THE IMPACT OF WORK SAFETY CLIMATE ON EMPLOYEE SATISFACTION: A RESEARCH ON SECTORS FROM DIFFERENT HAZARD GROUPS IN ISTANBUL

Yıl 2019, BOR Özel Sayısı, 17 - 32, 22.03.2019

İlkay Öztürk Aybike Elif Bolcan

https://doi.org/10.18092/ulikidince.507459

Cited By: 2

Öz

One of the most important problems in working
life is occupational accidents. Occupational accidents cause socially and
economically significant loss both in developed and developing countries. Many
legal arrangements have been made in our country to prevent occupational
accidents. However, the statistics of the occupational accident show that these
regulations can not reach success. Research show that more human-focused
approaches to the prevention of occupational accidents are needed. In this
context, to provide and develop the safety culture, which is described as the
sub-function of organizational culture, in work environment emerges as an
important issue in the prevention of occupational accidents.  In this study, the effects of work safety
climate perception on employee satisfaction in companies belonging to different
hazard groups such as health, construction and manufacturing sector were
investigated. The research was conducted on 109 employees. Relational and
interactive research model has been established as a method of research and
these relations are interpreted by correlation and regression analysis. The
questionnaire was used as a data collection technique. As a result of the
research, it is found that there is a positive relationship between job
security culture and employee satisfaction level. The validity and reliability
study of the scale was applied for the first time on the basis of the sector.

Anahtar Kelimeler

Work Safety, Safety Culture, Job Satisfaction

İŞ GÜVENLİĞİ İKLİMİNİN İŞGÖREN MEMNUNİYETİNE ETKİSİ: İSTANBUL’DA FARKLI TEHLİKE GRUBUNA AİT İŞLETMELER ARASINDA BİR ARAŞTIRMA

Öz

Çalışma hayatında
karşılaşılan sorun alanlarından en önemlisi iş kazalarıdır. İş kazaları hem
gelişmiş hem de gelişmekte olan ülkelerde önemli sosyal ve ekonomik kayıplara yol
açmaktadır. İş kazalarının önlenmesi adına, ülkemizde pek çok yasal düzenleme
yapılmasına rağmen, yapılan bu düzenlemelerin başarıya ulaşamadığı iş kazası
istatistiklerinde görülmektedir. Araştırmalar, iş kazalarının önlenmesine
yönelik daha insan odaklı yaklaşımlar gerektiğini göstermektedir. Bu bağlamda,
iş kazalarının önlenmesinde, işyerinde örgüt kültürünün bir alt fonksiyonu
olarak tanımlanan bir güvenlik kültürünün oluşturulmasının önemi gündeme
gelmektedir. Bu araştırmada İstanbul’da sağlık, inşaat ve imalat sektörü gibi
farklı tehlike gruplarına ait firmalarda iş güvenliği iklimi algısının, işgören
memnuniyetine etkisi araştırılmıştır. Araştırma 109 işgören üzerinde
gerçekleştirilmiştir. Araştırmanın yöntemi olarak ilişkisel ve etkileşimsel
araştırma modeli kurulmuş olup bu ilişkiler korelasyon ve regresyon analizleri
ile yorumlanıştır. Veri toplama tekniği olarak yazılı soru formundan (anket)
yararlanılmıştır. Araştırmanın sonucunda iş güvenliği kültürü ile işgören
memnuniyet düzeyi arasında pozitif ilişki olduğu tespit edilmiştir.  Araştırmada daha önce geçerlilik ve güvenilirlik
çalışması yapılmış ölçek sektör bazında ilk kez uygulanmıştır.

