Birlik olmanın teolojik ve pedagojik temeli

Yıl 2017, Sayı: 3, 9 - 21, 15.06.2017

Şükrü Keyifli

Öz

Bu çalışmanın konusu, Al-i İmran Suresi, 103. ayeti bağlamında birlik ve beraberlikle ilgili değerin tartışılmasıdır.  Adı geçen ayette, Allah birlik içinde olunmasını ve birlikte aynı amacın gerçekleşmesi için ortak değerler etrafında birleşilmesini tavsiye ediyor. O’nun bu tavsiyesinin bilinmesi ve bir değer olarak benimsenmesi gerekmektedir.  O toplumsal bütünlüğü tehdit edecek başta ayrımcılık olmak üzere her türlü tutum ve davranışlardan kaçınılmasını sağlayacak bir işbirliğini de öneriyor. 

Toplumsal birlik ve beraberliği zedeleyici tutumların engellenmesi, yerine birlik ve beraberlik anlayışın geliştirilmesi bakımından yol gösterici ayetlerden biri olan Al-i İmran, 103’ te, birbirine bağlı dört temel değerden söz edilmektedir. Bunlar; toplumsal amaçları gerçekleştirmek için müştereklerde buluşmak, çıkara dayalı olmayan, güven ve işbirliğine dayalı birlikteliğin kalıcı ve sürdürülebilir olmasına katkı yapmak, tarihi ve kültürel tecrübe ve davranışları analiz edebilir olmak ve dini, ahlaki ve toplumsal sorumlulukların farkında olmaktır.  

Çalışma bu temel değerler çerçevesinde, birey ve bireyin toplumsal yaşamı içinde gerekli olan birliktelik eğitiminin verilmesinde teolojik ve pedagojik temelleri ortaya koymaya çalışacaktır. Birlik olmanın teolojik ve pedagojik temeli başlığını taşıyan bu çalışmada Kur’an’da konuyla ilgili ayetlerin örgün ve yaygın eğitim ortamlarında değere dönüştürücü eğitim süreçleri hakkında tespit ve değerlendirmeler yapılacaktır.

Anahtar Kelimeler

Din eğitimi, yaygın din eğitimi, metafor tekniği

Kaynakça

• Alper, H. (2006). Münafık. İslam Ansiklopedisi içinde. (c.31, ss.563-568). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
• Baknalığı, M. E. (2010). İlköğretim din kültürü ve ahlak bilgisi dersi öğretim programları. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı .
• Çağrıcı, M. (1996). Fitne. İslam Ansiklopedisi içinde. (c.13, ss. 156-159). İstanbul: Türkiye Diyanet Vakfı.
• Hesapçıoğlu, M. (2011). Öğretim ilke ve yöntemleri . Ankara: Nobel.
• İsa, M. B. (1978). Sünen-i tirmizi tercümesi. İstanbul: Yunus Emre.
• Kağıtçıbaşı, Ç. (1999). İnsan ve insanlar. istanbul: Evrim Yayınevi ve Bilgisayar Sanayi.
• Kalyoncu, R. (2012). Görsel sanatlar öğretmeni adaylarının “öğretmenlik” kavramına ilişkin metaforları. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 471-484.
• Kuyucu, Y., Şahin, M., Kapıcıoğlu, O. (2013). Okul öncesi öğretmenlerinin “çocuk” kavramına ilişkin sahip oldukları zihinsel imgeler. Eğitim ve Öğretim Araştırmaları Dergisi, 2 (2), 43-53.
• Türk Dil Kurumu. (2010). Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu.
• Okumuşlar, M. (2013). Sosyalleşme sürecinde din eğitimi. Konya: Yediveren.
• Yazır, M. H. (1979). Hak dini Kur'an dili. İstanbul: Ensar Neşriyat.