Fen Öğretmen Adaylarının Yapılandırmacı Yaklaşıma Yönelik Tutumlarının İncelenmesi

Yıl 2009, Cilt: 22 Sayı: 2, 673 - 687, 01.08.2009

Ertuğ Evrekli Didem İnel Ali Günay Balım Teoman Kesercioğlu

Öz

Anahtar Kelimeler

-

Fen Öğretmen Adaylarının Yapılandırmacı Yaklaşıma Yönelik Tutumlarının İncelenmesi

Öz

Yapılandırmacı yaklaşıma dayalı Fen ve Teknoloji Öğretim
Programının temel amacı, bilgiyi sorgulayabilen, günlük yaşamdaki
problemleri çözebilen, yaratıcı düşünebilen ve Fen okuryazarı bireyler
yetiştirmektir. Yapılandırmacı yaklaşıma göre öğrenme, bireyin zihinsel
süreçler yardımıyla ön bilgilerini yapılandırması sonucunda meydana
gelmektedir. Öğrenmenin gerçekleşebilmesi için öğrencilerin öğrenme
sürecine aktif katılımları gerekmektedir. Bu süreçte öğretmenin rolü ise
öğrencilerin bilgiyi yapılandırabilmeleri için ön bilgilerindeki yanılgılarını
düzeltmelerine ve eksik bilgilerini gidermelerine yardımcı olmak; öğrenme
ortamını öğrencilerin ihtiyaçları doğrultusunda düzenlemektir. Bu nedenle
yapılandırmacı yaklaşımda öğretmenler çok önemli bir yere sahiptir.
Bu araştırmada meslek yaşantılarında yapılandırmacı yaklaşımı uygulayacak
olan Fen Bilgisi öğretmen adaylarının bu yaklaşıma yönelik tutumlarının
belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma İzmir ili Dokuz Eylül Üniversitesi
Buca Eğitim Fakültesi Fen Bilgisi Öğretmenliği bölümünde üçüncü ve
dördüncü sınıfta öğrenim gören 107 öğretmen adayı üzerinde yürütülmüştür.
Araştırmanın sonucunda, fen bilgisi öğretmen adaylarının yapılandırmacı
yaklaşıma yönelik tutumlarının genel olarak yüksek düzeyde olduğu; mezun
olunan lise türü göz önüne alınarak yapılan karşılaştırmalarda Anadolu
öğretmen lisesinden mezun olan öğretmen adaylarının bu yaklaşıma yönelik
tutumlarının diğer öğretmen adaylarına göre daha düşük olduğu
belirlenmiştir.

