Socio-Cultural Reflections in Teaching Turkish as a Foreign Language

Yıl 2020, Cilt: 5 Sayı: 1, 46 - 58, 20.06.2020

Mesut Gün Ramazan Şimşek

Öz

Teaching Turkish as a foreign language has
gained considerable momentum in recent years. Political, social and demographic
movements in the Middle East and Asia have increased in recent years.
Foreigners who came to Turkey in this context, education, culture, trade, and
started to learn Turkish to express basic needs. In this case, social
prejudices were effective in the beliefs and attitudes that fed these prejudices.
In this study, the level of awareness of teaching staff who teach Turkish about
these beliefs and prejudices is investigated; Opinions about the concept of
multiculturalism have come to the fore. The level of the content of the
textbooks used in teaching Turkish about multiculturalism is not at the desired
level; it was concluded that it needs restructuring in terms of content and effectiveness.
Since teaching Turkish as a foreign language has international dimensions other
than pure language teaching, it is recommended to provide in-service training
to lecturers by experts in language, culture and international relations.

Anahtar Kelimeler

Teaching Turkish as a foreign language, multiculturalism, cultural difference

Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Sosyo-kültürel Yansımalar

Öz

Yabancı dil olarak
Türkçe öğretimi son yıllarda oldukça büyük ivme kazanmıştır. Ortadoğu ve
Asya’daki siyasal, toplumsal ve demografik hareketler neticesinde Türkiye’ye
gelen yabancılar eğitim, kültür, ticaret, temel ihtiyaçlarını karşılamak
amacıyla Türkçe öğrenmeye başlamıştır. Oldukça zengin kültürel içeriğe sahip
olan Anadolu coğrafyası gelen yabancılarla birlikte bu zenginliğini artırırken
toplumsal anlamda sorunlar da yaşamaya başlamıştır. Bu durumda toplumsal
önyargılar, bu önyargıları besleyen inanış ve tutumlar da etkili olmuştur.
Araştırmacılar tarafından uzman görüşü alınarak oluşturulan yarı
yapılandırılmış görüşme formu ile  
Türkçe öğreten öğretim elemanlarının bu inanış ve önyargılara yönelik
farkındalık düzeyinin araştırıldığı bu çalışmada çok kültürlülük kavramına
yönelik görüşler öne çıkmıştır. Türkçe öğretiminde kullanılan ders kitaplarının
çok kültürlülük ile ilgili içerikleri bulundurma düzeyinin ise istenen düzeyde
olmadığı; içerik ve etkinlik açısından tekrar yapılandırmaya ihtiyacı olduğu
sonucuna ulaşılmıştır. Öğretim
elemanlarının yabancı dil olarak Türkçe öğretimimin salt dil öğretimi dışında
uluslararası boyutlara sahip olduğundan hareketle öğretim elemanlarına dil,
kültür ve uluslararası ilişkiler alanında uzmanlar tarafından hizmet içi
eğitimler verilmesi önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Yabancı dil olarak Türkçe öğretimi, Çok kültürlülük, kültürel farklılık

Kaynakça

• Barın, E. (1992). Yabancılara Türkçenin Öğretiminde Bir Metod Denemesi. Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Ankara: Gazi Üniversitesi,
• Bayyurt, Y. (2009). Türkçenin Yabancı Dil Olarak Öğretiminde Kültür Kavramı ve sınıf Ortamına Yansıması. D. Yaylı ve Y.
• Bayyurt (Ed.), Yabancılara Türkçe Öğretimi Politika Yöntem ve Beceriler (s. 7-28). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş. ve DEMİREL, F. (2010). Bilimsel Araştırma Yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Durmuş, M. (2013). İkinci/yabancı dil öğretiminde sadeleştirilmiş metin sorunları üzerine. Bilig, 65, 135-150. Erdem, İ. (2009). Yabancılara Türkçe Öğretimiyle İlgili Bir Kaynakça Denemesi [A bibliography essay on the teaching Turkish to the foreigners]. Turkish Studies: International Periodical for the Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 4 (3), 888-937.
• Haley, Marjorie Hall ve Theresa Y. Austin. (2004). Content-Based Second Language Teaching and Learning- An Interactive Approach. USA: Pearson Education Inc.
• Jiang, Wenying. (2001) Handling Culture Bumps. ELT Journal,55/4, 382-390. Korkmaz, Z. (1992). Gramer terimleri sözlüğü. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları.
• Logie, Nur Nacar. (2004) Yabancı Dil Öğretiminde Kültürel Becerinin Oluşturulmasının Önemi ve Budunbilimsel Boyut. HAYEF, 1, 173-180.
• Özdemir, E. (1983). Ana dili öğretimi. Türk dili (Dil öğretim özel sayısı). Ankara: Türk Dil Kurumu
• Pehlivan, Filiz. (2007). Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretiminde Kültürlerarası Etkileşim Odaklı Yaklaşım Uyarınca Metin Çalışmaları. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İ.Ü Sosyal Bilimler Enstitüsü
• Ungan, S. (2013). Dinleme. A. Kırkkılıç, H. Akyol (Ed.), İköğretimde Türkçe öğretimi (ss. 135-161)
• Yıldırım, Ali, Şimşek, Hasan. (2008). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri (6. Baskı). Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Akkaya, A. & Erol, S. (2019). Türkiye’de öğrenim gören Arap öğrencilerin Türkçe temel düzeyde yaşadığı dil bilgisi sorunları. Journal of History School (JOHS), 12, XL, 549-559.