Otobiyografik Yaklaşım İçinde Yaratıcı Drama Yöntemi Kullanılarak Öğretmen Adaylarına Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Farkındalık Kazandırma

Yıl 2020, Cilt: 15 Sayı: 2, 305 - 336, 01.06.2020

Derya Kıcı Murtaza Aykaç

Öz

Bu çalışma, otobiyografik yaklaşım ile yaratıcı drama yöntemi kullanılarak öğretmen adaylarına öğretmenlik mesleğine yönelik farkındalık kazandırmak amacıyla yapılmıştır. Çalışma ile ayrıca öğretmen adaylarının okul bilgileri, yaşam hikâyeleri ve entelektüel gelişimleri arasında bağlantı oluşturmak sureti ile kişisel dönüşümlerini gerçekleştirmelerine yardımcı olmak amaçlamaktadır. Araştırmanın örneklemini bir devlet üniversitesinin eğitim fakültesinin farklı programlarında öğrenim görmekte olan öğretmen adayları oluşturmaktadır. Bu çalışmada hem nicel hem de nitel araştırma desenlerinin bir arada kullanıldığı karma yöntem kullanılmıştır. Araştırmanın verilerinin toplanmasında Üstüner (2006) tarafından geliştirilen Öğretmenlik Mesleğine Yönelik Tutum Ölçeği (ÖMYTÖ), anket ve günlükler kullanılmıştır. Ölçekten alınan verilerin SPSS’de betimsel istatistikleri yapılmıştır. Grup normal dağılım gösterdiğinden ön test-son test farkını araştırmak için parametrik testlerden bağımlı örneklemler için t testi kullanılmıştır. Araştırma sonuçları genel olarak değerlendirildiğinde, öğretmen adaylarının öğretmenlik mesleğine karşı tutumlarında olumlu yönde değişiklik olduğu görülmektedir. Yaratıcı drama yöntemi ile uygulanan bu tür bir otobiyografik sorgulama, yalnızca öğretmen adayları ile değil, öğretmenlerle ve öğretmen eğitiminde çalışan akademisyenlerle de yapılmalıdır.

