INVESTIGATION OF 6-YEAR PLANTATION RESULTS OF TURKISH RED PINE (Pinus brutia Ten.), BLACK PINE (Pinus nigra Arnold subsp. pallasiana) AND TAURUS CEDAR (Cedrus libani A. Rich) SPECIES IN ATATÜRK FOREST FARM

Yıl 2019, , 159 - 169, 27.10.2019

Fatih Tonguç , Mehmet Arslantaş

https://doi.org/10.32328/turkjforsci.614404

Cited By: 3

Öz

In this study; the results of 6 years afforestation studies of Turkish
red pine, black pine and Taurus cedar species in Atatürk Forest Farm in Ankara
province were examined. Since cedar and Turkish red pine, which are used widely
in afforestation, are outside the natural distribution area, therefore, it is
important to determine the land adaptation and growth and development results
compared to naturally distributed species of black pine in the region.
According to the results of analysis of variance; seedling height and root
collar diameter of the species statistically differed (P≤0.05) from each other.
Black pine saplings showed average the highest diameter growth (8.76 cm) at the
end of 6 years, followed by cedar (5.56 cm) and Turkish red pine (4.45 cm) saplings.
On the other hand, Turkish red pine seedlings had the highest height growth
rate (2.91 m) while black pine seedlings had the lowest (2.33 m) height growth
rate. Average sapling height for Taurus cedar is found as 2.59 m.

Anahtar Kelimeler

Turkish red pine, black pine, Taurus cedar, afforestation, seedling height, root collar diameter

ATATÜRK ORMAN ÇİFTLİĞİNDE KIZILÇAM (Pinus brutia Ten.), ANADOLU KARAÇAMI (Pinus nigra Arnold subsp. pallasiana) ve TOROS SEDİRİ (Cedrus libani A. Rich) TÜRLERİYLE YAPILAN AĞAÇLANDIRMA ÇALIŞMALARININ 6 YILLIK SONUÇLARININ İRDELENMESİ

Öz

Bu çalışmada; Ankara ili Atatürk Orman Çiftliğinde
Kızılçam, Karaçam ve Sedir türleri ile yapılan ağaçlandırma çalışmalarının 6
yıllık sonuçları incelenmiştir. Ağaçlandırmada kullanılan Sedir ve Kızılçam
doğal yayılış alanı dışında olduğundan dolayı gençliğinin yörede doğal olarak
bulunan karaçama kıyasla ilk 6 yıllık arazi uyumu ve büyümesi ile gelişiminin
tespiti önem arz etmektedir. Bu kapsamda ağaçlandırma çalışmalarının başarı
sonuçlarının değerlendirilmesinde kullanılan fidan morfolojik karakterlerinden;
fidan boyu, kök boğazı çapı ve yaşama yüzdesi her bir
örnek alanda belirlenmiştir. Yapılan varyans analizi sonucuna göre, dikilen
fidanların boy ve kök boğazı çapları arasında istatistiksel anlamda önemli
farklılıklar tespit edilmiştir (P≤0.05). Karaçam fidanları 6 yılın sonunda en
yüksek ortalama çap artımı yaparken (8.76 cm), bunu sedir (5.56 cm) ve kızlçam
(4.45 cm) fidanları izlemiştir. Fidan boyu açısından kızılçam (2.91 m)
fidanları en yüksek oranda boy büyümesi yaparken, karaçam (2.33 m) fidanları en
düşük boy büyümesi gerçekleştirmiştir. Sedir fidanlarında ise ortalama boylar
2.59 m olarak belirlenmiştir. 

