Sosyal Medyanın Siyasal İletişimi: 31 Mart 2019 Yerel Seçimleri YouTube Reklamları Analizi

Yıl 2022, Sayı: 40, 239 - 256, 30.06.2022

Şükrü Balcı Hamide Sarıtaş

https://doi.org/10.17829/turcom.930855

Öz

Son yıllarda sosyal medya uygulamaları, siyasal bilgilenme ve katılım sağlanmasında dikkat çekici bir şekilde
kullanılmaktadır. Sosyal medya, siyasal iletişimde siyasal aktörler ve seçmenlerin etkileşimde bulunduğu
yeni bir buluşma alanı olarak ele alınmaktadır. Politikacılar bu ortamı seçim kampanyaları sırasında ve
sonrasında, özellikle de izlenme sayısını, videolar hakkında yorum yapma fırsatını ve doğrudan paylaşımı
görmelerini sağlayan bir araç olarak, aktif ve etkin bir şekilde kullanmaktadır. Bu makale, 31 Mart 2019
Yerel Seçimlerinde Türkiye Büyük Millet Meclisi’nde temsil edilen, Türkiye’nin en popüler beş siyasi
partisi olan AK Parti, CHP, HDP, MHP ve İYİ Parti’nin YouTube’u siyasi iletişim aracı olarak kullanımını
analiz etmektedir. Araştırmanın örneklemi, siyasi partilerin resmi YouTube kanallarında yayınlanan 120
siyasi reklamdan oluşmaktadır. Siyasi reklamlar nitel araştırma yöntemi olan içerik analizi tekniği ile
analiz edilmiştir. Bulgulara göre, partiler çoğunlukla seçim stratejisi olarak pozitif reklam dilini tercih
etmişlerdir. Buna ek olarak, CHP’nin yayınladığı siyasal reklamların kullanıcı etkileşimine kapalı olduğu,
diğer partilerin ise reklamlarına yapılan yorumlara cevap vermediği tespit edilmiştir. Özetle bu makale;
partilerin YouTube’u bu seçim döneminde, geleneksel medya araçlarıyla aynı şekilde, tanıtım amacıyla
kullandıklarını savunmaktadır.

Anahtar Kelimeler

Siyasal Reklam, Sosyal Medya, YouTube, İçerik Analizi, Yerel Seçim

Political Communication on Social Media: The Analysis of YouTube Advertisements for March 31, 2019 Local Elections

Öz

In recent years, social media applications have been remarkably used in providing political information
and participation. Social media is approached as a new meeting area where political actors and voters
interact in political communication. Politicians actively and effectively use this medium during and beyond
their election campaigns, particularly YouTube, which allows to see the number of views, the opportunity
to comment on the videos and direct sharing. This article analyses the use of YouTube as a political
communication medium by Turkey’s five most popular political parties represented in the Grand National
Assembly; AK Party, CHP, HDP, MHP and IYI Party; during March 31, 2019 Local Elections. The sample of
this research consists of 120 political advertisements published on these political parties’ official YouTube
channels. The political advertisements were analysed by content analysis technique as a qualitative research
method. According to the findings, the parties mostly prefer positive advertising language as an election
strategy. In addition, we determined that the political advertisements published by CHP were closed to user
interaction, and the other parties did not publish replies to the user comments on their advertisements.
In sum, this paper argues that the parties utilized YouTube for promotion purposes in the same way as
traditional media tools during this election period.

