Avrupa Resim Sanatında İsa’nın “Ölüleri Kurtarması” İle İlgili Resimler

Yıl 2019, Sayı: 22, 81 - 89, 22.07.2019

Mürüvet Harman

https://doi.org/10.17484/yedi.535157

Öz

Vaftiz olgusu nedeniyle İsa’dan önce ölen
peygamberler başta olmak üzere masum ya da iyi insanların kurtuluşu ve
durumları Hiritiyan dünyasında erken dönemlerden itibaren tartışılmıştır.
Apokrif İncil’ler içerisinde kendine yer bulan bu konu zamanla resmedilmeye
başlanmıştır. Ancak söz konusu konu Ortodoks ve Avrupa resim sanatında farklı
yaklaşımlar doğrultusunda betimlenmiştir. Ortodoks resim sanatı içinde belli
kalıplar uygulanmıştır.  Avrupa’da ise zengin
bir görünüm arz etmektedir. Bu çalışma kapsamında Avrupa resim sanatında
üretilen İsa’nın “ölüleri kurtarması” temalı eserler incelenecektir. Bunların
betimleniş biçimleri, üretildikleri dönemlerdeki betimleme anlayışları ve
bunlara etki eden unsurlar bağlamında ele alınacaktır.

Anahtar Kelimeler

Nikodemus İncili, İsa, Araf, cehennem

Kaynakça

• Akyürek, E. (1996). Bizans’ta sanat ve ritüel: Kariye güney şapelinin ikonografisi ve işlevi. İstanbul: Kabalcı Yayınevi. Alighieri, D. (2008). İlahi komedya: cehennem araf cennet. (Çev. Rekin Teksoy). İstanbul: Oğlak.Alighieri, D. (2012). İlahi komedya. (Çev. Nurseren Yurtman). İstanbul: Lacivert Yayıncılık.Baltrušaitis, J. (2001). Düşsel Ortaçağ gotik sanatta antik, islami ve uzak doğu etkileri. (Çev. Mehmet Ali Kılıçbay). İstanbul: İmge Kitabevi.Biesbrouck, W. (2013). “Extra ecclesiam nulla salus, sed extra mundum nulla damnatio reappropriating Christ's descent into hell for theology of religions”,  Louvain Studies, 37, 107-132.Bottero, J. (2005). Gılgamış destanı: ölmek istemeyen büyük insan. (Çev. Orhan Suda). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları. Erdoğan, M. (2009). Anastasis: Ortodoks ve Batı İkonografisi’nde betimleniş biçimleri. (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), İstabul Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul. Erhat, A. (2000). Mitoloji Sözlüğü. İstanbul: Remzi Kitabevi.Ferguson, G. (1961). Signs and Symbols in Christian Art. New York: Oxford Universty Press. Gutmann, J. (1968). “Leviathan, behemoth and ziz: Jewish messianic symbols in art”, Hebrew Union College Annual, 39, 219-230. Hall, J. (1979). Dictionary of Symbols in Christian Art. Westview Press.James, M. R. (1926). The Apocryphal New Testament Being The Apocryphal Gospels Acts Epistles and Apocrypses. Oxford: At The Clarendon Press.Kartsonis, A. D. (1986). Anastasis The Making of an Image. New Jersey: Princeton Universty Press.Kramer, S. N. (2001). Sümer Mitolojisi. (Çev. Hamide Koyukan). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.Kutsal Kitap Eski ve Yeni Antlaşma (Tevrat, Zebur, İncil). (2006). İstanbul: Kitabı Mukaddes Şirketi.Lehner, E. ve J. Lehner. (1971). Picture Book of Devils, Demons and Witchcraft. New York: Dover Publications.Muratlı, S. B. (1996). Bosch’un sanatına ikonografik bir bakış (Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi), Marmara Üniveristesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, İstanbul.Ökse, A. T. (2006). “Eski Önasya’dan günümüze yeni yıl bayramları, bereket ve yağmuryağdırma törenleri”, Bilig, 36, 47-68. Russell, J. B. (1999). Lucifer Ortaçağda Şeytan. (Çev. Ahmet Fethi). İstanbul: Kabalcı Yayınevi.Russell, J. B. (2000). İblis Erken Hıristiyan Geleneği. (Çev. Ahmet Fethi). İstanbul: Kabalcı Yayınevi. Sarıkçıoğlu, E. (2005). Diğer İnciller: (Apokrif İnciller) (Metinler ve Tarihi Belgeler). Isparta: Fakülte Kitabevi. Strickland, D. H. (2003). Saracens, Demons and Jews, Making Monsters in Medieval Art. Rrinceton and Oxford: Princeton University Press. Taft R. F. (2005). “Great feasts”, Alexander P. Kazhdan (Ed.), Oxford dictionary of byzantium. (p. 868-869). New York: Oxford Universty Press. Turner, R. V. (1966). “Descendit ad ınferos: Medieval views on Christ's descent into hell and the salvation of the ancient just”, Journal of the History of Ideas, 27/2, 173-194.