As in the literature of every nation, the Arabs have preserved their precious words about moral virtues through the record of literature. One of these virtues is to spend a contented life away from ambition. The ambition to stockpile goods and stinginess are among the bad morals that the Quran and hadith prevent. The ambition to save and extravagance has been mentioned as two themes in classical Arabic poetry and many poets in this regard have criticized the exorbitant situation. The first three or even four centuries of the Abbasid period corresponds to the socio-economically prosperous period of the Muslims. Therefore, Arab poets who were brought up in this period of history naturally condemned in their poetry not poverty and poverty, but going to extremes with a life of wealth and luxury. In this study, the poems of the Arab poets of the Classical period, whose traces we have been following for a long time, about this exorbitant / extremism are included. The poems that great poets such as Ibn al-Rûmî, Abu Temmâm, Abu al-Atâhiye and al-Mutanabbî said within the scope of the subject were examined in terms of content. Under the prominent headings, the poems that are frequently mentioned in literary sources were selected and the perspective of the poets to the relevant theme was discussed.
Arabic Language and Rhetoric Classic Arab poetry wealty stinginess
Her milletin edebiyatında olduğu gibi Araplar da ahlaki erdemlere dair değerli sözlerini edebiyat kaydıyla muhafaza etmişlerdir. Bu erdemlerden birisi de hırstan uzak kanaatkâr bir ömür geçirmektir. Mal yığma hırsı ve cimrilik Kur’ân ve hadisin sakındırdığı kötü ahlaklardandır. Mal biriktirme hırsı ve savurganlık iki tema olarak klasik Arap şiirinde işlenmiş ve bu husustaki ifrat vaziyet pek çok şair tarafından yerilmiştir. Abbasi döneminin ilk üç hatta dört asırlık dönemi Müslümanların sosyoekonomik açıdan olabildiğince müreffeh bir dönemine tekabül etmektedir. Dolayısıyla söz konusu tarih aralığında yetişmiş Arap şairleri doğal olarak şiirlerinde fakirlik ve sefaleti değil de servet ve debdebeli bir hayatla aşırıya gidişi kınamışlardır. Bu çalışmada, söz konusu bu ifrat/aşırılık hakkında uzun süredir izini takip ettiğimiz klasik dönem Arap şairlerinin şiirlerine yer verilmiştir. İbnü’r-Rûmî, Ebû Temmâm, Ebu’l-Atâhiye ve el-Mütenebbî gibi büyük şairlerin konu çerçevesinde söyledikleri şiirler içerik açısından incelenmiştir. Öne çıkan başlıklar altında edebiyat kaynaklarında sıklıkla dile getirilen şiirler seçilmiş ve şairlerin ilgili temaya hangi açıdan yaklaştıkları ele alınmıştır.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 25 Aralık 2020 |
Gönderilme Tarihi | 15 Ekim 2020 |
Kabul Tarihi | 6 Aralık 2020 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2020 |
Yakın Doğu Üniversitesi İslam Tetkikleri Merkezi Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY NC) ile lisanslanmıştır.