Anahtar Kelimeler

Fen Bilgisi öğretmen adayları, Yapılandırmacı yaklaşım ve Tutum

Kaynakça

• Bağcı-Kılıç, G. (2001). Oluşturmacı Fen Öğretimi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi. 1(1), 7-22.
• Balcı, A. (2005). Sosyal Bilimlerde Araştırma. Ankara: PegemA Yayıncılık.
• Brooks, J. G. ve Brooks, M. G. (2001). In Search for Understanding the Case for Constructivist Classrooms. New Jersey: Prentice-Hall.
• Can, B. T., Günhan, B. C. ve Erdal, S. Ö. (2005). Fen Bilgisi Öğretmen Adaylarının Fen Derslerinde Matematiğin Kullanımına Yönelik Özyeterlik İnançlarının İncelenmesi. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 17, 47-54.
• Christensen, L. B. (2004). Experimental Methodology. United States of America: Pearson Education.
• Christianson, R. G. ve Fisher, K. M. (1999). Comparison of Student Learning about Diffusion and Osmosis in Constructivist and Traditional Classrooms. International Journal of Science Education. 21(6), 687-698.
• Çapri, B. ve Çelikkaleli, Ö. (2008). Öğretmen Adaylarının Öğretmenliğe İlişkin Tutum ve Mesleki Yeterlik İnançlarının Cinsiyet, Program ve Fakültelerine Göre İncelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 9(15), 33-53.
• Çepni, S. (2007). Araştırma ve Proje Çalışmalarına Giriş. Trabzon: Celepler Matbaacılık.
• Çetin, Ş. ve Çetin, F. (2006). Anadolu Öğretmen Liseleri ve Bu Liselerden Mezun Olmuş Eğitim Fakültesi Öğrencileri Üzerine Bir İnceleme. Gazi Üniversitesi Endüstriyel Sanatlar Eğitim Fakültesi Dergisi. 19, 1-12.
• Çoban, A. (2004). Öğretmen Yetiştiren Yükseköğretim Kurumlarının Kaynağı Olarak Anadolu Öğretmen Lisesi Öğrencilerinin Görüşlerinin Değerlendirilmesi. Cumhuriyet Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 28(1), 55-64.
• Edmonds, B. (1999). Capturing Social Embeddedness: A Constructivist Approach. Adaptive Behavior. 7(3/4), 323-348.
• Ekiz, D. (2003). Eğitimde Araştırma Yöntem ve Metodlarına Giriş. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Ekici, G. (2002). Biyoloji Öğretmenlerinin Laboratuvar Dersine Yönelik Tutum Ölçeği (BÖLDYTÖ). Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 22, 62-66.
• Evrekli, E., İnel, D., Balım, A. G. ve Kesercioğlu, T. (2009). Fen Öğretmen Adaylarına Yönelik Yapılandırmacı Yaklaşım Tutum Ölçeği: Geçerlilik ve Güvenirlik Çalışması. Türk Fen Eğitimi Dergisi, 6(2), 134-152.
• Garrison, J. (1997). An Alternative to Von Glasersfeld’s Subjectivism in Science Education: Deweyen Social Constructivism. Science and Education. 6, 543-554.
• Güçlü, N. (1998). Öğrenme ve Öğretme Sürecinde Yapısalcı Yöntem. Gazi Üniversitesi Gazi Eğitim Fakültesi Dergisi. 18(3), 51-56.
• Gültekin, M., Karadağ, R. ve Yılmaz, F. (2007). Yapılandırmacılık ve Öğretim Uygulamalarına Yansımaları. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi. 7(2), 503-528.
• Gültepe, M. B., Yıldırım, O. ve Sinan, O. (2008). Solunum Sistemi Konusunun Oluşturmacı Yaklaşıma Dayalı Öğretiminin 6. Sınıf Öğrenci Başarısına Etkisi. İlköğretim Online. 7(2), 522-536.
• Horstman, B. ve White, W. G. (2002). Best Practice Teaching in College Success Courses: Integrating Best Practice Teaching Methods into College Success Courses. The Journal of Teaching and Learning. 6(1), 6-15.
• Jenkins, E. W. (2000). Constructivism in School Science Education: Powerful Model or the Most Dangerous Intellectual Tendency?. Science and Education. 9, 599-610.
• Jones, M. G. ve Brader-Araje, L. (2002). The Impact of Constructivism on Education: Language, Discourse, and Meaning. American Communication Journal. 5(3).
• Kabapınar, F. M. (2006). Oluşturmacı Anlayış Temelinde Fen Öğretimi ve Fen Ders Kitapları: Bir Ders Kitabı Ünitesi Olarak “Çözünürlük”. Eurasian Journal of Educational Research. 22, 139-149.
• Kaptan, F. ve Korkmaz, H. (2000). Yapısalcılık (Constructivism) Kuramı ve Fen Öğretimi. Çağdaş Eğitim. 265, 22-27.
