Digital reflections of cultural structure: Presentation styles of Food and Beverage Venues on Instagram (The case of Izmir-Buca)

Yıl 2024, Cilt: 7 Sayı: 14, 227 - 261, 31.12.2024

Nebiye Konuk Kandemir , Gazenfer Kaya , Turgut Gümüşoğlu

https://doi.org/10.35235/uicd.1570538

Öz

Abstract
Different approaches can be adopted to understand and interpret the cultural structure. Cultural structure can be observed through institutions such as family, education, law and economy. Furthermore, elements such as traditions, social relations, forms of communication, dressing styles, fashion, and so on contribute to the understanding of cultural structure. Eating and drinking behavior is one of these elements. These reflects the characteristics of a particular geographical region, so in general, it offers ideas about the culture. Considering that technology and communication affect and transform society, the symbols shown in digital media carry important traces in terms of cultural structure. In this context, while trying to understand the cultural structure, discourses in digital media have become more important than before. In this study, 'presentation styles of eating and drinking places' on Instagram, where new forms of communication can be shown, were used as a tool to understand the cultural structure. For this purpose, instagram accounts of eating and drinking places in Buca, the most populated district of Izmir, were examined. The sample obtained from them was interpreted by content analysis. In the instagram of cafes-restaurants; the categories of friendship, youth, socialization, cultural values, pleasure, leisure time, culture and art came to the fore. In addition, despite the more frequent use of English, which is universal, national and religious values are also included in Instagram presentation forms. This points to the strengths and weaknesses of the cultural structure.
Keywords: Cultural structure, Food and beverage places, Instagram, Buca District, İzmir

Anahtar Kelimeler

Cultural structure, Food and beverage places, Instagram, Buca District, İzmir

Kültürel yapının dijital yansımaları: Yeme İçme Mekanlarının İnstagramda sunum biçimleri (İzmir Buca Örneği)

Öz

Öz
Kültürel yapının anlaşılması ve yorumlanabilmesi için çeşitli yaklaşımlar benimsenebilir. Aile, eğitim, hukuk ve ekonomi gibi kurumlar üzerinden kültürel yapı incelenebilir. Ayrıca gelenekler, sosyal ilişkiler, iletişim biçimleri, giyinme tarzları, moda ve benzeri gibi unsurlar kültürel yapının anlaşılmasına katkıda bulunur. Yeme içme davranışı da bu unsurlardan biridir. Yeme içme, belirli coğrafi bölgenin, özelliklerini yansıttığından, bütünün bir parçası olarak incelendiğinde kültür hakkında fikirler sunar. Teknolojinin iletişimi değiştirdiği, iletişim kanallarının toplumu etkilediği ve dönüştürdüğü de göz önüne alındığında dijital mecralarda sunulan, gösterilen ve işaret edilen semboller, simgeler kültürel yapı açısından önemli izler taşır. Bu açıdan kültürel yapıyı anlamaya çalışırken dijital mecralardaki sunumlar eskiye oranla daha önemli hale gelmiştir. Bu çalışmada ise, nispeten yeni sayılan, iletişim biçimlerini değiştiren ve dönüştüren, kullanıcı sayısı itibariyle güçlü olan instagramda ‘yeme içme mekânlarının sunum biçimleri’ kültürel yapıyı anlama aracı olarak kullanılmıştır. Bu amaçla İzmir’in en fazla nüfusa sahip ilçesi olan Buca’da mevcut yeme içme mekânlarından oluşturulan örneklemin İnstagram hesapları içerik analizi ile incelenmiştir. Kafe-restoranların instagram sunumlarında; arkadaşlık, gençlik, sosyalleşme, kültürel değerler, haz, boş zaman geçirme, kültür sanat kategorileri öne çıkmıştır. Öte yandan evrensel dil olarak İngilizce’nin daha yoğun kullanımına karşın milli ve dini değerlerin instagram sunum biçimlerinde yer alması kültürel yapının güçlü ve zayıf yönlerine işaret etmektedir.
Anahtar kelimeler: Kültürel yapı, Yeme içme mekanları, İnstagram, Buca İlçesi, İzmir

