Sinop’a bağlı bir yerleşim olan Boyabat ve çevresindeki köylerin 11. yüzyıl’dan itibaren Anadolu’ya yerleşen göçer Türkmenler/ Yörükler tarafından kurulduğu bilinmektedir. Boyabat kent merkezinde bulunan geleneksel evler ahşap çatkılı ve çatkı arası dolgulu/hımış yapılar olmasına rağmen, Boyabat köylerinde açık sofalı ahşap yığma evler çoğunluktadır. Ahır ve samanlıkları kütüklerle, üst katları biçilmiş kerestelerle yapılan bu evler yörede kandil ev olarak adlandırılmaktadır. Evlerin zemin katları depolama alanı ve ahır olarak değerlendirilmekte, üst katlar ise yaşam katı olarak kullanılmaktadır. Büyük parseller üzerine yapılmış olan kandil evlerin ana taşıyıcıları olan ve zemin kat seviyesinde taş ayaklara oturan ahşap direkler; kütük veya kalasların üst üste yığılması ile oluşan ve köşelerde birbirlerine geçmelerle bağlanan üst kat duvarlarını taşımaktadır. Günümüzde bütün dünyada olduğu gibi ülkemizde de yerel mimari karakteristik özelliklerini, kırsal alanlardan kentlere göç, modern yapım teknikleri ile malzemelerin geleneksele tercih edilmesi vb nedenlerden dolayı hızla yitirmektedir. Ülkemizde yürürlükte olan koruma yasasında kırsal sit kavramının tanımlanmış olmayışı nedeniyle bu alanlar yeterince korunamamaktadır. Bu yüzden kırsal alanlarda yerel mimari kimliğin korunması, bu kimliği oluşturan mimari değerlerin belirlenmesi, belgelenmesi ve envanterinin yapılması gerekmektedir. Bu çalışmada, Boyabat köylerindeki kandil evlerin mimari özellikleri ve koruma sorunları araştırılacaktır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Kültürel çalışmalar |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 17 Eylül 2020 |
Gönderilme Tarihi | 18 Şubat 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 Sayı: 21 |
Bu sistemin içeriği ve TÜBA-KED'de yayınlanan tüm makaleler "Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0" altında lisanslanmıştır.