KONFEKSİYONDA DİJİTAL NUMUNE İLE FİZİKSEL NUMUNE ÜRETİM SÜREÇLERİNİN VERİMLİLİK VE SÜRDÜRÜLEBİLİRLİK AÇISINDAN KARŞILAŞTIRILMASI

Yıl 2022, DİJİTAL DÖNÜŞÜM VE VERİMLİLİK, 156 - 171, 12.01.2022

Derya Tatman Ali Serkan Soydan Buse Gümüş

https://doi.org/10.51551/verimlilik.989352

Öz

Amaç: Bu çalışma ile hazır giyim işletmelerinde uygulanmakta olan, geleneksel numune üretim yöntemi ile dijital iş akışının kullanıldığı sanal numune üretim yönteminin verimlilik ve sürdürülebilirlik açısından karşılaştırılması amaçlanmıştır.

Yöntem: Çalışma hazır giyim sektöründe hem geleneksel hem de dijital numune üretim yöntemlerini kullanan bir tekstil firmasında uygulamalı olarak gerçekleştirilmiştir. Belirlenen dört farklı model geleneksel ve dijital üretim süreçleri kullanılarak eş zamanlı üretilmiş, elde edilen veriler verimlilik ve sürdürülebilirlik açısından karşılaştırılmıştır.

Bulgular: Çalışmada seçilen dört model için yapılan karşılaştırmada %80 oranında maliyetlerden tasarruf sağlandığı görülmüştür. Geleneksel numune üretiminde belirgin miktarda pastal kâğıdı, yan ürün ve kumaş sarfiyatı oluşurken; dijital numune üretiminde, kâğıt, yardımcı malzeme kullanılmamış, kumaş ise fiziksel testler için çok az miktarda kullanılmıştır.

Özgünlük: Dijital iş akışı ile ilgili daha çok ölçülendirme ve gerçekliğe uygunluk yönünden çalışmalar mevcuttur. Ancak, dijital numune üretim süreci ile geleneksel numune üretim süreçlerinin verimlilik ve sürdürülebilirlik açısından karşılaştırıldığı çalışmalara rastlanmamıştır.

Anahtar Kelimeler

Konfeksiyonda Verimlilik, Numunede Dijital İş Akışı, Örme Konfeksiyonu, Sürdürülebilirlik, 3D Moda Tasarım.

COMPARISON OF DIGITAL SAMPLE AND PHYSICAL SAMPLE PRODUCTION PROCESSES IN APPAREL IN TERMS OF PRODUCTIVITY AND SUSTAINABILITY

Öz

Purpose: This study aims to compare the traditional sample production method and the virtual sample production method, which uses digital workflow in terms of efficiency and sustainability.

Methodology: The study was conducted practically in a textile company that uses traditional and digital sample production methods in the ready-to-wear industry. The four different models have been produced simultaneously using conventional and digital production processes, and obtained data have been compared regarding efficiency and sustainability.

Findings: The comparison made for the four models selected in the study reveals that 80% cost savings were achieved with digital sample production. While a significant amount of marker paper, by-product, and the fabric is consumed in traditional sample production, never used paper and auxiliary materials in digital samples, and used a minimum amount of fabric for testing. It is thought that the spread of the digital workflow will contribute to the increase companies’ efficiency.

Originality: There are studies on the digital workflow in terms of more dimensioning and conformity to reality. However, no studies compare the digital sample production process and traditional sample production processes in terms of efficiency and sustainability.

Anahtar Kelimeler

Productivity in Apparel, Digital Workflow in the Sample, Knitting Apparel, Sustainability, 3D Fashion Design

Kaynakça

• Balkan, D. (2019). “Tekstil Sektöründe Verimlilik Ölçümü ve Bir Uygulama”, Tekstil ve Mühendis, 26(113), 79-85. Bappy, M. M., Musa, A. ve Hossain, F. (2019). “Productivity Improvement through Line Balancing in Apparel Industries”, Global Scientific Journals, 7(2), 893-902.
• Baykal Duru, P. ve Göçer, E. (2012). “Konfeksiyonda Kumaş ve Model Çeşitliliğinin Üretimde Kalite ve Verimliliğe Etkisi”, Tekstil ve Mühendis, 19(87), 15-23.
• Better Cotton. (2021). About Better Cotton-Better Cotton Initiative, https://bettercotton.org/about-better-cotton/, (Erişim tarihi: 30.07.2021).
• Bilgiç, H. ve Baykal Duru, P. (2017). “Örme Konfeksiyonda Kumaş Eni ile Kumaş ve Model Türünün İkinci Kalite Maliyetine Etkisi”, Tekstil ve Mühendis, 24(106), 78-87.
• Browzwear Solutions. (2021). VStitcher 3D Apparel Design Software, Browzwear, https://browzwear.com/products/V-Stitcher/, (Erişim tarihi: 28.07.2021). Control Union. (2021). “Tekstil-Certifications”, https://certifications.controlunion.com/tr/industries/tekstil-1, (Erişim tarihi: 28.08.2021).
• Cotton Incorporated. (2021). Recycled Cotton, Cottonworks™, https://www.cottonworks.com/topics/sustainability/cotton-sustainability/recycled-cotton/, (Erişim tarihi: 28.07.2021).
• Çalık, E. (2021). “Türkiye’deki İmalat İşletmelerinin Sürdürülebilir İnovasyon Faaliyetleri”, Verimlilik Dergisi, (3), 185-201.
• Duman Altan, A. ve Sağbaş, A. (2020). “Türkiye’nin Enerji Verimliliği ve İklim Değişikliği Performansı: Mevcut Durum ve Gelecek Projeksiyonu”, Verimlilik Dergisi, (1), 7-26.
• Dünya Doğayı Koruma Vakfı, (WWF). (2021). Yaşayan Gezegen Raporu 2020|WWF, https://www.wwf.org.tr/yayinlarimiz/raporlarimiz/?10241/Yasayan-Gezegen-Raporu-2020, (Erişim tarihi: 28.07.2021).
• Eser, B., Çelik, P., Çay, A. ve Akgümüş, D. (2016). “Tekstil ve Konfeksiyon Sektöründe Sürdürülebilirlik ve Geri Dönüşüm Olanakları”, Tekstil ve Mühendis, 23(101), 43-60.
• Gambhir, D. ve Sharma, S. (2015). “Productivity in Indian Manufacturing: Evidence from the Textile Industry”, Journal of Economic and Administrative Sciences, 31(2), 71-85.
• Günaydın, G. K., Yavas, A., Avinc, O., Soydan, A. S., Palamutcu, S., Şimşek, M. K., Dündar, H., Demirtaş, M., Özkan, N. ve Kıvılcım, M. N. (2019). “Organic Cotton and Cotton Fiber Production in Turkey, Recent Developments”, Organic Cotton, Is It a Sustainable Solution? Editors: Gardetti, M. A. ve Muthu, S. S., Springer, Singapore, 101-125.
• Güner, M. ve Yücel, Ö. (2014). “Konfeksiyon İşletmelerinde Verimlilik Geliştirici Uygulamalar”, Tekstil ve Mühendis, 21(95), 30-37.
• Güner, G. (2005). “Konfeksiyon İşletmelerinde Personel Performansını Değerlendirmek için Analitik Hiyerarşi Yönteminin Kullanılması”, Verimlilik Dergisi, (4), 91-113.
• Hennes ve Mauritz. (2021). Sürdürülebilirlik|H&M, https://www2.hm.com/tr_tr/sustainability-at-hm.html, (Erişim tarihi: 28.07.2021).
• Mridha, J. H., Alam, A. R., Mahmud, T., ve Ahmed, T. (2020). “Contrivance of 5S System to Effectuate Higher Productivity in Apparel Industries”, Global Journal of Research in Engineering, 20(1-J), 21-28.
• Inditex. (2021). Our Commitment to the Environment-Inditex.com, https://www.inditex.com/en/our-Commitment-To-The-Environment, (Erişim tarihi: 28.07.2021).
• Tanvir, S.I. ve Ahmed, S. (2013). “Work Study Might be the Paramount Methodology to Improve Productivity in the Apparel Industry of Bangladesh”, Industrial Engineering Letters, 3(7), 51-59.
• Kanat, S. ve Güner, M. (2007). “Tekstil ve Konfeksiyon İşletmelerinde Verimlilik Ölçümü”, Tekstil ve Konfeksiyon, 17(4), 279-283.
• Kapuria, T. K., Rahman, M. ve Haldar, S. (2017). “Root Cause Analysis and Productivity Improvement of an Apparel Industry in Bangladesh through Kaizen Implementation”, Journal of Applied Research on Industrial Engineering, 4(4), 227-239.
• Küçük, M. ve Güner, M. (2015). “Bir Konfeksiyon İşletmesinde Süreç Analizi Yolu ile Verimlilik Artırma Çalışması”, Tekstil ve Mühendis, 22(98), 33-41.
• Lin, S. H., Kincade, D. H. ve Warfield, C. (1994). Productivity and Production in the Apparel Industry”, International Journal of Clothing Science and Technology, 6(1), 20-27.
• Makryniotis, T. (2015). 3D Fashion Design: Technique, Design and Visualization (1st Edition), London: Batsford. Mothilal, B. ve Prakash, C. (2018). “Implementation of Lean Tools in Apparel Industry to Improve Productivity and Quality”, Current Trends in Fashion Technology and Textile Engineering, 4(1), 9-14.
• Morshed, M. N., & Palash, K. S. (2014). “Assembly Line Balancing to Improve Productivity using Work Sharing Method in Apparel Industry”, Global Journal of Research In Engineering, 14(3), 39-47.
• Odabaşoğlu, H. Y., Avinç, O. O. ve Yavaş, A. (2013). “Susuz Boyama”, Tekstil ve Mühendis, 20(90), 63-79.
• Orhon, D., Kabdaslı, I., Babuna, F. G., Sozen, S., Dulkadiroglu, H., Dogruel, S., Karahan Gul, O. ve Insel, G. (2006). “Wastewater Reuse for the Minimization of Fresh Water Demand in Coastal Areas-Selected Cases from the Textile Finishing Industry”, Journal of Environmental Science and Health, Part A, 38(8), 1641-1657.
• Palamutcu, S. (2010), “Electric Energy Consumption in the Cotton Textile Processing Stages”, Energy, 35(7), 2945-2952.
• Paşayev, N. (2010). “Konfeksiyon Üretiminde Üretim Planlamasının Kumaş Giderlerine Etkilerinin Araştırılması”, Tekstil ve Konfeksiyon, 20(3), 262-270.
• Shumon, M.R.H., Arif-Uz-Zaman, K., Rahman, A. (2010). “Productivity Improvement Through Line Balancing in Apparel Industries”, International Conference on Industrial Engineering and Operations Management, 100-110, Dhaka, Bangladesh.
• Slović, D., Tomašević, I. ve Radovic, M. (2016). “Improving Productivity in the Apparel Industry through Gain Sharing and Continuous Process Improvement: The Case of a Serbian Manufacturer”, Fibres and Textiles in Eastern Europe, 2(116), 15-22.
• Subhashini, R. ve Varghese, N. (2021). “Methods of Improving Productivity in Apparel Industry”, International Journal of Research in Engineering, Science and Management, 4(4), 130-141.
• Tis, D., Uddin, S., Rahman, C., Islam, M. M., Khan, A. M., Mashiur, M. ve Khan, R. (2013). “Minimization of Reworks in Quality and Productivity Improvement in the Apparel Industry”, International Journal of Engineering, 1(4), 2305-8269.
• Ur Rehman, A., Ramzan, M. B., Shafiq, M., Rasheed, A., Naeem, M. S. ve Savino, M. M. (2019). “Productivity Improvement through Time Study Approach: A Case Study from an Apparel Manufacturing Industry of Pakistan”, Procedia Manufacturing, 39, 1447-1454.