Eğitim fakülteleri yeni bir eğitim felsefesi oluşturabilir mi?

Yıl 2017, Cilt: 2 Sayı: 1, 22 - 41, 27.07.2017

Kürşad Yılmaz

Öz

Çok eski bir öğretmen yetiştirme geçmişine sahip olmasına rağmen Türkiye’de en çok tartışılan konulardan biri öğretmen yetiştirmenin niteliğidir. Türkiye’de öğretmen yetiştirme işi ağırlıklı olarak eğitim fakültelerince yürütülmektedir. Modern okul anlayışına göre şekillenmiş bir eğitim sistemine öğretmen yetiştiren eğitim fakülteleri de modern eğitim anlayışına uygun olarak yapılanmıştır. Türkiye’de eğitim fakültelerinde öğretmenlik mesleği mekanik bir süreç olarak ele alınmakta, eğitimci duruşuna sahip öğretmenlerden daha çok sisteme memur yetiştirilmektedir. Bu bağlamda bu çalışmada, eğitim fakültelerinin yeni bir eğitim felsefesi oluşturup oluşturamayacağı ile ilgili kavramsal bir çözümleme yapılması ve tartışma yürütülmesi amaçlanmıştır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim Fakülteleri, Eğitim Felsefesi, Öğretmen Yetiştirme

