Behçet ve Ailevi Akdeniz Ateşi Hastaliği Olan Çiftlerde Evlilik Doyumu

Yıl 2018, Cilt: 12 Sayı: 4, 239 - 249, 12.10.2018

Merve Deniz Pak , Veli Duyan

https://doi.org/10.21763/tjfmpc.465765

Cited By: 3

Öz

Evlilik doyumu, bireyin evlilik ilişkisindeki gereksinimlerini, taleplerini karşılama derecesine yönelik algısıdır. Evlilik ilişkisinde yaşanan krizler doyumu etkilemektedir. Kriz yaratabilen faktörlerden biri de hastalıklardır. Bu doğrultuda çalışmanın amacı, Behçet ile Ailevi Akdeniz Ateşi hastası olan çiftlerin evlilik doyumunun irdelenmesidir. Yöntem: Araştırma, tarama modelinde kesitsel bir saha çalışmasıdır. Araştırmanın çalışma grubunu, Behçet ve Ailevi Akdeniz Ateşi hastalığı tanısı alan 68 çift oluşturmuştur. Veri toplamak amacıyla soru kâğıdı ile Golombok-Rust Evlilik Durumu Envanteri kullanılmıştır. Soru kâğıdının birinci bölümünde, sosyo-demografik özelliklere ve hastalığa dair bilgiler sorulmuştur. İkinci bölümdeyse, hastalık sonrasında aile ilişkileri ve sosyal çevreyle ilişkilerin değişimini belirlemek için üçlü Likert tipinde yanıtlanabilecek 13 soru bulunmaktadır. Çalışmada veriler, 1 Şubat 2017- 1 Haziran 2017 tarihleri arasında elde edilmiş ve SPSS programında analiz edilmiştir. Bulgular: Araştırma bulgularına göre, katılımcıların tümü resmi nikâhla evli olup, %69,1’inin isteyerek evlendiği ve %89,7’sinin çocuğunun olduğu belirlenmiştir. Katılımcıların %33,1’i Ailevi Akdeniz Ateşi Hastalığı, %16,9’u Behçet Hastasıdır. %13,2’si hastalık sonrası aile üyeleriyle önemli konuları paylaşmanın azaldığını, %12,5’i aile üyelerine küçük düşürücü söz söyleme davranışlarının arttığını, %17,6’sı aile üyelerinin birbirlerine desteğinin azaldığını, %18,4’ü aile üyeleri arasında kırgınlığın arttığını ve %59,6’sı cinsel ilişki sıklığının azaldığını ifade etmiştir. Ölçek puanlamasında, katılımcıların %4,4’ü tanımsız, % 14’ü çok iyi ve %11’i iyi, %6,6’sı vasat üstü, %20,6’sı vasat ve %8,1’i zayıf puan aralığında yer almıştır. Sonuç: Sonuç olarak, Behçet ve Ailevi Akdeniz Ateşi hastalığı evlilik doyumu üzerinde etki yaratmaktadır ve bu hastalığı olan çiftlere aile danışmanlığı, psikoeğitim ve cinsel danışmanlık hizmetlerinden faydalanmaları önerilebilir.

Anahtar Kelimeler

Aile danışmanlığı, evlilik doyumu, Behçet Hastalığı, Ailevi Akdeniz Ateşi Hastalığı

Marital Satisfaction of Couples with Behcet and Familial Mediterranean Fever

Öz

Aim/Background: Marital satisfaction can be defined as the attitude an
individual has toward his or her own marital relationship. Crises may affect
marital satisfaction and one of the factors causing the crisis is diseases. The
aim of the study is to examine the marital satisfaction of couples with Behcet
and Familial Mediterranean Fever. Method: The research is a cross-sectional field study in the
screening model. Participants consisted of 68 couples diagnosed with Behcet and
Family Mediterranean Fever Disease. Golombok-Rust Marriage Status Inventory was
used with the questionnaire to collect data. In the first part of the
questionnaire, the sociodemographic characteristics and the information about
the disease were asked. In the second part, there are 13 questions that can be
answered in a triple Likert type to determine the changes in family and social
relationships after the diagnosis. Data were obtained between February 1, 2017
and June 1, 2017 and analyzed via SPSS 22. Results:
All of the participants were married with official marriage, 69.1% (n=94)
were willingly married and 89.7% (n=61) had children. 33.1% of the participants
have Family Mediterranean Fever and 16.9% have Behcet Disease. With the
diseases; 13.2% of the participants (n=18) were less likely to share important
issues with family members, 12.5% (n=17) who reported degrading behavior to
family members, 17.6% reported that family members were less likely to support
each other, 18.4% (n=25) stated that the displeasure among the family members
increased. 13.2% said that they share less important issues with
their family members, 12.5% have a negative attitude towards family members,
and 17.6% said that family members have less support, 18.4% of the family
members increased their frustration and 59.6% of them had a lower frequency of
sexual intercourse. Participants in the inventory scores, 4.4% were
undefined, 14% were very good and 11% were good; 6.6% were above average, 20.6%
were mediocre and 8.1% were in weak point range. Conclusion: Behcet and Family Mediterranean Fever diseases affect
marital satisfaction and it is recommended that families with these diseases
may have family counseling, psychoeducation and sexual counseling services.

