Investigation of the 2017 Constitutional Amendment Referendum’s Propaganda Materials of AK Party and CHP with Discourse Analysis

Yıl 2019, , 221 - 246, 30.12.2019

Ömer Faruk Özgür , Cengiz Anık

https://doi.org/10.17829/turcom.664234

Öz

Political actors, parties and leaders carry out motivational activities to support their own parties and organizations during each election period.. Political parties atry to influence the electorate by using as much communication tools as possible during the election period. Political actors need to use the arguments that would convince and thus influence the electorate. One of the most important studies on the significance of the argument in the process of political communication is the Argumentation Model of Steven Toulmin. In the theoretical background of this study, Toulmin’s argumentation model has been studied. In the research part of the 2017 Constitutional Amendment Referendum, the persuasive documents of the leading representatives of the yes and no parties, AKP and CHP have been analyzed with the discourse analysis technique. Thus, it was tried to analyze which arguments the two parties put forward in their persuasive documents. Within the scope of the research study, the yes and no themed booklets and promotional videos prepared by AK Party and CHP were examined. As a result of the study, it was seen that both parties used the common arguments in both the written and video introductions in order to bring the voters to the point they wanted. As a result, it was observed that the use of arguments in political communication which was also was heavily used in the 2017 referendum – was an important tool in terms of persuasion. 

Anahtar Kelimeler

Stephen Toulmin, Argumentation, Referendum, Political Persuasion, Discourse Analysis

2017 Anayasa Değişikliği Referandumunda AK Parti ve CHP’nin Propaganda Materyallerinin Söylem Çözümlemesi ile İncelenmesi

Öz

Siyasi aktörler, partiler ve liderleri her seçim döneminde seçmeni kendi parti ve oluşumlarına destek vermek üzere motive edici çalışmalar gerçekleştirirler. Siyasi partiler seçim döneminde iletişim araçlarının olabildiğince fazlasını kullanarak seçmeni etkileme gayreti içindedir. Siyasal aktörlerin seçmeni etkilemek için, seçmenin ikna olacağı bazı argümanlar kullanması gerekmektedir. Siyasal iletişim sürecinde argümanın önemi üzerine en önemli çalışmalardan biri de Steven Toulmin’in Argümantasyon Modeli’dir. Bu çalışmanın teorik altyapısında Toulmin’in argümantasyon modeli işlenirken, araştırma kısmında 2017 Anayasa Değişikliği Referandumu’nda evet ve hayır taraflarının önde gelen temsilcileri Ak Parti ve CHP’nin ikna amaçlı dokümanları söylem analizi tekniği ile çözümlenmeye çalışılmıştır. Böylece her iki partinin ikna amaçlı dokümanlarında hangi argümanları öne çıkardığı analiz edilmeye çalışılmıştır. Araştırma çalışması kapsamında Ak Parti ve CHP’nin hazırlamış olduğu evet ve hayır temalı kitapçıklar ve tanıtıcı videolar incelenmiştir. Çalışma sonucunda her iki partinin de seçmenleri kendi istediği noktaya getirmek için belirlediği argümanları hem yazılı hem video tanıtımları ortamında ortak bir dille kullandığı görülmüştür. Sonuç olarak siyasal iletişimde argüman kullanımının ikna açısından önemli bir araç olduğu ve 2017Anayasa değişikliği referandumunda da yoğun bir şekilde argüman kullanımına başvurulduğu görülmüştür. 

