Preschool Teachers' Opinions/Views on Developing the Individualized Education Program

Yıl 2018, Cilt: 8 Sayı: 1, 162 - 177, 05.01.2018

Deniz Tekin Ersan Seda Ata

https://doi.org/10.24315/trkefd.366706

Cited By: 9

Öz

Early intervention programs are supporting child development and they also have
preventative function. In our country, developing IEP is necessary for
addressing educational needs of children with special needs in inclusion
programs in early childhood educational settings. This research aims to
identify preschool teachers' views on learning, preparing and implementing the
Individualized Education Program (IEP). It is a qualitative study in which
face-to-face, semi-structured interviews were conducted. For the study group, 8
preschool teachers who have students in inclusion programs in 2015-2016 academic
year were selected through purposeful sampling According to the findings, the
teachers stated that IEP is useful in terms of meeting student’s needs in
general. Most of the teachers also stated that they did not prepare written and
systematic IEPs, and also pointed out low parent involvement during the
process. Lastly, the teachers stated that they are in need of easy to use,
written resources on developing and implementing IEP.

Anahtar Kelimeler

Inclusion, IEP-individualized education program, preschool, teachers

Okul Öncesi Öğretmenlerinin Bireyselleştirilmiş Eğitim Programı Hazırlanmasına İlişkin Görüşleri

Öz

Ülkemizde
özel gereksinimi olan çocuklar için erken müdahalenin gerçekleştiği kurumlardan
biri okul öncesi genel eğitim kurumlarıdır. Bu eğitim doğrultusunda kaynaştırma
programında bulunan öğrencilere bireyselleştirilmiş eğitim programının
hazırlanması gereklidir. Bu sayede öğrencilerin eğitsel gereksinimlerini
karşılamak ve ihtiyaç duydukları uyarlamaları gerçekleştirmek mümkün
olabilmektedir. Çalışmada, Bireyselleştirilmiş Eğitim Programı (BEP)’in öğrenilmesi,
hazırlanması ve uygulamasına ilişkin okul öncesi öğretmenlerinin görüşlerinin
belirlenmesi amaçlanmaktadır. Bu çalışma nitel bir araştırma olup, yüzyüze
gerçekleştirilen görüşmelerde yarı yapılandırılmış görüşme formu
kullanılmıştır. Araştırmaya 2015-2016 eğitim öğretim yılında görev yapmakta
olan, sınıfında kaynaştırma öğrencisi bulunan 8 okul öncesi öğretmeni
katılmıştır. Araştırma sonucunda, öğretmenlerin çoğunluğunun çocuğun
gereksinimlerine cevap vermek için BEP hazırlandığı ve BEP hazırlamayı gerekli
buldukları sonucuna ulaşılmıştır. Bunun yanında, sınıf içinde fiziksel
koşulların olumsuzluğuna yönelik görüşlere yer verilmiştir. Öğretmenlerin çoğu
yazılı ve sistematik olarak BEP hazırlamadıklarını, ailelerin ise sürece
katılımının düşük olduğunu ifade etmişlerdir. Son olarak, öğretmenler, BEP
hazırlanması ve uygulanması ile ilgili kullanıcı dostu yazılı kaynaklara
ihtiyaç duyduklarını ifade etmişlerdir.