Anahtar Kelimeler

Kültürel yapı, Yeme içme mekanları, İnstagram, Buca İlçesi

Kaynakça

• Akarçay, E. (2018). Gıda, beslenme ve toplumsal eşitsizlikler. L. Sunar (Ed.). 2. Cilt Türkiye’de toplumsal tabakalaşma ve eşitsizlik içinde (283-301). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Albayrak, A. (2014). Müşterilerin restoran seçimlerini etkileyen faktörler: İstanbul örneği, Anatolia: Turizm Araştırma Dergisi. 25(2), 190-201.
• Auty, S. (1992). Customer choice and segmentation in the restaurant industry. The Service Industries Journal, 12(3), 324-339.
• Badem, E. & Öztel, A. (2018). Restoran seçiminde tüketiciyi etkileyen faktörlerin DEMATEL yöntemiyle değerlendirilmesi: bir uygulama. Yönetim, Ekonomi, Edebiyat, İslami ve Politik Bilimler Dergisi, 3(1), 70-89.
• Beşirli, H. (2021). Yemek sosyolojisi-yiyeceklere ve mutfağa sosyolojik bakış. Ankara: Phoenix Kitabevi.
• Bhabha, Homi K. (2011). Die Verortung der Kultur. Trans. Michael Schiff- mann & Jürgen Freudl. Tübingen: Stauffenburg Verlag.
• Bozis, S. (2021). İstanbul’dan Anadolu’ya Rumların yemek kültürü. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Burke, P. (2021). Kültür tarihi. (M. Tunçay, Çev.). İstanbul: Islık Yayınları.
• Cornelio, G. S., & Roig, A. (2020). Mixed methods on Instagram research: Methodological challenges in data analysis and visualization. Convergence, 26(5-6), 1125-1143
• Cuche, D. (2013). Sosyal bilimlerde kültür kavramı. (T. Arnas, Çev.). İstanbul: Bağlam Yayıncılık.
• Çakı, F. & Kızıltepe, B. (2017). Üçüncü yerler olarak kafeler ve gençlik: Balıkesir örnek olay incelemesi. Akademik İncelemeler Dergisi, 12(1), 173-202.
• Çağlak, U. & Satır, M. E. (2020). Eğlence mekânları ve yeni medya: Mekânın görünümleri üzerine bir değerlendirme. Selçuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 44, 317-326.
• Çakır, F., Çakır M. ve Özden, G. (2011). Global işletmelerin yerel ürün kararları ve tüketicilerin satın alma davranışı üzerindeki etkisi. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi. 3(2), 107-116.
• Çapın, İ. (1986). Kompütürlü hamburger. Milliyet Gazetesi, 24 Ekim 1968.
• Çilli, Ö. (2023). Osmanlı’da eğlence-İstanbul’un sosyal ve kültürel hayatından manzaralar. İstanbul: İletişim Yayınları.
• Defne Karaosmanoğlu, N. (2017). Yemekle devrialem-küreselleşme, kimlik, teknoloji. İstanbul: Kitap Yayınevi.
• Demir, F.G. (2022). X ve Z kuşağı bireylerin restoran tercihleri. (Yüksek lisans tezi). Akdeniz Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Antalya.
• Deveci, B. (2022). Kültür ve yemek kültürü. N. Serçeoğlu (Ed.). Yemek, kültür ve toplum içinde (1-26). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Eagleton, T. (2019). Kültür. (B. Göçer, Çev.). İstanbul: Can Yayınları.
• Goffman, E. (1967). Interaction rituals. New York: Pantheon.
• Gülay Şahin, B. & Akballı, E. E. (2019). Tüketici davranışlarını etkileyen faktörler ve yöntem analizi. Uluslararası Sosyal Bilimler ve Eğitim Dergisi, 1(1), 43-85.
• Gümüşoğlu, T. (2015). Translation and enculturation as a process of acculturation, sociology study, David Publishing, Libertyville, no. 5, pp. 245-254.
• Gümüşoğlu, T. (2010). Sprachkontakt und Deutsch-Türkisches CS, (Türkçe- Almanca dil karşılaşması ve code-switching), Frankfurt: Peter Lang.
• Hattox, R. S. (1996). Coffee and coffeehouses: The origins of a social beverage in the medieval Near East. University of Washington Press. http://www.jstor.org/stable/j.ctvcwnpgg
• İflazoğlu, N., & Ünlüönen, K. (2020). Sosyal medyada yemek temalı paylaşımların gösterişçi tüketim bağlamında incelenmesi: Mardin Artuklu üniversitesi örneği. Türk Turizm Araştırmaları Dergisi, 4(3), 2606-2621.
