THE NECESSITY OF ENVIRONMENTAL ETHICS FOR UNIVERSITY STUDENTS: EVALUATION OF WORKS ON THE SUBJECT IN TURKEY

Yıl 2018, Cilt: 4 Sayı: 1, 18 - 27, 29.04.2018

Derya Sönmez

Öz

Environmental
ethics represents people's responsibility against the nature and the
environment. It is the responsibility of adults to undertake this
responsibility for future generations. Adult individuals, who will be the
educated ones among this people and will guide the society, are university
students. In order to increase academic knowledge and to be given place more to
the topics of nature, environment and environmental ethics at the primary and
secondary levels, depend on to come out considerable information changings at
universities. Universities need to provide the necessities of their students
about the education of environmental ethics. Today, courses and subjects
related to the environment are taught in certain parts of the universities. However,
environmental ethics are not mentioned in the courses related to environment at
universities. At this point with current education programs, it may not be
possible to educate people who have environmental awareness, responsibility and
ethics. Because environmental ethics contains abstract concepts, its education
should be given to those who have reached abstract thinking ability. In this
direction, environmental ethics education should be given to university
students who have reached abstract thinking skills. In this way, as the
university students gain an attitude towards environmental ethics, it can be
provided the environmental integrity of individual and to apprehend their
position in this integrity.

Anahtar Kelimeler

Environmental education, environmental ethics

ÜNİVERSİTE ÖĞRENCİLERİ İÇİN ÇEVRE ETİĞİNİN GEREKLİLİĞİ: TÜRKİYE’DE KONUYLA İLGİLİ YAPILAN ÇALIŞMALARIN DEĞERLENDİRİLMESİ

Öz

Çevre etiği, insanların
doğaya ve çevreye karşı sorumluluğunu temsil eder. Bu sorumluluğu gelecek
nesiller için üstlenme görevi ise yetişkin bireylere düşmektedir. Geleceğin
eğitimli bireyleri arasında olacak ve topluma yön verecek olan yetişkin
bireyler, üniversite öğrencileridir. Akademik bilgilerin artması, temel eğitim
ve ortaöğretim kademelerinde çevre, doğa ve çevre eğitimi konularına daha fazla
yer verilmesi, üniversitelerde önemli bilgi değişimlerinin ortaya çıkmasına
bağlıdır. Üniversiteler, üniversite öğrencilerinin çevre etiği eğitimi konusunda
gereksinimlerini karşılaması gerekmektedir. Günümüzde çevre ile ilgili dersler
ve konular üniversitelerin belirli bölümlerinde okutulmaktadır. Üniversitelerde
çevre ile ilgili derslerde ise çevre etiği konusuna değinilmemektedir.  Gelinen bu noktada yürütülmekte olan eğitim
programları ile çevre bilincine, çevre sorumluluğuna ve çevre etiğine sahip
bireylerin yetiştirilmesi mümkün olmayabilir. Çevre etiği, içerisinde soyut
kavramları barındırdığı için çevre etiği eğitimi soyut düşünme becerisine ulaşmış
kişilere verilmelidir. Bu doğrultuda soyut düşünme becerisine ulaşmış olan
üniversite öğrencilerine çevre etiği eğitimi verilmelidir. Bu sayede üniversite
öğrencilerine çevre etiğine ilişkin bir bakış kazandırılarak, bireylerin
çevresi ile bütünlüğünü ve bu bütün içerisinde konumunu kavraması
sağlanabilecektir.