Anahtar Kelimeler

Political Advertising, Social Media, YouTube, Local Election, Content Analysis

Kaynakça

• Aktaş, H. (2004). Bir siyasal iletişim aracı olarak internet. Konya: Tablet Kitabevi.
• Altınbaş, Ö. (2015). Siyasal seçim kampanyalarında internet ve sosyal medya kullanımı: Amerikan Demokrat Parti – Türkiye Ak Parti örneği. Unpublished Senior Dissertation. İstanbul: Marmara University, Institute of Social Sciences.
• Arık, İ. A. (1998). Psikolojide bilimsel yöntem. İstanbul: Çantay Kitabevi.
• Atabek, Ü. (2020). Twitter’da yerel siyasal iletişim: Türkiye’de iki farklı tarz. İleti-ş-im, 33, 32-54.
• Aziz, A. (2003). Siyasal iletişim. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Aziz, A. (2008). Sosyal bilimlerde araştırma yöntemleri ve teknikleri. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Aziz, A. (2010). İletişime giriş. İstanbul: Hiperlink Yayınları.
• Balcı, Ş. (2020). Siyasal reklamcılık: Kavramsal çerçeve, tarihsel arka plan, türleri, etkileri ve etiksel değerleri. In M. Akgül & M. Başarır (Eds.) Siyasal iletişim yazıları (pp. 207-244). Konya: Palet Yayınları.
• Balcı, Ş. & Bekiroğlu, O. (2012). İçerikten anlama giden bir tünel olarak içerik çözümlemesi: 2011 genel seçimlerinde Ak Parti TV reklamları üzerine bir araştırma. In Ö. Güllüoğlu (Ed.) İletişim bilimlerinde araştırma yöntemleri: Görsel metin çözümleme (pp. 268-323). Ankara: Ütopya Yayınevi.
• Balcı, Ş. & Sarıtaş, H. (2015). Facebook ve siyasal katılım: 2014 yerel seçimleri araştırması. Selçuk Üniversitesi Türkiyat Araştırmaları Dergisi, 37, 511-535.
• Balcı, Ş., Tarhan, A. & Bal, E. (2013). Medya ve siyasal katılım: 2011 genel seçimleri konya araştırması. Konya: LiteraTürk Academia Yayınları.
• Bekiroğlu, O. & Bal, E. (2014). Siyasal reklamcılık. Konya: Literatürk Yayınları.
• Borah, P., Flowler, E. & Ridout, T. N. (2018). Television vs. YouTube: Political advertising in the 2012 presidential election. Journal of Information Technology & Politics, 15(3), 230-244.
• Correa, T., Hinsley, A. W. & Zúñiga, H. G. (2010). Who interacts on the web?: The intersection of users’ personality and social media use. Computers in Human Behavior, 26(2), 247-253.
• Çevik, S. (1999). Siyasal iletişimde bir araç: Seçim afişleri. İletişim, Kuram ve Araştırma Dergisi, 3, 113-120.
• Devran, Y. & Seçkin, G. (2011). 29 Mart mahalli seçimlerinin siyasal kampanya tekniği açısından değerlendirilmesi. In Y. Devran (Ed.) Seçim kampanyalarında geleneksel medya, internet ve sosyal medyanın kullanımı (pp. 167-213). İstanbul: Başlık Yayınları.
• Datareportal (2021). Digital 2021: Turkey. Retrived April, 10, 2021 from https://datareportal.com/reports/ digital-2021-turkey?rq=Turkey%202021.
• Ellison, N. B., Steinfield, C. & Lampe, C. (2007). The benefits of Facebook “friends”: Social capital and college students’ use of online social network sites. Journal of Computer-Mediated Communication, 12(4), 1143- 1168.
• Emruli, S., Zejneli, T. & Agai, F. (2011). YouTube and political communication – Macedonian case. IJCSI International Journal of Computer Science Issues, 8(4), 460-466.
• Güler, E. Ö., Veysikarani, D. & Keskin, D. (2019). Üniversite öğrencilerinin sosyal medya bağımlılığı üzerine bir araştırma. Çağ Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(1), 1-13.
• Gürbüz, S. (2019). Bir siyasal iletişim aracı olarak yeni medya: 2017 halkoylamasında AK Parti YouTube videoları üzerine göstergebilimsel bir çalışma. Anemon Muş Alparslan Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 7(1), 203-210.
• Hughes, D. J., Rowe, M., Batey, M. & Lee, A. (2012). A tale of two sites: Twitter vs. Facebook and the personality predictors of social media usage. Computers in Human Behavior, 28(2), 561-569.
• Kaid, L. L. (1999). Political advertising: A summary of research findings. In B. I. Newman (Ed.) Handbook of political marketing (pp. 423-438). London: Sage Publications, Inc.
• Kaid, L. L. (2002). Political advertising and information seeking: Comparing exposure via traditional and internet channels. Journal of Advertising, 31(1), 27-35.
• Kaid, L. L. & Holtz-Bacha, C. (2006). Television advertising and democratic systems around the world: A comparison of videostyle content and effects. In L. L. Kaid & C. Holtz-Bacha (Eds.) The SAGE handbook of political advertising (pp. 445-457). Thousand Oaks, California: Sage Publications, Inc.
