ANATOLIAN VOCATIONAL AND TECHNICAL EDUCATION HIGH SCHOOL OF TEACHERS AND MANAGER INVESTIGATION OF ORGANIZATIONAL LEVELS OF SILENCE

Yıl 2017, Cilt: 8 Sayı: 19, 33 - 43, 21.11.2017

Ahmet Yıldırım Oğuzhan Çarıkçı

https://doi.org/10.21076/vizyoner.345090

Cited By: 3

Öz

This  aim
of study is to investigate the organizational silence levels of the teachers
and administrators working in Vocational And Technical Anatolian High Schools
according to some variables.The universe of the research is 35 education
managers and 462 teachers working in 7 vocational and technical Anatolian High
Schools in 2016-2017 education period in Isparta province center. A total of
298 training staff, 94 female and 181 male, 275 teachers, 2 female and 21 male
education managers participated in the research.The Organizational silence
scale developed by Van Dyne et al. (2003) was used to determine organizational
silence levels of participants. This study used for the statistical analysis
of  SPSS 22.0. The MANOVA analysis, which
is a parametric analysis method, was used to compare the scale scores of
teacher and manager.   Significant
difference level was found as p <0.05. 
As a result of the research, it was determined that the attitudes of the
teachers and the administrators of education are "moderate".  It was found that organizational silence
levels according to the demographic characteristics of the training manager and
the teachers did not show statistically significant differences according to
gender, branch, tasks and educational status. 
Marital status, age group and according to seniority variables were
determined to contain a statistically significant difference (p <0.05). As a
result, it was observed that the demographic characteristics were partially
influenced by the educational administrators and teachers working in Vocational
and Technical Anatolian High Schools, and the findings obtained were consistent
with the literature.

Anahtar Kelimeler

Education, Teaching, Organizational Silence

MESLEKİ VE TEKNİK ANADOLU LİSELERİNDE GÖREV YAPAN EĞİTİM YÖNETİCİSİ VE ÖĞRETMENLERİN ÖRGÜTSEL SESSİZLİK DÜZEYLERİNİN İNCELENMESİ

Öz

Bu araştırma ile Mesleki ve
Teknik Anadolu Liselerinde görev yapan eğitim yöneticileri ve öğretmenlerin
örgütsel sessizlik düzeylerinin bazı değişkenlere göre incelenmesi
amaçlanmıştır. Araştırmaya kaynaklık eden örneklem grubu, Isparta il merkezinde
2016-2017 Eğitim-Öğretim döneminde 7 Mesleki ve
Teknik Anadolu Liselerinde görev yapan 35 eğitim yöneticisi ve 462 öğretmenden,
araştırmaya katılmayı kabul eden 94 kadın ve 181'i erkek 275 öğretmen, 2 kadın
21 erkek Eğitim Yöneticisi olmak üzere toplamda 298 eğitim çalışanından oluşmaktadır. Katılımcıların örgütsel sessizlik düzeylerinin
belirlenmesinde Van Dyne ve diğerleri (2003) tarafından geliştirilen “Örgütsel
Sessizlik Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırma da elde edilen verilerin
istatistiksel analizlerinde SPSS 22.0 veri analiz programı kullanılmıştır. Öğretmenlere
ait özelliklerin ölçek puanlarının karşılaştırılmasında parametrik analiz
yöntemlerinden olan MANOVA analizi kullanılmıştır. Yapılan MANOVA analizlerinde
anlamlı farklılık düzeyi p<0,05 olarak tespit edilmiştir. Araştırma
neticesinde, eğitim yöneticilerinin ve öğretmenlerin örgütsel sessiz kalma tutumlarının
“orta düzeyde” olduğu tespit edilmiştir. Eğitim yöneticisi ve öğretmenlerin demografik
özelliklerine göre örgütsel sessizlik düzeylerinin cinsiyet, branş, görevleri ve eğitim
durumuna göre istatistiksel açıdan anlamlı farklılık göstermediği (p>0.05),  medeni durum, yaş grubu ve mesleki kıdem
değişkenlerine göre istatistiksel açıdan anlamlı farklılık içerdiği belirlenmiştir
(p<0.05). Sonuç olarak, demografik özelliklerin Mesleki ve Teknik Anadolu
Liselerinde görev yapan eğitim yöneticilerinin ve öğretmenlerin örgütsel
sessizlik algılarını kısmen etkilediği görülmüş, elde edilen bulguların
literatür ile uyumlu olduğu sonucuna ulaşılmıştır.

