HAZIR GİYİM SANAYİNDE KADIN İŞGÜCÜNÜN DURUMU: ANKARA İLİ ÖRNEĞİ

Yıl 2017, Sayı: 3, 89 - 124, 09.07.2017

Dilek Bostan Budak Nazmiye Demir

Öz

Bu
çalışmada, Ankara ili örneği olarak, tekstil ve hazır giyim sanayinde çalışan
kadınların sosyoekonomik özellikleri, sosyal normlara karşı tutum ve
davranışları ile işyeri problemleri üzerine etkili olan unsurların analizi
yapılmıştır. Çalışmada kullanılan veriler çalışan kadınlardan anket yoluyla
elde edilmiş olup, işyeri problemleri üzerine etkili faktörlerin analizinde
Logit modellerden yararlanılmıştır.

Elde
edilen sonuçlara göre, kadınların ortalama yaşı 37 yıl olup, ortalama hane
genişliği 3,6 kişi’dir. Kadınların % 28,2’si ilkokul, % 27,1’i ortaokul ve %
38,8’i lise mezunudur.

Çalışma
hayatına yeni katılan kadınların eğitim düzeyinin yükselmekte olduğu ve daha
çok lise mezunu ve üstü eğitim düzeyine sahip kadınların işgücü piyasasına
katıldığı görülmektedir.

İşyeri
problemleri üzerine etkili unsurlar açısından, hazır giyim sektöründe çalışan
kadınların eğitim düzeyi, kadın sağlığına yönelik eğitim ihtiyaçları,
çocuklarının geleceğine yönelik eğitim beklentileri ve aile sorumluluklarına
yönelik sorunlarının çözülmesi durumunda kadınların işyeri problemlerinde
azalış görüleceği ortaya çıkmaktadır. 

