II. HAÇLI SEFERİNİN SEYRİNİ DEĞİŞTİREN SAVAŞ: KAZIKBELİ

Yıl 2021, Sayı: 15, 31 - 62, 03.02.2022

İbrahim Balık

https://doi.org/10.23897/usad.1067767

Cited By: 1

Öz

İkinci Haçlı Seferi, Alman ve Fransız imparatorlarının öncülüğünde gerçekleşen bir seferdir. Haçlılar Eskişehir, Akşehir, Konya üzerinden Çukurova’ya inmeyi planlamıştı. Ancak, Bizans İmparatorunun uyarıları ve Almanların Doryleon’da uğradıkları ağır yenilgi sebebiyle güzergâhlarını değiştirmek durumunda kaldılar. Büyük ölçüde Bizans sınırından geçen ve daha güvenli olduğunu düşündükleri Balıkesir, Efes, Denizli, Antalya yolunu kullanıp, deniz yolu ile Kudüs’e ulaşmayı planladılar. Ancak bu yolun özellikle Denizli kısmı, büyük ölçüde Türklerin kontrolünde idi. Nitekim Efes’ten ayrıldıktan sonra Türkmenler tarafından taciz edilmeye başladılar. Bazı zorluklar yaşayarak da olsa Laodikeia’ya kadar ulaştılar. Halkın şehri boşaltması sebebiyle burada gerekli ihtiyaçlarını temin edemeyen Haçlı kuvvetleri 7 Ocak 1148 tarihinde buradan ayrıldılar. Bir günlük yolculuktan sonra Honaz Dağında kamp kurdular ve 7 Ocak gününü burada geçirdiler. Ertesi gün ise Kazıkbeli mevkiinde Türkmenlerin ağır bir baskınına maruz kaldılar. Öncü birliklerin, Kral IV. Louis’in planına sadık kalmaması büyük bir yenilginin temel sebebi oldu. Bu baskında Türkmenlerin muazzam pusu taktiği ve zamanlama stratejileri de büyük rol oynadı. Haçlılar, 8 Ocak 1148 günü gerçekleşen bu mücadelede çok büyük kayıplar verdiler. Kazıkbelin’de kazanılan bu zafer, İkinci Haçlı Seferinin seyrini büyük ölçüde etkilemiştir.

Anahtar Kelimeler

II. Haçlı Seferi, I. Mesut, VII. Louis, Decervion Vadisi, Laodikeia, Honaz Dağı, Kazıkbeli

THE WAR THAT CHANGED THE COURSE OF THE SECOND CRUSADE: KAZIKBELİ

Öz

The Second Crusade is an expedition led by the German and French emperors. The Crusaders planned to land in Çukurova via Eskişehir, Akşehir and Konya. However, they had to change their course due to the warnings of the Byzantine Emperor and the heavy defeat at the Germans at Doryleon. They planned to reach Jerusalem by sea by using the Balıkesir, Ephesus, Denizli, Antalya road, which mostly passed through the Byzantine border and which they thought was safer. However, especially the Denizli part of this road was largely under the control of the Turks. Thus, after leaving Ephesus, they began to be harassed by the Turkmens. They reached Laodicea, albeit with some difficulties. The Crusader forces, who could not provide their necessary needs here due to the evacuation of the city, left here on January 7, 1148. After a day's travel, they camped in Mount Honaz and spent the day of January 7th. The next day, they were subjected to a heavy raid by the Turkmens in Kazıkbeli region. Pioneer troops, they did not stick to King IV. Louis' plan and became the root cause of a major defeat. The enormous ambush tactics and timing strategies of the Turkmen also played a major role in this raid. The Crusaders incurred casualty great losses in this struggle, which took place on January 8, 1148. This victory in Kazıkbeli greatly influenced the course of the Second Crusade.
•

Anahtar Kelimeler

Second Crusade, Mesut I, Louis VII, Decervion Valley, Laodikeia, Mount Honaz, Kazıkbeli.

