Bozulmuş Yeme Örüntülerinde Bağlanmanın Yordayıcı Etkisi: Ergenler Üzerine Bir Çalışma

Yıl 2021, Cilt: 5 Sayı: 10, 57 - 80, 31.12.2021

Hatice Büşra Erdoğan Havva İşiten

https://doi.org/10.31461/ybpd.969508

Öz

Ergenlik, pek çok bozulmuş yeme davranışının ve yeme bozukluğunun başlangıcı açısından oldukça riskli bir dönemdir. Fizyolojik ve psikolojik birçok problemi beraberinde getiren bu patolojik örüntünün oluşumunu engellemek için bu durumun yordayıcılarının bilinmesi gerekmektedir. Bu çalışmada, erken dönemde ebeveyn-çocuk ilişkisinin niteliğine göre oluşan ve yaşamın ileri dönemlerinde oluşabilecek psikopatolojiler üzerinde etkili olduğu bilinen bağlanma tarzlarının bozulmuş yeme örüntüleri üzerindeki yordayıcı etkisinin incelenmesi amaçlanmıştır. Çalışmanın örneklemini Denizli ilinde bulunan ortaöğretim, lise ve lisans eğitim düzeyindeki ergen bireyler oluşturmaktadır. Yaşları 11-21 aralığında değişen (Ortyaş=15.88; SS=2.98) 300’ü kız, 300’ü erkek olmak üzere toplam 600 ergen bireye ait veriler Sosyodemografik Bilgi Formu, İlişki Ölçekleri Anketi, Duygusal Yeme Ölçeği ve Yeme Bozuklukları Değerlendirme Ölçeği aracılığıyla toplanmıştır. Verilerin analiz aşamasında betimsel analiz yöntemleri, Pearson Korelasyon Analizi ve Çoklu Regresyon Analizi kullanılmıştır. Analizlerde %95 güven aralığı (p<0.05) dayanak alınmıştır. Yapılan Çoklu Regresyon Analizi sonucunda saplantılı ve korkulu bağlanmanın -tıkınırcasına yeme hariç- tüm bozulmuş yeme örüntülerini, sağlıksız diyet davranışının ise tüm bozulmuş yeme örüntülerini yordayıcı güçte olduğu görülmüştür. Çalışma bulguları alanyazın doğrultusunda tartışılmış, bu alanda yapılacak gelecek bilimsel araştırmalar ve önleyici çalışmalar için araştırmacılara ve uzmanlara öneriler sunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Ergenlik, bağlanma tarzları, yeme örüntüleri, yeme bozuklukları

Destekleyen Kurum

Herhangi bir kurum desteklememektedir.

Predictor Effect of Attachment in Disrupted Eating Patterns: A Study on Adolescents

Öz

Adolescence is a very risky period in terms of the onset of many disrupted eating behaviours and eating disorders. In order to prevent the formation of this pathological patterns that brings many physiological and psychological problems, the predictors of this situation should be known. In this study, it was aimed to examine the predictive effect of attachment styles, which are known to be effective on psychopathologies that may occur in later life, on disrupted eating patterns. The study included adolescent individuals at secondary, high school and undergraduate education levels in Denizli. The data of a total of 600 adolescent individuals, 300 of whom are female and 300 of whom are male, whose ages ranged between 11-21 years (Mage=15.88; SD=2.98) have been collected through the Sociodemographic Information Form, Relationship Scales Questionnaire, Emotional Eating Scale, and Eating Disorders Examination Questionnaire. Descriptive analysis methods, Pearson Correlation Analysis and Multiple Regression Analysis were used in the analysis phase of the data. The analysis was based on a 95% confidence interval (p<0.05). As a result of Multiple Regression Analysis in accordance with the purpose of the study, it has been observed that obsessive and fearful attachment is predictor of all disrupted eating patterns -except binge eating- and unhealthy dietary behaviour is predictor of all disrupted eating patterns. However, different attachment styles have created significant correlations with different disrupted eating patterns. The findings of the study were discussed in line with the literature and suggestions are presented to researchers and experts for future scientific research and preventive studies in this field.

