Levels of Perception of Family Environment in Mothers of Children with Cerebral Palsy

Yıl 2011, Cilt: 22 Sayı: 1, 105 - 114, 15.04.2011

Pelin Piştav Akmeşe Nilay Kayhan , Akmer Mutlu

Öz

Purpose: Having a disabled child effects mothers and fathers both in the physical and emotional aspect. This study aims to investigate levels of perception of family environment in mothers of children with CP. 

Material-Method: In order to determine the levels of perception of family environment in mothers of children with CP, this study included 66 children with CP and their mothers. Family Environment Questionnaire was applied to mothers. 

Results: Mean age of the children was 4.03±1.09 years. 26 (39.4%) of all children had speech disorder in addition to CP. Significant correlation was found between clinical type, information given to mothers about the diagnosis of their children, speech disorder of the children and between family environment concept unity solidarity (p<0.05). 

Conclusion: Detailed knowledge about families may help to determine the services which will be provided to families. This study therefore is important 

Anahtar Kelimeler

Cerebral Palsy, family environment, mother

SEREBRAL PALSİ’Lİ ÇOCUĞA SAHİP OLAN ANNELERİN AİLE ORTAMINI ALGILAMA DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

Öz

Amaç:Özürlü çocuğa sahip olmak anne ve babaları hem fiziksel hem de emosyonel olarak etkilemektedir. Bu çalışmada SP’li çocuğa sahip annelerin aile ortamını algılama düzeylerinin belirlenmesi amaçlanmıştır. 

Gereç ve Yöntem: SP’li çocuğa sahip annelerin aile ortamını algılama düzeylerinin belirlenmesi amacıyla yapılan bu çalışma, 66 SP’li çocuk ve annesi ile gerçekleştirilmiştir. 

Annelere Aile Ortamı Değerlendirme Ölçeği uygulanmıştır. 

Bulgular:SP’li çocukların yaş ortalaması 4.03±1.09 yıl idi ve 26’sında (%39,4) SP’ye ek olarak konuşma problemi vardı. SP’li çocukların annelerin tanı hakkında bilgilendirilme durumu ve çocuğun konuşma problemi ile aile ortamı değerlendirme ölçeğinin birlik beraberlik alt boyutu arasında istatistiksel olarak anlamlı ilişki bulunmuştur (p<0.05). 

Tartışma:Ailelere ilişkin daha ayrıntılı bilgi sahibi olunması, aileye sunulacak hizmetlerin belirlenmesine yardımcı olacaktır. Bu bakımdan önemli bir çalışmadır. 

