SOSYAL HİZMET VE DEZAVANTAJLI BİREYLERLE ETKİLEŞİM KONUSUNDA DİN GÖREVLİSİ VEYA DİN EĞİTİMCİSİ ADAYI ÖĞRENCİLERİN GÖRÜŞLERİ
Öz
Örgün ve yaygın eğitime ulaşmak her bir bireyin hakkıdır. Buna din
eğitimi de dâhildir. Dezavantajlı bireylerin eğitime katılımı hususunda zaman
zaman özel öğretim, yöntem, tecrübe ve farkındalığa ihtiyaç bulunmaktadır. Din
görevlisi veya din eğitimcisi dâhil olmak üzere, mesleklere kaynaklık eden
yükseköğretim programlarında dezavantajlı bireylerle etkileşime yönelik
eğitimler göz ardı edilebilmektedir. Bu çalışma ile din görevlisi veya din
eğitimcisi adayı olan İlahiyat Fakültesi öğrencilerinin sosyal hizmet
kapsamında dezavantajlı bireylerle çalışma konusundaki hazırbulunuşluğu ve
istekliliği tespit edilmeye çalışılmıştır.
Araştırma kapsamında Bursa Uludağ Üniversitesi İlahiyat Fakültesi
3. ve 4. sınıf öğrencilerine anket uygulanmış, nitel ve nicel yöntemlerle
analiz edilmiştir.
Çalışmanın sonucunda
katılımcıların dezavantajlı bireylerle çalışma/iletişim konusunda bazılarının
istekli olduğu, bazılarının ise istekli olmadığı ve bunu da yeterli
bilgilerinin ve hazırbulunuşluklarının olmamasına bağladıkları görülmüştür. Bu
yüzden din görevlilerinin yetiştiği İlahiyat Fakültelerinin öğretim programlarında
sosyal hizmet alanında dezavantajlı bireylerin eğitimi ve onlarla iletişim ve
etkileşim konusunda gerekli düzenlemelerin yapılması bir ihtiyaç olarak
görülmektedir.
Anahtar Kelimeler
Dezavantajlı bireyler din eğitimi ilahiyat fakültesi din görevlisi
Kaynakça
- Kahyaoğlu, M. & Yangın, S. (2007). İlköğretim Öğretmen Adaylarının Mesleki Öz-Yeterliklerine İlişkin Görüşleri, Kastamonu Eğitim Dergisi, 15/1, Mart 2007, 73-84.
- Musayev, İ, (2016). Engelli Bireylerin Din ve Değerler Eğitimi, İstanbul: C Planı Yayınları.
- Özdemir, S. (2002). Korunmaya Muhtaç Gençlerin Din Öğretimi İhtiyaçları, Isparta.
- Özkan, R. (2011). Toplumsal Yapı, Değerler ve Eğitim İlişkisi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 19/1, Ocak 2011, 333-344.
- Türk, E. (2014). Kur'an'a Göre Din Eğitiminde Rehberlik, İstanbul: Düşün Yayıncılık.
- Yaman, Ö. M. (2016). Apaçi Gençlik, İstanbul: Bir Yayıncılık.
Öz
Kaynakça
- Kahyaoğlu, M. & Yangın, S. (2007). İlköğretim Öğretmen Adaylarının Mesleki Öz-Yeterliklerine İlişkin Görüşleri, Kastamonu Eğitim Dergisi, 15/1, Mart 2007, 73-84.
- Musayev, İ, (2016). Engelli Bireylerin Din ve Değerler Eğitimi, İstanbul: C Planı Yayınları.
- Özdemir, S. (2002). Korunmaya Muhtaç Gençlerin Din Öğretimi İhtiyaçları, Isparta.
- Özkan, R. (2011). Toplumsal Yapı, Değerler ve Eğitim İlişkisi, Kastamonu Eğitim Dergisi, 19/1, Ocak 2011, 333-344.
- Türk, E. (2014). Kur'an'a Göre Din Eğitiminde Rehberlik, İstanbul: Düşün Yayıncılık.
- Yaman, Ö. M. (2016). Apaçi Gençlik, İstanbul: Bir Yayıncılık.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Bölüm | Makaleler |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 24 Ağustos 2020 |
| Gönderilme Tarihi | 2 Ekim 2019 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Cilt: 24 Sayı: 2 |