Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımına Göre Çocuğu Merkeze Almak ve İlgilenmek

Yıl 2018, Cilt: 8 Sayı: 1, 136 - 161, 05.01.2018

Ayşe Nur Kutluca Canbulat , Süleyman Yüce

https://doi.org/10.24315/trkefd.366700

Öz

Yapılandırmacı
öğrenme yaklaşımına göre öğrenme, bireyin yapılandırma sürecini etkileyen içsel
ve dışsal faktörlerin uyumu ile açıklanabilir. Bu çalışmanın amacı, çocuğu
tanıyarak geliştirmeye yönelik çabalar olarak açıklanabilecek olan “çocukla
ilgilenmenin” öğretmen, veli ve çocuk için ne anlama geldiğini belirlemeye
çalışmaktır. Araştırma betimsel bir çalışma niteliğinde olup araştırma verileri
2015-2016 öğretim yılında Antalya ilinde kolay ulaşılabilir örnekleme yoluyla
belirlenmiş 150 kişiden yarı-yapılandırılmış görüşme soruları aracılığıyla
toplanmıştır. Araştırma verileri, içerik analizi ile analiz edilmiştir.
Araştırma bulguları incelendiğinde, öğretmen ve veli açısından çocukla
ilgilenmenin çocuğu akademik başarıya ulaştırma için bilgi öğretmekle
ilişkilendirildiği, özellikle aileler açısından ise çocukların istek ve
ihtiyaçlarının karşılanması olarak algılandığı görülmüştür. Çocukların ise
öğretmen ilgilenmesini öğretme kavramıyla anne baba ilgisini ise daha çok istek
ve ihtiyaçlarını karşılamaları ile açıkladıkları görülmüştür. Araştırma
sonucunda, çalışma grubunun, çocukla ilgilenme kavramını yapılandırmacı öğrenme
ortamları ile ilişkilendiremedikleri, hala davranışçı öğrenme yaklaşımına göre
beklentilerinin şekillendiği ve öğrenme-öğretme sürecine yön verdikleri
söylenebilir.

Anahtar Kelimeler

Çocukla ilgilenmek, yapılandırmacı öğrenme yaklaşımı, yapılandırmacı öğrenme ortamları

Child centered and care based practices according to constructivist learning approach

Öz

Learning
can be explained by the harmony between internal and external factors that
affect the construction process of individuals. This study aimed to identify
what “taking care of the child” means for teachers, parents and children. The
descriptive study was conducted in 2015-2016 academic year and data were
collected from a total of 150 individuals identified. Research data were
analyzed by using content analysis. Research findings show that taking care of
the child was associated by teachers and parents with providing information in
order to have children acquire academic achievement; parents were perceived as
meeting the requests and needs while children explain teacher interest and care
with the concept of teaching and they explain parental care and interest as
being shown that they are loved and having their requests and needs met. It can
be claimed that research results point to a lack of constructivist learning
environments in which these roles are supposed to be displayed in terms of
taking care of children and learning-teaching process is still guided by
behavioral learning approach.

Anahtar Kelimeler

Taking care of the child, constructivist learning approach, constructivist learning environments

