Fen ve Teknoloji Dersi Öğretmenlerinin “İnsan ve Çevre Ünitesi”ne Yönelik Görüşleri

Yıl 2014, , 67 - 84, 01.04.2014

Tuncay Özsevgeç Hüseyin Artun

https://doi.org/10.19171/uuefd.93591

Cited By: 1

Öz

Even though instruction programmes are an important guiding for teachers, teachers encounter many challenges in the implementation process. In this study, it was aimed to determine what should be done to give an effective environmental education by revealing views of science and technology course teachers on "Human and Environment Unit" comprised of the curriculum of science and technology course in 2005, which was mostly included the topics environmental education. Within qualitative study research design. The sample consisted of 5 science and technology course teachers in Gumushane. The data were gathered via semistructured interviews. Then, the qualitative data were analyzed by using NVivo 8,0 package programme and Cohen’s Kappa coefficient was calculated 0,63. Findings showed that in the process of teaching of "Human and Environment Unit" including issues of environmental education, teachers faced difficulties both inside of the unit and outside of the unit such as “the unit to be passed quickly by teachers” and “the number of acquisition to be less”. It is emphasize that the encountered challenges in the unit mentioned can be reduced by the presence of curriculum of environmental education and as a result of the elimination of the determined difficulties, students get better environmental awareness

Anahtar Kelimeler

-

Fen ve Teknoloji Dersi Öğretmenlerinin “İnsan ve Çevre Ünitesi”ne Yönelik Görüşleri

Öz

Öğretim programları öğretmenlerimize önemli bir yol gösterici durumda olsa da, bu programların uygulayıcıları uygulama sürecinde birçok zorlukla karşılaşmaktadırlar. Bu çalışmada da, Fen ve Teknoloji dersi öğretmenlerinin 2005 yılı Fen ve Teknoloji dersi öğretim programı kapsamında çevre eğitimi konularının çoğunlukla verildiği “İnsan ve Çevre Ünitesi”nde karşılaştıkları zorluklara yönelik görüşlerini ortaya çıkararak etkili bir çevre eğitiminin verilmesi için nelerin yapılması gerektiğinin belirlenmesi amaçlanmıştır. Nitel bir yaklaşımın kullanıldığı bu çalışmanın çalışma grubunu Gümüşhane il merkezinde görev yapmakta olan 5 Fen ve Teknoloji dersi öğretmeni oluşturmaktadır. Çalışmada veri toplama aracı olarak yarı-yapılandırılmış mülakat kullanılmıştır. Nitel veriler NVivo 8,0 paket programı kullanılarak analiz edilmiş ve Cohen’in Kappa uyum katsayısı 0,63 olarak hesaplanmıştır. Elde edilen bulgulara göre, uygulama öğretmenlerinin çevre eğitimi konularını içeren “İnsan ve Çevre Ünitesi”nin öğretimi sürecinde hem ünitenin içinden, hem de ünitenin dışından kaynaklanan “Öğretmenin üniteyi hızlı geçmesi” ve “Kazanım sayısının az olması” gibi zorluklarla karşılaştıkları belirlenmiştir. Adı geçen ünitede karşılaşılan bu zorlukların çevre eğitimine özgü öğretim programının varlığı ile azaltılacağı ve belirlenen zorlukların giderilmesi sonucunda öğrencilerin daha iyi bir çevre bilinci ile yetişeceği vurgulanmaktadır

