A Research on the Effect of Self-Leadership on Life Commitment

Yıl 2023, Cilt: 30 Sayı: 4, 671 - 695, 21.12.2023

Aysel Arslan , Hasan Gül

https://doi.org/10.18657/yonveek.1245673

Öz

They are social beings who strive to achieve the goals and purposes of people. The leadership phenomenon has a great role in the emergence of the thoughts and desires of the people or groups of people living together and in reaching their goals. Leaders, who have the ability to influence individuals or groups by targeting the goals set by them, attack the power that can organize their own lives towards goals. The person who exhibits these attitudes and behaviors by focusing on behavior orientation is actually a self-leader. In both senses, having a career is an important concept for life. What is desired in organizations is to give importance to the individual prolongation as well as the realization of the goals, and the harmonious realization of each organization. Thus, productivity and efficiency studies will be ensured, and the happy restrictions on life will increase.
It was aimed to measure the effect of the characteristics of these individuals on their life obligations. In this context, the large survey was applied to a sampling group consisting of the members of the Chamber of Commerce and Industry in a province located in the Central Black Sea region. The obtained sections were analyzed and reported with the SPSS program. As a result of the analysis, consuming the business, self-leadership suggestions, life suggestions in a positive way and target-oriented results have been achieved.
Key Words: Self-Leadership, Life Commitment, Chamber of Commerce and Industry
JEL Classification: M1, M10, M12

Anahtar Kelimeler

Self-Leadership, Life Commitment, Chamber of Commerce and Industry

Kendi Kendine Liderliğin Yaşam Bağlılığına Etkisi Üzerine Bir Araştırma

Öz

ÖZ
İnsanlar amaçları olan ve amaçlarını gerçekleştirmek için çaba gösteren sosyal varlıklardır. İnsanların ya da bir arada yaşayan insan gruplarının düşünce ve arzularının belirgin hale gelmesinde ve amaçlarına ulaşmalarında liderlik olgusunun payı büyüktür. Bireyleri ya da grupları belirlenen amaçlar doğrultusunda etkileyerek yönlendirme yeteneğine sahip olan liderler, kendi yaşamlarını da amaçları doğrultusunda düzenleyebilecek güce sahiptirler. Kendisini hedeflerine odaklayarak bu çerçevede tutum ve davranış sergileyen kişi aslında kendi kendisinin lideri olmaktadır. Her iki manada da liderlik örgütsel yaşam için önemli bir kavramdır. Örgütlerde istenilen, örgütsel amaçların gerçekleşmesi yanında bireysel hedeflere de önem verilmesi, her ikisinin birbirleriyle uyumlu bir biçimde gerçekleşmesidir. Böylece bireylerin mutlu ve verimli çalışmaları sağlanacak, yaşama olan bağlılıkları artacaktır.
Bu çalışmada bireylerin kendi kendine liderlik davranışlarının yaşam bağlılıklarına olan etkisi ölçülmek istenmiştir. Bu bağlamda hazırlanan anket Orta Karadeniz bölgesinde yer alan bir ildeki Ticaret ve Sanayi Odası üyelerinden oluşan bir örneklem grubu üzerinde uygulanmıştır. Elde edilen veriler SPSS programı ile analiz edilerek raporlanmıştır. Analizler sonucunda işletme sahiplerinin kendi kendine liderlik davranışlarının yaşam bağlılıklarını pozitif yönde ve anlamlı düzeyde etkilediği sonucuna ulaşılmıştır.
Anahtar Kelimeler: Kendi Kendine Liderlik, Yaşam Bağlılığı, Ticaret ve Sanayi Odası
JEL Sınıflandırması: M1, M10, M12

Anahtar Kelimeler

Kendi Kendine Liderlik, Yaşam Bağlılığı, Sanayi ve Ticaret Odası, Self-Leadership, Life Commitment, Chamber of Industry and Trade