Anahtar Kelimeler

Serebral Palsi, aile ortamı, anne

Kaynakça

• Akkök, F., Aşkar, P. ve Karancı, N. (1992). “Özürlü bir çocuğa sahip anne babalardaki stresin yordanması”, Özel Eğitim Dergisi, 1 (2), 8–13.
• Bax, M., Goldstein, M., Rosenbaum, P., Leviton, A., Panneth, N. (2005). “Proposed definition and classification of cerebral palsy”, Dev Med Child Neurol, 47, 571–576.
• Brehaut, J. C., Kohen, D. E., O’Donnell, M., Raina, P., Rosenbaum, P., Russell, D. (2004). “The health of primary caregivers of children with cerebral palsy: How does it compare with that of other Canadian care givers?”, Pediatrics, 114 (2), 182–191.
• Bulut, I. (1990). “Aile değerlendirme ölçeği (ADÖ)” el kitabı. Ankara, Özgüzeliş Matbaası.
• Dönmez, N. B., Bayhan, B., Artan, İ. (1998). “Engelli çocuğu olan ailelerin yaşam döngüsü içinde karşılaştıkları sorunların incelenmesi”, I. Ulusal Evde Bakım Kongresi Kitabı (s:143-152). Marmara Üniversitesi Basımevi: İstanbul.
• Erdoğanoğlu, Y. ve Günel, M. K. (2007). “Serebral paralizili çocukların ailelerinin sağlıkla ilgili yaşam kalitelerinin araştırılması”, Toplum Hekimliği Bülteni, 2 (6), 35-39.
• Evcimen, E. (1996). Zihin engelli çocuğu olan ailelerin (anne-babaların) gereksinimlerinin belirlenmesi, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir.
• Fowler, P.C. (1980). “Family environment and early behavioral development: A structural analysis of dependencies”, Psychological Reports, 47, 611–617.
• Glasscock, R. (2000). “A phenomenological study of the experience of being a mother of a child with cerebral palsy”, Pediatric Nursing, 26 (4), 407–410.
• Güz, F., Şenses, M., Karakuzu A, Ateş N. (1998). “Zihinsel özürlü çocuk ailelerinin evde bakım ile ilgili sorunlarının belirlenmesi”, I.Ulusal Evde Bakım Kongresi Kitabı, Marmara Üniversitesi Basımevi: İstanbul.
• Hagberg, B., Hagberg, G., Olow, I. (1975). “The changing panorama of cerebral palsy in Sweden 1954–1970”, Acta Paediatr Scand, 64, 187-97. Hirose, T. & Ueda, R. (1990). “Long-term follow-up study of cerebral palcy children and coping behaviour of parents”, J Advanced Nursing, 15 (2), 762–770.
• Krauss, MW. (2000). Family Assessment within early intervention programs. In J.P. Shonkoff & S..J. Meisels (Eds.), Early Childhood Intervention (pp. 290-308). United Kingdom. Cambridge University Pres: United Kingdom.
• Mc Cubbin, M. A. (1989). “Family strengeths in the care of handicapped children: targets for intervention”, Family Relations, 38 (2), 436–442.
• Mobarak, R., Khan, N.Z., Munir, S., Zaman, S., Mc.Conachie, H. (2000). “Predictors of stress in mothers of children with cerebral palsy in Bangladesh”, Journal of Pediatric Psychology, 25 (6), 427–433.
• Nelson, K.B. ve Grether, J. K. (1999). “Causes of cerebral palsy. Current Opinion in”, Pediatrics, 11 (6), 487–491.
• Raina, P., O’Donnell, M., Rosenbaum, P., Brehaut, J., Walter, SD., Russell, D., Swinton, M., Zhu B., Wood, E. (2005). “The health and well-being of caregivers of children with cerebral palsy”, Pediatrics, 115 (6), 626–636.
• Ong, L., Afifah, I., Sofiah, A., Lye, M. (1998). “Parenting stress among mothers of Malaysian children with cerebral palsy: predictors of child-and parent-related stress”, Ann Trop Paediatr, 18 (4), 301–307.
• Orhan, S. (2004). Zihinsel engelli çocuğa sahip ebeveynlerin demografik ve psiko-sosyal özelliklerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi, Yayınlanmamış yüksek lisans tezi, Fırat Üniversitesi: Elazığ.
• Öner, N., (1997). Türkiyede Kullanıllan Psikolojik Testler. İstanbul: Boğaziçi Üniversitesi Yayınları.
