Bu makale, Hâricîliğin Nehrevân sonrası doğuya, özellikle Sicistan’a yönelişini kabile ve mezhep bağlamında incelemektedir. Sicistan, merkezi otoriteden uzaklığı, kabile asabiyetleri ve yerel halkın arayışları nedeniyle Hâricîliğin yayılmasında verimli bir zemin oluşturmuştur. Katârî b. el-Fücâe ve Hamza b. el-Edrek liderliğinde şekillenen hareket, siyasi ve dinî bir muhalefet biçimi olarak taşrada güçlü bir kimlik kazanmıştır. Yakub b. Leys es-Saffar’ın iktidara gelişiyle birlikte Sicistan’da istikrar sağlanmış, Hâricîliğin şehir merkezlerindeki etkisi büyük ölçüde sona ermiş ve bölgedeki belirleyiciliği ortadan kalkmıştır. Mezhebin imamet, kader ve muhalefet anlayışları doğrultusunda ortaya çıkan alt fırkaları, Sicistan’da yerel unsurlarla bütünleşerek özgün bir karakter sergilemiştir. Böylece, bölgedeki Hâricîliğin ortaya çıktığı şartlardaki Arap-kabileci karakterin ötesine geçtiği sonucuna varılmıştır. Bu çalışmada, doküman analizi yöntemi benimsenerek Hâricîliğin bölgesel bir örneği üzerinden, İslam Mezhepleri Tarihi bağlamında yerel okumaların taşıdığı önem ortaya konulacaktır.
İslam Mezhepleri Tarihi Sicistan Ezârika Katârî b. el-Fücâe Hamza b. el-Edrek
This article examines the eastward expansion of Khārijism after Nahrawān, focusing particularly on Sijistān, in the context of tribal affiliation and sectarian identity. Due to its remoteness from central authority, the strength of tribal ‘aṣabiyya and the spiritual-political aspirations of the local population, Sijistān provided fertile ground for the dissemination of Khārijī thought. The movement, shaped under the leadership of Qaṭarī b. al-Fujā’a and Ḥamza b. al-Adrak, gained a strong identity as a form of political and religious opposition in the periphery. With the rise to power of Ya‘qūb b. Layth al-Ṣaffār, stability was established in Sijistān, the urban influence of Khārijism significantly diminished, and its regional predominance came to an end. The sub-groups that emerged in line with the sect’s views on imāma, qadar, and opposition acquired a distinctive character in Sijistān through integration with local elements. Thus, it has been concluded that Khārijism in the region transcended the Arab-tribal character of the conditions under which it initially emerged. This study, employing the method of document analysis, aims to demonstrate the importance of local interpretations in the context of the History of Islamic Sects by way of a regional case of Khārijism.
History of Islamic Sects Sijistān Azāriqa Qaṭarī b. al-Fujā’a Ḥamza b. al-Adrak
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | İslam Mezhepleri |
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Erken Görünüm Tarihi | 28 Eylül 2025 |
Yayımlanma Tarihi | 30 Eylül 2025 |
Gönderilme Tarihi | 4 Temmuz 2025 |
Kabul Tarihi | 4 Eylül 2025 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2025 Cilt: 9 Sayı: 3 |
Türkiye İlahiyat Araştrımaları Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.