Anahtar Kelimeler

Adolescence, Attachment Styles, Eating Patterns, Eating Disorders

Kaynakça

• Akdeniz, C. (2020). Ergenlerde yeme tutumunun bağlanma stili, beden algısı ve öz-şefkat açısından incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Maltepe Üniversitesi Lisansüstü Eğitim Enstitüsü.
• Akdevelioğlu, Y. ve Yörüsün, T.Ö. (2019). Üniversite öğrencilerinin yeme tutum ve davranışlarına ilişkin bazı faktörlerin incelenmesi. Gazi Sağlık Bilimleri Dergisi, 4(1), 19-28.
• Aktaş, E. (2020). Ergenlerin ebeveyne bağlanma stilleri ile sosyal görünüş kaygısı ve sosyal dışlanma düzeyleri arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Konya: Necmettin Erbakan Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü.
• Alantar, Z. ve Maner, F. (2008). Bağlanma kuramı açısından yeme bozuklukları. Anadolu Psikiyatri Dergisi, 9(2), 97-104.
• Altınel, Ş. (2018). Kadınlarda yeme bozuklukları belirtilerinin algılanan ebeveynlik biçimi, duygu düzenleme güçlüğü, psikolojik iyi oluş ve yeme tutumları ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Amerikan Psikiyatri Birliği (2013). DSM-5TM tanı ölçütleri başvuru el kitabı (5. Baskı). (E. Köroğlu, Çev.). Ankara: HYB Yayıncılık.
• Aslan, S.H. (2001). Beden imgesi ve yeme davranışı bozuklukları ile medya ilişkisi. Düşünen Adam, 14(1), 41-47.
• Ateşsönmez, S. (2018). Algılanan ebeveyn tutumunun yetişkin bireylerde duygusal yeme bozukluğuna etkisinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Üsküdar Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Aydın, B. (2020). Çocuk ve ergen psikolojisi (7. Baskı). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Aykut, M.K. (2018). Duygusal yeme davranışlarının yeme bozukluğu ve beslenme durumu ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Gazi Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Aytin, N. (2014). Ergenlerde yeme tutumları ile sorun çözme eğilimleri ve ebeveyne bağlanma arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Aydın: Adnan Menderes Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Bartholomew, K., & Horowitz, L.M. (1991). Attachment styles among young adults: A test of a four-category model. Journal of Personality and Social Psychology, 61(2), 226-244.
• Baş, M. ve Kızıltan G. (2007). Relations among weight control behaviors and eating attitudes, social physique anxiety, and fruit and vegetable consumption in Turkish adolescents. Adolescence- San Diego, 42(165), 167-178.
• Batıgün, A.D. ve Utku, Ç. (2006). Bir grup gençte yeme tutumu ve öfke arasındaki ilişkinin incelenmesi. Türk Psikoloji Dergisi, 21(57), 65-78.
• Batur, S., Demir, H., Ulu, P., Güneş, H., Irmak, E. ve Aşkın, A. (2005). Yeme tutumu ve cinsiyet ile bağlanma biçimleri arasındaki ilişki, Türk Psikoloji Yazıları, 8(15), 21-31.
• Bayköse, N. ve Esin, İ. (2019). Sporda beden imajı ve sosyal medya etkisi: Sosyal karşılaştırma kuramı çerçevesinde facebook kullanımının beden imajına etkileri üzerine bir derleme. Akdeniz Spor Bilimleri Dergisi, 2(1), 67-80.
• Baykul, Y. ve Güzeller, C.O. (2016). Sosyal bilimler için istatistik: SPSS uygulamalı (3.Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Bektas, M., Bektas, I., Selekoğlu, Y., Kudubes, A.A., Altan, S.S. ve Ayar, D. (2016). Psychometric properties of the Turkish version of the Emotional Eating Scale for children and adolescents. Eating Behaviors, 22, 217-221.
• Bowlby, J. (1969). Attachment and loss (2nd Ed.). New York: Basic Books.