Anahtar Kelimeler

kızılçam, karaçam, Toros sediri, ağaçlandırma, fidan boyu, fidan çapı

Kaynakça

• Atalay, İ. (2006). Toprak Oluşumu, Sınıflandırılması ve Coğrafyası. AGM Yayını, Ankara.
• Küçükkaya, İ. (2005). Çölleşme ile Mücadelede Erozyon Kontrolü ve Ağaçlandırma, 1.Çevre ve Ormancılık Şurası Tebliğler, 730s, Antalya.
• Ürgenç, S. (1983). Şehir ağaçlandırmalarında ağaç türlerini bilinçli olarak kullanmıyoruz. Çevre Koruma Dergisi, 18, İstanbul.
• Özkahraman, İ. (1987). Türkiye'de ağaçlandırma uygulamaları ve problemleri. Türkiye Ekonomisinde Ağaçlandırmanın Yeri ve Önemi. İktisadi Araştırmalar Vakfı Semineri, 25-26 Eylül, İstanbul, 54-75.
• Öztoprak, İ. (2006). Atatürk Orman Çiftliği’nin Tarihi. Atatürk Araştırma Merkezi, 32s, Ankara.
• Dağdaş, S. (1998). Hızlı Gelişen Tür Kapsamında İç Anadolu Bölgesinde Ele Alınması Gereken Türler, Hızlı Gelişen Türlerle Yapılan Ağaçlandırma Çalışmalarının Değerlendirilmesi ve Yapılacak Çalışmalar. Orman Bakanlığı Yayınları, Ankara.
• Ayık, C., ve Yılmaz, H. (1992). Diri Örtü Temizliği ve Toprak İşleme Ekipmanlarının Ağaçlandırma Sahalarının Toprakları Üzerindeki Etkileri. Kavak ve Hızlı Gelişen Yabancı Tür Orman Ağaçları Araştırma Dergisi, İzmit.
• Zoralioğlu, T. (1990). Kurak ve Yarı kurak Alanların Ağaçlandırılmasında Uygulanabilecek Makineli Arazi Hazırlığı Yöntemleri. Türkiye’de Yarı kurak Bölgelerde Yapılan Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü Uygulamalarının Değerlendirilmesi Çalıştayı, 7-10 Kasım, Ankara.
• Kantarcı, M.D. ve Koparal, M. (1984). Türkiye’nin Batı Akdeniz Bölümündeki Kızılçam Ağaçlandırmaları, İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, A34(2): 58-80.
• Ürgenç, S. ve Boydak, M. (1992). Akdeniz Bölgesi Ağaçlandırmalarının Özellikleri, Sorunları ve Çözüm Önerileri. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Ormancılık Araştırma ve Uygulama Merkezi, 1: 45-57.
• Boydak, M. ve Zoralioğlu, T. (1992). Eskişehir-Karasakal Yöresi Yarı kurak Alanların Ağaçlandırılmasında Makineli Arazi Hazırlığı Yöntemleri Üzerine Araştırmalar. İstanbul Üniversitesi Orman Fakültesi Dergisi, 42(2): 45-61.
• Uçarcı, H. ve Bilir, N. (2018). Giresun-İkisu Doğu Ladini Gençleştirme Sahalarının Silvikültürel Değerlendirmesi. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 9(1): 45-50.
• Delion, G.J., Monneyron, J.M. and Steinmetz, G. (1984). Les normes de qualité de plants forestiers. Validité et insuffisances. Revue Forestière Française.
• Delvaux, J. (1975). Contribution À L'étude De L'éducation Des Peuplements. XIV, Acquisition Du Rang Social Dans Les Jeunesplantations D'épicéa — Série B N° 39 Des Travaux De La Station De Recherches Des Eaux Et Forêts De Groenendaal-Hoeilaart.
• Fidan, C. (2007). Yarı kurak bölgelerdeki erozyon önleme çalışmalarında otsu bitkilerin yeri ve önemi. Türkiye’de Yarı Kurak Bölgelerde Yapılan Ağaçlandırma ve Erozyon Kontrolü Uygulamalarının Değerlendirilmesi Çalıştayı, 7-10 Kasım, Ürgüp, 373-381.
• Boydak, M. ve Çalıkoğlu, M. (2008). Toros Sedirinin Biyolojisi ve Silvikültürü. Ormancılığı Geliştirme ve Orman Yangınları ile Mücadele Hizmetlerini Destekleme Vakfı Yayını, Lazer Ofset Matbaası, Ankara.