Kaynakça

• Abid, G., Arya, B., Arshad, A., Ahmed, S. ve Farooqi, S. (2021). Positive Personality Traits and Self-Leadership in Sustainable Organizations: Mediating Influence of Thriving and Moderating Role of Proactive Personality. Sustainable Production and Consumption, Vol. 25, 299-311.
• Alparslan, A.M., Yastıoğlu, S., Taş, G., Ali, M. ve Özmen, M. (2022). Yaşamın İşin Anlam Kaynakları Ve İyi Oluş İlişkisi Üzerine Bir Araştırma. Visionary E-Journal/Vizyoner Dergisi, Cilt 13, Sayı 33, 14-33.
• Arıkan, S. (2001). Otoriter ve Demokratik Liderlik Tarzları Açısından Atatürk’ün Liderlik Davranışlarının Değerlendirilmesi. H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 19, Sayı 1, 231-257.
• Arlı, Ö. (2011), Bazı Öncül Ve Ardıllarıyla Öz Liderlik: İlköğretim Öğretmenleri Üzerine Bir Araştırma, Ankara: Kara Harp Okulu Savunma Bilimleri Enstitüsü Savunma Yönetimi Ana Bilim Dalı, Yayınlanmamış Yüksek Lisans Tezi.
• Bakan, İ. ve Doğan, İ. F. (2012). Hizmetkâr liderlik. Kahramanmaraş Sütçü İmam Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 2, Sayı 2, 1-12.
• Bozkurt, Ö. (2022). Öz Liderlik Becerisi Ve Kariyer Geleceği Algısının Çevrimiçi Öğrenmeye Hazır Olmaya Etkisi: Üniversite Öğrencileri Üzerine Bir Araştırma. Mehmet Akif Ersoy Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 9, Sayı 1, 144-171.
• Bum, C. H. (2018). Relationships between Self-Leadership, Commitment to Exercise, and Exercise Adherence among Sport Participants, Social Behavior and Personality, Vol. 46, No. 12, 1983-1996.
• Chaijukul, Y. (2010). An Examination of Self-Leadership Performance Mechanism Model in Thai Private Organization. The Journal of Behavioral Science, Vol. 5, No. 1, 15-32.
• Courtright, S.H., Manz, C.C. ve Stewart, G.L. (2011), Self-leadership, a Multilevel View. Journal of Management, Vol. 37, No. 1, 185-196.
• Çelik, M. ve Polat, H.Y. (2017). Kamu Ve Özel Okul Yöneticilerinin Kendi Kendine Liderlik Stratejileri Açısından Karşılaştırılması. Çankırı Karatekin Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 7, Sayı 1, 93-112.
• Çelik, V. (1998). Eğitimde Dönüşümcü Liderlik. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, Cilt 16, Sayı 16, 423-442.
• De Klerk, J.J., Boshoff, A.B. ve Van Wyk, R. (2006). Spirituality in Practice: Relationships between Meaning in Life, Commitment and Motivation. Journal of management, Spirituality & Religion, Vol. 3, No. 4, 319-347.
• Deepa, E., Palaniswamy, R. ve Kuppusamy, S. (2014). Effect of Performance Appraisal System in Organizational Commitment, Job Satisfaction and Productivity. Journal of Contemporary Management Research, Vol. 8, No, 1, 72-82.
• Demir, C., Yılmaz, M.K. ve Çevirgen, A. (2010). Liderlik Yaklaşımları Ve Liderlik Tarzlarına İlişkin Bir Araştırma. Uluslararası Alanya İşletme Fakültesi Dergisi, Cilt 2, Sayı 1, 129-152.
• Doğan, S. ve Şahin, F. (2008a). Kendi Kendine Liderlik Ölçeğinin Türkçe Uyarlaması, Geçerlilik ve Güvenilirlik Çalışması. H.Ü. İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 26, Sayı 1, 139-164.
