The Application and Evaluation of the Submission Time of Witness Lists in First Instance Courts After the Amendments Made by Law No. 7251

Yıl 2025, Sayı: 1, 167 - 187

Ayşe Ece Acar

https://doi.org/10.33432/ybuhukuk.1573261

Öz

One of the current problems in the practice of civil procedure law is the fact that first-instance courts issue differing rulings regarding the time by which the witness list must be submitted during the trial. Especially following the amendments introduced to the Code of Civil Procedure No. 6100 by the Law No. 7251 on Amending the Code of Civil Procedure and Certain Codes, published in the Official Gazette on July 28, 2020, it has been observed that the new regulation concerning the timing of the submission of documentary evidence is interpreted differently. Consequently, parties are being asked to submit their witness lists at the beginning of the trial process. However, while the reliance on witness evidence must occur at the beginning of the trial process, it is inappropriate to expect parties to submit their witness lists at this stage. This is because it should only be after the court determines that the relevant dispute can be proven with witness evidence and decides to hear witnesses that the parties can be expected to submit their witness lists. Such determinations, however, cannot be made before the preliminary examination phase. In our study, we will first discuss the general principles regarding witness evidence and the submission of witness lists. Then, through an examination of opinions in doctrine and the relevant rulings of the Court of Cassation on the timing of the submission of witness lists, we will present the reasoning behind our view that requiring the submission of witness lists at the beginning of the trial process is legally unfounded.

Anahtar Kelimeler

Witness, Witness List, Submission of Witness List, Time for Submitting Witness List, Submission of Evidence

7251 Sayılı Kanun’la Yapılan Değişikliklerden Sonra İlk Derece Hukuk Mahkemelerinde Tanık Listesinin Sunulma Zamanına İlişkin Uygulamanın Değerlendirilmesi

Öz

Medenî usûl hukuku uygulamasındaki güncel problemlerden biri, yargılama sırasında tanık listesinin sunulması gereken zamana dair ilk derece mahkemelerinin birbirinden farklı kararlar veriyor olmalarıdır. Özellikle 28 Temmuz 2020 tarihli Resmî Gazete’de yayımlanan 7251 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılması Hakkında Kanun’un 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nda getirmiş olduğu değişikliklerden sonra, belge niteliğindeki delillerin mahkemeye sunulma anına ilişkin yeni düzenlemenin farklı yorumlandığı ve yargılama sürecinin başında taraflardan tanık listelerini sunmalarının istendiği görülmektedir. Oysa tanık deliline yargılama sürecinin başında dayanılmalıdır, ancak yargılama sürecinin başında taraflardan tanık listesi sunmalarının beklenmesi yerinde değildir. Zira taraflardan ancak mahkeme tarafından ilgili uyuşmazlığın tanıkla ispatının mümkün olduğunun tespit edilmesinden ve tanık dinlenilmesine karar verilmesinden sonra tanık listelerini sunmaları beklenebilir. Bu hususların ise ön inceleme aşamasından önce belirlenebilmesi mümkün değildir. Çalışmamızda ilk olarak tanık deliline ve tanık listesinin sunulmasına dair genel esaslara değinilecek, sonrasında ise tanık listesinin sunulma zamanına dair öğretideki görüşler ve konuyla ilgili Yargıtay kararları eşliğinde tanık listesinin yargılama sürecinin başında sunulmasının istenmesinin hukuken yerinde olmadığına dair görüşümüzün gerekçeleri ortaya konulacaktır.

Anahtar Kelimeler

Tanık, Tanık Listesi, Tanık Listesi Sunulması, Tanık Listesi Sunulma Zamanı, Delillerin Sunulması

