Analysis of Public Radio and Private Radio in Turkey in Terms of Organizational Ecology Theory

Yıl 2020, Cilt: 5 Sayı: 9, 8 - 27, 23.01.2020

Uğur Keskin , Güzin Kıyık Kıcır

Öz

Since the first day it reaches out to the
audience, the radio has become a platform that can create its own target
audience all over the world. In this respect, radio broadcasting has come to
the forefront in conveying music, effective speech techniques and news to the
masses. Radio broadcasts around the world have advantages such as instantaneity,
ease of access, cost and reliability. Thanks to these advantages, radio broadcasting are among the
first choice of listeners. The theory of organizational ecology accepts the
idea that institutions such as the selection and survival of living things in
nature have similar functions. It also has a perspective that questions the
impact of the environment on organizations through various elements. This
article is intended to assess the public and private radio stations in Turkey
in terms of organizational ecology theory. In the study, first of all,
literature questions were examined and research questions were formed. Basic
concepts such as organizational birth, life expectancy, death and target
audience in organizational ecology theory have been evaluated through radio
broadcasting. In this way, while trying to put forward a theoretical analysis
on the field of radio broadcasting that goes beyond the technical narratives,
the future prospects of radio broadcasting are also mentioned. 

Anahtar Kelimeler

Radio Broadcasting, Organizational Ecology Theory, Public Radio, Private Radio

Örgütsel Ekoloji Kuramı Açısından Türkiye’deki Kamu Radyoları ve Özel Radyoların Analizi

Öz

Dinleyicilere ulaşmaya
başladığı ilk günden itibaren radyo, tüm dünyada kendi hedef kitlesini
oluşturabilmiş bir platform olma özelliğindedir. Bu yönüyle radyo yayıncılığı;
müziğin, etkili söz söyleme tekniklerinin ve haberlerin kitlelere
ulaştırılmasında ön plana çıkmıştır. Dünya genelinde radyo yayınları anındalık,
erişim kolaylığı, maliyet ve güvenilirlik gibi avantajlara sahip bulunmaktadır.
Söz konusu avantajlar sayesinde radyo yayıncılığı, dinleyicilerin öncelikli
tercihleri arasında yer almaktadır. Örgüt ekolojisi kuramı; doğadaki canlı
varlıkların seçilimi ve hayatta kalması gibi örgütlerinde benzer işleyişe sahip
olduğu düşüncesini kabul etmektedir. Aynı zamanda çevrenin, örgütler üzerindeki
etkisini çeşitli unsurlar üzerinden sorgulayan bir bakış açısına sahiptir. Bu
makalede, örgütsel ekoloji kuramı bağlamında Türkiye’deki radyo yayıncılığı
alanında faaliyet gösteren kamu radyolarının ve özel radyoların
değerlendirilmesi amaçlanmaktadır. Çalışmada öncelikle literatür incelemesi
yapılarak araştırma soruları oluşturulmuştur. Örgütsel ekoloji kuramında yer
alan örgütsel doğum, yaşam süresi, ölüm ve hedef kitle gibi temel kavramlar,
radyo yayıncılığı üzerinden değerlendirilmeye tabi tutulmuştur. Bu sayede radyo
yayıncılığı alanına ilişkin, teknik anlatımların ötesine geçen kuramsal bir
çözümleme ortaya konulmaya çalışılırken, aynı zamanda radyo yayıncılığının
olası gelecek öngörülerine de değinilmektedir.

Anahtar Kelimeler

Radyo Yayıncılığı, Örgütsel Ekoloji Kuramı, Devlet Radyosu, Özel Radyo, Özel Radyo

