Öğretmen Failliği Ölçeği’nin (ÖFÖ) Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 1, 1 - 11, 31.01.2019

Mehmet Şükrü Bellibaş Ömer Çalışkan Sedat Gümüş

Öz

Öğretmen failliği kavramı geçtiğimiz 30 yıl içerisinde uluslararası literatürde sıklıkla irdelenmiş ve konuya ilişkin çalışmalar son yıllarda artış göstermiştir. Ancak, konu Türkiye bağlamında incelenmemiş ve öğretmen failliğini ölçmede kullanılabilecek herhangi bir ölçek geliştirilmemiş veya uyarlanmamıştır. Bu çalışmanın amacı, Liu vd. (2016) tarafından geliştirilen Öğretmen Failliği Ölçeğinin Türkçeye uyarlanmasıdır. Araştırmanın örneklemini Konya, Adıyaman ve Yozgat illerindeki ilkokul, ortaokul ve lise türlerindeki okullarda görev yapmakta olan 376 öğretmen oluşturmaktadır. Ölçeğin yapı geçerliğini tespit etmek amacıyla Doğrulayıcı Faktör Analizi (DFA) yapılmıştır. Yapılan DFA sonucunda ölçeğin orijinal formu ile tutarlılık gösteren dört boyuttan (Öğrenme Etkililiği, Öğretme Etkililiği, İyimserlik ve Yapıcı Katılım) oluşan bir yapı elde edilmiştir. Orijinal formda olduğu gibi Türkçe formda da 24 maddeden oluşan ölçeğin alt boyutlarından elde edilen puanların iç tutarlılık değerleri .72 ile .83 arasında değişmektedir. Araştırma sonuçları Türkçeye uyarlanan Öğretmen Failliği Ölçeğinin (ÖFÖ) ilkokul, ortaokul ve liselerde görev yapan öğretmenlerin faillik düzeylerini belirlemede kullanılabilecek geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğunu göstermektedir.