Anahtar Kelimeler

-

Kaynakça

• Aktepe, S. ve Girgin, S. (2009). Comparison of eco-schools and other primary schools in terms of environmental education. Elementary Education Online, 8(2), 401–414.
• Alım, M. (2006). Avrupa birliği üyelik sürecinde Türkiye’de çevre ve ilköğretimde çevre eğitimi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 14(2), 599– 616.
• Arslan, A. ve Akçay, A. (2011). Türkçe dersinde probleme dayalı öğrenme yaklaşımının kullanımı. Çağdaş Eğitim Dergisi, 36(388), 21–27.
• Artun, H. (2013). Yedinci sınıf öğrencilerinin çevre eğitimine yönelik tasarlanan modüler öğretim programının etkililiğinin araştırılması. Doktora Tezi, KTÜ, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Trabzon.
• Atasoy, E. ve Ertürk, H. (2008). İlköğretim öğrencilerinin çevresel tutum ve çevre bilgisi üzerine bir alan araştırması. Erzincan Eğitim Fakültesi Dergisi, 10(1), 105–122.
• Balgopal, M.M. and Wallece, A.M. (2009). Decisions and dilemmas: Using writing to learn activities to increase ecological literacy. The Journal of Envıronmental Education, 40(3), 13–26.
• Ballantyne, R. R. and Packer, J. M. (1996). Constructivism (Learning): Educational strategies, environmental education, foreign countries, higher education, misconceptions models. Journal of Environmental Education, 27(2), 25–32.
• Barraza, L. (2001). Environmental education in mexican schools: The primary level. The Journal of Environmental Education, 32(3), 31– 36.
• Baş, G. (2010). The Effects of multiple ıntelligences ınstructional strategy on the environmental awareness knowledge and environmental attitude levels of elementary students in science course. International Electronic Journal of Environmental Education, 1(1), 53–80.
• Bukova-Güzel, E. (2008). Yapılandırmacı öğrenme yaklaşımının matematik öğretmen adaylarının matematiksel düşünme süreçlerine olan etkisi. e-Journal of New World Sciences Academy, 3(4), 678–688.
• Bruyere, B.L., Wesson, M. and Teel, T. (2012). Incorporating environmental education into an urban after-school program in New York City. International Journal of Environmental & Science Education, 7(2), 327–341.
• Chu, H.E., Lee, E.A., Ko, H.R., Shinb, D.H., Lee, M.N., Min, B.M. and Kang, K.H. (2007). Korean year 3 children’s environmental literacy: A prerequisite for a Korean environmental education curriculum. International Journal of Science Education, 29(6), 731–746.
• Cobb, T. (1998). On miscibility of science and environmental education. Journal of Environmental Education, 29(4).
• Cutter-Mackenzie, A. (2009). Multicultural school gardens: creating engaging garden spaces in learning about language, culture, and environment. Canadian Journal of Environmental Education, 14,122–135.
• Çakıcı, I. ve Oğuz, D. (2010). Is envıronmental knowledge enough to motıvate the actıon? African Journal of Agricultural Research, 5(9), 856–860.
• Çepni, S. (2010). Araştırma ve proje çalışmalarına giriş (Genişletilmiş dördüncü baskı). Celepler Matbaacılık, Trabzon.
• Davis, G.R. (2000), Standarts-based education and its impacts on environmental science education, Electronic Journal of Science Education, 4(3), 1–8.
• Demirkaya, H. (2006). Çevre eğitiminin Tükiye’deki coğrafya programları içerisindeki yeri ve çevre eğitimine yönelik yeni yaklaşımlar. Fırat Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 16(1), 207–222.
• Denzin, N. K. and Lincoln, Y. S. (1994). Part III: Strategies of inquiry. In N. K. Denzin & Y. S. Lincoln (Eds.), Handbook of qualitative research (pp. 199–208). Thousand Oaks, CA: Sage.
• Erdoğan, M. ve Özsoy, A. M. (2007). Graduate students’ perspectives on the human-environment relationship. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 4(2), 21–30.
• Erdoğan, M., Kostova, Z. ve Marcinkowski, T. (2009). Components of environmental literacy in elementary science education curriculum in Bulgaria and Turkey. Eurasia Journal of Mathematics, Science and Technology Education, 5(1), 15-26.
• Erol, G.H. ve Gezer, K. (2006). Prospective of elementary school teachers’ attitudes toward environment and environmental problems. International Journal of Environmental and Science Education, 1(1), 65–77.
• Gambro, J. S. And Harvey, N.S. (1999). Variables associated with American high schools students’ knowledge of environmental issues related to energy and pollution. The Journal of Environmental Education, 30(2).
• Güven, G. ve Sülün, S. (2012). Bilgisayar destekli öğretimin 8.sınıf fen ve teknoloji dersindeki akademik başarıya ve öğrencilerin derse karşı tutumlarına etkisi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 9(1), 68–79.