Anahtar Kelimeler

Eğitim, Öğretmenlik Mesleği, Örgütsel Sessizlik

Kaynakça

• Alparslan, A.M., Kayalar, M. (2012). Örgütsel Sessizlik: Sessizlik Davranışları ve Örgütsel ve Bireysel Etkileri. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4(6), 136-147.
• Bagheri, G., Zarei, R., Aeen, M.N. (2012). Organizational Silence (Basic Concepts and Its Development Factors). Ideal Type of Management, 1(1), 47-58.
• Barçın, N. (2012). İşletmelerde Örgütsel Sessizliğin Örgütsel Bağlılık ve İş Tatminine Etkisi Üzerine Bir Araştırma. Yüksek Lisans Tezi. Çukurova Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Adana.
• Bayram, T.Y. (2010). Üniversitelerde Örgütsel Sessizlik. Abant İzzet Baysal Üniversitesi/Sosyal Bilimler Enstitüsü, Bolu.
• Beheshtifar, M., Borhani, H., Moghadam M. N. (2012). Destructie Role of Employee Silence in Organizational Success. International Journal of Academic Research in Business and Social Sciences.2, 11,276.
• Bowen, F., Blackmon, K. (2003). Spirals of Silence: The Dynamic Effects of Diversity on Organizational Voice. Journal of Management Studies, 40(6), 1393-1417.
• Can, A. (2014). SPSS ile Bilimsel Araştırma Sürecinde Nicel Veri Analizi. 2. Baskı. Ankara: Pegem Akademi.
• Celep, C., Kaya, A. (2016). İlköğretim Öğretmenlerinin Görüşlerine Göre Örgütsel Sessizliğin Nedenleri. Trakya Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 6(2), 233-246.
• Cemaloğlu, N., Daşcı, E., Şahin, F. (2013). İlköğretim Kurumlarında Görev Yapan Öğretmenlerin Örgütsel Sessizlik Yaşama Nedenleri: Nitel Bir Çalışma. Akademik Sosyal Araştırmalar Dergisi, 1(1), 112-124.
• Çakıcı, A. (2007). Örgütlerde Sessizlik: Sessizliğin Teorik Temelleri Ve Dinamikleri. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 16(1), 145-162.
• Çakıcı, A. (2008). Örgütlerde Sessiz Kalınan Konular, Sessizliğin Nedenleri ve Algılanan Sonuçları Üzerine Bir Araştırma. Ç.Ü. Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 17(1), 117-134.
• Çınar, O., Karcıoğlu, F., Alioğulları, Z.D. (2013). The Relationship Between Organizational Silence and Organizational Citizenship Behavior: a Survey Study in the Province of Erzurum, Turkey. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 99, 314-321.
• Çiçek-Sağlam, A., Yüksel, A. (2015). Liselerde Görev Yapan Öğretmen ve Yöneticilerin Örgütsel Sessizliğe İlişkin Görüşleri. International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 10(7), 317-332.
• Daşcı, E, ve Cemaloğlu, N.(2016). The development of the organizational silence scale: Validity reliability Study International Journal of Human Sciences 13(1),32-45
• Erdoğan E. (2011). Örgütsel Sessizlik ve Performans İlişkisi. Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi. Gebze İleri teknoloji Enstitüsü Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Eriguc, G., Ozer, O., Turac, I.S., Songur, C. (2014). Organizational Silence Among Nurses: A Study of Structural Equation Modeling. International Journal of Business, Humanities and Technology, 4(1), 150-162.
• Fast, N.J., Burris, E.R., Bartel, C.A. (2014). Managing to Stay in The Dark: Managerial Self-Efficacy, Ego Defensiveness, and The Aversion to Employee Voice. Academy of Journal, 57(4), 1013-1034.
• Henriksen, K., Dayton, E, (2006). Organizational Silence And Hidden Threats To Patient Safety. Health Services Research, 41(4), 1539-1555.
• Karabağ-Köse, E. (2014). Dezavantajlı Okullarda Öğretmenlerin Örgütsel Bağlılıkları İle Örgütsel Sessizlik Arasındaki İlişkiler. Uluslararası Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 2(2), 28-36.