Anahtar Kelimeler

Tekstil, Hazır Giyim, Logit, Kadın İşgücü, İşyeri Sorunları

Kaynakça

• • ACAR, F., (1993), Türkiye’ de İslamcı Hareket ve Kadın, Ş. Tekeli, (Ed.), 1980’ler Türkiye’sinde Kadın Bakış Açısından Kadınlar içinde (79-100), İstanbul, İletişim Yayınları.
• • AKIN, F., ÜÇDOĞRUK, Ş., DEVECİ, İ., (2000), İstanbul İli Hanehalkı Tüketim Harcamalarının Sıralı Probit Olasılık Modelleriyle İncelenmesi, DİE Araştırma Sempozyumu, 27-29 Kasım 2000, Ankara, 373-384.
• • ALBAYRAK, A.S., EROĞLU, A., KALAYCI, Ş., KÜÇÜKSİLLE, E., AK, B., KARAATLI, M., KESKİN, H.Ü., ÇİÇEK, E., KAYIŞ, A., ÖZTÜRK, E., ANTALYALI, L., UÇAR, N., DEMİRGİL, H., İŞLER, D. B., SUNGUR, O., (2005), SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, BRC Matbaacılık, Asil Yayın Dağıtım, ISBN: 975-9091-14-3, Ankara, 426s.
• • ASPB, 2014, Türkiye’de Kadın İşgücü Profili ve İstatistiklerin Analizi, Ankara, 192s.
• • ÇOKLUK, Ö., (2010), Lojistik Regresyon Analizi: Kavram ve Uygulama, Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi, Ölçme ve Değerlendirme Bölümü, Eğitim İstatistiği ve Araştırma Anabilim Dalı, Ankara, 1359-1395.
• • ÇSGB, (2014), Ulusal İstihdam Stratejisi (2014-2023) Özel Politika Gerektiren Grupların İstihdamının Artırılması Ekseni Mevcut Durum Raporu, Ankara,112s.
• • ÇSGB (2015), Onuncu Kalkınma Planı (2014-2018) İşgücü Piyasasının Etkinleştirilmesi Programı Eylem Planı, Ankara.
• • DAYIOĞLU, M., KIRDAR, M. G, (2010), Türkiye’de Kadınların İşgücüne Katılımında Belirleyici Etkenler ve Eğilimler. Türkiye Cumhuriyeti Devlet Planlama Teşkilatı ve Dünya Bankası Refah ve Sosyal Politika Analitik Çalışma Programı, Çalışma Raporu (5), Ankara, 75s.
• • DURUOĞLU, T., (2007), Emek Piyasasında Cinsiyetçi Ücret Ayrımı: Bursa Organize Sanayi bölgesinde Bir Araştırma, İletişim Kuram ve Araştırma Dergisi (24), Kış-Bahar 2007,61-76.
• • ECEVİT, Y, (2010), İşgücü Piyasasında Toplumsal Cinsiyet Eşitliği El Kitabı, İŞKUR, Ankara.
• • ITC, (2015), www.trademap.org, Erişim Tarihi: 1 Kasım-19 Aralık 2015.
• • KALAYCI, Ş., (2006), SPSS Uygulamalı Çok Değişkenli İstatistik Teknikleri, Asil Yayın Dağıtım, Ankara, 426s.
• • KARACAN, E., (2011), Çalışma Yaşamında Kadın: Kocaeli İlinde Bir Araştırma, Umuttepe Yayınları, Kocaeli, 86 s.
• • KIZILGÖL, Ö, A., (2012), Kadınların İşgücüne Katılımının Belirleyicileri: Ekonometrik Bir Analiz, Doğuş Üniversitesi Dergisi, 13 (1) 88-101.
• • ÖNDER, N., (2013), Türkiye’de Kadın İşgücünün Görünümü, ÇSGB Çalışma Dünyası Dergisi, 1 (1), Temmuz-Eylül 2013, 35-61.
• • ÖZÇATAL, E. Ö., (2011), Ataerkillik, Toplumsal Cinsiyet ve Kadının Çalışma Yaşamına Katılımı, Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 1 (1), Güz 2011, 21-39.
• • ÖZER, M., BİÇERLİ, K., (2003), Türkiye’de Kadın İşgücünün Panel Veri Analizi, Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 3 (1): 55-85.
• • SUĞUR, S., (2005), Türkiye’de Tekstil Sektöründe Kadın Emeği ve Değişen Toplumsal Cinsiyet İlişkileri, TODAİE, Amme İdaresi Dergisi, 38 (1) Ankara. 47-68.
• • T. C. EKONOMİ BAKANLIĞI, (2014), Ekonomi Bakanlığı Sektör Raporları, Hazır Giyim Sektör Raporu, Ankara, 14s.
• • T. C. KALKINMA BAKANLIĞI, (2014), Onuncu Kalkınma Planı 2014-2018, İstihdam ve Çalışma Hayatı ÖİK, Ankara,125s.
• • TBMM, (2013), Kadın Erkek Fırsat Eşitliği Komisyonu, TBMM Basımevi, Ankara, 2013, 194s.
• • TOKSÖZ G., (2007), İşgücü Piyasasının Toplumsal Cinsiyet Perspektifinden Analizi ve Bölgeler Arası Dengesizlikler, Çalışma ve Toplum, 2007/4, 58s.
• • TÜİK, (2012), Hane Halkı İşgücü İstatistikleri, 2011, TÜİK Yayın No: 3684, 2012.
• • TÜİK, (2016), Evlenme ve Boşanma İstatistikleri, 2015.
• • TÜİK, (2017), İşgücü İstatistikleri.
• • URAZ, A., ARAN, M., HÜSAMOĞLU, M., SANALMIŞ, O. D., ÇAPAR, S., (2010), Türkiye’de Kadınların İşgücüne Katılımında Son Dönemde Gözlenen Eğilimler, Türkiye Cumhuriyeti Devlet Planlama Teşkilatı ve Dünya Bankası Refah ve Sosyal Politika Analitik Çalışma Programı, Çalışma Raporu (2), Ankara, 23s.
• • WORLD BANK, State Planning Organization, (2009), Female Labor Force Participation in Turkey: Trends, Determinants and Policy Framework, World Bank, Washington, 50s.