Anahtar Kelimeler

Öğretmen adayları, Yaratıcı drama, Otobiyagrafik yaklaşım

Kaynakça

• Adıgüzel, H. Ö. (2006a). Yaratıcı drama kavramı, bileşenleri ve aşamaları. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(1), 17-27.
• Adıgüzel, Ö. (2006b). Yaşantılara dayalı öğrenme, yaratıcı drama ve süreçsel drama ilişkileri. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(1), 31-38.
• Akbulut, Y. (2010). Sosyal bilimlerde SPSS uygulamaları. İstanbul: İdeal Kültür Yayıncılık.
• Arslan, R. (2009). Bilgi toplumuna geçiş sürecinde bilginin artan ekonomik değeri ve işletmeler üzerindeki etkileri. Uluslararası Davraz Kongresi. Isparta.
• Ayers, W.C. (2010). Teacher empowerment. In Kridel, C. (Ed.). Encyclopedia of curriculum studies (Vol. 2). Thousands Oak, CA: Sage.
• Baki, A. ve Gökçek, T. (2007). Matematik öğretmeni adaylarının benimsedikleri öğretmen modeline ilişkin bazı ipuçları. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, (32)22–31.
• Beck, C., & Kosnik, C. (2006). Innovations in teacher education: A social constructivist approach. New York: SUNY Press.
• Bielaczyc, K., & Collins, A. (1999). Learning communities in classrooms: A reconceptualization of educational practice. Instructional-design theories and models: A new paradigm of instructional theory, 2, 269-292.
• Bransford, J., Barron, B., Pea, R. D., Meltzoff, A., Kuhl, P., Bell, P., ... & Sabelli, N. (2005). Foundations and opportunities for an interdisciplinary science of learning. The Cambridge handbook of the learning sciences, 39-77.
• Brilhart, D, (2010). Teacher conceptualization of teaching: Integrating the personal and the professional. Journal of Ethnographic & Qualitative Research, 4(4), 168-179.
• Bullough, R. V., & Baughman, K. (1997). “ First-year teacher” eight years later: an inquiry into teacher development. Columbia University Press.
• Büyüköztürk, S., Kılıç Çakmak, E., Akgün, O. E., Karadeniz, S. ve Demirel, F. (2009). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Akademi.
• Creswell, J. W. & Clark, V. L. P. (2014). Karma yöntem araştırmaları: Tasarımı ve yürütülmesi. Ankara: Anı Yayıncılık
• Darling-Hammond, L. (1997). Doing what matters most: Investing in quality teaching. NY: National Commission on Teaching and America’s Future.
• Drucker, P. (1994). The age of social transformation. The Atlantic Monthly, 274(5), 53–80.
• Eisner, E. W. (1995). Preparing teachers for schools of the 21st century. Peabody Journal of Education, 70(3), 99-111.
• Flynt, E. S., & Brozo, W. G. (2009). It’s all about the teacher. The Reading Teacher, 62(6), 536-538.
• Greene, M. (1973). Teacher as stranger. Belmont, CA: Wadsworth.
• Grumet, M. (1988). Bitter Milk: women and teaching. Amherst, MA: Univesity of Massachussettes Press.
• Hatano, G & Inagaki, K (1984). Two courses of expertise. In H.W. Stevenson (Ed), A. Hirsohi, H. Kenji (Eds.) Child Development and Education in Japan, A series of books in psychology, pp. 262-272. NY, US: W H Freeman/Times Books / Henry Holt & Co.
• Işık, A., Çiltaş, A. ve Baş, F. (2010). Öğretmen yetiştirme ve öğretmenlik mesleği. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 14(1), 53-62.
• Kanu, Y. & Glor, M. (2006). ‘Currere’to the rescue? Teachers as ‘amateur intellectuals’in a knowledge society. Journal of the Canadian Association for Curriculum Studies, 4(2), 101-122.
• Kızıltepe, Z. (2015). İçerik analizi nedir? Nasıl oluşmuştur? İçinde F. N. Seggie ve Y. Bayyurt (Eds.) Nitel araştırma yöntem, teknik, analiz ve yaklaşımları (s. 253-266). Ankara: Anı Yayıncılık.
• Köksal, N. (2007). Eğitim programları ve yaratıcı drama. Yaratıcı Drama Dergisi, 1(3-4), 179-191.
• Liu, W., Carr, R., & Strobel, J. (2009). Extending teacher professional development through an online learning community: A case study. Journal of Educational Technology Development and Exchange, 2(1), 99-112.
• Lock, J. V. (2006). A new image: Online communities to facilitate teacher professional development. Journal of Technology and Teacher Education, 14(4), 663-678.
• Murphy, E., & Laferrière, T. (2003). Virtual communities for professional development: Helping teachers map the territory in landscapes without bearings. Alberta journal of educational research, 49(1), 70-82.
• Mustan, T. (2002). Dünyada ve Türkiye de öğretmen yetiştirmede yeni yaklaşımlar. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi Dergisi, 8(1), 115-127.
• Okvuran, A. (1995). Çağdaş insanı yaratmada yaratıcı drama eğitiminin önemi ve empatik beceri empatik eğilim düzeylerine etkisi (Ed. H.Ö. Adıgüzel). Yaratıcı drama 1985-1995 yazılar. Ankara: Naturel Kitap Yayıncılık.
• O’Laughin, M. (1990). Teacher’s way of knowing: A journal study of teacher learning in a diological and constructivist learning environment. Paper presented at the Annual Meeting of American Educational Research Association, Boston.
• Pallant, J. (2001). SPSS Survival Guide: A step by step guide to data analysis using SPSS. Australia: Allen & Unwin.
• Pınar, W. (1974). Currere: Toward reconceptualization. In J. Jelinek (Ed.). Basic problems in modern education (pp. 147-171). Tempe, AZ: Arizona State University, College of Education.
• Pınar, W. F., Reynolds, W. M., Slattery, P., & Taubman, P. M. (1995). Understanding curriculum. an introduction to the study of historical and contemporary curriculum discourses. New York: Peter Lang.
• Said, E. W. (2012). Representations of the intellectual. The 1993 reith lectures. New York: Vintage.
• San, İ. (1996). Yaratıcılığı geliştiren bir yöntem ve yaratıcı bireyi yetiştiren bir disiplin-eğitsel yaratıcı drama. Yeni Türkiye Dergisi, (7), 148-160.
• San, İ. (1991a). Eğitimde yaratıcı drama. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 23(2), 573-582.
• San, İ. (1991b). Yaratıcı dramanın-eğitsel boyutları. Yaratıcı drama 1985-1995 yazılar (Ed. H.Ö. Adıgüzel) Ankara: Naturel Kitap Yayıncılık.
• Schoonmaker, F. (2002). “ Growing Up” teaching: From personal knowledge to professional practice. Teachers College Press.
• Smith-Shank, D. L. (1993). Beyond this point there be dragons: Pre-service elementary teachers’stories of art and education. Art Education, 46(5), 45-51.
• Sönmez, V. ve Alacapınar, F. G. (2011). Örneklendirilmiş bilimsel araştırma yöntemleri. Anı Yayıncılık.
• Teo, C. L. (2012). Conceptual shifts within problem spaces as a function of years of knowledge building experience. Toronto: Ontario Institute for Studies in Education, University of Toronto. PHD-Thesis.
• Üstündağ, T. (1994). Günümüz eğitiminde dramanın yeri. Yaşadıkça eğitim, (37), 7-10.
• Üstündağ, T. (1995). Temel eğitimde drama. TED Eğitim ve Bilim, 19(95), 35-42.
• Üstüner, M. (2006). Öğretmenlik mesleğine yönelik tutum ölçeğinin geçerlik ve güvenirlik çalışması. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, 45(45), 109-127.
• Yıldırım, A. ve Şimsek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayıncılık.
• Yılmaz, M., Köseoğlu, P., Gerçek, C. ve Soran, H. (2004). Öğretmen öz-yeterlik inancı. Bilim ve Aklın Aydınlığında Eğitim Dergisi, 5(58), 50-54.
• Weber, R.P. (1990). Basic content analysis. Beverly Hills, CA:Sage.
• Weinbaum, A., Allen, D., Blythe, T., Simon, K., Seidel, S., & Rubin, C. (2004). Teaching as inquiry. New York: Teachers College Press.
• Wells, G. (2002). Learning and teaching for understanding: The key role of collaborative knowledge building. Advances in research on teaching, 9, 1-42.
• Zeichner, K. (1996). Designing educative practicum experiences for prospective teachers. In Currents of reform in preservice teacher education. New York: Teachers College Press. pp.215-234.
• Žižek, S. (2005). Against human rights. Newleft Review, 34(115), 115-131.