Kaynakça

• KAYNAKÇA Akyol, H. (2014). Açılış konuşması. Cumhuriyetin kuruluşundan günümüze eğitimde kademeler arası geçiş ve yeni modeller uluslararası kongresi. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayını. ss. XXI-XXIII. Ateş, F. (2013). İlkokul ve ortaokul öğretmenlerinin değerler eğitimi ve uygulamalarına yönelik görüşleri üzerine nitel bir araştırma (Yüksek lisans tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Ayas, A. P. (2006). Eğitim fakültelerinin yeniden yapılandırılması süreci: Hedeflerin neresindeyiz? Eğitime Bakış, 2(5), 14-20. Aydın, A. (2009a). Eğitim hikâyedir. Ankara: Pegem Akademi. Aydın, A. (2009b). Felsefe: Düşünce tarihi. 5. Baskı. Ankara: Pegem Akademi. Aydın, A., Yılmaz, K., & Altınkurt, Y. (2013). Eğitim yönetiminde pozitif psikoloji. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 10(1), 1470-1490. Aydın, İ. (2013). Eğitim ve öğretimde etik. 4. Baskı. Ankara: Pegem Akademi. Aydın, M. Z. (2014). Okulda değerler eğitiminin ilkeleri ve sorunları. Uluslararası İnsani Değerlerin Yeniden İnşası Sempozyumu. Erzurum Valiliği, Erzurum Büyükşehir Belediye Başkanlığı, Atatürk Üniversitesi ve Üsküdar Üniversitesi. 19-21 Haziran 2014, Erzurum. Aydın, R., Şahin, H., & Topal, T. (2008). Türkiye’de ilköğretime sınıf öğretmeni yetiştirmede nitelik arayışları. Türkiye Sosyal Araştırmalar Dergisi, 12(2), 119-142. Azar, A. (2011). Türkiye’de öğretmen eğitimi üzerine bir söylem: Nitelik mi, nicelik mi? Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1 (1), 36-38. Balcı, A. (1990a). Eğitim yönetiminde araştırma. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 23(1), 81-94. Balcı, A., Şimşek, H., Gümüşeli, A. İ., & Tanrıöğen, A. (2009). Eğitim yönetimi araştırmaları ve yayın hakkında rapor. EYEDDER Rapor Serisi. http://eyedder.org/belgeler/Egitim-Yonetimi-Arastirmalari-Yayin-Hakkinda-Rapor.pdf adresinden 18.04.2010 tarihinde alındı. Bozak, A., Özdemir, T., & Seraslan, D. (2016). Mesleğe yeni başlayan öğretmenlerin eğitim fakültelerinde almış oldukları öğretmenlik eğitimine ilişkin görüşleri. Mustafa Kemal Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 13 (36), 100-113. Bulut, H., & Doğar, Ç. (2006). Öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine karşı tutumlarının incelenmesi. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 8(1), 13-27. Çınkır, Ş. (2016). Türkiye’de eğitim yönetimi ve denetimi bilim dalında yapılan tezlere ilişkin bir inceleme. Prof. Dr. Ziya Bursalıoğlu’na armağan (Edt: A. Balcı & İ. Aydın). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayını. ss. 303-336. Demirel, Ö. (1999). Planlamadan değerlendirmeye öğretme sanatı. Ankara: Pegem A Yayıncılık. Dönmez, B. (2017). Eğitim fakültelerinin suçu ne? Öğretmen Dünyası, 38(447), 25-28. Duman, T. (2006).Türkiye’de öğretmen yetiştirme ve sorunlar. Eğitime Bakış, 2(5), 21-23. Durmuşçelebi, M. (2015). Öğretmenlik eğitimi programının etkililiği. Pegem Eğitim ve Öğretim Dergisi, 5(5), 747-766. Duru, K. N. (1934). Muallimin meslek ahlâkı. İstanbul: Devlet Matbaası. Erişen, Y., & Çeliköz, N. (2003). Öğretmen adaylarının genel öğretmenlik davranışları açısından kendilerine yönelik yeterlilik algıları. Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 1(4), 427-440. Ertürk, S. (1993). Eğitimde program geliştirme. Ankara: Hacettepe Üniversitesi Basımevi. Fidan, N. (1985). Okulda öğrenme ve öğretme. Ankara: Alkım Yayınları. Günçer, B. (1998). Eğitim fakülteleri öğretmen yetiştirme programlarının yeniden düzenlenmesi. Çağdaş Eğitim Dergisi, 241, İra, N. (2011). Eğitim fakültelerinde örgütsel kültür ve yönetsel etkililik. Yayınlanmamış Doktora Tezi. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İzmir. Karslı, M. D. (2003). Öğretmenliğin temel kavramları. Öğretmenlik mesleğine giriş: Alternatif yaklaşım. (Edt: M. D. Karslı). Ankara: Öğreti. ss. 1-28. Korkut, H. (1987). Eğitim fakültelerinde öğretim elemanı sorunu. Öğretmen yetiştiren yükseköğretim kurumlarının dünü-bugünü-geleceği sempozyumu. 8-11 Haziran 1987. Gazi Üniversitesi, Ankara. ss. 723-734. Küçükahmet, L. (2001). Öğretimde planlama ve değerlendirme. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Okçabol, R. (2017). Eğitim fakülteleri: Eğitim sisteminin hem içinde hem dışında. Öğretmen Dünyası, 38(447), 17-21. Özcan, K., Karataş, İ. H., Çağlar, Ç., & Polat, M. (2014). Eğitim fakültesi yöneticilerinin güç kullanma biçimlerinin örgüt kültürüne etkisi: Bir durum çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri, 14(2), 545-569. Özdem, G. (2016). Eğitim yönetimi ve politikası alanyazınında oluşturulmaya çalışılan bu tarz kimin? Eleştirel eğitim yönetimi yazıları. (Edt: K. Yılmaz). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. ss. 115-144. Özer, B. (1990). 1990’lı yılların başında Türkiye'de öğretmen yetiştirme: Sorunlar ve çözüm önerileri. Anadolu Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 3(2), 27-35. Özoğlu, M. (2011). Statükodan değişime: 21. yüzyılın başında yükseköğretim. 