Kaynakça

• Açıkgöz, K. (2003). Aktif Öğrenme. İzmir: Eğitim Dünyası Yayınları.
• Ağgül-Yalçın ve Bayrakçeçen, S. (2010). 5 E öğrenme modelinin öğretmen adaylarının asit-baz konusu başarılarına etkisi. Uluslararası Online Eğitim Bilimleri Dergisi. 2(2), 508-531.
• Akpınar, E. ve Ergin, Ö. (2005). Yapılandırmacı kuramda fen öğretmeninin rolü. İlköretim-Online. 4(2), 55-64.
• Akyol, H. (2007). Vygotsky, Piaget ve yapılandırmacı okuma eğitimi. VI. Ulusal Sınıf Öğretmenliği Kongresi Bildiri Kitabı. Eskişehir.
• Akyol, S. ve Fer, S. (2010). Sosyal yapılandırmacı öğrenme ortamı tasarımının öğrenenlerin akademik başarılarına ve öğrenmenin kalıcılığına etkisi nedir? International Conference on New Trends in Education and their Implications. Antalya.
• Arkün, S. ve Aşkar, P. (2010). Yapılandırmacı öğrenme ortamlarını değerlendirme ölçeğinin geliştirilmesi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 39, 32-43.
• Arslan, M. (2010). Eğitimde Yapılandırmacı Yaklaşımlar. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi. 40(1), 41-61.
• Arslan, S. ve Özpınar, İ. (2008).Öğretmen nitelikleri: İlköğretim programlarının beklentileri ve eğitim fakültelerinin kazandırdıkları. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi. 2(1), 38-63.
• Aygören, F. (2009). Yapılandırmacı öğrenme ortamlarının sınıf öğretmenlerinin ve okul yöneticilerin görüşlerine göre değerlendirilmesi: Çine Örneği. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Adnan Menderes Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Eğitim Programları ve Öğretimi Anabilim Dalı. Aydın.
• Copley, J. (1992). The integration of teacher education and technology; a constructivist model, In D. Carey., R. Carey., D. Willis &S. Willis (eds), Technology and Teacher Education .Charlottesville VA: AACE.
• Çiftçi, S., Sünbül, A. M. ve Köksal, O. (2013). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşıma göre düzenlenmiş mevcut programa ilişkin yaklaşımlarının ve uygulamalarının eğitim müfettişlerinin görüşlerine göre değerlendirilmesi. Mersin Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 9 (1), 281-295.
• Demirel, Ö ve Kaya, Z. (2006). Eğitim bilimne giriş.İstanbul: PegemA Yayıncılık.
• Demirel, Ö. (2008). Yapılandırmacı Eğitim. Eğitim ve Öğretimde Çağdaş Yaklaşımlar Sempozyumu. İstanbul: HarpAkademileri Basımevi.
• Dündar, Ş. (2008). İlköğretim sosyal bilgiler dersi öğrenme ortamlarının yapılandırmacı özellikler açısından değerlendirilmesi. Yayınlanmamış Doktora Tezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Erdem, E. ve Demirel, Ö. (2002). Program geliştirmedeYapılandırmacılık yaklaşımı. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 23, 81-87.
• Fer, S. (2009).Social constructivism and social constructivist curricula in Turkey for the needs of differences of young people: Overview in light of the PROMISE project. In T. Tajmel &S. Klaus (Eds.), Science education unlimited: Approaches to equal opportunity in learning science. Münster: Waxmann Verlag co. Publisher.
• Fer, S. ve Cırık, İ. (2007). Yapılandırmacı öğrenme: Kuramdan uygulamaya. İstanbul: Morpa Kültür Yayınları.
• Genç, S. Z. ve Eryaman, M. Y. (2008). Değişen değerler ve yeni eğitim paradigması. Sosyal Bilimler Dergisi. 9 (1), 89-102.
• Güneş, F. (2014). Türkçe öğretiminde yaklaşım ve modeler. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Han, Ç. (2013). Öğretmenlerin işlevsel paradigmaları ve eğitim reformu. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 3,( 1), 59-79.
• Hayta, A. B. (2014). Postmodern dönemin tüketim imajları: Postmodern tüketim kültürü, tüketim kalıpları ve postmodern tüketici. Hacettepe Üniversitesi Tüketici-Pazar-Araştırma-Danışma Test ve Eğitim Merkezi Tüketici yazıları (IV), 9-31.