• Karasar, N. (2006). Bilimsel Araştırma Yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım.
• Kayalı, H. A. ve Tarhan, L. (2004). “İyonik Bağlar” Konusunda Kavram Yanılgılarının Giderilmesi Amacıyla Yapılandırmacı-Aktif Öğrenmeye Dayalı Bir Rehber Materyal Uygulaması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 27, 145-154.
• Koç, G. ve Demirel, M. (2004). Davranışçılıktan Yapılandırmacılığa: Eğitimde Yeni Bir Paradigma. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 27, 174- 180.
• Kroesbergen, E. H. ve Van Luit, J. E. H. (2005). Constructivist Mathematics Education for Students with Mild Mental Retardation. European Journal of Special Needs Education. 20(1), 107-116.
• Kuş, E. (2003). Nicel-Nitel Araştırma Teknikleri. Ankara: Anı Yayıncılık.
• Matthews, P. S. C. (1997). Problems with Piagetian Constructivism. Science and Education. 6, 105-119.
• Matson, J. O. ve Parsons, S. (2006). Misconceptions about The Nature of Science, Inquiry- Based Instruction, and Constructivism: Creating Confusion in The Science Classroom. Electronic Journal of Literacy through Science. 5(6), 1-10.
• Moreno-Armella, L. ve Waldegg, G. (1993). Constructivism and Mathematical Education. International Journal of Mathematical Education in Science and Technology. 24(5), 653-661.
• Naylor, S., ve Keogh, B. (1999). Constructivism in Classroom: Theory into Practice. Journal of Science Teacher Education. 10(2), 93-106.
• Rezaei, A. R. ve Katz, L. (2002). Using Computer Assisted Instruction to Compare the Inventive Model and the Radical Constructivist Approach to Teaching Physics. Journal of Science Education and Technology. 11(4), 367-380.
• Ritchie, S. M. (1998). The Teacher’s Role in the Transformation of Students’ Understanding. Research in Science Education. 28(2), 169-185.
• Rosenfeld, M. ve Rosenfeld, S. (2006). Understanding Teacher Responses to Constructivist Learning Environments: Challanges and Resolutions. Science Education. 90(3), 385- 399.
• Spigner-Littles, D. ve Anderson, C. E. (1999). Constructivism: A Paradigm for Older Learners. Educational Gerontology. 25, 203-209.
• Taber, K. S. (2008). Exploring Student Learning From a Constructivist Perspective in Diverse Educational Contexts. Türk Fen Eğitimi Dergisi. 5(1), 2-21.
• Tanrıogen, A. (1997). Buca Eğitim Fakültesi Öğrencilerinin Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutumları. Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 3, 55-58.
• Terwel, J. (1999). Constructivism and its Implications for Curriculum Theory and Practice. Journal of Curriculum Studies. 31(2), 195-199.
• Tsai, C. C. (2002). Nested Epistemologies: Science Teachers’ Beliefs of Teaching, Learning and Science. International Journal of Science Education. 24(8), 771-783.
• Ürek, R. Ö. ve Tarhan, L. (2005). “Kovalent Bağlar” Konusundaki Kavram Yanılgılarının Giderilmesinde Yapılandırmacılığa Dayalı Bir Aktif Öğrenme Uygulaması. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi. 28, 168-177.
• Warwick, P. ve Stephenson, P. (2002). Editorial Article Reconstucting Science in Education: Insights and Strategies for Making it More Meaningful. Cambridge Journal of Education. 32(2), 143-151.
• Yanpar-Şahin, T. (2001). Oluşturmacı Yaklaşımın Sosyal Bilgiler Dersinde Bilişsel ve Duyuşsal Öğrenmeye Etkisi. Kuram ve Uygulamada Eğitim Bilimleri Dergisi. 1(2), 465-481.
• Yıldırım, M. C. ve Dönmez, B. (2008). Yapılandırmacı Öğrenme Yaklaşımı Uygulamalarının Sınıf Yönetimine Etkileri Üzerine Bir Çalışma. İlköğretim Online. 7(3), 664-679.
• Yılmaz, H. ve Çavaş, P. H. (2006). 4-E Öğrenme Döngüsü Yönteminin Öğrencilerin Elektrik Konusunu Anlamalarına Olan Etkisi. Türk Fen Eğitimi Dergisi. 3(1), 2-18.
• Zhonghua, L. (2005). Using Comtemporary Education Strategies to Improve Teaching and Learning in a Botany Course at Beijing Forestry University. CAL-Laborate Online- Life Sciences. 13, 29-34.