2000'li Yıllar: Türkiye'de eğitim (Edt: B. S. Gür). İstanbul: Meydan Yayıncılık. ss. 125-161. Öztürk, C. (2016). Türkiye’de öğretmen yetiştirmenin serencamı. Yükseköğretim Dergisi, 2, 70-73. Saraç, Y. (2016). Bakan Yılmaz, YÖK´te eğitim fakültelerinin yöneticileriyle bir araya geldi. http://meb.gov.tr/bakan-yilmaz-yokte-egitim-fakultelerinin-yoneticileriyle-bir-araya-geldi/haber/11969/tr SCImago (2017). SCImago Journal & Country Rank. http://www.scimagojr.com/countryrank.php?category=3304&order=it&ord=desc. SETA (2017). Türkiye’de aday öğretmen yetiştirme modeli: İzleme ve değerlendirme. Ankara: SETA. Sinop Spastik Çocuklar Derneği (2016). Öğretmenler ve diğer eğitim personeli için etik rehber. Sinop: Sinop Spastik Çocuklar Derneği. Sözer, E. (1991). Türk üniversitelerinde öğretmen yetiştirme sistemlerinin öğretmenlik davranışlarını kazandırma yönünden etkililiği. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Yayınları. Spring, J. (1997). Özgür eğitim (Çev: A. Ekmekçi). İstanbul: Ayrıntı Yayınları. Şenel, E. A. (1999). Öğretmenlik sertifikası programına katılan öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine yönelik tutumlarına öğretmenlik uygulamalarının etkisi (Yüksek lisans tezi). Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Eskişehir. Şişman, M. (2001). Eğitimin yönetimindeki kriz: I. eğitim yönetimi toplantısı açılış konuşması. I. eğitim yönetimi toplantısı. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Eğitim Fakültesi. 31 Ağustos-2 Eylül 2001. Şişman, M. (2010). Öğrenmede yapılandırmacılık üzerine bir çeşitleme. Eğitime Bakış, 6(17), 4-9. Şişman, M., & Turan, S. (2001). Eğitimde toplam kalite yönetimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık. Taymaz, H. (2003). İlköğretim ve orta öğretim okul müdürleri için okul yönetimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık. TED (2009). Öğretmen yeterlikleri. Ankara: TED. Temel, A. (1990). Fen- Edebiyat fakültesi öğrencilerinin öğretmenlik mesleğine ilişkin tutumlarına öğretmenlik formasyon programlarının etkisi. Çukurova Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi,1, 180-192. Topçu, N. (2014). Türkiye’nin maarif davası. İstanbul: Dergah Yayınları. Turan, S. (2010). Yapılandırmacılığın Türk eğitim sistemi ve merkez müfredatçılarıyla dansı. Eğitime Bakış, 6(17), 10-14. Turan, S. (2014a). Modern okul. https://tedmem.org/dosya-konusu/prof-dr-selahattin-turan-modern-okul. Turan, S. (2014b). Prof. Dr. Selahattin Turan’dan Eğitimcilere Mesaj: “İyi ödev insanı yetiştirmek” zorundayız. http://www.egitimvegelecek.com/?p=12828. Turan, S. (2014c). Ahlaki açıdan modern okulun açmazı: Eleştirel bir bakış. Yeni Türkiye Dergisi, 10(58), 246-252. Turan, S. (2014d). Prof. Dr. Selahattin Turan: “Türkiye’de öğretmenlik mesleği ile ilgili bütün tartışmalar bir retorikten ibarettir”. http://www.egitimvegelecek.com/?p=13118. Turan, S., & Özkan, M. (2016). Uyarlayan uyarlayana geliştiren geliştirene: Ölçeklere sayılarla bakış. Prof. Dr. Ziya Bursalıoğlu’na armağan (Edt: A. Balcı & İ. Aydın). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayını. ss. 227-244. Turan, S., & Şişman, M. (2013). Eğitim yönetimi alanında üretilen bilimsel bilgi ve batılı biliş tarzının eleştirisine giriş. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 19(4), 505-514. Yılmaz, K., & Altınkurt, Y. (2009). Öğretmen adaylarının mesleki etik dışı davranışlar ile ilgili görüşleri. İş Ahlakı Dergisi, 2 (4), 71-88. Yılmaz, K. (2015a). Değerler eğitimi üzerine düşünceler: Araştırmaların bütünleştirilmesi. Eğitimde gelecek arayışları: Dünden bugüne Türkiye’de beceri, ahlak ve değerler eğitimi uluslararası sempozyumu. Ankara: Atatürk Araştırma Merkezi Yayını. ss. 79-100. Yılmaz, K. (2015b). Türkiye’de eğitim araştırmalarının ürettiği Batıcı söylem üzerine. Felsefe, Eğitim ve Bilim Tarihi Sempozyumu. Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi Eğitim Fakültesi. 12-14 Kasım 2015. Muğla. Yılmaz, K. (2016a). Türkiye’de eğitim yönetimi alanındaki batı etkisi üzerine bir değerlendirme. Eleştirel eğitim yönetimi yazıları. (Edt: K. Yılmaz). Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. ss. 65-114. Yılmaz, K. (2016b). Türkiye’deki eğitim liderliği makaleleri ile ilgili bir değerlendirme. Prof. Dr. Ziya Bursalıoğlu’na armağan (Edt: A. Balcı & İ. Aydın). Ankara: Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayını. ss. 369-393. YÖK (1997). Eğitim fakültesi öğretmen yetiştirme programlarının yeniden düzenlenmesine ilişkin rapor. Ankara: YÖK. YÖK (1998). Eğitim fakültesi öğretmen yetiştirme lisans programları. Ankara: YÖK. YÖK (2007). Eğitim fakültesi öğretmen yetiştirme lisans programları. Ankara: YÖK. YÖK (2007a). Türkiye’nin yükseköğrenim stratejisi. Ankara: YÖK. Yüksel, S. (2010). Türk üniversitelerinde eğitim fakülteleri ve öğretmen yetiştirme. Ankara: Pegem Akademi.