Commercial agencies enable the merchant to offer its goods and/or services to a wider customer base than merchant could reach on his/her own. Sometimes agencies make a contract directly on behalf of their client, and sometimes they act as intermediaries for their client to make a contract. Thanks to these activitiesof the agency, merchants can engage in commercial activities that will appeal to a wider customer base. This increasing customer base adds economic value to the merchant’s commercial enterprise. However, if the agency contract is terminated, the agency’s right to remuneration for the transactions carried out on behalf of the client during the agency contract will cease, and the client will continue to benefit from the customer network he/she has gained for the client. The legislator has enabled goodwill indemnity in favor of the agency in return for this benefit. However, Article 122 of the Turkish Commercial Code provides an exception for the justified termination of the contract by the principal due to the agent’s fault. In this study, an attempt has been made to evaluate the provision of “if the contract is terminated by the client for justified reasons due to the fault of the commercial agency”, which the legislator has foreseen as one of the situations that terminate the commercial agency contract in the relevant provision.
Acenteler, tacirin tek başına ulaşabileceğinden daha fazla müşteri çevresine ürettiği mal ve/veya hizmeti sunabilmesine imkân tanır. Acenteler kimi zaman doğrudan müvekkili adına sözleşme yaparken kimi zaman ise müvekkilinin sözleşme yapmasına aracı olurlar. Acentenin bu faaliyetleri sayesinde tacirler daha geniş bir müşteri çevresine hitap edecek ticari faaliyette bulunurlar. Artan bu müşteri çevresi, tacirin ticari işletmesine ekonomik değer kazandırır. Ne var ki acentelik sözleşmesinin sona ermesi halinde, sözleşmenin devamı sırasında acentenin müvekkil için yaptığı işlemler bakımından elde ettiği ücret hakkı artık son bulacak ve fakat müvekkile kazandırdığı müşteri çevresi sayesinde müvekkil menfaat elde etmeye devam edecektir. Kanun koyucu bu menfaatin bir karşılığı olarak acente lehine denkleştirme isteminde bulunabilmeyi düzenlemiştir. Ancak 6102 sayılı Türk Ticaret Kanunu’nun 122. Maddesinin 3. fıkrasında, sözleşmenin acentenin kusuru sebebiyle müvekkil tarafından haklı sebeple feshi durumu için bir istisna getirilmiştir. Bu çalışmada; kanun koyucunun ilgili hükümde acentelik sözleşmesini sona erdiren hallerden birisi olarak öngördüğü “acentenin kusuru sebebiyle sözleşme müvekkil tarafından haklı sebeplerle feshedilmişse” hükmü üzerine değerlendirmelerde bulunulmaya çalışılmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Hukuk (Diğer), Ticaret Hukuku (Diğer) |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 5 Ocak 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 31 Aralık 2024 |
Gönderilme Tarihi | 5 Mart 2024 |
Kabul Tarihi | 16 Aralık 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 10 Sayı: 2 |