Investigation of Night Eating Syndrome Frequency in Adults in a Family Health Center

Yıl 2019, , 300 - 304, 20.09.2019

Ahmet Eray Elif Ateş , Turan Set

https://doi.org/10.21763/tjfmpc.610577

Cited By: 1

Öz

Objective: In this study, it was aimed to determine the frequency of
night eating syndrome (NES) risk in adults who appealed to a family health
center. Method: The research was structured as a cross-sectional study at
Gümüşhane Kürtün Family Health Center between February 2018 and August 2018. In
this study, sociodemographic information questionnaire and the Night Eating
Questionnaire (NEQ) were administered to 403 volunteers aged 18 years and over
who appealed to the family health center for any reasons. Participants who
received 25 points and above from the NEQ were considered positive for the risk
of NES. Also, the height and
weight of the participants were recorded. Results: The average age of participants was 40.5±15.4 years. Of these, 45.4% (n=183)
were male and 54.6% (n=220) were female. A total
of 11.7% (n= 47) of the sample screened positive for NES with a total NEQ score
of ≥25. No statistically significant association was found between a
positive NES screening result and some of the sociodemographic parameters
(gender, marital status, working status, place of residency)
(p>0.05). Significant positive associations emerged between a positive NES
screening and body mass index, age and smoking status (p<0.05). NES
was significantly more common in the participants who were living alone and
those with lower education (p<0.05). Conclusion: In this study, the
frequency of NES was found higher than in the other community based studies.
NES which can be observed in the general population and especially in obese
patients is overlooked even in family medicine and even in obesity polyclinics.
The diagnosis of individuals with NES will contribute to prevention of obesity.
In this context, it would be beneficial to disseminate screening for NES in primary
care.

 

Amaç: Bu çalışmada, bir
aile sağlığı merkezine başvuran erişkin bireylerde gece yeme sendromu (GYS)
riski sıklığının değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Yöntem: Bu araştırma Gümüşhane iline bağlı Kürtün 01 No’lu Aile
Sağlığı Merkezi’nde Şubat 2018 ile Ağustos 2018 tarihleri arasında kesitsel
olarak yapıldı. Çalışmada aile sağlığı merkezine herhangi bir sebeple başvuran
18 yaş ve üstü 403 gönüllü bireye sosyodemografik bilgi anketi ve gece yeme
anketi (GYA) uygulandı. GYA’dan 25 puan ve üzeri alanlar Gece Yeme Sendromu
(GYS) riski açısından pozitif kabul edildi. Ayrıca kişilerin boy ve vücut
ağırlıkları ölçülerek beden kitle indeksleri hesaplanıp kaydedildi. Bulgular: Katılımcıların yaş ortalaması
40,5±15,4 yıldı. Katılımcıların %45.4’ü (n=183) erkek, %54.6’sı (n=220)
kadındı.%11,7’si (n=47) GYA’dan ≥25 puan aldı. GYS taraması sonucunda pozitif
ve negatif gruplar arasında bazı sosyodemografik değişkenler (cinsiyet, medeni
durum, yaşadığı yer, çalışma durumu) açısından anlamlı bir ilişki tespit
edilmedi (p>0,05). Yaş, beden kitle indeksi ve sigara kullanımıyla GYS riski
arasında pozitif bir ilişki vardı ve fark istatistiksel olarak anlamlıydı
(p<0,05). GYS, yalnız yaşayanlarda ve eğitim durumu düşük olanlarda anlamlı
derecede daha sık görüldü (p<0,05).
Sonuç: Bu çalışmamızda GYS sıklığı diğer toplum temelli araştırmalara
kıyasla daha yüksek tespit edildi. Toplum genelinde özellikle de obezlerde
görülebilen GYS, aile hekimliği ve hatta obezite polikliniklerinde bile gözden
kaçmaktadır. GYS’li bireylerin tespit edilmesi obezite ile mücadeleye de katkı
sağlayacaktır. Bu bağlamda birinci basamak sağlık hizmetleri kapsamında GYS
taramasının yaygınlaştırılması faydalı olabilir.

