Sustainable Urban Management: Examining Local Policies with Global and Local Experiences

Yıl 2025, Cilt: 9 Sayı: 2, 780 - 798, 06.10.2025

Burak Karaoğlan

https://doi.org/10.29216/ueip.1696103

Öz

This article examines the impact of public and local governments on urban and environmental policies in the context of sustainable urban management. Globalization and urbanization, if not managed properly, can pose serious risks on a global scale, including climate change. Therefore, it is critical for local governments to develop innovative and inclusive policies. Using a qualitative approach and comparative case study method, the study analyzes Hamburg’s green infrastructure projects (40% increase in green spaces), Copenhagen’s climate action plans (40% emission reduction), San Francisco’s zero-waste policy, and Kerala’s participatory budgeting model (30% public contribution). In Turkey, municipalities like Kadıköy and Nilüfer have made progress in green infrastructure and community participation but face challenges such as low social trust and financial constraints. Grounded in Good Governance and Social Capital Theory, the study proposes hybrid strategies, including transparency, digital participation platforms, and green bonds, to overcome these barriers. The success of local governments in achieving sustainability goals depends on adapting these multifaceted approaches to local contexts.

Anahtar Kelimeler

Sustainable Urban Management , Local Governments , Environmental Sustainability , Green Infrastructure , Community Participation

Sürdürülebilir Kent Yönetimi: Yerel Politikaların Küresel ve Yerel Deneyimlerle İncelenmesi

Öz

Bu makale, kamu ve yerel yönetimlerin kentsel ve çevresel politikalar üzerindeki etkilerini, sürdürülebilir kent yönetimi bağlamında incelemektedir. Küreselleşme ve kentleşme süreçleri, doğru yönetilmediğinde iklim değişikliği ile birlikte küresel ölçekte ciddi riskler doğurabilmektedir. Bu nedenle, yerel yönetimlerin yenilikçi ve kapsayıcı politikalar geliştirmesi kritik önem taşımaktadır. Nitel araştırma yaklaşımı ve karşılaştırmalı vaka analizi yöntemiyle, Hamburg’un %40 yeşil alan artışı sağlayan yeşil altyapı projeleri, Kopenhag’ın %40 emisyon azaltımı hedefleyen iklim eylem planları, San Francisco’nun sıfır atık politikası ve Kerala’nın %30 halk katılımı sağlayan bütçeleme modeli analiz edilmiştir. Türkiye’de Kadıköy ve Nilüfer gibi belediyeler, yeşil altyapı ve toplum katılımı projelerinde ilerleme kaydetse de düşük toplumsal güven ve finansman kısıtlamaları başarıyı sınırlamaktadır. İyi Yönetişim ve Sosyal Kapital Teorisi çerçevesinde, finansman, altyapı ve toplumsal katılım gibi zorlukların aşılması için şeffaflık, dijital katılım platformları ve yeşil tahvil gibi hibrit stratejiler önerilmektedir. Yerel yönetimlerin sürdürülebilirlik hedeflerine ulaşması, bu çok yönlü yaklaşımların yerel koşullara uyarlanmasına bağlıdır.

Anahtar Kelimeler

Sürdürülebilir Kent Yönetimi , Yerel Yönetimler , Çevresel Sürdürülebilirlik , Yeşil Altyapı , Toplum Katılımı

Etik Beyan

Bu araştırmanın her aşamasında “Yükseköğretim Kurumları Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiği Yönergesi”nde belirtilen tüm kurallara uyulmuştur. Yönergenin “Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiğine Aykırı Eylemler” başlığı altında belirtilen eylemlerden hiçbiri gerçekleştirilmemiştir. Bu çalışmanın yazım sürecinde etik kurallarına uygun alıntı yapılmış ve kaynakça oluşturulmuştur. Çalışma intihal denetimine tabi tutulmuştur.

Destekleyen Kurum

Bu araştırmanın hazırlanmasında herhangi bir dış destek alınmamıştır.

Teşekkür

Bu araştırmanın hazırlanmasında herhangi bir dış destek alınmamıştır.

