REFAH DEVLETİ ANLAYIŞININ GELİŞİMİ, DÖNÜŞÜMÜ VE GELECEĞİNE YÖNELİK BİR İÇERİK ARAŞTIRMASI: AB VE OECD ÜZERİNDEN BİR İNCELEME

Yıl 2022, Cilt: 5 Sayı: 2, 24 - 37, 31.12.2022

Mehdi Can Özkır

https://doi.org/10.51763/uid.1192745

Cited By: 1

Öz

Literatürde refah devleti, sosyal devlet ya da sosyal refah devleti olarak bilinen kavram farklı kategoriler bağlamında ele alınmakla birlikte, liberal piyasa ekonomisinin yaratmış olduğu sosyal sorunlara karşı çeşitli tedbirler geliştiren bir devlet anlayışına atıf yapmaktadır. Bu çalışmada refah devleti kavramının türleri, doğuşu, gelişimi ve günümüzdeki biçimlerine kısaca değinilmiş, ardından refah devleti uygulamalarının uluslar üstü ölçekteki görünümü Avrupa Birliği (AB) ve Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma Örgütü (OECD) örnekleri üzerinden incelenmiştir. Son olarak refah devletinin mevcut durumu ve geleceğine dair genel değerlendirmelerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Refah devleti, Sosyal politika, Avrupa Birliği, OECD

Kaynakça

• AB Ortak Raporu, (2004). Joint Report by the Commission and the Council on Social Inclusion, Brussels.
• Armingeon, K. (2004). “OECD and national welfare state development”, The OECD and European Welfare States, ed. Klaus Armingeon and Michelle Beyeler, 226-241.
• Barr, N. (2020). Economics of the welfare state. Oxford University Press, USA.
• Bayraktar, C. (2012). Keynes ve refah devleti. Celal Bayar Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 10(02), 247-261.
• Commission of the European Communities (CEC), (1993). White Paper: Growth, Competitiveness, Employment: the challenges and ways forward into the 21st century.
• De la Porte, C., Pochet, P. (2002), Building Social Europe through the Open Method of Co-ordination. Brussels: Peter Lang.
• Deacon, Bob, Michelle Hulse and Paul Stubbs (eds) (1997), Global Social Policy: International Organizations and the Future of Welfare, London: Sage Publications.
• Ervik, R., Kildal, N., Nilssen, E. (Eds.). (2009). The Role of International Organizations in Social Policy: Idea, Actors and Impact. Edward Elgar Publishing.
• Eser, D., Memişoğlu A., Özdamar, G. (2011). Sosyal siyasetin üretilmesi sürecinde refah devletinden neo-liberal devlete geçiş: Devletin kamu hizmeti sunma işlevinin değişimi. Süleyman Demirel Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 16(2), 201-217.
• Giddens, A. (1998), The Third Way, Cambridge: Polity Press.
• Işık, V. (2018). Refah Devletinin Dönüşüm Süreci ve “Düzgün İş” Kapsamında Sosyal Güvenlik Anlayışı. SGD-Sosyal Güvenlik Dergisi, 8(2), 109-128.
• Leibfried, S. (2005) “Social policy: left to the judges and the markets?”, Policy-Making in the European Union, ed. Helen Wallace, William Wallace, and Mark A. Pollack, Oxford: Oxford University Press, 243-278.
• OECD, (1994). The OECD Jobs Study: Facts, Analysis, Strategies, Paris: OECD.
• OECD, (2006). Boosting Jobs and Incomes: Policy Lessons from Reassessing the Jobs Strategy, Paris: OECD.
• Offe, C. (2018). Contradictions of the welfare state (Vol. 16). Routledge.
• Rokkan, S. (1966). “Norway: numerical democracy and corporate pluralism”, Political Oppositions in Western Democracies, ed. Robert A. Dahl, New Haven and London: Yale University Press 70-115.
• Stone, Diane (2004). ‘Transfer agents and global networks in the “transnationalization” of policy’, Journal of European Public Policy, 11, 545–566.
• Toprak, D. (2015). Uygulamada Ortaya Çıkan Farklı Refah Devleti Modelleri Üzerine Bir İnceleme. Süleyman Demirel Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (21), 151-175.
• Ülgen, G.; Arda Özalp, L. F. (2017). “Refah Rejimleri Sınıflandırma Çalışmaları: Cinsiyet Boyutları”, Marmara Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 39(2), 637-656.
• Velluti, S. (2004). The European employment strategy and the challenges of enlargement.
• Walter, S. (2010). Globalization and the Welfare State: Testing the Microfoundations of the Compensation Hypothesis. International Studies Quarterly, 54(2), 403-426.