielefeld 2009.
• Soja, Edward. W., Postmodern Geographies. The Reassertion of Space in Critical Social Theory. London 1989.