Kaynakça

• Angelidou, M. (2014). Smart City Policies: A Spatial Approach. Cities, 41(1), 3-11. Https://Doi.Org/10.1016/J.Cities.2014.06.007
• Ankara Büyükşehir Belediyesi. (2022). Kadın Girişimcilik Kooperatifleri Projesi Raporu. Ankara.
• Antalya Büyükşehir Belediyesi. (2023). Sürdürülebilir Su Yönetimi Raporu. Antalya.
• Beatley, T. (2011). Biophilic Cities: Integrating Nature into Urban Design And Planning. Island Press.
• Blair, H. (2020). Accountability Through Participatory Budgeting İn India: Only İn Kerala? In E. Berman (Ed.), Governance For Urban Services: Access, Participation, Accountability, And Transparency (Pp. 57–76). Springer. Https://Doi.Org/10.1007/978-3-030-43850-0_3
• Blomquist, W., & Schlager, E. (2005). Political Science And Environmental Sustainability: Lessons From The Field. Public Administration Review, 65(5), 745-756. Https://Doi.Org/10.1111/J.1540-6210.2005.00495.X
• Bulkeley, H., & Betsill, M. (2003). Cities And Climate Change: Urban Sustainability And Global Environmental Governance. London: Routledge.
• Chourabi, H., Nam, T., Walker, S., Gil-Garcia, J. R., Mellouli, S., Nahon, K., Pardo, T. A., & Scholl, H. J. (2012).
• Understanding Smart Cities: An İntegrative Framework. In Proceedings Of The 45th Hawaii International Conference On System Sciences (Pp. 2289–2297). IEEE. Https://Doi.Org/10.1109/HICSS.2012.615
• Circle Economy. (2022). Amsterdam Circular: A Vision For A Circular City. Amsterdam: Circle Economy. Https://Www.Circle-Economy.Com/Resources/Amsterdam-Circular-A-Vision-For-A-Circular-City
• Copenhagen Municipality (2023). Carbon Neutral Strategy 2025. Https://Www.Kk.Dk/En/Copenhagen-Carbon-Neutral-2025
• Çankaya Belediyesi. (2023). Sıfır Atık Projesi İlerleme Raporu. Ankara.
• Deltares. (2019). Rotterdam’s Climate Resilience Strategy. Rotterdam: Deltares. Https://Www.Deltares.Nl/En/Projects/Rotterdam-Climate-Resilience-Strategy/ Eskişehir Büyükşehir Belediyesi. (2024). Sürdürülebilir Enerji ve İklim Eylem Planı.
• European Commission. (2019). Public-Private Partnerships For Sustainable Urban Infrastructure. Brussels: European Commission. Https://Ec.Europa.Eu/İnfo/Funding-Tenders/Opportunities/Portal/Screen/Home
• Friedrich, C. J. (1990). Public Administration And Public Policy. Free Press.
• Gowdy, J., & Olsen, M. (2013). The Economics Of Environmental Sustainability: Challenges And Solutions. Oxford University Press.
• Hamburg Municipality. (2022). Hamburg Green City Plan Report. Hamburg.
• Harrison, C., Eckman, B., Hamilton, R., Hartswick, P., Kalagnanam, J., Paraszczak, J., & Williams, P. (2010). Foundations For Smarter Cities. IBM Journal Of Research And Development, 54(4), 1–16. Https://Doi.Org/10.1147/JRD.2010.2048257
• Heclo, H. (1978). Political Development. Princeton University Press.
• Hood, C. (1991). A Public Management For All Seasons?. Public Administration, 69(1), 3-19. Https://Doi.Org/10.1111/J.1467-9299.1991.Tb00779.X
• Hooghe, L., & Marks, G. (2001). Multi-Level Governance And The State. International Review Of Administrative Sciences, 67(2), 231-251. Https://Doi.Org/10.1177/0020852301672004
• İstanbul Büyükşehir Belediyesi. (2023). Akıllı Şehir İstanbul Strateji Raporu. İstanbul.
• İzmir Büyükşehir Belediyesi. (2023). Yeşil Şehir Eylem Planı 2023-2030. İzmir.
• Kadıköy Belediyesi. (2021). Yeşil Kadıköy Projesi Raporu. Kadıköy Belediyesi Yayınları.
• Klimaoslo. (2023). Oslo’s Climate Budget 2023, Rapport. Https://Www.Klimaoslo.No/Rapport/Oslos-Climate-Budget-2023/
• Kooiman, J. (2003). Governing As Governance. London: SAGE Publications.
• Korea’s Smart City. (2023). Seoul’s Smart City Initiatives Report. Seoul. Https://Smartcity.Go.Kr/Wp-Content/Uploads/2022/09/2023-Smart-City-Brochure.Pdf (5.05.2025).
• Nilüfer Belediyesi. (2023). Mahalle Komiteleri Katılım Raporu. Bursa.
• OECD. (2020). Green Finance And Investment: Advancing The Green Bond Market. OECD Publishing. Https://Doi.Org/10.1787/20725344
• Osborne, D., & Gaebler, T. (1992). Reinventing Government: How The Entrepreneurial Spirit İs Transforming The Public Sector. Addison-Wesley.
• Ostrom, E. (2009). A Polycentric Approach For Coping With Climate Change. Workshop İn Political Theory And Policy Analysis, Indiana University. Https://Doi.Org/10.2139/Ssrn.1400208
• Putnam, R. D. (2000). Bowling Alone: The Collapse And Revival Of American Community. New York: Simon & Schuster.
• Rode, P., Floater, G., Thomopoulos, N., Docherty, J., Schwinger, P., Mahendra, A., & Fang, W. (2014). Urban Sustainability And The Green Economy. Cambridge University Press.
• Rosenbloom, D. H. (2005). Public Administration: Understanding Management, Politics, And Law İn The Public Sector. Mcgraw-Hill Education.
• Smart Cities Council. (2020). Amsterdam Smart City Project: Case Study. Https://Www.Smartcitiescouncil.Com/Resources/Amsterdam-Smart-City-Project
• Sovacool, B. K. (2014). The Routledge Handbook Of Energy And Climate Change. Routledge. T.C. Çevre, Şehircilik ve İklim Değişikliği Bakanlığı. (2023). Sıfır Atık Projesi İlerleme Raporu. Ankara.
• Tan, A. (2017). Singapore’s Water Story: Sustainable Water Management In A Mega City. Springer.
• United Nations. (2015). Transforming Our World: The 2030 Agenda For Sustainable Development. New York: UN General Assembly. Https://Sdgs.Un.Org/2030agenda
• Weber, M. (1947). The Theory Of Social And Economic Organization. New York: Free Press.
• Wheeler, S. M., & Beatley, T. (2014). Sustainable Urban Development Reader. Routledge.
• World Bank. (2020a). Green Finance For Local Governments: A Roadmap For Implementation. Washington D.C.: World Bank Group. Https://Openknowledge.Worldbank.Org/Handle/10986/34128
• World Bank. (2020b). Cape Town Water Crisis Management Report. Washington, DC. Https://Openknowledge.Worldbank.Org/Handle/10986/34129
• Yin, R. K. (2014). Case Study Research: Design And Methods. Thousand Oaks, CA: SAGE Publications.
• Zero Waste Alliance. (2021). San Francisco’s Zero Waste Policy: Success And Challenges. Https://Zerowastealliance.Org/San-Francisco-Zero-Waste-Policy/