• Doğan, S. ve Şahin, F. (2008b). Bireysel Performansı Ve Verimliliği Artırmada Kendi Kendine Liderlik Yaklaşımının Önemi. ISGUC The Journal of Industrial Relations and Human Resources, Vol. 10, No. 1, 77-95.
• Dulewicz, V. ve Higgs, M. (2005). Assessing Leadership Styles and Organisational Context. Journal of Managerial Psychology, Vol. 20, No. 2, 105-123.
• Duran, O.A. (2022). Kendi Kendine Liderlik Ve Örgütsel Vatandaşlık Davranışı Arasındaki İlişkide Öz Yeterliliğin Aracı Rolü. (Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü. Ankara.
• Elmuti, D. ve Kathawala, Y. (1997). Self-Managing Teams, Quality of Work Life, and Productivity: A Field Study. American Journal of Business, Vol. 12, 19-25.
• Eren, E. (2016). Yönetim ve Organizasyon (Çağdaş ve Küresel Yaklaşımlar). 12. Baskı, İstanbul: Beta Yayınları.
• Fredendall, L.D. ve Emery, C.R. (2003). Productivity Increases Due to the Use of Teams in Service Garages. Journal of Managerial Issues, Vol. 15, 221-242.
• Giltinane, C.L. (2013). Leadership Styles and Theories. Nursing Standard, Vol. 27, No. 41, 35-39.
• Gunbayi, I. (2002). Women and Men Teachers’, Approaches to Leadership Styles. Social Behavior and Personality: An International Journal, Vol. 33, No. 7, 685-698.
• Hauschildt, K. ve Konradt, U. (2012). Self-leadership and Team Members’ Work Role Performance. Journal of Managerial Psychology, Vol. 27, No. 5, 497-517.
• Houghton, J. D., Dawley, D. ve DiLiello, T.C. (2012). The Abbreviated Self-Leadership Questionnaire (ASLQ): A More Concise Measure of Self-Leadership. International Journal of Leadership Studies, Vol. 7, No. 2, 216-232.
• Houghton, J.D. ve Neck, C.P. (2002). The Revised Self-Leadership Questionnaire: Testing a Hierarchical Factor Structure for SelfLeadership. Journal of Managerial Psychology, Vol. 17, No. 8, 672-691.
• Hughes, R. (2009). Time for Leadership Development Interventions in The Public Health Nutrition Workforce. Public Health Nutrition, Vol. 12, No. 8, 1029-1029.
• Iverson, R.D. (1992). Employee Intent to Stay: An Empirical Test of a Revision of the Price and Mueller Model. The University of Iowa.
• Javadi, M., Rezaee, M. ve Salehzadeh, R. (2013). Investigating the Relationship between Self-Leadership Strategies and Job Satisfaction. International Journal of Academic Research in Accounting, Finance and Management Sciences. Vol. 3. 10.6007/IJARAFMS/v3-i3/178.
• Kabakcı, H. (2023). Liderlik, Örgüt Kültürü ve Örgüt Yapısı Arasındaki Etkileşimler: Öz-Liderlik Temelli Bir Örgüt Tasarlamak. [Yayımlanmamış Doktora Tezi].
• Kansu, A.F. ve Sayar, G.H. (2018). Öz Yeterlik, Yaşam Anlamı Ve Yaşam Bağlılığı Kavramları Üzerine Bir İnceleme. Üsküdar Üniversitesi İletişim Fakültesi Akademik Dergisi Etkileşim, Cilt 1, 78-89.
• Karip, E. (1998). Dönüşümcü Liderlik. Kuram ve Uygulamada Eğitim Yönetimi, Cilt 16, Sayı 16, 443-465.
• Kazan, A.L. (1999), Exploring Concept of Self-Leadership: Factor Impacting Self Leadership of Ohio Americorps Members, Doktora Tezi, The Ohio State University. Ohio.