Anahtar Kelimeler

Stephen Toulmin, Argümantasyon, Referandum, Siyasal İkna, Söylem Analizi

Kaynakça

• [AK Parti]. (2017a, 23 Mart). Hükümet'in başı Cumhurbaşkanı oluyor, siyasi sorumluluk alıyor #TabiikiEVET [Video dosyası]. https://www.youtube.com/watch?v=YJi2MJ63MBQ adresinden edinilmiştir. [AK Parti]. (2017b, 23 Mart). Cumhurbaşkanları Meclis ve yargı denetimine açık hale geliyor #TabiikiEVET [Video dosyası]. https://www.youtube.com/watch?v=LkkuIx1bfqw adresinden edinilmiştir. [AK Parti]. (2017c, 24 Mart). Siyasi sorumluluk alan Cumhurbaşkanı çalışacağı ekipleri hızla belirliyor #TabiikiEVET [Video dosyası]. https://www.youtube.com/watch?v=Z4IJqy9qRRY adresinden edinilmiştir. [CHP]. (2017a, 24 Mart). Meclisin feshedilmesine #HAYIR [Video dosyası]. https://www.youtube.com/watch?v=c9gPR-UEzEg adresinden erişilmiştir. [CHP] (2017b, 24 Mart). Tek adam rejimine #HAYIR [Video dosyası]. https://www.youtube.com/watch?v=3krt7w74hPg adresinden erişilmiştir. [CHP] (2017c, 25 Mart). Bu kadarı da fazla! Geleceğim için #HAYIR [Video dosyası]. https://www.youtube.com/watch?v=G3Rv0_oUMCc adresinden erişilmiştir. AK Parti Siyasi ve Hukuki İşler Başkanlığı. (2017). Halk oylamasına doğru Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi. http://www.akparti.org.tr/halkoylamasinadogru/ adresinden erişilmiştir. AK Parti Siyasi ve Hukuki İşler Başkanlığı. (2017). Kararımız evet: Cumhurbaşkanlığı Hükümet Sistemi. www.akparti.org.tr/upload/documents/cumhurbaskanligihukumetsistemi.pdf adresinden erişilmiştir. Aldağ, H. (2006). Toulmin tartışma modeli, Ç.Ü Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 15(1), 13-34. Anayasa değişikliği nasıl anlatılmalı? (2017). CHP.org.tr. http:// dijitalmecmua.chp.org.tr/PageMecmua.aspx?Mecmua=69#p=1 adresinden erişilmiştir. Anık, C. (2000). Siyasal ikna, Vadi Yayınları, Ankara Argüman. (t.y.). Türk Dil Kurumu Güncel Türkçe Sözlük. Ateş, S. (2016). Siyasal reklamlarda duygusal çekicilik kullanımı: 7 Haziran 2015 Genel Seçimlerinde siyasal partiler tarafından üretilen reklam filmlerinin analizi, Karadeniz Teknik Üniversitesi İletişim Araştırmaları Dergisi, 3(12), 85-103. Aziz, A. (2007). Siyasal iletişim, Nobel Yayın Dağıtım, İstanbul Barut, B. ve Altundağ, S. (2005). Globalleşen dünyada bir siyasal ikna unsuru olarak vaatler (3 Kasım 2002 Türkiye Milletvekili Genel Seçimleri ile 2 Kasım 2004 ABD Başkanlık Seçimleri karşılaştırmalı örneğiyle), Selçuk Üniversitesi İletişim Dergisi, 4(1), 80-90. Berelson, B. ve Steiner, G. (1964). Human behaviour: An inventory of scientific findings. New York. Boynukalın, N. (2013). Argümantasyon yoluyla fikir iklimi oluşturma: Nazım Hikmet Ran ve Necip Fazıl Kısakürek örneği, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Cevizci, A. (1999). Felsefe sözlüğü, Paradigma Yayınları, İstanbul. Crawford, N. (2002). Argument and change in world politics ethics, decolonization, and humanitarian intervention, Cambridge University Press, Cambridge, England. Diehl, T, Weeks, B. ve Zuniga, H. (2015). Political persuasion on social media: Tracing direct and indirect effects of news use and social interaction. New Media and Society, 18(9), 1875-1895. Giddens, A. (2013). Sosyoloji. İstanbul: Kırmızı Yayınları İkna. (t.y.). Türk Dil Kurumu Güncel Türkçe Sözlük. İnal, M. A. (1999). Medya, dil ve iktidar sorunu: İletişim çalışmalarında medya ve siyaset ilişkisini nasıl tartışmalıyız. İletişim: Gazi Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, (3), 13-36. Ko, H. (2015). Political persuasion: Adopting Aristotelian rhetoric in public policy debate strategies. International Journal of Humanities and Social Science, 5(10), 114-123. Masterson, J. T., Beebe, S. A ve Watson, N. H. (1983). Speech communication: Theory and practice. New York: Holt, Rinehart and Winston. Miller, R. G. ve Burgoon, M. (1973). New techniques of persuasion. New York: Harper & Row. Mutlu, E. (2008). İletişim sözlüğü. Ankara: Ayraç Yayınevi. Neden hayır? (2017). CHP.org.tr. http://dijitalmecmua.chp.org.tr/PageMecmua.aspx?Mecmua=71#p=1 adresinden erişilmiştir. Russell, T. L. (1983). Analyzing arguments in science classroom discourse: Can teachers’ questions distort scientific authority. Journal of Research in Science Teaching, (20), 27-45. Tezcan, B. (2017). Anayasa değişikliği ne getiriyor: 30 soru 30 cevap. http://dijitalmecmua.chp.org.tr/PageMecmua.aspx?Mecmua=73 adresinden edinilmiştir. Theodorson, G. A. ve Theodorson, A. G. (1969). A modern dictionary sociology. New York: Crowell. Tokgöz, O. (2008). Siyasal iletişimi anlamak. Ankara: İmge Kitabevi. Toulmin, S. (1958), The uses of argument. Cambridge, UK: Cambridge University Press. Toulmin, S. E., Rieke, D. R. ve Janik A. (1984). An introduction to reasoning (2. Ed.). New York. Wolton, D. (1991). Medya: Siyasal iletişimin zayıf halkası. Birikim, (30), 51-58.