• Bowlby, J. (1973). Attachment and loss: Separation, anxiety and anger. New York: Basic Books.
• Bowlby, J. (1980). Attachment and loss: Sadness and depression. New York: Basic Books.
• Broberg, A.G., Hjalmers, I., & Nevonen, L. (2001). Eating disorders, attachment and interpersonal difficulties: a comparison between 18‐to 24‐year‐old patients and normal controls. European Eating Disorders Review: The Professional Journal of the Eating Disorders Association, 9(6), 381-396.
• Brockmeyer, T., Holtforth, M.G., Bents, H., Kämmerer, A., Herzog, W., & Friederich, H.C. (2013). Interpersonal motives in anorexia nervosa: The fear of losing one's autonomy. Journal of Clinical Psychology, 69(3), 278-289.
• Bruch, H. (1961). Psychological aspects in overeating and obesity. Psychosomatics, 5, 269-274.
• Büyükgebiz, A. (2006). Köprüden geçerken: Ergenlik dönemi ve sorunları. İstanbul: Optimist Yayınları.
• Calam, R., Waller, G., Slade, P., & Newton, T. (1990). Eating disorders and perceived relationships with parents. International Journal of Eating Disorders, 9(5), 479-485.
• Cunha, A.I., Relvas, A.P., & Soares, I. (2009). Anorexia nervosa and family relationships: Perceived family functioning, coping strategies, beliefs, and attachment to parents and peers. International Journal of Clinical and Health Psychology, 9(2), 229-240.
• Delvecchio, E., Di Riso, D., Salcuni, S., Lis, A., & George, C. (2014). Anorexia and attachment: dysregulated defense and pathological mourning. Frontiers in Psychology, 5, 1218.
• Dunkley, T.L., Wertheim, E.H., & Paxton, S.J. (2001). Examination of a model of multiple sociocultural influences on adolescent girls' body dissatisfaction and dietary restraint. Adolescence, 36(142), 265.
• Eker, E. (2014). Yeme bozukluğu hastalarının bağlanma paternlerinin depresyon ve intihar davranışı ile korelasyonu, Doktora Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Adli Tıp Enstitüsü.
• Erdoğan, G. (2013). 13-18 yaş obez tanısı almış ergenlerin anne-baba tutumu ve sosyal fizik kaygı ile ilişkisinin normal ergenlerle karşılaştırılması. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Ertaş, H.S. (2006). Yeme bozuklukları: Anoreksiya, bulimiya ve diğerleri. İstanbul: Timaş Yayınları.
• Ertekin, T. (2019). Ergenlerde yeme tutumu ile bağlanma stilleri, dürtüsellik ve kaygı düzeyi arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Erzi, S. (2012). Kız üniversite öğrencilerinin yeme tutumları ile yetişkin bağlanma stilleri ve stresle başa çıkma yollarının ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Fairburn, C.G., & Beglin, S.J. (1994). Assessment of eating disorders: Interview or self-report questionnaire?. International Journal of Eating Disorders, 16(4), 363-370.
• Fairburn, C.G., Cooper, Z., Doll, H. A., & Welch, S. L. (1999). Risk factors for anorexia nervosa: three integrated case-control comparisons. Archives of General Psychiatry, 56(5), 468-476.
• Gomes, L.C. (2014). Examination of pathways by which parental attachment and secondary attachment strategies predict disordered eating attitudes and behaviours. Doctoral Dissertation, Canada: Lakehead University Department of Psychology.
• Gözegir, E. (2020). Ergenlerde dürtüsellik ve duygusal yeme arasındaki ilişkide ebeveyn tutumunun aracı rolünün incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Işık Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Grabe, S., Ward, L.M., & Hyde, J.S. (2008). The role of the media in body image concerns among women: A meta-analysis of experimental and correlational studies. Psychological Bulletin, 134(3), 460-476.