• İleri, R. (1998). Çevre eğitimi ve katılımın sağlanması. Ekoloji Çevre Dergisi, 7(28), 3–9.
• Köse, E. Ö. (2010). Lise öğrencilerinin çevreye yönelik tutumlarına etki eden faktörler. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 7(3), 198–231.
• Köse, S., Gencer, A.S., Gezer, K., Erol, G. H. ve Bilen, K. (2011). Investigation of Undergraduate Students’ Environmental Attitudes. International Electronic Journal of Environmental Education, 1(2), 85–96.
• Landis J.R. and Koch G.G. (1977). The measurement of observer agreement for categorical data. Biometrics, 33, 159 –174.
• Mahidin, A.M.M. and Maulan, S. (2010). Understanding children preferences of natural environment as a start for environmental sustainability. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 38, 324 – 333.
• Meınhold, J.L. and Malkus, A.J. (2005). Can knowledge, attitudes, and self- efficacy make a difference? Envıronment And Behavıor, 37(4), 511– 532.
• MEB (Milli Eğitim Bakanlığı) (2005). İlköğretim Programı, MEB Yayınları, Ankara.
• MEB (Milli Eğitim Bakanlığı) (2013). İlköğretim Programı, MEB Yayınları, Ankara.
• Merritt, R.D. (2008), Environmental education, Environmental Education, 1(1).
• Özsevgeç, T. ve Artun, H. (2012c). “İnsan Ve Çevre Ünitesinin” öğretiminde fen ve teknoloji öğretmenlerinin karşılaştıkları zorluklar. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, 27–30 Haziran, Niğde.
• Özsevgeç, T. ve Artun, H. (2012d). Çevre eğitimi dersi modüler programının geliştirilmesi ve değerlendirilmesi: Ekosistem Ünitesi örneği. X. Ulusal Fen Bilimleri ve Matematik Eğitimi Kongresi, 27–30 Haziran, Niğde.
• Ramadoss, A. and Poya-moli, G. (2011). Biodiversity conservation through environmental education for sustainable development - a case study from puducherry, India. International Electronic Journal of Environmental Education, 1(2), 97–111.
• Rickinson, M. (2001). Learners and learning in environmental education: A critical review of the evidence, Environmental Education Research, 7(3), 207–320.
• Sadık, F. ve Çakan, H. (2010). Biyoloji Bölümü Öğrencilerinin Çevre Bilgisi ve Çevre Sorunlarına Yönelik Tutum Düzeyleri. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 19(1), 351–365.
• Sim, J. and Wright, C.C. (2005). The kappa statistic in reliability studies: Use, interpretation, and sample size requirements. Physical Therapy, 85, 257–268.
• Smith-Sebasto, N.J. and Obenchain, V.L. (2008). Students' perceptions of the residential environmental education program at the new jersey school of conservation. The Journal of Environmental Education, 40(2), 50–62.
• Şimşekli, Y. (2010). The original activities for environmental education and their effects on students (A Case Study in Bursa). Elementary Education Online, 9(2), 552–560.
• Tafrova-Grigorova, A., Boiadjieva, E., Emiiov, I. and Kirova, M. (2012). Science teachers' attitudes towards constructivist environment: A bulgarian case. Journal of Baltic Science Education, 11(2), 184–193.
• Tanrıverdi, B. (2009). Sürdürülebilir çevre eğitimi açısından ilköğretim programlarının değerlendirilmesi. Eğitim ve Bilim, 34(151), 89–103.
• Taşlıdere, E. ve Eryılmaz, A. (2012). Basit elektrik devreleri konusuna yönelik tutum ölçeği geliştirilmesi ve öğrencilerin tutumlarının değerlendirilmesi. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 9(1), 31–46.
• Teksöz, G., Şahin, E. ve Ertepınar, H. (2010). Çevre okuryazarlığı, öğretmen adayları ve sürdürülebilir bir gelecek. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 39, 307–320.
• Uzun, N. ve Sağlam, N. (2006). Orta öğretim öğrencileri için çevresel tutum ölçeği geliştirme ve geçerliliği. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 30, 240–250.
• Ültay, N. ve Çalık. M. (2011). Kimya tutum ve deneyimleri anketinin türkçeye uyarlanması. II. Ulusal Kimya Eğitimi Kongresi, 5–8 Temmuz 2011, Erzurum.
• Ünal, F. (2011). İlköğretimde sürdürülebilir çevre eğitiminde suyun yeri. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim, 132.
• Ünal, S. ve Dımışkı, E. (1999). Unesco-Unep himayesinde çevre eğitiminin gelişimi ve Türkiye’de ortaöğretim çevre eğitimi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 16–17, 142–154.
• Veeravatnanond, V. and Singseewo, A. (2010). A developmental model of environmental education school. European Journal of Social Sciences, 17(3), 391–403.
• Welsh, A.J. (2012). Exploring undergraduates’ perceptions of the use of active learning techniques in science lectures. Journal of College Science Teaching, 42(2), 80–87.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2005). Sosyal Bilimlerde Nitel Araştırma Yöntemleri. Seçkin Yayıncılık, Ankara. Başvuru: 27.08.2013
• Yayına Kabul: 24.02.2014