Anahtar Kelimeler

Öğretmen failliği, ölçek uyarlama, geçerlik, güvenirlik

Kaynakça

• Aaronson, D., Barrow, L., & Sander, W. (2007). Teachers and student achievement in the Chicago public high schools. Journal of Labor Economics, 25(1), 95-135. Doi: 10.1086/508733
• Arbuckle, J. L. (2009). Amos (Version 18.0) [Computer Program]. Chicago, IL: SPSS Inc.
• Biesta, G., Priestley, M., & Robinson, S. (2015). The role of beliefs in teacher agency. Teachers and Teaching, 21(6), 624-640. Doi: 10.1080/13540602.2015.1044325
• Biesta, G., Priestley, M., & Robinson, S. (2017). Talking about education: exploring the significance of teachers’ talk for teacher agency. Journal of Curriculum Studies, 49(1), 38-54. Doi: 10.1080/00220272.2016.1205143
• Biesta, G. & Tedder, M. (2007). Agency and learning in the life course: Towards an ecological perspective. Studies in the Education of Adults, 39(2), 132–149.
• Browne, M. W., & Cudeck, R. (1993). Alternative ways of assessing model fit. In K. A. Bollen, & J. S. Long (Eds.), Testing structural equation models (pp. 136-162). Beverly Hills, CA: Sage.
• Büyüköztürk, Ş., Akgün, Ö. E., Kahveci, Ö., & Demirel, F. (2004). Güdülenme ve öğrenme stratejileri ölçeğinin Türkçe formunun geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 4(2), 207-239.
• Darling-Hammond, L. (1997). The quality of teaching matters most. Journal of Staff Development, 18(1), 38-41.
• Emirbayer, M., & Mische, A. (1998). What is agency?. American Journal of Sociology, 103(4), 962-1023.
• Eryılmaz, M. E. (2015). Faillik-yapı tartışması ekseninde örgütsel unutma kavramını yeniden düşünmek: Bir eğitim örgütünden iki vaka. VI. Örgüt Kuramı Çalıştayı. Muğla, Türkiye.
• Eteläpelto, A., Vähäsantanen, K., Hökkä, P., & Paloniemi, S. (2013). What is agency? Conceptualizing professional agency at work. Educational Research Review, 10, 45-65. Doi: 10.1016/j.edurev.2013.05.001
• Finney, S. J., & DiStefano, C. (2006). Non-normal and categorical data in structural equation modeling. In G. R. Hancock & R. O. Mueller (Eds.), Structural equation modeling: A second course (pp. 269–314). Greenwich, CT: Information Age Publishing
• Fu, G., & Clarke, A. (2017). Teacher agency in the Canadian context: linking the how and the what. Journal of Education for Teaching, 43(5), 581-593. Doi: 10.1080/02607476.2017.1355046
• Goswami, D., & Stillman, P. R. (1987). Reclaiming the classroom: Teacher research as an agency for change. NJ, USA: Boynton/Cook Publishers.
• Hallinger, P., Liu, S., & Piyaman, P. (2017). Does principal leadership make a difference in teacher professional learning? A comparative study China and Thailand. Compare: A Journal of Comparative and International Education. Advance Online Publication, doi: 10.1080/03057925.2017.1407237
• Haycock, K. (1998). Good teaching matters: How well-qualified teachers can close the gap. ERIC Clearinghouse.
• Hu, L. T., & Bentler, P. M. (1999). Cutoff criteria for fit indexes in covariance structure analysis: Conventional criteria versus new alternatives. Structural equation modeling: a multidisciplinary journal, 6(1), 1-55. Doi: 10.1080/10705519909540118
• Jamentz, K. (2002). Isolation Is the Enemy of Improvement: Instructional Leadership To Support Standards-Based Practice. San Francisco, CA: WestEd.
• Karahan, E., & Roehrig, G. (2016). Sosyobilimsel bağlamların çevre eğitiminde öğrenci failliğinin desteklenmesinde kullanılması. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi 5(2), 425 – 442. Doi: 10.14686/buefad.v5i2.5000145998
• Koedel, C. (2009). An empirical analysis of teacher spillover effects in secondary school. Economics of Education Review, 28(6), 682-692. Doi: 10.1016/j.econedurev.2009.02.003
• Liu, S., Hallinger, P., & Feng, D. (2016). Supporting the professional learning of teachers in China: Does principal leadership make a difference?. Teaching and Teacher Education, 59, 79-91. Doi: 10.1016/j.tate.2016.05.023
• Miser, R. (2002). Küreselleşen dünyada yetişkin eğitimi. Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35(1-2), 55-60. Doi: 10.1501/Egifak_0000000054
• Nunnally, J. C. (1978). Psychometric theory. New York: McGraw-Hill.
• Özyakışır, D. (2011). Beşeri sermayenin ekonomik kalkınma sürecindeki rolü: Teorik bir değerlendirme. Girişimcilik ve Kalkınma Dergisi, 6(1) 46-71.
• Piyaman, P., Hallinger, P., & Viseshsiri, P. (2017). Addressing the achievement gap: Exploring principal leadership and teacher professional learning in urban and rural primary schools in Thailand. Journal of Educational Administration, 55(6), 717-734. Doi: 10.1108/JEA-12-2016-0142
• Peng, H.M., Wang, Y., Huang, R.H. & Chen, G. (2006). Self-efficacy of distance learning: structure and related factors. Open Education Research, 12(2) 41-45.
• Priestley, M., Biesta, G.J.J. & Robinson, S. (2015). Teacher agency: what is it and why does it matter? In R. Kneyber & J. Evers (eds.), Flip the System: Changing Education from the Bottom Up. London: Routledge.
• Priestley, M., Edwards, R., Priestley, A., & Miller, K. (2012). Teacher agency in curriculum making: Agents of change and spaces for manoeuvre. Curriculum Inquiry, 42(2), 191-214. Doi: 10.1111/j.1467-873X.2012.00588.x
• Shen, X. Y. (2015). Institutional legitimacy, teacher agency, and the development of teacher teaching expertise. Unpublished doctoral dissertation, Beijing Normal University, Beijing.
• Smith, J. M., & Kovacs, P. E. (2011). The impact of standards‐based reform on teachers: the case of ‘No Child Left Behind’. Teachers and Teaching: Theory and Practice, 17(2), 201-225.
• Spector, P. E. (1994). Summated rating scale construction: An introduction. In M.S. Lewis-Beck (Ed.), Basic measurement: International handbooks of quantitative applications in the social sciences (ss. 229-300). Thousand Oaks, CA: Sage Publications
• Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2007). Using multivariate statistics (5th edition). Allyn & Bacon/Pearson Education.
• Yörük, E. (2017) Söylem, Temsil, Faillik ve Anlatı: Yeni Yoksulluk Literatürünün Bir Eleştirisi. Sosyal Bilimler Araştırma Dergisi, 6(4), 319-330.