• Kaya, G. (2023). Yerleşik insanlığın zaman cetvelinde kırsal ve kentsel toplumsal değişimler. M. Avcı ve E. Kaya (Ed.). Birey, örgüt ve toplum içinde (229-241). Konya: Eğitim Yayınevi.
• Kim, S. & Chung, J.-E. (2011). Restaurant selection criteria: Understanding the roles of restaurant type and customers’ sociodemographic characteristics. ScholarWorks@UMass Amherst, 1-5.
• Konuk, N. (2015). Bir şehirli kimliği göstergesi olarak İstanbulluluk. İstanbul: İBB Kültür AŞ. Yayınları.
• Küçükkömerler, S. ve Kaya, Ü. C. (2022). Türkiye’de küreselleşme ve yemek kültürü. N. Serçeoğlu (Ed.). Yemek, kültür ve toplum içinde (393-434). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
• Mary Işın, P. (2022). Yemeğin Kültürel Tarihi-Avcılıktan Gurmeliğe. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
• Narcı, M., & Konuk Kandemir, N. (2021). Contagious diseases and social structure: Turkey during the Covid-19 Pandemic, Z. T. Gencer (Ed.). Communication studies in pandemic in (49-75). New York: Peter Lang.
• Metin, O., & Ünal, Ş. (2022). İçerik analizi tekniği: iletişim bilimlerinde ve sosyolojide doktora tezlerinde kullanımı. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 22(Özel Sayı 2), 273-294.
• Ozankaya, Ö. (1995). Temel toplumbilim terimleri sözlüğü. (A. Ö. Erozan, Çev.). İstanbul: Cem Yayınevi.
• Päivi Marjatta Harinen, Marja Veronika Honkasalo, Jussi Kasperi Ronkainen & Leena Elisa Suurpää (2012) Multiculturalism and young people’s leisure spaces in Finland: perspectives of multicultural youth, Leisure Studies, 31:2, 177-191. Priporas, C. V., Stylos, N. ve Fotiadis, A.K. (2017). Generation Z Consumers’ Expectations of Interactions in Smart Retailing: A Future Agenda, Computers in Human Behavior, 77, 374-381.
• Sanderson, S. K. (2024). İnsan doğası ve toplumun evrimi. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
• Scaramanga, M. (2012). Talking about art (s) A theoretical framework clarifying the association between culture and place branding. Journal of Place Management and Development, 5(1), 70-80.
• Scott, J. C. (2021). Tahıla karşı-ilk devletlerin derin tarihi. (E. Pilgir, Çev.). İstanbul: Koç Üniversitesi Yayınları.
• Spang, R. L. (2020). Restoranın icadı-Paris ve modern gastronomi kültürü. (B. S. Şener, Çev.). Ankara: Dost Kitabevi.
• Şahin, K. (2023). Göç ve yemek Kültürü. G. Kaya (Ed.) Cumhuriyetin göçlerle dolu 100 yılı-100 başlıkta göç yazıları içinde (631-641). İzmir: Cem Yayınevi.
• Taylan, H. H. (2011). Sosyal bilimlerde kullanılan içerik analizi ve söylem analizinin karşılaştırılması. Bingöl Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 1(2), 63-76.
• Tomlinson, J. (1999). Kültürel emperyalizm-eleştirel bir giriş. (Zeybekoğlu, Çev. E.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
• Tuncer, E. (2019). Suriye iç savaşı sonrasında İstanbul’da yeni yemek pratikleri: Suriye lokantaları ve kolektif göçmen mutfakları. N. Ertürk, D. Ünsal (Ed.). Kültür politikası yıllık 2019: zorunlu göç ve kültürel üretim. İstanbul Bilgi Üniversitesi: Kültür Politikaları ve Yönetimi Araştırma Merkezi Kültür Politikası Yıllık.
• Volo, S., & Irimiás, A. (2021). Instagram: Visual methods in tourism research. Annals of Tourism Research, 91(C).
• W. Lawrence Neumann (2014) Social Research Methods: Qualitative and Quantitative Approaches Seventh Edition, Pearson .
• Williams, R. (1993). Kültür. (S. Aydın, Çev.). Ankara: İmge Kitabevi.
• Yüksel, S. (2013). Yavuz Turgul sinemasında toplumsal değişim ve kriz anlatısı. Selçuk İletişim, 8(1), 282-294.
• http://www.izmir.gov.tr/demografik-bilgiler, Erişim Tarihi: 15.10.2024. https://www.buca.bel.tr/Buca-Hakkinda/1/tarihce/buca.html, Erişim Tarihi: 15.10.2024.