• Lee, C. S. & Ma, L. (2012). News sharing in social media: The effect of gratifications and prior experience. Computers in Human Behavior, 28(2), 331-339.
• Litvinenko, A. (2021). YouTube as alternative television in Russia: Political videos during the presidential election campaign 2018. Social Media + Society, 7(1), 1–9.
• Mutlu, E. (2012). İletişim sözlüğü. Ankara: Sofos Yayınları.
• Onat, F. & Okmeydan, C. K. (2015). Politik halkla ilişkilerde sosyal medya kullanımı: 30 Mart 2014 yerel seçimleri ve 10 Ağustos 2014 cumhurbaşkanlığı seçimleri. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, 23, 79-94.
• Özkan, N. (2002). Seçim kazandıran kampanyalar. İstanbul: MediaCat Kitapları.
• Öztürk, İ. D. & Zeybek, B. (2020). Siyasal iletişim kampanya aracı olarak video içerik paylaşım ağı YouTube: 23 Haziran 2019 İstanbul yerel seçimleri üzerine bir değerlendirme. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, 35, 92-114.
• Polat, C., Gürbüz, E. & İnal, M. E. (2004). Hedef: Seçmen, siyasal pazarlama yaklaşımı. Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Polat, V. (1996). Medyatik lider ve medyatik seçim kampanyaları. Yeni Türkiye Dergisi Medya Özel Sayısı, 1(11), 860-864.
• Porto, M. P. (2006). Political advertising and democracy in Brazil. In L. L. Kaid & C. Holtz-Bacha (Eds.) The SAGE handbook of political advertising (pp. 129-142). Thousand Oaks, California: Sage Publications, Inc.
• Ridout, N. T. & Fowler, F. E. (2010). Political advertising in the 21st century: The rise of the YouTube ad. Paper presented at Annual meeting of the American Political Science Association, Washington, DC, 2-5 September 2010.
• Ridout, T. N., Fowler, E. F. & Branstetter, J. (2012). Political advertising in the 21st century: The influence of the YouTube ad. Paper presented at Annual meeting of the Western Political Science Association, Portland, Oregon, 22 – 24 March 2012.
• Sohal, S. & Kaur, H. (2018). A content analysis of YouTube political advertisements: Evidence from Indian parliamentary elections. Journal of Creative Communications, 13(2), 133–156.
• Sohal, S. & Kaur, H. (2019). Communicating with voters on YouTube: Content analysis of the relationship between advertisement message characteristics and viewers’ responses. Management and Labour Studies, 44(1), 17-35.
• Special, W. P. & Li-Barber, K. T. (2012). Self-disclosure and student satisfaction with Facebook. Computers in Human Behavior, 28(2), 624-630.
• Surlin, S. H. & Gordon, T. F. (1977). How values effect attitudes toward direct reference political advertising. Journalism Quarterly, 54(1), 89-98.
• Tokgöz, O. (1977). Siyasal haberleşme ve TRT’nin rolü. Ankara Üniversitesi Basın Yayın Yüksek Okulu, Yıllık 1974/1976, 74-95.
• Topuz, H. (1991). Seçimlerde iletişim politikaları. İstanbul: TÜSES Yayınları. Uztuğ, F. (1999). Siyasal marka seçim kampanyaları ve aday imajı. Ankara: MediaCat Yayınları.
• Vesnic-Alujevic, L. & Van Bauwel, S. (2014) YouTube: A political advertising tool? A case study of the use of YouTube in the campaign for the European parliament elections 2009. Journal of Political Marketing, 13(3), 195-212.
• Vonderschmit, K. L. (2012). The growing use of social media in political campaigns: How to use Facebook, Twitter and YouTube to create an effective social media campaign. Honors College Capstone Experience/Thesis Projects. ABD: Western Kentucky University.
• Walkosz, B. J. (1996). A micro level analysis of communication strategies utilized in the television advertisements of male and female candidates. Unpublished Doctoral Dissertation. ABD: The University of Arizona, UMI Dissertation Information Service.
• Ying, H. (2007). YouTube (İlker Şahin, Trans.). Ankara: Pegasus Yayınları.
• Youtube. (2021, April 10). AK parti – YouTube. Retrieved from https://www.YouTube.com/c/akparti/videos.
• Youtube. (2021, April 10). HDP – YouTube. Retrieved from, https://www.YouTube.com/c/HDPgenelmerkezi/ videos.
• Youtube. (2021, April 10). MHP – YouTube. Retrieved from, https://www.YouTube.com/c/mhp/videos.
• Youtube. (2021, April 10). İYİ parti – YouTube. Retrieved from, https://www.YouTube.com/c/iyiparti/videos.
• Youtube. (2021, April 10). CHP – YouTube. Retrieved from, https://www.YouTube.com/c/chpgenelmerkezi/ videos.
• Zhang, W., Johnson, J. J., Seltzer, T. & Bichard, S. L. (2010). The revolution will be networked: The influence of social networking sites on political attitudes and behavior. Social Science Computer Review, 28(1), 75-92.