Kaynakça

• Adorno, T. W. (2012). Kültür Endüstrisi – Kültür Yönetimi, Çev. Nihat Ünler, Mustafa Tüzel ve Elçin Gen, İstanbul: İletişim Yayınları.
• Aziz, A., (2012). Radyo Yayıncılığı. İstanbul: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Badiou, A. (2011). Felsefe ile Politika Arasındaki Gizemli İlişki, Çev. Murat Erşen, İstanbul: MonoKL Yayınları.
• Benjamin, W. (2015). Teknik Olarak Yeniden-Üretilebilirlik Çağında Sanat Yapıtı, Çev. Gökhan Sarı, İstanbul: Zeplin Kitap Yayınları.
• Bolat, T., Seymen, O.A., Bolat, O.İ. & Erdem, B. (2008). Yönetim ve örgüt, Ankara: Detay Yayıncılık.
• Candemir A. (1999), Özel Yayın Döneminde Yerel Yönetimler ve Radyo Yayıncılığı, Marmara İletişim, 129-137.
• Cankaya, Ö. (1997), Dünden Bugüne Radyo Televizyon, Beta Yayım Dağıtım, İstanbul.
• Creswell, J. W. (2018). Nitel Araştırma Yöntemleri Beş Yaklaşıma Göre Nitel Araştırma ve Araştırma Deseni, Çeviri editörleri Mesut Bütün ve Selçuk Beşir Demir, Ankara: Siyasal Kitabevi.
• Fromm, E. (2018). İtaatsizlik Üzerine, Çev. Nurdan Soysal, İstanbul: Say Yayınları.
• Gasset, J. O. Y. (2017). Sanatın İnsansızlaştırılması ve Roman Üstüne Düşünceler, Çev. Neyyire Gül Işık, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Geiger, M. (2015). Estetik Anlayış, Çev. Tomris Mengüşoğlu, Ankara: Doğu Batı Yayınları.
• Hannan, M.T. & Freeman J. (1984). Structural Inertia and Organizational Change. American Sociological Review, c.82, sayı 5, s.929-964.
• Keskin, U. (2019). “Schopenhauer’ın Rekreatif Aktivitelere Bakış Açısı Bağlamında Spor Yayınları”, TRT Akademi, Cilt: 4, Sayı: 8, ss. 246-263.
• Kocabaşoğlu, U. (1980). Şirket telsizinden devlet radyosuna . Ankara: Ankara Üniversitesi S.B.F.Y.
• Koçel, T. (2015). İşletme Yöneticiliği, İstanbul: Beta Yayınları.
• Lafargue, P. (2018). Sermaye Dini. Çev. Alev Er, İstanbul: Sel Yayıncılık.
• Lewin, A.Y. & Volberda, H.W. (2003). The future of organization studies: Beyond the selection – adaptation debate. İçinde H. Tsoukos & C. Knudsen, (Eds.). The Oxford handbook of organization theory: Meta- theoretical perspectives (pp.568-595). Oxford University Press, Oxford.
• Michael, S.C., Kim, S.M., (2005). The organizational ecology of retailing: a historical perspective. Journal of Retailing, 81, (2) 113-123. ss.
• Mill, J. S. (2019). Düşünce ve Tartışma Özgürlüğü Üzerine, Çev. Cem Aktaş, İstanbul: Can Yayınları.
• Müftüoğlu G. (1996). Radyo ve Televizyon Üst Kurulu‘nun (RTÜK) Kuruluşu ve Kurumlaşma Süreci, Yeni Türkiye, sy. 11, Eylül–Ekim, s. 359.
• Pascal, B. (2017). Risaleleler, Çev. Murat Erşen, İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
• Rifat, S. (2012). Herakleitos Bir Kapalı Söz Ustasıyla Buluşma Denemesi, İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Sartre, J-P. (2017). Varoluşçuluk, Çev. Asım Bezirci, İstanbul: Say Yayınları.
• Saruhan, Ş. C. & Yıldız M. L. (2013). Çağdaş Yönetim Bilimi, İstanbul: Beta Yayınları.
• Schelling, F.W.J. von. (2017). İnsan Özgürlüğünün Özü Üzerine, Çev. Mehmet Barış Albayrak, İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Schopenhauer, A. (2008). Üniversiteler ve Felsefe, Çev. Ahmet Aydoğan, İstanbul: Say Yayınları.
• Önder, Ç. (2013). “Örgütsel Ekoloji Kuramı”, Ed. Taşcı, Deniz ve Erkan Erdemir, Örgüt Kuramı içinde ss. 84-103, Ankara: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
• Özen, Ş. & Kalemci, A. (2009), “Ulusal Yönetim ve Organizasyon Kongresi’nin Doğuşu, Kurumsallaşması ve Alana Etkileri”, Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 4(1), ss. 79‐112.
• Öztaş, N. (2014). Örgüt, Ankara: Otorite Yayınları.
• Taşcı, D., Kırel, Ç., & Kıyık Kıcır, G. (2016). Medya Endüstrisinde Kamu ve Özel Sektör Çalışanlarının, Örgütsel Bağlılık Konusu Bağlamında Karşılaştırmalı Analizi. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(3): 129-152.
• Topçu, N. (2017). Bergson, İstanbul: Dergâh Yayınları.
• Tutar, H. (2013). Konu Anlatımlı İşletme & Yönetim Terimleri Ansiklopedik Sözlük, Ankara: Detay Yayıncılık.
• Verma, S. (2018). Bilimsel İlkelerin Küçük Kitabı. Çev. Fatma Esin Soğancılar, Ankara: TÜBİTAK Popüler Bilim Kitapları.
• Yeloğlu, H. O. (2012). “Örgütsel Ekoloji”, Ed. H. Cenk Sözen ve H. Nejat Basım, Örgüt Kuramları içinde ss. 189-219, İstanbul: Beta Yayınları.