Anahtar Kelimeler

İş Güvenliği, Güvenlik Kültürü, ÇALIŞAN MEMNUNİYETİ

Kaynakça

• Altınel, Ö. (2009). The Relations Between Both Employees’ and Managers’ Perceptions of Safety Climate, As Well As Work Related Employee Attitudes. (Yayımlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Yeditepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Ashforth, B.E. (1985). Climate Formation: Issues and Extensions. Academy of Management Review, 10, 837-847.
• Aytaç, S. (2011). İş Kazalarını Önlemede Güvenlik Kültürünün Önemi. Türkmetal Dergisi, Ekim 2011 ve Kasım 2011, 30-33 ve 36-39.
• Bakan, İ., Büyükbeşe, T. Ve Bedestenci H.C. (2004). Örgüt Sırlarının Çözümünde Örgüt Kültürü: Teorik ve Ampirik Yaklaşım. İstanbul: Aktüel Yayınları.
• Clarke, S. (2010). An Integrative Model of Safety Climate: Linking Psychological Climate and Work Attitudes to Individual Safety Outcomes Using Meta-Analysis. Journal of Occupational and Organizational Psychology, 83, 553-578.
• Cooper, M.D. (2000). Towards A Model of Safety Culture. Safety Science, 36, 111-136.
• Cullen, W.D. (1990). The Public Inquiry Into The Piper Alpha Disaster. London: HMSO.
• Díaz-Cabrera, D., Hernández-Fernaud E. ve Isla- Díaz, R. (2007). An Evaluation of A New Instrument To Measure Organisational Safety Culture Values and Practices. Accident Analysis and Prevention, 39, 1202-1211.
• Dursun, S. (2012). İş Güvenliği Kültürü: Kavram, Modeller, Uygulama. İstanbul: Beta Basım Yayım.
• Enshassi, A., Choudhry, R.M., Mayer, P.E. ve Shoman, Y. (2008). Safety Performance of Subcontractors in the Palestinian Construction Industry. Journal of Construction in Developing Countries, 13(1), 51-62.
• Gökhan, Ö., ve Günlük, M. (2010). Örgütsel Adaletin Muhasebecilerin İş Memnuniyeti ve İşten Ayrılma Eğilimine Etkisi. Gaziantep University Journal of Social Sciences, 9(2), 459-481.
• Guldenmund, F.W. (2000). The Nature of Safety Culture: A Review of Theory and Research. Safety Science, 34, 215-257.
• Halis, M. (2003). Durumsallığı Açısından Türk Örgüt Kültüründeki Yönelimler. Manas Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 5, 109-135.
• HSE, (1993). Organising for Safety’. 3rd Report of ACSNI Study Group on Human Factors. London
• IAEA (1991). Safety Culture (Safety Series No 75- INSAG-4). International Nuclear Safety Advisory Group, International Atomic Energy Authority, Vienna.
• ILO. (2015), Global Trends on Occupational Accidents And Diseases. Erişim Adresi https://www.ilo.org/legacy/english/osh/en/story_content/external_files/fs_st_1-ILO_5_en.pdf
• Karcıoğlu, F. (2001). Örgüt Kültürü ve Örgüt İklimi İlişkisi. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 15(1-2), 265-283.
• Neal, A., Griffin, M.A. ve Hart, P.M. (2000). The Impact of Organizational Climate On Safety Climate and Individual Behavior. Safety Science, 34, 99-109.
• Patankar, M. ve Sabin, E. (2010). The Safety Culture Perspective. Human Factors In Aviation (2.Baskı). India: Elsevier.
• Reichers, A.E. ve Schneider, B. (1990). Climate and Culture: An Evaluation of Constructs. Organizational Climate and Culture (ed.Benjamin Schneider), New Jersey: Josey-Bass Publishers, 5-39.
• Schein, H.E. (2004). Organizational Culture and Leadership (3.Baskı). New Jersey: Josey-Bass Publishers.
• Schneider, B., Ehrhart, M.G. ve Macey, W.H. (2013). Organizational Climate and Culture. The Annual Review of Psychology, 64, 361-388.
• Şencan, H. (2005). Sosyal ve Davranışsal Ölçümlerde Güvenilirlik Ve Geçerlilik. İstanbul: Seçkin Yayıncılık.
• Şerifoğlu, U.K. ve Sungur, E. (2007). İşletmelerde Sağlık ve Güvenlik Kültürünün Oluşturulması; Tepe Yönetimin Rolü ve Kurum İçi İletişim Olanaklarının Kullanımı. İstanbul Üniversitesi İşletme İktisadı Enstitüsü Yönetim Dergisi, 18(58), 1- 17.
• TMMOB Oda Raporu. (2018). İşçi Sağlığı ve İş Güvenliği (8.Baskı). Erişim Adresi https://www.mmo.org.tr/sites/default/files/ISG%20raporu%202018.pdf.
• Turner, B.A., Pidgeon, N., Blockley, D., Toft, B. (1989). Safety Culture: Its Importance In Future Risk Management. Position paper for the Second World Bank Workshop on Safety Control and Risk Management, Sweden.
• Türen, U., Gökmen, Y., Tokmak, İ. ve Bekmezci, M. (2014). Güvenlik İklimi Ölçeği’nin Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması. Süleyman Demirel University The Journal of Faculty of Economics and Administrative Sciences, 19(4), 171-190.
• Uttal, B. (1983). The Corporate Culture Vultures. Fortune, 108(8), 66-72.
• Varol, M. (1989). Örgüt Kültürü ve Örgüt İklimi. Kastamonu Eğitim Dergisi, 17(1), 289-300.
• Yule, S. (2003). Senior Management Influence on Safety Performance in the UK and US Energy Sectors. (Doktora Tezi). University of Aberdeen, Scotland.
• Zohar, D. (1980). Safety Climate in Industrial Organizations: Theoretical and Applied Implications. Journal of Applied Psychology, 65(1), 96-102.