Anahtar Kelimeler

Çevre eğitimi, çevre etiği

Kaynakça

• Alpak-Tunç, G. & Yenice, N. (2017). Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Çevreye Yönelik Etik Yaklaşımları ile Sürdürülebilir Çevreye Yönelik Tutumlarının İncelenmesi, International Electronic Journal of Environmental Education, 7(1), 17-33.
• Alpak, G. (2016). Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Çevreye Yönelik Etik Yaklaşımları İle Sürdürülebilir Çevreye Yönelik Tutumlarının İncelenmesi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi, Adnan Menderes Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü. Aydın.
• Atasoy, E. (2006). Çevre İçin Eğitim. Bursa: Ezgi Kitapevi.
• Bilge, H. (2015). Öğrencilerin Çevresel Duyarlılıklarının Çeşitli Değişkenler Açısından İncelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Atatürk Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Erzurum.
• Bozdemir, H., ve Faiz, M. (2018). Öğretmen Adaylarının Çevreye Yönelik Ekosentrik, Antroposentrik ve Antipatik Tutumları. Sakarya University Journal of Education, 8(1), s.61-75.
• Bülbül, S. (2013). Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Çevre Etiği Algıları Üzerine Bir Araştırma, Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Cappellaro, E. (2016). Sınıf Öğretmeni Adaylarının Çevreye Yönelik Etik Yaklaşımları. 15. Sınıf Öğretmenliği Eğitimi Sempozyumu, 11-14 Mayıs 2016, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, Muğla.
• Dobson, A. (2016). Ekolojizm. Çeviren: Cengiz Yücel, İstanbul: Yeni İnsan Yayınevi.
• Erten, S., ve Aydoğdu, C. (2011). Türkiyeli ve Azerbaycanlı Öğrencilerde, Ekosentrik, Antroposentrik ve Çevreye Karşı Antipatik Tutum Anlayışları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 41, s.158-169.
• Gautier, C. (2014). Petrol, Su ve İklim. Çeviren: Sevgi Genç, Ankara: TÜBİTAK Popüler Bilim Kitapları.
• Gerçek, C. (2016). Üniversite Öğrencilerinin Çevre Etiğine Yönelik Algıları. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, 15(59), 1100-1107.
• Karademir, Y. (2017). Öğretmen Adaylarının Doğaya Bağlılık Düzeyleri ve Etik Tutumları. Yüksek Lisans Tezi, Muğla Sıtkı Koçman Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü. Muğla.
• Karahan, G. (2009). Hemşirelik Öğrencilerinin Ekosentrik, Antroposentrik ve Çevreye Yönelik Antipatik Tutumları. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü. İstanbul.
• Karakaya, Ç. (2009). Antroposentrik (İnsanı Merkeze Alan) Ve Nonantroposentrik (İnsanı Merkeze Almayan) Yaklaşımlara Göre Eğitim Fakültesi Son Sınıf Öğrencilerinin Çevreye Yönelik Bakış Açıları, Yüksek Lisans Tezi, Ondokuz Mayıs Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü. Samsun.
• Kılıç, S. (2008). Çevre Etiği Ortaya Çıkışı, Gelişimi ve Sonuçları. Ankara: Orion Kitabevi.
• Louv, R. (2012). Doğadaki Son Çocuk. Çeviren: Ceyhan Temürcü, Ankara: TÜBİTAK Popüler Bilim Kitapları.
• Önder, R. (2015). Üniversite Öğrencilerinin Çevre Eğitimi Gereksiniminin İncelenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Pamukkale Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Denizli.
• Özdemir, O. (2016). Ekolojik Okuryazarlık ve Çevre Eğitimi. Ankara: Pegem Akademi Yayınları.
• Özdemir, O. (2012). Üniversite Öğrencilerinin Çevreciliği: Çevreye Yönelik Etik Tutumları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 43, 373-385.
• Özer, M. (2017). Doğa Etiği. Ankara: İmge Kitabevi Yayınları.
• Özer, N. & Keleş. Ö. (2016). Çevre Etiği Farkındalık Ölçeği Geliştirme Çalışması. Fen Bilimleri Öğretimi Dergisi, 4(1), 47-64.
• Özer, N. (2015). Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Çevre Etiğine Yönelik Farkındalık Düzeylerinin Belirlenmesi, Yüksek Lisans Tezi, Aksaray Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü. Aksaray.
• Saka, M., Sürmeli, H. & Öztuna, A. (2009). Which Attitudes Preservice Teachers’ Have towards Environmental Ethics, Procedia Social and Behavioral Sciences, 1, 2475–2479.
• Sobel, D. (2014). Ekofobiyi Aşmak Doğa Eğitiminde Kalbin Yeri. Çeviren: İlknur Urkun Kelso, İstanbul: Yeni İnsan Yayınevi.
• Sönmez, D. (2017). Eğitim ve Öğretim Alanındaki Çevre Etiği Tez Çalışmalarının İncelenmesi. Gaziantep Üniversitesi Eğitim Bilimleri Dergisi. 1(1). 55-66.
• Sungur, S. A. (2017). Lisans Öğrencilerinin Çevreye Yönelik Etik Tutumları. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 5(41), 469-479.
• Tuncay, B. (2010). Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Yerel ve Genel Çevre Sorunlarına Karşı Sergiledikleri Etik Uslamlama Örüntüleri, Yüksek Lisans Tezi, Ortadoğu Teknik Üniversitesi, Ankara.
• Turan, S. (2009). Eleştirel Düşünme Becerilerini Temel Alan Biyoloji Dersinin Ortaöğretim Öğrencilerinin Ekolojik Etik Yaklaşımlarına Etkisi, Yüksek Lisans Tezi, Dokuz Eylül Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. İzmir.
• Uzel, N. (2014). Biyoloji Öğretmen Adaylarının Çevre Sorunlarına Yönelik Ahlaki Muhakemeleri, Doktora Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.
• Yıldız, E. (2014). Fen ve Teknoloji Öğretmen Adaylarının Ekolojik Ayak İzi Farkındalık Düzeylerinin Belirlenmesi ve Değerlendirilmesi. Yüksek Lisans Tezi, Gazi Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Ankara.