Kaynakça

• Altan, E. (2003). II. Haçlı seferi (1147 – 1148). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
• Altan, E. (2001). Haçlı ordularının Anadolu’da geçtiği yollar. Belleten, LXV/ (245), 571-582.
• Altan, E. (2002). Templier ve Hospitalier şövalye tarikatlarının kuruluşu. Belleten, LXVI/ (245), 87-94.
• Altan, E. (2009). Anadolu’da Haçlılara karşı savaş. Tarih Dergisi, (47), 75-104.
• Baykara, T. (2007). Selçuklular ve beylikler çağında Denizli. İstanbul: IQ Kültür Sanat Yay.
• Beyazıt, Y. (2020). Derbent söndü eşkıya göründü: Kazıkbeli, Gaziler Ovacığı ve Hüseyin Kulu. M. Aydın & S. İnan (Ed.), Dr. Kemal Daşcıoğlu’na Vefa Kitabı (s. 417-431). Ankara: Pegem Akademi Yay.
• Demirkent, I. (1997). Haçlı seferleri. İstanbul: Dünya Yay.
• Deuil, O. (2021). II. Haçlı Seferi-VII. Luis’in doğuya deyahati (Togaç, C. Çev.). İstanbul: Kronik Yay.
• Deuil, O. (1948). Odo of deuil de profectione Ludovici VII in Orientem: the journey of Louis VII The East. New York.
• Diehl, C. (2018). Bizans imparatorluğu tarihi (Sezer, S. Çev). İstanbul: İnkılap Yay.
• Efe, Ş. (2015). Haçlı seferleri esnasında Anadolu’da kuşatılan kaleler ve Haçlılara karşı savunma mücadeleleri (1096 – 1190) (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi). Afyon Kocatepe Üniversitesi, Afyonkarahisar.
• Esgin, M. (2012). Hristiyanlıkta Noel bayramının ortaya çıkışı ve Türkiye’ye yansımaları. Bozok Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi, II/(2), 85-96.
• Gerdner, C. K. (1993). Holy war and the home front: the crusading culture of Berry, France in the eleventh through thirteenth centuries (Master’s Thesis). University of Edinburgh, Edinburgh.
• Griffith, H. C. (1980). The second and third Crusades: their justification and goals as seen by the clergy (Master’s Thesis). Western Michigan University, Michigan.
• İbnü’l-Esir, (2008). el Kâmil fi’t-tarih (Ağırakça, A. vd. Çev.). İstanbul: Hikmet Neşriyat.
• İstek, G. (2019). Haçlı seferine katılan kadınlar. Journal of Islamic Jerusalem Studies, XIX/(2), 205-224.
• İstek, G. (2021). Almanlar Kudüs’te Haçlı seferlerinde Almanlar. İstanbul: Beyan Yay.
• Jackson, T. (2009). Concept of a crusaid. Rivier Academic Journal. Vol. 5/ (2), 1-19.
• Kesik, M. (2003). Türkiye Selçuklu devleti tarihi sultan I. Mesud dönemi (1116-1155). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
• Kesik, M. (2021). Selçuklu müesseseleri ve medeniyeti. İstanbul: Bilge Kültür Sanat Yay.
• Khoniates, N. (1995). Historia (Ioannes ve Manuel Komnenos devirleri) (Işıltan, F. Çev.) Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
• Kırpık, G. (2012). Haçlılar ve İpek yolu. Bilig, (61), 173-200.
• Kinnamos, I. (2001). Historia. Demirkent, I. (Yay.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
• Koca, S. (2017). Haçlı seferleri sebep ve sonuçları bakımından nasıl değerlendirilebilir. Akademik Bakış, X/(20), 15-35.
• Kostick. C. (2010). Elaanour of aquitaine and the women of the second crusade, kostick C. (Ed.), Medieval and Early Modern Women: Essays in Honour of Christine Meek (pp. 195-205), Dublin: Four Courts Press.
• Kostick, C. (2010). Social unrest and the failure of conrad III's March through Anatolia, 1147. German History, Vol. 28/ (2), pp. 125–142.
• Kozcaz, Ü. (2014). Denizli, Antalya ve Isparta havalisindeki haçlı faaliyetleri (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi). Süleyman Demirel Üniversitesi, Isparta.
• Matthew, L. (2016). All roads lead to constantinople: exploring the via Militaris in the medieval Balkans 600-1204 (Thesis Ph. D.). The Universty of Sydney, Sydney.
• Maier, C. T. (2004). The roles of women in the Crusade movement: a survey. Journal of Medieval History, (30), pp. 61–82.
• Mateos Urfalı. Vekayiname (952-1136) ve Papaz Grigor’un zeyli (1136-1162) (Andreasyan, H. D. Çev.) Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
• Moraitis, I. (2015). The second crusade throught the narrative of Niketas Choniates. Essay of seminar 52 Byzantine history. Athens.
• Nicole, D. (2016). Before Menteşe; south-western Anatolia at the time of the second Crusade. Çevik, A. & Keçiş, M. (Ed.), Menteşeoğuları Tarihi (25-27 Nisan 2012) Bildiriler (s. 13-37). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
• Nicole, D. (2014). İkinci Haçlı seferi 1148 (Sakar, L. E. Çev.). İstanbul: Türkiye İş Bankası Kültür Yay.
• Nomiku, H. A. (1997). Haçlı seferleri (Dinçmen, K. Çev.). İstanbul: İletişim Yay.
• Norwich, J. J. (2013). Bizans gerileme ve çöküş dönemi (MS 1082 – 1453) (Riegel S. H. Çev.). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.
• Roche, J. T. (2008). Conrad III and the second Crusade in the Byzantine empire and Anatolia, 1147 (Thesis Ph. D.). University of St. Andrew, Fife.
• Runciman, S. (2019). Haçlı seferleri tarihi (Işıltan, F. Çev.). Ankara: Türk Tarih Kurumu Yay.
• Serin, S. (2019). Honaz dağının Deriglosyal jeomorfolojisi (Basılmamış Yüksek Lisans Tezi). Bilecik Şey Edebali Üniversitesi, Bilecik.
• Smbat, Sparapet (2005). Chronicle (Bedrosian, R. Tran.). New Jersey: Long Branch.
• Syrians, Michael (2013). The chronicle (Bedrosian R. Tran.). New Jersey: Long Branch.
• Şimşek, C. (2015). Laodikeia’da M. S. 7. yy sonrası yaşam. C. Şimşek & Duman, B. vd. (Ed.), Mustafa Büyükkolancı’ya Armağan (s. 597-612). İstanbul: Ege Yay.
• Tyerman, C. (2004). Fighting of Christendom holy war and the Crusades. New York: Oxford Universty Press.
• Tyrensis, Willermus (2019). Haçlı kroniği – III (1143-1184) (Ayan, E. Çev.). İstanbul: Kronik Kitap Yay.