Kültür Turizmi ve Etkileri Konusunda Turizm Öğrencilerinin Algılarının Belirlenmesi

Yıl 2017, Cilt: 4 Sayı: 2, 107 - 119, 28.12.2017

Melahat Yıldırım Saçılık Aytaç Toptaş

Öz

Dünya Turizm Örgütü (UNWTO) verilerine göre
kültür turizmi, en fazla gelişme gösteren turizm çeşitleri arasında yer
almaktadır. Kültür turizmi, bir toplumun alışkanlıklarını, kendi yaşam
alanlarındaki soyut ve somut özelliklerini deneyimlemek için yapılan
seyahatlerdir. Bu açıdan bir toplumun kültürünün korunması ve sürdürülebilirliğinin
sağlanması için turizm sektörü aktörleri büyük önem arz etmektedir. Çalışmanın
amacı, turizm sektöründe aktif bir şekilde görev alacak olan Turizm ve Otel
İşletmeciliği bölümü önlisans öğcdrencilerinin, kendi kültürel değerlerinin
farkında olup olmadıklarını tespit etmek ve gelecekte kültürel değerleri yayma
konusundaki düşüncelerini belirlemektir. Çalışmada nitel araştırma
desenlerinden “olgubilim” (fenemonoloji) deseni kullanılmıştır. Araştırmada
veri elde etmek amacıyla Turizm ve Otel İşletmeciliği bölümü önlisans
öğrencileri ile odak grup görüşmesi yapılmış ve elde edilen verilerin
analizinde içerik analizi yöntemi kullanılmıştır. Analizler sonucunda görüşmeye
katılan öğrencilerin % 25’inin yaşadıkları yörenin kültürel değerlerinin
farkında olmadıkları ve kültür turizmi bilgilerinin yetersiz olduğu tespit
edilmiştir. Görüşmeye katılan öğrencilerin % 75’inin yaşadıkları yörenin
kültürel değerlerinin farkında olduğu ve çeşitli aktiviteler ile kültürlerini
yayma düşüncelerinin olduğu belirlenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

Dünya Turizm Örgütü, Kültür turizmi, Önlisans Öğrencileri

Kaynakça

• Altunel, M. C. & Kahraman N. (2012). Kültür Turisti Tipolojilerinin Belirlenmesi: İstanbul Örneği. Anatolia: Turizm Araştırmaları Dergisi, 23(1), 7-18.
• Arınç, P. C. (2002). Selçuk’ta Kültür Turizmi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi Ege Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İzmir.
• Bakar, İ. (1996). Turizm Sözlüğü. Turizm Geliştirme Eğitim Vakfı Yayını, İstanbul.
• Burcu, E. (2002). Üniversitede Okuyan Özürlü Öğrencilerin Sorunları: Hacettepe – Beytepe Kampüsü Öğrencileri Örneği. Hacettepe Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Dergisi. Cilt 19 (1), 83-103.
• Çevik, S. & Saçılık, M., Y., (2014). Kültür Birleştirir: “Sosyal Gelişme” Açısından Eskişehir 2013 Türk Dünyası Kültür Başkenti Projeleri, Cilt 7 (34), 636-649.
• Çokluk, Ö., Yılmaz, K.& Oğuz, E. (2011). Nitel Bir Görüşme Yöntemi: Odak Grup Görüşmesi. Kurumsal Eğitimbilim, Cilt 4, (1), 95-107.
• Dinçer, İ. F. & Ertuğral, S. (2000). Kültürel Mirasın Korunması Ve İstanbul İlindeki Tarihi Yapıların Turizm Amaçlı Kullanımı Üzerine Bir Deneme. Anatolia Turizm Araştırmaları Dergisi. 11 (Eylül, Aralık), 69-78, Ankara.
• Genim, S. (2002). Kültür Turizmi. T.C. Turizm Bakanlığı II. Turizm Şurası Bildirileri, 12-14 Nisan, Ankara.
• Haviland, W. A., Prins, H. E. L., Walrath, D. İ& Mcbride, B. (2008). Kültürel Antropoloji. Kaknüs Yayınları, I. Basım, İstanbul.
• Kitzinger, J. (1994). The Methodology of Focus Groups: the importance of interaction between research participants. Sociology of Health Illness Vol:16 No: 1 103-121.
• Kızılırmak, İ. & Kurtuldu, H. (2005). Kültürel Turizmin Önemi Ve Tüketici Tercihlerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Çalışma. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2005(1), 100-120.
• Krueger, R.A. (1994). Focus Groups- A Pratical Guidefor Applied Research, London, SAGE Pub.
• Lynch, M., Duinker, P. N., Sheehan, L.R. & Chute, J. E. (2011). The Demand For Mi’kmaw Cultural Tourism: Tourist Perspectives. Tourism Management, 32(5), 977-986.
• Öztürk, Y., Yazıcıoğlu, İ. (2002). Gelişmekte Olan Ülkeler İçin Alternatif Turizm Faaliyetleri Üzerine Teorik Bir Çalışma. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2, Ankara.
• Richards, G. (2001). Cultural Attractions and European Tourism. CABI Publishing, Newyork
• Richards, G. (2005). Cultural Tourism in Europe. [Online] http://www.tram-research.com/cultural_tourism_in_europe.PDF
• Silberberg, T. (1995). Cultural Tourism And Business Opportunities For Museums And Heritage Sites. Tourism Management, 16(5), 361-365.
• Stewart, D.V.& Shamdasani, P.N. (1990). Focus Groups: Theory and Practice. Newbury Park CA: SAGE. 3. Edition.
• Timur, M. N., Çevik, S. & Kıcır, G., K., (2014). Etkinlik Turizmi: Kültür Başkenti Etkinliklerinin Başarı Unsurları Üzerine Bir Değerlendirme. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, Yıl 2, Sayı 2/1, 56-83.
• Toskay, T., (1993). “Turizm” Der Yayınları, İstanbul.
• Tun, A. ve Saç, F., (1998). “Genel Turizm” Detay Yayıncılık, Ankara.
• Usal, A. & Kuşluvan, Z. (2002). Davranış Bilimleri, Sosyal Psikoloji, İzmir: Barış Yayınları.
• Uygur, S. M. & Baykan, E. (2007). Kültür Turizmi Ve Turizmin Kültürel Varlıklar Üzerindeki Etkileri. Ticaret ve Turizm Eğitim Fakültesi Dergisi, 2007(2), 1-20
• Yılmaz, A. ve Şimşek, H. (2011). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Yayıncılık, 8. Basım, Ankara.