Determining The Speech Defects 0f Turkish as a Foreign Language Learners Based on Instructor's Views

Yıl 2025, Sayı: 17, 237 - 256, 25.03.2025

Nurşen Yıldırım

https://doi.org/10.47994/usbad.1621109

Öz

In this study, it was aimed to determine the most frequently observed speech defects in the speech of Turkish as a foreign language learner through the observations of instructors. The study group of the research consists of thirty instructors working in Turkish Language Teaching Application and Research Centers within higher education institutions, teaching Turkish to foreigners at beginner and basic level (A1 or A2). In the study, case study, one of the qualitative research designs, was used. The data of the study were obtained through the “Questionnaire for Identifying Speech Defects” prepared by the researcher. The data obtained were analyzed by descriptive analysis method and presented and interpreted in tables in the findings section. According to the results of the research, the most common speech defects in the speech of Turkish as foreign language learners were determined as “using case suffixes interchangeably”, “not pronouncing words correctly”, “speaking with a limited vocabulary”, “avoiding speaking mostly due to fear of making mistakes” and “falling into repetition while speaking”. In the light of the research results, in order to minimize students' language defects in speaking Turkish, it is suggested that speaking practices supported by functional and student-centered activities should be carried out, students should be motivated to communicate by creating a positive classroom atmosphere, and students should be given feedback by correcting speech defects.

Anahtar Kelimeler

Speaking Training, Speech Defects, Turkish as a Foreign Language

Türkçeyi Yabancı Dil Olarak Öğrenenlerin Konuşma Kusurlarının Eğitmen Görüşleriyle Belirlenmesi

Öz

Bu araştırmada, Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenenlerin konuşmaları sırasında en sık gözlemlenen konuşma kusurlarını eğitmenlerin gözlemleri ile belirlemek amaçlanmıştır. Çalışma, tarama (survey) deseni kullanılan nicel bir araştırma olarak tasarlanmış ve bu kapsamda başlangıç düzeyinde ve temel düzeyde (A1 veya A2) yabancılara Türkçe öğreten elli eğitmen çalışmaya dahil edilmiştir. Çalışmanın verileri, araştırmacı tarafından hazırlanan “Konuşma Kusurlarını Belirleme Anketi” ile elde edilmiştir. Elde edilen veriler, betimleyici istatistik ile incelenerek bulgular bölümünde tablolar hâlinde sunulmuş ve yorumlanmıştır. Araştırma sonuçlarına göre, Türkçeyi yabancı dil olarak öğrenen öğrencilerin konuşmalarında en yaygın görülen konuşma kusurları “hâl eklerinin birbiri yerine kullanılması”, “kelimelerin doğru telaffuz edilmeyişi”, “kısıtlı bir kelime hazinesi ile konuşma”, “yanlış yapmaktan çekinerek konuşmaktan çoğunlukla kaçınma” ve “konuşurken tekrara düşme” olarak belirlenmiştir. Araştırma sonuçları ışığında, öğrencilerin Türkçe konuşmadaki dil kusurlarını en aza indirmek için işlevsel ve öğrenci merkezli etkinliklerle desteklenen konuşma uygulamaları yapılması, olumlu bir sınıf atmosferi oluşturularak öğrencilere iletişim konusunda motivasyon sağlanması, konuşma yanlışlarının düzeltilerek öğrenciye dönüt verilmesi önerilmiştir.

Anahtar Kelimeler

Konuşma Eğitimi, Konuşma Kusurları, Yabancı Dil Olarak Türkçe

Etik Beyan

Bu çalışmada “Yükseköğretim Kurumları Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiği Yönergesi” kapsamında uyulması belirtilen tüm kurallara uyulmuştur. Yönergenin ikinci bölümü olan “Bilimsel Araştırma ve Yayın Etiğine Aykırı Eylemler” başlığı altında belirtilen eylemlerden hiçbiri gerçekleştirilmemiştir.