• Önes, K., Yılmaz, E., Çetinkaya, B., Çağlar, N. (2005). “Assessment of the quality of life of mothers of children with cerebral palsy (primary caregivers)”, Neurorehabilitation and Neural Repair, 19 (3), 232–237.
• Özşenol, F., Işıkhan, V., Ünay, B, Aydın, H.İ., Akın R., Gökçay, E. (2003). “Engelli çocuğa sahip ailelerin aile işlevlerinin değerlendirilmesi”, Gülhane Tıp Dergisi, 45 (2). 156–165. Percy, A.K. (1994). Static ecceohalopathy. In, F.A Oski, C.D. Deangelis, R.D. Feigin, J.A. McMillan, J.B. Warshaw, (Eds.), Principles and Practice of Pediatrics, (pp. 2025- 2028) J.B. Lipincott: Philadelphia..
• Piştav Akmeşe, P. (2004). Cerebral palsy’li çocuğa sahip annelerin aile gereksinimlerini algılamaları ile depresyon düzeylerinin incelenmesi, Yayınlanmamış Yüksek lisans tezi, Ankara Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Ev Ekonomisi Çocuk Gelişimi ve Eğitimi, Ankara.
• Piştav Akmeşe, P., Mutlu, A., Günel, M., K. (2007). “Serebral paralizili çocukların annelerinin kaygı düzeyinin araştırılması”, Çocuk Sağlığı ve Hastalıkları Dergisi, 50 (4), 236–240.
• Rudolph, M., Rosanowski, F., Eysholdt, U., Kummer, P. (2003). “Anxiety and depression in mothers of speech impaired children”, International Journal Pediatric Otorhinolaryngology, 67 (12). 1337–1341.
• Saddler, A.L. ve Hillman, S.B. (1993). “The influence of disabling condition visibility on family functioning”, Journal of Pediatric Psychology, 18 (4).425–39.
• Sevindik, F., Deveci, E., Demirok, A., Açık, Y. (2006). “Engelli çocuğu olan kadınların demografik, psiko-sosyal ve engelli çocuğa ait doğumsal özelliklerinin incelenmesi”, Sağlık ve Toplum Dergisi, 16(3). 38–47.
• Singer, G.H., Irvin, L.K., Hawkins, N. (1988). “Stress management training for parents of children with severe handicaps”, Ment. Retard, 26 (5), 69–77.
• Singer, G.H., Irvin, L.K., Irvine, N., Hawkins, N., Cooley, E. (1989). “Evaluation of community based support services for families of person with developmental disabilities”, Journal of Association For Persons With Severe Handicaps, 14 (4), 312-323.
• Stoneman, G. ve Zolinda, P. (2006). “Marital adjustment in families of young children with Disabilities: Associations with daily hassles and problem focuse coping”, American Journal on Mental Retardation, 111 (1), 1–14.
• Sungur, M. (2002). Otistik çocukların anne babaları ile normal gelişim gösteren çocukların anne-babalarının depresyon, durumluluk sürekli kaygı düzeylerinin ve aile işlevlerinin araştırılması, XII. Ulusal Özel Eğitim Kongresi, (s.162-182), Ankara.
• Topbaş, S. (2005). Cerebral palsy’de dil konuşma bozuklukları ve terapisi. .H. Özcan (Eds), Cerebral Palsy, Boyut Matbaacılık: İstanbul.
• Toros, F. (2002). “Zihinsel ve/veya bedensel engelli çocukların annelerinin anksiyete, depresyon, evlilik uyumunun ve çocuğu algılama şeklinin değerlendirilmesi”, Türk Klinik Psikiyatri Dergisi, 3, 45–52.
• Uğuz, Ş., Toros, F., İnanç, B.Y., Çolakkadıoğlu, O. (2004). “Zihinsel ve/veya bedensel engelli çocukların annelerinin anksiyete, depresyon ve stres düzeylerinin belirlenmesi”, Klinik Psikiyatri Dergisi, 7, 42–47.
• Unsal-Delialioglu, S., Kaya, K., Ozel, S., Gorgulu, G. (2009). “Depression in mothers of children with cerebral palsy and related factors in Turkey: a controlled study”, Int J Rehabil Res, 32 (3), 199–204
• Usluer, S. (1989). “The reliability and validity of the Turkish. Family Environment Questionnaire”, Yayınlanmamış bilim uzmanlığı tezi. Boğaziçi Üniversitesi Eğitim Fakültesi, Eğitim Bilimleri Bölümü, İstanbul.
• Yıldırım, F. ve Conk, Z. (2005). “Zihinsel yetersizliği olan çocuğa sahip anne/babaların stresle başa çıkma tarzlarına ve depresyon düzeylerine planlı eğitimin etkisi”, Cumhuriyet Üniversitesi Hemşirelik Yüksekokulu Dergisi, 9 (2), 1-10.