• Henson, K. T. (2003). Foundations for learner-centered educational: A knowledge base. Education 124 (1), 5-16.
• Kabapınar, F. M., Sapmaz, N. A. ve Bıkmaz, F. H. (2003). Aktif öğrenme ve öğretme yöntemleri, Fen bilgisi öğretimi. Ankara:Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Eğitim Araştırma ve Uygulama Merkezi (EAUM) Yayınları.
• Karaçalı, A. (2004). Kerem Altun ile “öğretmen yeterlikleri” üzerine. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi. 5(58).
• Keenan, K. (1996). Motivation. Çev: Ergin KOPARAN. İstanbul: Remzi Kitabevi.
• Köksal, O. (2014). 7E modeline göre düzenlenmiş öğretim etkinliklerinin 6. sınıf öğrencilerinin ingilizce dersindeki başarılarına, tutumlarına ve kalıcı öğrenmelerine olan etkisinin incelenmesi. Turkish Studies. 9(5), 1459-1475.
• Kuşdil, E. ve Kağıtçıbaşı, Ç. (2000). Türk öğretmenlerinin değer yönelimleri ve Scwartz değer kuramı. Türk Psikoloji Dergisi.15( 45), 59-76.
• Meşe, C., Özer, S. ,Dindar, M. ve Odabaşı, H. F. (2014). İlgi ve BÖTE öğrencilerinin çalışma alanlarındaki önemi. Eğitimde Kuram ve Uygulama. 10(1), 143-170.
• Metin, M. ve Özmen H. (2009). Sınıf öğretmeni adaylarının yapılandırmacı kuramın 5e modeline uygun etkinlikler tasarlarken ve uygularken karşılaştıkları sorunlar. Necatibey Eğitim Fakültesi Elektronik Fen ve Matematik Eğitimi Dergisi. 3(2), 94-123.
• Nar, M. Ş. (2015). Küreselleşmenin tüketim kültürü üzerindeki etkisi: Teknoloji tüketimi. Uluslararası Sosyal Araştırmalar Dergisi. 8 (37), 941-954.
• Ocak, G. (2012). Öğretmenlerin Yapılandırmacı öğrenme ortamı kurma başarılarının öğretmen ve öğretmen adaylarınca değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim. 37 (166), 25-40.
• Odabaşı, Y. (2006), Tüketim Kültürü-Yetinen Toplumdan Tüketen Topluma, 2. Baskı, İstanbul: Sistem Yayıncılık.
• Özenç, M. ve Doğan C. (2007). Sınıf öğretmenlerinin yapılandırmacı yaklaşım yeterlik düzeylerinin belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 12 (1), 67-83.
• Özmen, H. (2004). Fen öğretiminde öğrenme teorileri ve teknoloji destekli yapılandırmacı öğrenme. The Turkish Online Journal of Educational Technology. 3(1), 100-111.
• Özer, A. ve Kalaycı, I. (2012). Geleceğin yaratıcı çocuklarını yetiştirmek açısından eğitim sistemimiz ve Türkiye gerçeği. Uluslararası Katılımlı Çocuk İhtiyaçları Sempozyumu. 18-19 Mayıs 2012. Ankara
• Renninger, K. A. &Hidi, S. (2002). Student interest and achievement: Developmental issues raised from a case study. In A. Wigfield and J.S. Eccles (Eds), Development of achievement motivation. (173-195). New York: Academic.
• Renninger, K. A. (2000). Individual interest and its implications for understanding intrinsic motivation. In C. Sansone &J. M. Harackiewicz (Eds.), Intrinsic and extrinsic motivation: The search for optimal motivation and performance. (373-404). San Diego, CA: Academic Press
• Seven, M. A. ve Engin, A. O. (2008). Öğrenmeyi etkileyen faktörler. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 12(2), 189-212.
• Titiz, T. (2009). Ezbersiz eğitim: Yol haritası. İstanbul: Beyaz Yayınları
• Topçu, İ. (2013). Okulu geliştirmede velilerin rolü (Sivas İl merkezinde bir durum çalışması). Yayımlanmamış doktora tezi. İnönü Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü Eğitim Bilimleri Ana Bilim Dalı Eğitim Yönetimi ve Denetimi Bilim Dalı. Malatya.
• Yaşar, Ş., Gültekin, M., Türkan, B., Yıldız, N. ve Girmen, P. (2005). Yeni ilköğretim programlarının uygulamasına ilişkin sınıf öğretmenlerinin hazırbulunuşluk düzeylerinin ve eğitim gereksinimlerinin belirlenmesi. (Eskişehir örneği). Yeni ilköğretim Programlarını Değerlendirme Sempozyumu. 14-16 Kasım 2005. Kayseri.