Kaynakça

• Akpınar, B., & Akdoğan, S. (2010). Negatif bilgi kavramı: Hata ve başarısızlıklardan öğrenme. Batı Anadolu Eğitim Bilimleri Dergisi (BAED), 1(1), 14-22.
• Aktaş, Ş., & Gündüz, O. (2005). Yazılı ve sözlü anlatım- Kompozisyon sanatı (6. Baskı). Akçağ Yayınları.
• Baker, C., Wuest, J., & Stern, P.N. (1992). Method slurring: the grounded theory/ phenomenology example. Journal of Advanced Nursing, 17(11), 1355-1360. https://doi.org/10.1111/j.1365-2648.1992.tb01859.x
• Bakır Özbey, C., & Kaplan, K. (2023). Türkçe öğrenen Türk soylu öğrencilerin hazırlıksız konuşmalarına yönelik yanlış çözümlemesi. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, (44), 1-21.
• Büyükikiz, K. K., & Hasırcı, S. (2013). Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin konuşma becerisine yönelik görüşleri, Gaziantep University Journal of Social Sciences, 12(4): 897-912.
• Büyüköztürk, Ş. ve diğerleri. (2018). Eğitimde bilimsel araştırma yöntemleri. (25. Baskı). Pegem Akademi.
• Calp, M. (2010). Özel eğitim alanı olarak Türkçe öğretimi. (4. basım). Nobel Yayın Dağıtım.
• Christensen, L. B., Johnson, R. B., & Turner, L. A. (2020). Araştırma yöntemleri desen ve analiz. (Çev. A. Aypay). Anı Yayıncılık.
• Cresswell, J. W. (2017). Araştırma deseni nitel, nicel ve karma yöntem yaklaşımları. (S. B. Demir, Çev. Ed.). Ankara: Eğiten Kitap.
• Corder, S. P. (1967). The significance of learners’ errors. International review of applied linguistics in language teaching, 5, 161-170. http://dx.doi.org/10.1515/iral.1967.5.1-4.161.
• Çintaş Yıldız, D., & Yavuz, M. (2012). Etkili Konuşma Ölçeği: Bir ölçek geliştirme çalışması. Turkish Studies, 7(2), 319-334.
• Demirel, Ö. (2002). İlköğretim okullarında Türkçe öğretimi. (2. baskı). MEB Basımevi.
• Elturan, B. (2019). Türkiye’de Türkçe öğrenen yabancı öğrencilerin dil becerileri yanlış analizleri. (Yayınlanmamış yüksek lisans tezi) Sakarya Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Sakarya.
• Erdem, İ. (2013). Konuşma eğitimi esnasında karşılaşılan konuşma bozuklukları ve bunları düzeltme yolları. Adıyaman Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi Türkçenin Eğitimi Öğretimi Özel Sayısı, 6 (11), 415-452.
• Erdil, M. (2018). Türkçe okutmanlarının yabancı öğrencilerin Türkçe konuşma becerisine yönelik subjektif algıları. Hacettepe Üniversitesi Yabancı Dil Olarak Türkçe Araştırmaları Dergisi, (4), 73-101.
• Ertürk, H., & Üstündağ, T. (2007). İngilizce öğretiminde konuşma becerisinin kazandırılmasında yazılı-görsel öğretim materyalinin erişiye etkisi. Ankara Üniversitesi TÖMER Dil Dergisi, 136, 27-40.
• Gani, B. N., & Kuruoğlu, G. (2021). Mültecilerin dil sorunu: İzmir’de yaşayan Suriyeli mülteci çocukların Türkçe ifade edici dil becerilerinin incelenmesi. Dokuz Eylül Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 23, Dokuz Eylül Üniversitesi Uluslararası Konferansı, Göç: Önümüzdeki Yirmi Yılın Projeksiyonu ve Ötesi Özel Sayısı, 95-108.
• Gündüz, O., & Şimşek, T. (2014). Uygulamalı konuşma eğitimi el kitabı. Grafiker Yayınları.
• Güneş, F. (2014) Konuşma öğretimi yaklaşım ve modelleri. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi.3(1), 1-27. Doi:10.14686/BUEFAD.201416205
• İşisağ, K. U., & Demirel, Ö. (2010). Diller İçin Avrupa Ortak Başvuru Metni’nin konuşma becerisinin gelişiminde kullanılması. Eğitim ve Bilim, 35(156), 190-204.
• Karasar, N. (2019). Bilimsel araştırma yöntemi. (34. Basım). Nobel Yayıncılık.
• Keray Dinçel B. (2023). Türkçe öğretmeni adaylarının konuşma hatalarına ve güzel konuşmaya ilişkin görüşleri. Gümüşhane Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(3), 873-888.
• Kurt, B. (2020). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin konuşmada yaptıkları dilsel hatalar ve iletişim stratejileri üzerine fenomenolojik bir çalışma. International Journal Of Languages’ Education And Teaching. 8(1), 51-70.https://doi.org/10.29228/ijlet.41487.
• Kurudayıoğlu, M., & Güngör, H. (2017). Yabancı dil olarak Türkçe öğrenenlerin konuşma öz yeterliklerinin çeşitli değişkenler açısından incelenmesi. International Journal Of Turkish Literature Culture Education, Cilt 6, 1105-1121.
• Mazmanoğlu, A. (2020). Betimsel istatistiğin yeni boyutları: Çok boyutlu çözümleme ve istatistik mühendisliği. Toros Üniversitesi İİBF Sosyal Bilimler Dergisi. 7(12),140- 169.
• Miles, M, B., & Huberman, A. M. (1994). Qualitative data analysis: an expanded sourcebook. Thousand Oaks, CA: Sage Publishing.
• Nalıncı, A. N. (2000). Avrupa birliğine tam üyelik yolunda başarının anahtarı: yeniden yapılanma. Ümit Yayınları.
• Odacı, S. (2009). (Ed.). Dil ve anlatım. (2. Baskı). Palet Yayınları.
• Önen, A. (2004). Türkçeyi Türkçe konuşmak. İnkılap Kitabevi.
• Patton, M. Q. (2014). Nitel araştırma ve değerlendirme yöntemleri. (3. Baskıdan Çeviri). Bütün, M., & Demir, S. B. (Editörler.), Pegem Akademi.
• Sevim, O. (2014). Yabancı uyruklu öğrencilerin Türkçe konuşma kaygılarının bazı değişkenler açısından incelenmesi. EKEV Akademi Dergisi, 18(60), 389-402.
• Temizyürek, F., Erdem, İ., & Temizkan, M. (2017). Konuşma eğitimi. Pegem Akademi.
• Uzdu Yıldız, F., & Kahhaleh, H. (2022). Yurt dışında Türkçe öğrenen yabancıların konuşma becerisinde karşılaştıkları zorlukların analizi (Sistematik Derleme). Uluslararası Yabancı Dil Olarak Türkçe Öğretimi Dergisi, 5(2), 76-91.
• Uzun, Y. (2020). Yabancı dil olarak Türkçe öğretiminde konuşma yanlışları: Bosna-Hersek Örneği. International Journal of Languages’ Education and Teaching, 8(3), 207-220.
• Ünalan, Ş. (2007) Sözlü anlatım. (2. Baskı). Nobel Yayın Dağıtım.
• Yaman, E. (2007). Konuşma sanatı. (4. Baskı). Gazi Kitabevi.
• Yıldırım, A., & Şimşek, H. (2018). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Seçkin Yayınları.
• Yin, R. K. (2013). Case study research design and methods. California, CA: Sage Publications.