Giriş: Evlilik doyumu, bireyin evlilik ilişkisindeki
gereksinimlerini, taleplerini karşılama derecesine yönelik algısıdır. Evlilik
ilişkisinde yaşanan krizler doyumu etkilemektedir. Kriz yaratabilen
faktörlerden biri de hastalıklardır. Bu doğrultuda çalışmanın amacı, Behçet ile
Ailevi Akdeniz Ateşi hastası olan çiftlerin evlilik doyumunun irdelenmesidir. Yöntem: Araştırma, tarama modelinde
kesitsel bir saha çalışmasıdır. Araştırmanın çalışma grubunu, Behçet ve Ailevi
Akdeniz Ateşi hastalığı tanısı alan 68 çift oluşturmuştur. Veri toplamak
amacıyla soru kâğıdı ile Golombok-Rust Evlilik Durumu Envanteri kullanılmıştır.
Soru kâğıdının birinci bölümünde, sosyo-demografik özelliklere ve hastalığa
dair bilgiler sorulmuştur. İkinci bölümdeyse, hastalık sonrasında aile
ilişkileri ve sosyal çevreyle ilişkilerin değişimini belirlemek için üçlü
Likert tipinde yanıtlanabilecek 13 soru bulunmaktadır. Çalışmada veriler, 1
Şubat 2017- 1 Haziran 2017 tarihleri arasında elde edilmiş ve SPSS programında
analiz edilmiştir. Bulgular: Araştırma bulgularına göre, katılımcıların
tümü resmi nikâhla evli olup, %69,1’inin isteyerek evlendiği ve %89,7’sinin
çocuğunun olduğu belirlenmiştir. Katılımcıların %33,1’i Ailevi Akdeniz Ateşi
Hastalığı, %16,9’u Behçet Hastasıdır. %13,2’si hastalık sonrası aile üyeleriyle
önemli konuları paylaşmanın azaldığını, %12,5’i aile üyelerine küçük düşürücü
söz söyleme davranışlarının arttığını, %17,6’sı aile üyelerinin birbirlerine
desteğinin azaldığını, %18,4’ü aile üyeleri arasında kırgınlığın arttığını ve
%59,6’sı cinsel ilişki sıklığının azaldığını ifade etmiştir. Ölçek
puanlamasında, katılımcıların %4,4’ü tanımsız, % 14’ü çok iyi ve %11’i iyi,
%6,6’sı vasat üstü, %20,6’sı vasat ve %8,1’i zayıf puan aralığında yer
almıştır. Sonuç: Sonuç olarak,
Behçet ve Ailevi Akdeniz Ateşi hastalığı evlilik doyumu üzerinde etki
yaratmaktadır ve bu hastalığı olan çiftlere aile danışmanlığı, psikoeğitim ve
cinsel danışmanlık hizmetlerinden faydalanmaları önerilebilir.

Anahtar Kelimeler

Family counseling, marriage satisfaction, Behcet Disease, Family Mediterranean Fever