Anahtar Kelimeler

Eating disorders, night eating syndrome, frequency, family practice, screening

Kaynakça

• 1. Stunkard AJ, Grace WJ, Wolff HG. The night-eating syndrome: a pattern of food intake among certain obese patients. Am J Med 1955; 19:78–86.
• 2. Howell MJ, Schenck CH, Crow SJ. A review of nighttime eating disorders. Sleep Med Rev 2009; 13:23-34.
• 3. Allison KC, Lundgren JD, O'Reardon JP, Geliebter A, Gluck ME, Vinai P, et al. Proposed diagnostic criteria for night eating syndrome. Int J Eat Disord 2010; 43:241-247.
• 4. De Zwaan M, Roerig D, Crosby R, Karaz S, Mitchell J. Nighttime eating: A descriptive study. Int J Eat Disord 2006; 39:224-232.
• 5. Allison KC, Lundgren JD, O'Reardon JP, Martino NS, Sarwer DB, Wadden TA, et al. The Night Eating Questionnaire (NEQ): Psychometric properties of a measure of severity of the Night Eating Syndrome. Eat Behav 2008; 9:62-72.
• 6. Nolan LJ, Geliebter A. Validation of the Night Eating Diagnostic Questionnaire (NEDQ) and its relationship with depression, sleep quality,“food addiction”, and body mass index. Appetite 2017; 111:86-95.
• 7. Atasoy N, Saraçlı Ö, Konuk N, Ankaralı H, Güriz SO, Akdemir A, et al. Gece Yeme Anketi-Türkçe Formunun psikiyatrik ayaktan hasta popülasyonunda geçerlilik ve güvenilirlik çalışması. Anatolian Journal of Psychiatry/Anadolu Psikiyatri Derg 2014; 15:238-247.
• 8. Peker M, Öztora S, Caylan A, Dağdeviren HN. Internal Reliability of Turkish Version of “Night Eating Questionnaire” in General Adult Population. Euras J Fam Med 2016; vol. 5, no. 3, pp. 109-112.
• 9. Rand CSW, Macgregor AMC, Stunkard AJ. The night eating syndrome in the general population and among post-operative obesity surgery patients. Int J Eat Disord 1997; 22:65-69.
• 10. De Zwaan M, Müller A, Allison KC, Brähler E, Hilbert A. Prevalence and correlates of night eating in the German general population. PloS one 2014; 9(5): e97667. doi: 10.1371/journal.pone.0097667.
• 11. Runfola CD, Allison KC, Hardy KK, Lock J, Peebles R. Prevalence and clinical significance of night eating syndrome in university students. Journal of Adolescent Health 2014; 55.1: 41-48.
• 12. Küçükgöncü S, Beştepe E. Night eating syndrome in major depression and anxiety disorders. Archives of Neuropsychiatry 2014; 51:368-375.
• 13. Birketvedt GS, Florholmen JR, Sundsfjord J, Osterud B, Dinges D, Bilker W, et al. Behavioral and neuroendocrine characteristics of the night-eating syndrome. JAMA 1999; 282:657–663.
• 14. Lundgren JD, Allison KC, Crow S, O'Reardon JP, Berg KC, Galbraith J, et al. Prevalence of the night eating syndrome in a psychiatric population. Am Journal Psychiatry 2006; 163:156−158.
• 15. De Zwaan M, Burgard MA, Schenck CH, Mitchell JE. Night time eating: a review of the literature. European Eating Disorders Review: The Professional Journal of the Eating Disorders Association. 2003 Jan;11(1):7-24.
• 16. McCuen‐Wurst C, Ruggieri M, Allison KC. Disordered eating and obesity: associations between binge‐eating disorder, night‐eating syndrome, and weight‐related comorbidities. Ann N Y Acad Sci 2018; 1411.1: 96-1.
• 17. Cengiz Y, Toker SG, Karamustafalıoğlu KO, Bakım B, Özçelik B. Psikiyatrik ayaktan hasta popülasyonunda gece yeme sendromunun yaygınlığı ve diğer psikiyatrik bozukluklarla birlikteliği. New/Yeni Symposium Journal 2011; Vol. 49. No. 2.