• Griffin, D.W., & Bartholomew, K. (1994). The metaphysics of measurement: The case of adult attachment. In K. Bartholomew & D. Perlman (Eds.), Attachment processes in adulthood (pp. 17-52). Jessica Kingsley Publishers.
• Günaydın, M. ve Kumcağız, H. (2020). Ergenlerde yeme tutumunun aile işlevleri açısından incelenmesi. Psikiyatri Hemşireliği Dergisi, 11(3), 212-219.
• Gürdal, A. (1994). Anoreksiya nervoza tanısı alan 25 vakanın etyopatogenez, klinik ve prognoz açısından karşılaştırılması. Uzmanlık Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Cerrahpaşa Tıp Fakültesi.
• Haines, J., & Neumark-Sztainer, D. (2006). Prevention of obesity and eating disorders: A consideration of shared risk factors. Health Education Research, 21(6), 770-782.
• Helvalı, E.E. (2019). Erken dönem uyumsuz şemalar ile yeme tutumu arasındaki ilişkide yakın ilişkilerin, vücut algısının ve benlik saygısının aracı rolü. Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Başkent Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Herman, C.P., & Mack, D. (1975). Restrained and unrestrained eating. Journal of Personality, 43(4), 647-660.
• Hoek, H.W., & Van Hoeken, D. (2003). Review of the prevalence and incidence of eating disorders. International Journal of eating disorders, 34(4), 383-396.
• İnanır, H. ve Kutlu, F. (2014). Üniversite öğrencilerinin benlik saygısı ve beden imgesi memnuniyetinin bağlanma stilleri açısından incelenmesi. Ufuk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 3(6), 37-49.
• Judd, S.J. (2011). Levels of Care. S. J. Judd (Ed.), In Eating Disorders Sourcebook, US: Omnigraphics Incorporates, 18, 358-362.
• Kadıoğlu, M. ve Ergün, A. (2015). Üniversite öğrencilerinin yeme tutumu, öz-etkililik ve etkileyen faktörler. Clinical and Experimental Health Sciences, 5(2), 96-104.
• Kaplan, H.I., & Kaplan, H.S. (1957). The psychosomatic concept of obesity. Journal of Nervous and Mental Disease, 125(2), 181-201.
• Karadamar, M., Yiğit, R. ve Sungur, M.A. (2015). Ergenlerin kiloları ile ilgili algıları ve kilo kontrolüne yönelik davranışlarının incelenmesi. Hemşirelikte Araştırma Geliştirme Dergisi, 17(1), 51-61.
• Kayaalp, G.T., Güney, M.Ç. ve Cebeci, Z. (2015). Çoklu doğrusal regresyon modelinde değişken seçiminin zootekniye uygulanışı. Çukurova Üniversitesi Ziraat Fakültesi Dergisi, 30(1), 1-8.
• Keskingöz, B. (2002). Üniversite öğrencileri ile anoreksiya nervoza tanısı alan ve almayan bireylerde bağlanma biçimleri, kişilerarası şemalar ve yeme örüntüleri arasındaki ilişkiler. Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Kılıç, M. (2016). Gerçek yaşam tadında: Gelişim dönemleri II (2. Baskı). Ankara: Pegem Akademi.
• Korinth, A., Schiess, S., & Westenhoefer, J. (2009). Eating behaviour and eating disorders in students of nutrition sciences. Public Health Nutrition, 13(1), 32-37.
• Köroğlu, E. (2004). PsikoNozoloji: Tanımlayıcı klinik psikiyatri. Ankara: HYB Yayıncılık.
• Kring, A.M., Johnson, S.L., Davidson, G., & Neale, J. (2015). Anormal psikolojisi: Psikopatoloji (Abnormal psychology) (12. Baskı). (M. Şahin, Çev. Ed.). Ankara: Nobel Yayıncılık. (Orijinal çalışma basım tarihi 2014).
• Kubar, M. (2017). Lise örnekleminde bağlanma stili ve benlik saygısının duygusal yeme ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Küey, A.G. (2006). Ergenlik ve yeme bozuklukları. Yansıtma: Psikopatoloji ve Projektif Testler Dergisi, 3(5-6), 79-86.