Anahtar Kelimeler

Bireyselleştirilmiş eğitim programı, kaynaştırma, okul öncesi, öğretmenler

Kaynakça

• Ada, Ş., Küçükali, R., Akan, D. ve Dal, M. (2014). Okul öncesi eğitim kurumlarında yönetim sorunları. Middle Eastern & African Journal of Educational Research, (12), 32-49.
• Akalın, S. (2014). Okul öncesi eğitim kurumlarında çalışan rehber öğretmenlerin kaynaştırma uygulamalarına ilişkin gereksinimleri. International Journal of Early Childhood Special Education (INT-JECSE), 6(1), 115 – 142.
• Akalın, S., Demir, Ş., Sucuoğlu, B., Bakkaloğlu, H., & İşcen, F. (2014). The needs of inclusive preschool teachers about inclusive practices. Eurasian Journal of Educational Research, 54(1), 39-60.
• Aliyev, R., Erguner-Tekinalp, B., Ulker, R., & Shine-Edizer, F. (2012). The perceptions of school counselors and principals towards new psychological counseling and guidance services in early childhood education in Turkey. Educational Sciences: Theory & Practice, 12, 3083-3098.
• Altun, T. ve Gülben, A. (2009). Okul öncesinde özel gereksinim duyan çocukların eğitimindeki uygulamalar ve karşılaşılan sorunların öğretmen görüşleri açısından değerlendirilmesi [Çevrimiçi sürüm]. Ahmet Keleşoğlu Eğitim Fakültesi Dergisi, 28, 253-272.
• Arivett, D.L., Rust, J.O., Brissie, J.S., & Dansby, V.S. (2007). Special education teachers' perceptions of school psychologists in the context of individualized education program meetings. Education, 127(3). 378-388.
• Arslantas, S., Kurnaz, A., Koçak, F., Çalıkçı, N.M., ve Durdal, . (2010). 18. Ulusal Özel Eğitim Kongresi’nden Yansımalar. 13-15 Kasım 2009-Konya. Bugünden Geleceğe Özel Eğitim. H. Sarı (Ed.). Özel Eğitime İhtiyacı Olan Bireylerle Çalışan Öğretmenlerinin Bireysel Eğitim Planlarının Hazırlanması ve Uygulanması ile İlgili Görüşlerinin Değerlendirilmesi. (167-178). Konya: Master Fotokopisi.
• Avcıoğlu, H. (2012). Rehberlik ve Araştırma Merkezi (RAM) müdürlerinin tanılama, yerleştirme-izleme, bireyselleştirilmiş eğitim programı (BEP) geliştirme ve kaynaştırma uygulamasında karşılaşılan sorunlara ilişkin algıları. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 12 (3), 2009-2031.
• Avcıoğlu, H. (2011). Zihin engelliler sınıf öğretmenlerinin bireyselleştirilmiş eğitim programı (BEP) hazırlamaya ilişkin görüşleri. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 12(01), 039-053.
• Başal, M. (2003). Okul Öncesi Dönemde Özel Eğitim. Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayını, 756, 29-42.
• Çerezci, Ö. (2015). Okul öncesi eğitim kurumlarında yapılan kaynaştırma eğitimi uygulamalarının kaynaştırma kriterleri açısından değerlendirilmesi. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Çuhadar, Y. (2006). İlköğretim okulu 1-5. sınıflarda kaynaştırma eğitimine tabi olan öğrenciler için bireyselleştirilmiş eğitim programlarının hazırlanması, uygulanması, izlenmesi ve değerlendirilmesi ile ilgili olarak sınıf öğretmenleri ve yöneticilerin görüşlerinin belirlenmesi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Zonguldak: Zonguldak Karaelmas Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Denzin, N. K. ve Lincoln, Y. S. (1994). Introduction: Entering the field of qualitative research. In N. K. Denzin ve Y. S. Lincoln. (eds.), Handbook of Qualitative Research (s. 1-17). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Diamond, K. E. ve Carpenter, E.S. (2000). Participation in inclusive preschool programs and sensitivity to the needs of others. Journal of Early Intervention, 23 (2), 81-91.
• Edwards, R. ve Holland, J. (2013). What’s qualitative interviewing? Bloomsbury Academic Publishing, PLC: London.