• Karaca, H. (2013). An Exploratory Study on The Impact of Organizational Silence in Hierarchical Organizations: Turkish National Police Case. European Scientific Journal, 9(23), 38-50.
• Karasar, N. ( 2009). Bilimsel araştırma yöntemi. Nobel Yayın Dağıtım, Ankara.
• Kılıçlar, A., Harbalıoğlu, M. (2014). Örgütsel Sessizlik ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Arasındaki İlişki: Antalya’daki Beş Yıldızlı Otel İşletmeleri Üzerine Bir Araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 6(1), 328-346.
• Kılınç, E. (2012). Hekim ve Hemşirelerde Örgütsel Vatandaşlık Davranışı, Örgütsel Sessizlik, Çalışan Performansı Ve Aralarındaki İlişkinin İncelenmesi. Cumhuriyet Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, Sivas.
• Milliken F.J., Morrison E.W., Hewlin P.F. (2003). An Exploratory Study of Employee Silence: Issues that Employees Don’t Communicate Upward and Why. Journal of Management Studies, 40 (6): 1453-1476.
• Morrison, E.W., Milliken, F.J. (2000). Organizational Silence: A Barrier to Change and Development in a Pluralistic World. The Academy of Management Review, 25, 706- 725
• Pinder, C. C., Harlos, K. P. (2001). Employee Silence: Quiescence And Acquiescence as Responses to Perceived İnjustice. Research in Personnel And Human Resources Management, 20, 331-370.
• Panahi, B., Veiseh, S.M., Divkhar, S., Kamari, F. (2012). An Empirical Analysis on Influencing Factors on Organizational Silence And Its Relationship With Employee’s Organizational Commitment. Management Science Letters, 2, 735-744.
• Premeaux, S.F., Bedeian, A.G. (2003). Breaking the Silence: The Moderating Effects of Self-Monitoring in Predicting Speaking Up in the Workplace. Journal of Management Studies, 40 (6): 1539-1562.
• Sarıkaya, M. (2013). Karar Verme Süreçleri ve Örgütsel Sessizlik. Pamukkale Üniversitesi, Yüksek Lisans Tezi, Denizli. Sezgin-Nartgün, Ş., Kartal, V. (2013). Öğretmenlerin Örgütsel Sinizm ve Örgütsel Sessizlik Hakkındaki Görüşleri. Bartın Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 2(2), 47-67.
• Shojaie, S., Matin, H.Z., Barani, G. (2011). Analyzing the Infrastructures of Organizational Silence and Ways to Get Rid of it. Procedia - Social and Behavioral Sciences, 30, 1731-1735.
• Şimşek, E., Aktaş, H. (2014). Örgütsel Sessizlik ile Kişilik ve Yaşam Doyumu Etkileşimi: Kamu Sektöründe Bir Araştırma. Anadolu Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 14(2), 121-136.
• Tayfun, A., Çatır, O. (2013). Örgütsel Sessizlik ve Çalışanların Performansları Arasındaki İlişki Üzerine Bir Araştırma. İşletme Araştırmaları Dergisi, 5(3), 114-134.
• Taşkıran, E. (2010). Liderlik Tarzının Örgütsel Sessizlik Üzerindeki Etkisinde Örgütsel Adaletin Rolü Ve Bir Araştırma. Marmara Üniversitesi, Doktora Tezi, İstanbul.
• Ülker, F., Kanten, P. (2009). Örgütlerde Sessizlik İklimi, İşgören Sessizliği ve Örgütsel Bağlılık İlişkisine Yönelik Bir Araştırma. Aksaray Üniversitesi İİBF Dergisi, 1(2), 111-126.
• Vakola, M., D. Bouradas, (2005). Antecedents And Consequences of Organisational Silence: An Empirical İnvestigation, Employee Relations, 27(5), 441-458.
• Van Dyne, L., Ang, S., Botero, I.C. (2003), Conceptualizing Employee Silence and Employee Voice as Multidimensional Construct, Journal of Management Studies, 40, 1359-1392.
• Qazelvand, R., Shahtalebi, B. (2016). Survey of the Relationship between Organizational Silence and Organizational Commitment of Junior Secondary and Senior Teachers of Azna City. Review of European Studies, 8(2), 105-113.
• Yaman, E., Ruçlar, K. (2014). Örgüt Kültürünün Yordayıcısı Olarak Üniversitelerde Örgütsel Sessizlik. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 4(1), 36-50.