• Laporta-Herrero, I., Jáuregui-Lobera, I., Barajas-Iglesias, B., Serrano-Troncoso, E., Garcia-Argibay, M., & Santed-Germán, M. Á. (2021). Attachment to parents and friends and body dissatisfaction in adolescents with eating disorders. Clinical Child Psychology and Psychiatry, 26(1), 154-166.
• Lattimore, P.J., Wagner, H.L., & Gowers, S. (2000). Conflict avoidance in anorexia nervosa: An observational study of mothers and daughters. European Eating Disorders Review: The Professional Journal of the Eating Disorders Association, 8(5), 355-368.
• Latzer, Y., Hochdorf, Z., Bachar, E., & Canetti, L. (2002). Attachment style and family functioning as discriminating factors in eating disorders. Contemporary Family Therapy: An International Journal, 24(4), 581-599.
• Lofrano-Prado, M.C., Prado, W.L., Barros, M.V.G., & de Souza, S.L. (2015). Eating disorders and body image dissatisfaction among college students. ConScientiae Saúde, 14(3), 355-362.
• Maner, F. ve Aydın, A. (2007). Bulimiya nervozada psikososyokültürel etmenler. Düşünen Adam: Psikiyatri ve Nörolojik Bilimler Dergisi, 20(1), 25-37.
• Marcelli, D., & Braconnier, A. (1992). Psychopathologie de i’adolescent (3. Baskı). Paris: Masson.
• Morrison, J. (2016). DSM-5’i kolaylaştıran: ’Klinisyenler için tanı rehberi. (H.U. Kural, Çev.). Ankara: Nobel Yayıncılık. (Orijinal çalışma basım tarihi 2014).
• Neumark-Sztainer, D.R., Wall, M.M., Haines, J.I., Story, M.T., Sherwood, N.E., & Van den Berg, P.A. (2007). Shared risk and protective factors for overweight and disordered eating in adolescents. American Journal of Preventive Medicine, 33(5), 359-369.
• Newbold, P., Carlson, W., & Thorne, B. (2010). Statistics for business and economics (8. Baskı). London: Pearson Yayınevi.
• Ogden, J. (2016). Sağlık psikolojisi (Health psychology: A textbook) (5. Baskı). (G. Dirik, Çev. Ed.). Ankara: Nobel Yayıncılık. (Orijinal çalışma basım tarihi 1996).
• Oğur, S., Aksoy, A. ve Selen, H. (2016). Üniversite öğrencilerinin yeme davranışı bozukluğuna yatkınlıkları: Bitlis Eren Üniversitesi örneği. Bitlis Eren Üniversitesi Fen Bilimleri Dergisi, 5(1), 14-26.
• Oktan, V. ve Şahin, M. (2010). Kız ergenlerde beden imajı ile benlik saygısı arasındaki ilişkinin incelenmesi. Uluslararası İnsan Bilimleri Dergisi, 7(2), 543-556.
• Oral, N. ve Şahin, N.H. (2008). Yeme tutum bozukluğunun kişilerarası şemalar, bağlanma, kişilerarası ilişki tarzları ve öfke ile ilişkisi. Türk Psikoloji Dergisi, 23(62), 37-48.
• Orzolek-Kronner, C. (2002). The effect of attachment theory in the development of eating disorders: Can symptoms be proximity-seeking?. Child and Adolescent Social Work Journal, 19(6), 421-435.
• O'Shaughnessy, R., & Dallos, R. (2009). Attachment research and eating disorders: A review of the literature. Clinical Child Psychology and Psychiatry, 14(4), 559-574.
• Öyekcin, D.G., Şahin, E.M. ve Aldemir, E. (2018). Psychiatric co-morbidity and attachment styles in obese adults: A comparative study with healthy volunteers. Klinik Psikiyatri Dergisi, 21(4), 326-333.
• Özkan, Y. (2017). Ergenlerde sosyal görünüş kaygısı ile duygusal yeme arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: İstanbul Gelişim Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Özmen, D., Çetinkaya, A.Ç., Ergin, D., Şen, N. ve Erbay, P.D. (2007). Lise öğrencilerinin yeme alışkanlıkları ve beden ağırlığını denetleme davranışları. TSK Koruyucu Hekimlik Bülteni, 6(2), 98-105.
• Özteke-Kozan, H.İ. ve Hamarta, E. (2017). Beliren yetişkinlikte beden imgesi: Bağlanma ve sosyal görünüş kaygısının rolü. Türk Psikolojik Danışma ve Rehberlik Dergisi, 7(48), 63-81.
• Öztürk, Y. ve Yücel, B. (2019). Yeme bozukluklarında kişilerarası ilişkiler psikoterapisi. N. Aydın ve O. Omay (Ed.). Kişilerarası ilişkiler psikoterapisi içinde (19-24), Ankara: Türkiye Klinikleri.
• Ramacciotti, A., Sorbello, M., Pazzagli, A., Vismara, L., Mancone, A., & Pallanti, S. (2001). Attachment processes in eating disorders. Eating and Weight Disorders-Studies on Anorexia, Bulimia and Obesity, 6(3), 166-170.
• Sarıbal, İ. (2017). Kişilerarası ilişkilerin, duygu düzenleme güçlüğünün ve kaygının bağlanma stilleri ile ilişkisi. Yüksek Lisans Tezi, İstanbul: Maltepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü.
• Sevinçer, G.M. ve Konuk, N. (2013). Emosyonel yeme. Journal of Mood Disorders, 3(4), 171-178.
• Sharpe, T.M., Killen, J.D., Bryson, S.W., Shisslak, C.M., Estes, L.S., Gray, N., Crago, M., & Taylor, C.B. (1998). Attachment style and weight concerns in preadolescent and adolescent girls. International Journal of Eating Disorders, 23(1), 39-44.
• Suldo, S.M., & Sandberg, D.A. (2000). Relationship between attachment styles and eating disorder symptomatology among college women. Journal of College Student Psychotherapy, 15(1), 59-73.
• Sümer, N. ve Güngör, D. (1999). Yetişkin bağlanma stilleri ölçeklerinin Türk örneklemi üzerinde psikometrik değerlendirmesi ve kültürlerarası bir karşılaştırma. Türk Psikoloji Dergisi, 14(43), 71-106.
• Tanofsky-Kraff, M., Cohen, M.L., Yanovski, S.Z., Cox, C., Theim, K.R., Keil, M., Reynolds, J.C., & Yanovski, J.A. (2006). A prospective study of psychological predictors of body fat gain among children at high risk for adult obesity. Pediatrics, 117(4), 1203-1209.
• Tarhan, N. (2009). Makul çözüm: Aile içi iletişim rehberi (11. Baskı). İstanbul: Timaş Yayınları.
• Tasca, G.A., Kowal, J., Balfour, L., Ritchie, K., Virley, B., & Bissada, H. (2006). An attachment insecurity model of negative affect among women seeking treatment for an eating disorder. Eating Behaviors, 7(3), 252-257.
• Tasca, G., Taylor, D., Bissada H., Ritchie, K., & Balfour, L. (2004). Attachment predicts treatment completion in an eating disorders partial hospital program among women with anorexia nervosa. Journal of Personality Assesment, 83(3), 201-212.
• Taube-Schiff, M., Van Exan, J., Tanaka, R., Wnuk, S., Hawa, R., & Sockalingam, S. (2015). Attachment style and emotional eating in bariatric surgery candidates: The mediating role of difficulties in emotion regulation. Eating Behaviors, 18, 36-40.
• Toker, D.E. ve Hocaoğlu, Ç. (2009). Yeme bozuklukları ve aile yapısı: Bir gözden geçirme. Düşünen Adam, 22(1-4), 36-42.
• Topham, G.L., Hubbs-Tait, L., Rutledge, J.M., Page, M.C., Kennedy, T.S., Shriver, L.H., & Harrist, A.W. (2011). Parenting styles, parental response to child emotion, and family emotional responsiveness are related to child emotional eating. Appetite, 56(2), 261-264.
• Tozzi, F., Sullivan, P.F., Fear, J.L., McKenzie, J., & Bulik, C.M. (2003). Causes and recovery in anorexia nervosa: The patient's perspective. International Journal of Eating Disorders, 33(2), 143-154.
• Troisi, A., Massaroni, P., & Cuzzolaro, M. (2005). Early separation anxiety and adult attachment style in women with eating disorders. British Journal of Clinical Psychology, 44(1), 89-97.
• Tuncay, B. (2017). 11-14 yaş grubu çocukların beslenme bilgi düzeyleri ve DEBQ ile yeme bozukluklarının belirlenmesi. Yüksek Lisans Tezi, Ankara: Ankara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Enstitüsü.
• Tunç, P. (2019). Yeme tutumunun, ebeveyn bağlanma tarzları ve vücut kitle indeksi ile ilişkisinin araştırılması. Journal of the Human & Social Science Researches, 8(4), 2728-2753.
• Tunç, P. (2020). Çocukluk çağı travması ile bozulmuş yeme tutumları ilişkisinde ebeveyne bağlanmanın düzenleyici rolünün incelenmesi. Turk J Child Adolesc Ment Health, 27(2), 75-84.
• Turan, S., Poyraz, C. A., & Özdemir, A. (2015). Tıkınırcasına yeme bozuklugu. Psikiyatride Guncel Yaklasimlar, 7(4), 419-435.
• Turner, H.M., Rose, K.S., & Cooper, M.J. (2005). Parental bonding and eating disorder symptoms in adolescents: The meditating role of core beliefs. Eating Behaviors, 6(2), 113-118.
• Türkiye İstatistik Kurumu (2021). İstatiklerle gençlik: 2020. tuik.gov.tr, Erişim tarihi: 12.08.2021.
• Ulaş, B., Uncu, F., Üner, S. (2013). Sağlık yüksekokulu öğrencilerinde olası yeme bozukluğu sıklığı ve etkileyen faktörler. İnönü Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, 2, 15-22.
• Uskun, E. ve Şabaplı, A. (2013). Lise öğrencilerinin beden algıları ile yeme tutumları arasındaki ilişki. TAF Prev Med Bull, 12(5), 519-528.
• Ünlü, G., Aras, Ş., Güvenir, T., Büyükgebiz, B. ve Bekem, Ö. (2006). Yeme reddi olan çocukların annelerinde kişilik bozuklukları, depresyon ve anksiyete belirtileri ve aile işlevleri. Türk Psikiyatri Dergisi, 17(1), 15-17.
• Vardal, E. ve Batıgün, A. D. (2017). Bağlanma stilleri ve yeme tutumu arasındaki ilişkide geştalt temas biçimlerinin aracı rolü. Türk Psikoloji Yazıları, 20(39), 14-23.
• Wertheim, E.H., & Paxton, S.J. (2012). Body image development-adolescent girls. T.F. Cash (Org.). In Encyclopedia of body image and human appearance, Oxford: Elsevier, Vol 1, 187-193.
• White, S., Reynolds-Malear, J.B., & Cordero, E. (2011). Disordered eating and the use of unhealthy weight control methods in college students: 1995, 2002, and 2008. Eating Disorders, 19(4), 323-334.
• World Health Organization (2005). Nutrition in adolescence: Issues and challenges for the health sector: Issues in adolescent health and development.
• Yokuşoğlu, Ç. (2018). Yeme bozukluğu tanısı almış ve almamış bireylerde beden imgesi ve beden memnuniyetsizliğinin sosyokültürel yordayıcıları. Uzmanlık Tezi, İstanbul: İstanbul Üniversitesi Tıp Fakültesi.
• Yurtsever, S.S. ve Sütcü, S.T. (2017). Algılanan ebeveynlik biçimleri ile bozulmuş yeme tutumu arasındaki ilişkide erken dönem uyumsuz şemaların ve duygu düzenleme güçlüğünün aracı rolü. Türk Psikoloji Dergisi, 32(80), 20-37.
• Yücel, B., Polat, A., İkiz, T., Dusgor, B.P., Elif Yavuz, A. ve Sertel-Berk, O. (2011). The Turkish version of the eating disorder examination questionnaire: reliability and validity in adolescents. European Eating Disorders Review, 19(6), 509-511.
• Zachrisson, H.D., & Kulbotten, G.R. (2006). Attachment in anorexia nervosa: An exploration of associations with eating disorder psychopathology and psychiatric symptoms. Eating and Weight Disorders-Studies on Anorexia, Bulimia and Obesity, 11(4), 163-170.
• Zachrisson, H.D., & Skårderud, F. (2010). Feelings of insecurity: Review of attachment and eating disorders. European Eating Disorders Review: The Professional Journal of The Eating Disorders Association, 18(2), 97-106.