Kaynakça

• 1. Cihan Güngör H. Evlilik doyumunu açıklamaya yönelik bir model geliştirme. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Rehberlik ve Psikolojik Danışmanlık Bilim Dalı, 2007; 1-2.
• 2. Tezer E. Evlilik ilişkisinden sağlanan doyum: evlilik yaşamı ölçeği. Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi 1996; 7 (2): 1-7.
• 3. Unger DG, Jacobs SB, Cannon C. Social support and marital satisfaction among couples coping with chronic constructive airway disease. Journal of Social and Personal Relationships 1996; 13(1): 123-142.
• 4. Hagedoorn M, Kuijer RG, Buunk BP, Dejong GM, Wobbes T, Sanderman R. Marital satisfaction in patients with cancer: does support from intimate partners benefit those who need it most?. Health Psychology 2000; 19(3): 274.
• 5. Romero C, Lindsay JE, Dalton WT, Nelson DV. Husbands’ perceptions of wives’ adjustment to breast cancer: the impact on wives’ mood. Psychooncology 2008; 17: 237-43
• 6. Duyan V, Çamur Duyan G. Golombok-Rust evlilik durumu envanterinin Türkçe sürümünün bir grup evli çift üzerinde geçerlik ve güvenirlik çalışması. Turkish Journal of Family Medicine and Primary Care 2014; 8(3): 100-107.
• 7. Erden AD. Kendini izleme tarzı, yakın ilişkilerde yaşanan kaygı ve algılanan eş davranışlarının evlilik doyumu üzerine etkisinin incelenmesi. YayınlanmamışYüksek Lisans Tezi, Ege Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Klinik Psikoloji Anabilim Dalı, 2016; 5-8.
• 8. Kaplan K. Evli bireylerde toplumsal cinsiyet rollerine ilişkin tutumların, evlilik doyumuna ve psikolojik iyi oluş durumuna etkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Beykent Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Klinik Psikoloji Bilim Dalı, 2016; 15.
• 9. Buss DM. The evolution of desire. 1st ed.USA: Basic Books; 2005. p.50.
• 10. Uçak D. Evli çiftlerin kişilik özelliklerinin evlilik doyumu ile ilişkisinin incelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Hasan Kalyoncu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Klinik Psikoloji Bilim Dalı, 2015; 7-8.
• 11. Yalçın Koçkan S. Evli çiftlerde otomatik düşüncelerin ve bilişsel çarpıtmaların evlilik doyumuna etkisinin değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Uygulamalı Psikoloji Anabilim Dalı, 2015; 11-12.
• 12. Lynch J, Smith, GD. A life course approach to chronic disease epidemiology. Annual Review of Public Health 2005: 1-38.
• 13. Power PW, Orto AE. Perspectives on illness and disability. In Power PW, Orto AE, editor. Families living with chronic illness and disability: interventions, challenges, and opportunities. 1st ed. New York: Springer Publishing; 2004. p. 5-27.
• 14. Ogden J. Sağlık psikolojisi. Dirlik G. çev.editörleri. 1.baskı. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık; 2016.p. 132-150.
• 15. Kübler-Ross E, Kessler D. On grief and grieving: finding the meaning of grief through the five stages of loss. 1st ed. New York: Simon and Schuster; 2014. p. 65-85.
• 16. Paterson BL. Meta-study of qualitative health research: A practical guide to meta-analysis and meta-synthesis. 3rd ed. USA: Sage; 2001. p. 72-80.
• 17. Karlıdağ R, Ünal S, Evereklioglu C, Sipahi B, Er H, Yoloğlu S. Stressful life events, anxiety, depression and coping mechanisms in patients with Behçet's disease. Journal of the European Academy of Dermatology and Venereology 2003; 17(6): 670-675.
• 18. Berg CA, Upchurch R. A developmental-contextual model of couples coping with chronic illness across the adult life span. Psychological Bulletin 2007; 133(6): 920.
• 19. Rosland AM, Heisler M, Piette JD. The impact of family behaviors and communication patterns on chronic illness outcomes: a systematic review. Journal Of Behavioral Medicine 2012; 35(2), 221-239.
• 20. Stanton AL, Revenson TA, Tennen H. Health psychology: psychological adjustment to chronic disease. Annu. Rev. Psychol 2007; 58: 565-592.
• 21. Behçet H. Uber rezidivierende, aphthose, durch ein virus verursachte geshwure am munde, am auge und an den genitalien. Dermatologische Wochenschr 1937; 36: 1152-1157.
• 22. Demirhindi O, Yazıcı H, Binyıldız P, Dayıoğlu T, Tüzün Y, Altaç M. Silivri ve Fener köyü ve yöresinde Behçet hastalığı sıklığı ve bu hastalığın toplum içinde taranmasında kullanılabilecek bir yöntem. Cerrahpaşa Tıp Fakültesi Dergisi 1981; 12: 509-504.
• 23. Özaltın F, Özen S. Ailevi Akdeniz Ateşi. Türkiye Tıp Dergisi 2003; 10(2): 93-97.
• 24. Padeh S, Berkun Y. Familial Mediterranean fever. Current Opinion İn Rheumatology 2016; 28(5): 523-529.
• 25. Golics CJ, Basra MKA, Salek MS, Finlay AY. The impact of patients’ chronic disease on family quality of life: an experience from 26 specialties. International Journal of General Medicine 2013; 6: 787.
• 26. Lahat A, Neuman S, Eliakim R, Ben-Horin S. Partners of patients with inflammatory bowel disease: how important is their support?. Clinical and Experimental Gastroenterology 2014; 7: 255.
• 27. Okyayuz ÜH. Kanser ve Behçet hastalarının ailelerinin duygudurum ve aile işlevleri açısından incelenmesi. Türk Psikoloji Dergisi 2004; 19(53): 87-99.
• 28. House JS, Landis KR, Umberson D. Social relationships and health. Science 1988; 241(4865): 540-545.
• 29. Troy, ML. The Impact IBD Can Have on Friends and Family. Health Union 2016;1: 1-10.
• 30. Koçak M, Başar MM, Vahapoğlu G, Mert HÇ, Güngör Ş. The effect of Behçet's disease on sexual function and psychiatric status of premenopausal women. The Journal of Sexual Medicine 2009; 6(5): 1341-1348.
• 31. Hiz O, Ediz L, Gülcü E, Tekeoglu İ. Effects of Behçet's disease on sexual function and psychological status of male patients. The Journal of Sexual Medicine 2011; 8(5): 1426-1433.