Kaynakça

• Akcan, Recep (2012) “Tanıklardan Bir Kısmının Dinlenilmesi ile Karar Verilmesi”, Selçuk Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 20, S. 2, ss. 149-164.
• Akil, Cenk (2020) “Yargıtay Kararları Işığında Medeni Muhakeme Hukukunda Tanık Listesi”, TBB Dergisi, S. 149, ss. 153-185.
• Akkan, Mine (2015) “Medenî Usûl Hukukunda Tanığa Soru Kâğıdı Gönderilmesi”, Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 16, Prof. Dr. Hakan PEKCANITEZ’e Armağan, ss. 555-609.
• Arslan, Ramazan/Yılmaz, Ejder/Taşpınar Ayvaz, Sema/Hanağası, Emel (2023), Medenî Usul Hukuku, 9. Baskı, Ankara, Yetkin Yayınevi.
• Atalı, Murat/Ermenek, İbrahim/Erdoğan, Ersin (2023) Medenî Usûl Hukuku, 6. Baskı, Ankara, Yetkin Yayınevi.
• Budak, Ali Cem/Karaaslan, Varol (2023) Medenî Usul Hukuku, 7. Baskı, İstanbul, Filiz Kitabevi.
• Dırenisa, Efe (2021) Medenî Yargılamada Ön İnceleme Aşaması, On İki Levha Yayınevi, 1. Baskı, İstanbul, On İki Levha Yayıncılık.
• Erdönmez, Güray (2013) “Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na Göre Delillerin Gösterilmesi ve İbrazı”, İstanbul Barosu Dergisi, S. 5, ss. 15-53.
• Ertarhan, Mesut (2005) Medeni Yargılama Hukukunda Tanık ve Tanıklık, Ankara, Seçkin Yayınevi.
• Gündoğdu, Süleyman Burak (2021) Medeni Yargıda Usul Kurallarına Aykırılığın Anayasa Mahkemesi’nce Bireysel Başvuru Yoluyla Denetlenmesi, İstanbul, On İki Levha Yayıncılık.
• Köroğlu, Anıl/Tahiroğlu, Fatih (2020) “Medeni Usul Hukukunda Tanık Delilinden Vazgeçme”, TAÜHFD, S. 2 (1), ss. 221-248.
• Karamercan, Fatih (2018) “Medenî Usûl Hukukunda Tanık ve Tanıklık”, Ankara Barosu Dergisi, C. 2018, S. 3, ss. 151-191.
• Kuru, Baki (2001) Hukuk Muhakemeleri Usûlü, C: II, İstanbul, Demir-Demir.
• Kuru, Baki (2020) Medeni Usul Hukuku El Kitabı, 1. Baskı, Ankara, Yetkin Yayınevi.
• Özekes, Muhammet (2015) “HMK Bakımından Dava Dilekçesinde Eksiklik Halinde Yapılması Gereken İşlemler” Dokuz Eylül Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi, C. 16, Prof. Dr. Hakan PEKCANITEZ’e Armağan, ss. 263-300.
• Öztek, Selçuk (2008) “Tanık, Bilirkişi İncelemesi, Keşif ve Uzman Görüşü” Hukuk
• Muhakemeleri Kanunu Tasarısı’nın Getirdiği Yenilikler ve Bu Yeniliklerin Değerlendirilmesi, İstanbul Barosu Yayınları, ss. 179-187.
• Pekcanıtez, Hakan (2017) Pekcanıtez Usûl Medenî Usûl Hukuku, C: III, 15. Baskı, İstanbul, On İki Levha.
• Pekcanıtez, Hakan/Atalay, Oğuz/Özekes, Muhammet (2020) “Hukuk Muhakemeleri
• Kanunu’nda Değişiklik Yapılmasına Dair 7251 Sayılı Kanun Hakkında Değerlendirme”, TBB Dergisi, S. 150, ss. 247-299.
• Pekcanıtez, Hakan/Atalay, Oğuz/Özekes, Muhammet (2024) Medenî Usûl Hukuku Ders Kitabı, 12. Baskı, İstanbul, On İki Levha Yayıncılık.
• Rauscher, Thomas/Krüger, Wolfgang (2022) Münchener Kommentar zur Zivilprozes-sordnung, 6. Auflage, München, Verlag C.H.Beck.
• Saenger, Ingo (2023) Zivilprozessordnung, 10. Auflage, Baden-Baden, Nomos Verlag.
• Tanrıver, Süha (2020) Medenî Usûl Hukuku Cilt I, 3. Baskı, Ankara, Yetkin Yayınları.
• Tutumlu, Mehmet Akif (2018) “Tanığın Dinlenilmesinden Vazgeçme Karşı Tarafın İznine Bağlı Mıdır?” Terazi Hukuk Dergisi, S. 146, ss. 140-145.
• Turan, Mehmet (2022) “Tanık Listesi Sunulması” TAAD, S. 49, ss. 289-322.
• Wolf, Christian/Zeibig, Nicola (2015) Evidence in Civil Law-Germany, Maribor, Lex Localis.
• Yılmaz, Ejder (2017) Hukuk Muhakemeleri Kanunu Şerhi, 3. Baskı, Ankara, Yetkin Yayınları.