• Fiscus, D. E. ve Mandell, J. C. (2002). Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarının Geliştirilmesi. (G. Akçamete, H.G. Şenel ve E. Tekin, Çev.). Ankara: Anı.
• Gök, G. ve Erbaş, D. (2011). Okul öncesi öğretmenlerinin kaynaştırma eğitimine ilişkin görüşleri ve önerileri. International Journal of Early Childhood Special Education, 3 (1), 66-87.
• Kargın, T. (2007). Eğitsel değerlendirme ve bireyselleştirilmiş eğitim programı hazırlama süreci. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 8(01), 01-16.
• Kuyumcu, Z. (2011). Bireyselleştirilmiş eğitim planı (BEP) geliştirilmesi ve uygulanması sürecinde öğretmenlerin yaşadıkları sorunlar ve bu sorunlara yönelik çözüm önerileri. Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi. Ankara: Ankara Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Martin, J. E., Van Dycke, J. L., Christensen, W. R., Greene, B. A., Gardner, J. E., & Lovett, D. L. (2006). Increasing student participation in IEP meetings: Establishing the self-directed IEP as an evidenced-based practice. Exceptional Children, 72(3), 299-316.
• Menlove, R., Hudson, P., & Suter, D. (2001). A field of IEP dreams increasing general education teacher participation in the IEP Development Process. Teaching Exceptional Children, 33(5), 28-33.
• Odom, S. L. (2000). Preschool inclusion: What we know and where we go from here. Topics in Early Childhood Special Education, 20, 20-27.
• Özen,A., Ergenekon, Y., Ülke-Kürkçüoğlu, B. ve Genç, D. (2013). Kaynaştırma Öğrencisi Olan Okulöncesi Öğretmenlerinin Sınıflarında Yaptıkları Öğretim Uygulamalarının Belirlenmesi (Teaching Practices Used by Preschool Teachers Who Have Mainstreamed Students in Their Classrooms). Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 13 (2), 153-166.
• Özengi, S., (2009). Eskişehir ilinde kaynaştırma uygulamalarının yürütüldüğü ilköğretim okullarındaki rehber öğretmenlerin kaynaştırmaya ilişkin görüşleri. Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Eskişehir: Anadolu Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Öztürk, C. Ç. ve Eratay, E. (2010). Eğitim uygulama okuluna devam eden zihin engelli öğrencilerin öğretmenlerinin bireyselleştirilmiş eğitim programı hakkındaki görüşlerinin belirlenmesi. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Dergisi, 10 (2), 145-159.
• Santos, M., Duman, B., Erişkin, A. Y., Başar, M. C., Kıraç, S., ve Toraman, Ç. (2012). Education Program (IEP). Cerebral Palsy Trainee Booklet, 91.
• Sucuoğlu, B., Ünsal, P. Ve Özokçu, O. (2004). Kaynaştırma sınıfı öğretmenlerinin önleyici sınıf yönetimi becerilerinin incelenmesi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Özel Eğitim Dergisi, 5 (2), 51– 64.
• Sucuoğlu, B. ve Kargın, T. (2006). İlköğretimde Kaynaştırma Uygulamaları: Yaklaşımlar, Stratejiler, Yöntemler. İstanbul: Morpa Yayınları.
• Tazebaş, B. (2000). Görme engelli öğrencilere, belirlenen rotalar boyunca bağımsız hareketlerin kazandırılmasında fiziksel yardım ve sözel ipucuyla sunulan bireyselleştirilmiş rota öğretim materyalinin etkililiği. Tez Çalışması. Ankara: Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Yıldırım Doğru, S. S. (2011). Bireyselleştirilmiş eğitim programları. S. Sunay Yıldırım Doğru (Ed.), Erken Çocukluk Döneminde Özel Eğitim içinde (s. 150-167). Ankara: Maya Akademi.
• Yıldırım, H. ve Şimşek, A. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Ankara Seçkin Yayıncılık.
• Vuran, S. (2004). Bireyselleştirilmiş Eğitim Programlarının Geliştirilmesi. O. Gürsel (Ed.) Bireyselleştirilmiş Eğitim Programları. (1-12). Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları.