A Research on the Relationship between Organizational Silence and Informal Communication in Health Institutions

Yıl 2022, , 292 - 308, 20.02.2022

Büşra Sarı , Harun Kırılmaz

https://doi.org/10.21076/vizyoner.904045

Cited By: 1

Öz

Developing technology and contemporary management approaches bring changes in organizational structures. Although these changes are of great importance in the field of management and organization, the basis of organizations is the human element. For this reason, it is seen that empirical research mostly depends on understanding human behavior. Accordingly, the relationship between organizational silence and informal communication constitutes the theoretical framework of the research. Therefore, the purpose of the research is to determine whether there is a relationship between organizational silence and informal communication, whether organizational silence has an impact on informal communication, whether organizational silence and informal communication level differ according to socio-demographic characteristics. The questionnaire form is used as a data collection tool in the research. Descriptive statistical methods, Mann Whitney U test, Kruskal Wallis test, correlation analysis and regression analysis are used in the analysis of the data. According to the findings of the study; it is observed that there is a positive and significant relationship between organizational silence and informal communication levels, and organizational silence has a positive and significant effect on informal communication. Although the relationship and effect size are low, it is expected that the level of informal communication will increase when the organizational silence levels of the participants increase. For this reason, it is important for healthcare institutions to nurture informal communication positively by creating working environments where effective communication can be achieved by determining the factors that cause employees to act in organizational silence.

Anahtar Kelimeler

Organizational Silence, Informal Communication, Health Institution

Sağlık Kurumlarında Örgütsel Sessizlik ve İnformel İletişim İlişkisi Üzerine Bir Araştırma

Öz

Gelişen teknoloji ve çağdaş yönetim yaklaşımları örgüt yapılarında değişimleri beraberinde getirmektedir. Bu değişimler yönetim ve organizasyon alanında çok büyük öneme sahip olsalar da örgütlerin temelinde insan unsuru yer almaktadır. Bu sebeple ampirik araştırmaların çoğunlukla insan davranışlarını anlamak üzerine şekillendiği görülmektedir. Bu doğrultuda örgütsel sessizlik ve informel iletişim ilişkisi, araştırmanın teorik çerçevesini oluşturmaktadır. Buradan hareketle araştırmanın amacı örgütsel sessizlik ve informel iletişim arasında ilişki olup olmadığı, örgütsel sessizliğin informel iletişim üzerinde etkisi olup olmadığı, örgütsel sessizlik ve informel iletişim düzeyinin sosyo-demografik özelliklere göre farklılaşıp farklılaşmadığının belirlenmesidir. Araştırmada veri toplama aracı olarak anket formu kullanılmıştır. Verilerin analizinde tanımlayıcı istatistiksel yöntemler, Mann Whitney U testi, Kruskal Wallis testi, korelasyon analizi ve regresyon analizi kullanılmıştır. Çalışmadan elde edilen bulgulara göre; katılımcıların örgütsel sessizlik ve informel iletişim düzeyleri arasında pozitif yönlü anlamlı bir ilişki olduğu ve örgütsel sessizliğin informel iletişim üzerinde pozitif yönlü anlamlı bir etkisi olduğu görülmüştür. İlişki ve etki boyutu düşük düzeyli olsa da katılımcıların örgütsel sessizlik düzeyleri arttığında, informel iletişim düzeylerinde de artış olacağı beklenmektedir. Bu nedenle çalışanların örgütsel sessizlik eyleminde bulunmalarına sebep olan faktörlerin belirlenerek etkili iletişimin sağlanabileceği çalışma ortamları oluşturarak, informel iletişimi olumlu yönde beslemek sağlık kurumları için önemli görülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Örgütsel Sessizlik, İnformel İletişim, Sağlık Kurumları

Kaynakça

• Acaray, A. (2014). Örgüt kültürü, örgütsel sessizlik ve işten ayrılma niyeti arasındaki ilişkilerin incelenmesi [Doktora Tezi]. Kocaeli Üniversitesi.
• Akkirman, A. D. (2004). Sanal işyerinde örgütsel davranış, Alfa Akademi.
• Aktaş, H. ve Şimşek, E. (2015). Bireylerin örgütsel sessizlik tutumlarında iş doyumu ve duygusal tükenmişlik algılarının rolü. Uluslararası Yönetim İktisat ve İşletme Dergisi, 11(24), 205-231.
• Atasever, M. (2013). Yıldırmanın örgütsel sessizlik üzerine etkisi ve işletmelerde bir araştırma [Yüksek Lisans Tezi]. Pamukkale Üniversitesi.
• Baransel, A. (1993). Çağdaş yönetim düşüncesinin evrimi: Klasik ve neo klasik yönetim ve örgüt teorileri. Avcıol Basım Yayım.
• Barutçugil, İ. (2002). İş hayatında kadın yönetici. Kariyer Yayınları.
• Bayram, T. Y. (2010). Üniversitelerde örgütsel sessizlik [Yüksek Lisans Tezi]. Abant İzzet Baysal Üniversitesi.
• Bektaş, M. (2014). Yönetim tarzlarının örgütlerdeki informal iletişim kanallarına etkisi: Burdur ili kamu kurumları örneği [Doktora Tezi]. Süleyman Demirel Üniversitesi.
• Brinsfield C. T., Edwards, M. S. ve Greenberg, J. (2009). Voice and silence in organizations: Historical review and current conceptualizations. J. Greenberg ve M. S. Edwards (Ed.), Voice and silence in organizations içinde (s. 3-33). Emerald Group.
• Bursalıoğlu, Z. (1987). Okul yönetiminde yeni yapı ve davranış. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Yayınları.
• Certo, S. C. ve Certo, S. T. (2012). Modern management. Prentice Hall.
• Ceyhan, S., Kenar, G., Nacak, M., Bektaş, M. ve Çiçek, H. (2021). Örgütsel iletişimin örgütsel sessizliğe etkisi: Burdur ilinde bir araştırma. Oğuzhan Sosyal Bilimler Dergisi, 3(1), 52-63.
• Çakıcı, A. (2010). Örgütlerde işgören sessizliği: neden sessiz kalmayı tercih ediyoruz?. Detay Yayıncılık.
• Detert, J. ve Burris, E. (2007). Leadership behavior and employee voice: Is the door really open?, The Academy of Management Journal, 50(4), 869-884.
• Dinçer, H. (2017). İş yerinde yıldırma ve örgütsel sessizlik arasındaki ilişki: Enerji sektörü üzerine bir araştırma. Beykent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.
• Durak, İ. (2012). Korku kültürü ve örgütsel sessizlik. Ekin Yayınevi.
• Dyne, L. V., Ang, S. ve Botero, I. (2003). Conceptualizing employee silence and employee voice as multidimensional constructs. Journal of Management Studies, 40(6), 1360-1392.
• Eğinli, A. T. ve Bitirim, S. (2008). Kurumsal başarının önündeki engel: zehirli (toksik) iletişim. Selçuk İletişim, 5(3), 124-140.
• Erdem, R., İzgüden, D. ve Erdem, İ. (2017). İnformalitenin kavramsal çerçevesi ve yönetim düşüncesindeki yeri. R. Erdem (Ed.), Yönetimde informalite içinde (s. 5-43). Beta Yayıncılık.
• Ersoy, S. (2006). İlköğretim okullarında yönetici ve öğretmenler arasındaki iletişim sorunları (Van ili örneği) [Yüksek Lisans Tezi]. Yüzüncü Yıl Üniversitesi.
• Fay, M. (2011). Informal communication of co-workers: a thematic analysis of message. Qualitative Research in Organizations and Management: An International Journal, 6(3), 212-229.
• Gündüz, Ş. ve Pekçetaş, T. (2018). Kuşaklar ve örgütsel sessizlik/seslilik. İşletme Bilimi Dergisi, 6(1), 89-115.
• Karataş, İ. A. (1999). İşletmelerde ast-üst arasındaki biçimsel olmayan ilişkilerin çalışanların performansı üzerine etkisi ve bir alan çalışması [Yüksek Lisans Tezi]. İnönü Üniversitesi.
• Karcıoğlu, F., Timuroğlu, M. K. ve Çınar, O. (2009). Örgütsel iletişim ve iş tatmini ilişkisi -bir uygulama. İstanbul Üniversitesi İşletme Fakültesi İşletme İktisadı Enstitüsü Dergisi, 20(63), 59-76.
• Kaya, E., Korucu, K. S. ve Uysal, M. (2017). İnformel yönetim açısından teknoloji. R. Erdem (Ed.), Yönetimde informalite içinde (s. 265-293). Beta Yayıncılık.
• Kılıç, T. ve Saygılı, İ. (2019). Örgütsel iletişimin örgütsel sessizliğe etkileri: Havacılık bakım merkezlerinde bir uygulama. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 28(1), 111-125.
• Koçel, T. (2015). İşletme yöneticiliği (16. Baskı). Beta Yayıncılık.
• Macit, G. ve Erdem, R. (2020). Örgüt kültürü ile örgütsel sessizlik arasındaki ilişkinin incelenmesi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi İİBF Dergisi, 15(2), 765-792.
• Milliken, F. J., Morrison, E. W. ve Hewlin, P. E. (2003). An exploratory study of employee silence: issues that employees don't communicate upward and why. Journal of Management Studies, 40(6), 1453-1476.
• Morrison, E. W. ve Milliken, F. J. (2000). Organizational silence: A barrier to change and development in a pluralistic world. Academy of Management Review, 25(4), 706-725.
• Newstrom, J. W., Monczka, R. E. ve Reif, W. E. (1974). Perceptions of the grapevine: its value and influence. Journal of Business Communication, 11(3), 12-20.
• Önal, S. (2015). Örgütsel sessizlik yabancılaşma ilişkisi: Çanakkale'deki orta ve büyük ölçekli oteller üzerine bir araştırma [Yüksek Lisans Tezi]. Trakya Üniversitesi.
• Özdemir, L., ve Uğur, S. (2013). Çalışanların 'örgütsel ses ve sessizlik' algılamalarının demografik nitelikler açısından değerlendirilmesi: Kamu ve özel sektörde bir araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, 27(1), 257-281.
• Pentilla, C. (2003). Get talking. Entrepreneur, Kasım, 25.
• Pinder, C. ve Harlos, K. (2001). Employee silence: quiescence and acquiescence as responses to perceived injustice. Research in Personnel and Human Resources Management, 20, 331-369.
• Roberts, K. H. ve O’Reilly, C. A. (1974). Measuring organizational communication. Journal of Applied Psychology, 59(3), 321-326.
• Sabuncuoğlu, Z. ve Tüz, M. V. (2013). Örgütsel davranış. Alfa Akademi Basım Yayım.
• Shojaie, S., Matin, H. Z. ve Barani, G. (2011). Analyzing the infrastructures of organizational silence and ways to get rid of it. Procedia- Social and Behavioral Sciences, 30, 1731-1735.
• Subramanian, S. (2006). An ‘open eye and ear’ approach to managerial communication. The Journal of Business Perspective, 1(2), 1-10.
• Şahan, S. (2017). Spor Genel Müdürlüğü ve bağımsız spor federasyonlarında çalışan personelin algıladığı yönetim tarzlarının informel iletişim kanallarına etkisi [Yüksek Lisans Tezi]. Selçuk Üniversitesi.
• Şahin, H. (2016). Örgütsel sessizlik ve çalışanların performansları arasındaki ilişkisi: İzmir ili Çiğli ilçesi devlet ilkokullarına ilişkin bir araştırma [Yüksek Lisans Tezi]. Celal Bayar Üniversitesi.
• Şehitoğlu, Y. (2010). Örgütsel sessizlik örgütsel vatandaşlık davranışı ve algılanan çalışan performans ilişkisi [Doktora Tezi]. Gebze Yüksek Teknoloji Enstitüsü.
• Şentürk, Z. A. ve Selvi, Ö. (2016). Kurum içi iletişimi etkinleştiren bir yöntem olarak gezinerek yönetim. Gümüşhane Üniversitesi İletişim Fakültesi Elektronik Dergisi, 4(2), 534-553.
• Tabak, R. S. (2002). Kurumsal iletişim. http://fbemoodle.emu.edu.tr/pluginfile.php/11334/mod_resource/content/0/kurumsal_iletisim_1_.pdf adresinden 20 Mart 2021 tarihinde alınmıştır.
• Tangirala, S. ve Ramanujam, R. (2008). Employee silence on critical work issues: the cross level effects of procedural justice climate. Personnel Psychology, 61(1), 37-68.
• Thompson, B. L. (2002). Yeni yöneticinin el kitabı. V. G. Diker (Çev.), Hayat Yayınları.
• Tikici, M., Derin, N. ve Kalkın, G. (2011). Örgütsel sessizliğin duygusal tükenmişliğe etkisi. 7. KOBİ’ler ve Verimlilik Kongresi, İstanbul, Türkiye.
• Uğur, E. (2017). Örgütsel sessizlik iklimi ve çalışan sessizlik davranışlarına ilişkin bir araştırma [Yüksek Lisans Tezi]. İstanbul Kültür Üniversitesi.
• Uğur, S. S. (2016). Kişilik tipolojilerine göre çalışanların örgütsel sessizlik algılamaları: kamu ve özel kesimde bir araştırma [Doktora Tezi]. İnönü Üniversitesi.
• Üçok, D. ve Torun, A. (2015). Örgütsel sessizliğin nedenleri üzerine nitel bir araştırma. İş ve İnsan Dergisi, 2(1), 27-37.
• Yalçınsoy, A. (2017). Örgütsel sessizlik ve sonuçları. The Journal of Social Science, 1(1), 1-19.
• Yıldırım, A. ve Çarıkçı, O. (2017). Mesleki ve teknik anadolu liselerinde görev yapan eğitim yöneticisi ve öğretmenlerin örgütsel sessizlik düzeylerinin incelenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Vizyoner Dergisi, 8(19), 33-43.
• Yüksel, Ö. (2006). Davranış bilimleri. Gazi Kitabevi.