• Kerr, S. ve Jermier, J.M. (1978). Substitutes for Leadership: Their Meaning and Measurement. Organization Behavior and Human Performance, Vol. 22, 375-403.
• Kesken, J. ve Ayyıldız, N. A. (2008). Liderlik Yaklaşımlarında Yeni Perspektifler: Pozitif Ve Otantik Liderlik. Ege Academic Review, Cilt 8, Sayı 2, 729-754.
• Kılınç, T. (2002). Liderlik Üzerine Bir Analiz. Hastane Dergisi (Hospital News), Yıl 3, 84-88.
• Koçel, T. (2018). İşletme Yöneticiliği. 17. Baskı, İstanbul: Beta Basım Yayım.
• Kutanis, P. (2018). Kendi Kendine Liderlik Tarzının İş Tatmini Ve İş Özerkliği Üzerindeki Etkisini Belirlemeye Yönelik Bir Araştırma. (Yüksek Lisans Tezi). Hacettepe Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, İşletme Anabilim Dalı, Ankara.
• Long, C.S., Alifiah, M.N., Kowang, T.O. ve Ching, C.W. (2015). The Relationship between Self-Leadership, Personality and Job Satisfaction: A Review. Journal of Sustainable Development, Vol. 8, No. 1, 16.
• Manz, C.C. ve Jr Sims, H.P. (1980). Self-Management as a Substitute for Leadership: A Social Learning Theory Perspective. Academy of Management Review, Vol. 5, 361-367.
• Mustriwati, K.A., Sudarmika, P. ve Candiasa, I. M. (2021). The Impact of Self-Leadership and Organizational Commitment on the Performance of Covid-19 Nurses. Kontakt / Journal of Nursing and Social Sciences Related to Health and Illness, 40-44, DOI: 10.32725/kont.2021.005.
• Neck, C.P. ve Houghton, J.D. (2006). Two Decades of Self Leadership Theory and Research: Past Developments, Present Trends, and Future Possibilities. Journal of Managerial Psychology. Vol. 21, No. 4, 270-295.
• Neck, C.P. ve Milliman, J.F. (1994). Thought Self Leadership: Finding Spiritual Fulfilment in Organizational Life. Journal of Managerial Psychology, Vol. 9, No. 6, 9-16.
• Norris, S.E. (2008). Kendi Kendine Liderliğin İncelenmesi. Gelişen Liderlik Yolculukları, Cilt 1, Sayı 2, 43-61. O’neill, J.W., Harrison, M.M., Cleveland, J., Almeida, D., Stawski, R. and Crouter, A.C. (2009). Work-Family Climate, Organizational Commitment, and Turnover: Multilevel Contagion Effects of Leaders. Journal of Vocational Behavior, Vol. 74, No. 1, 18-29.
• Odabaşı, Y. (1999). Anket Yöntemi. Sosyal Bilimlerde Araştırma Yöntemleri içinde ed. Ali Atıf Bir. Eskişehir: TC Anadolu Üniversitesi Yayınları, (1081).
• Orhan, R. (2012). Oryantiring Sporcularının Kendi Kendine Liderlik Algıları. (Yüksek Lisans Tezi). Beden Eğitimi ve Spor Anabilim Dalı. Kırıkkale.
• Özalp, İ. ve Öcal, H. (2000). Örgütlerde Dönüştürücü Transformational Liderlik Yaklaşımı. Balıkesir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, Cilt 3, Sayı 4, 207-227.
• Özdevecioğlu, M. ve Aktaş, A. (2007). Kariyer Bağlılığı, Mesleki Bağlılık ve Örgütsel Bağlılığın Yaşam Tatmini Üzerindeki Etkisi: İş-Aile Çatışmasının Rolü. Erciyes Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, Cilt 28, 1-20.
• Özsoy, İ. (2012). Örgüt İklimi, Öz Liderlik Ve İş Tatmininin Ar-Ge Performansına Etkisi: Savunma Sanayiinde Bir Araştırma, Ankara: Kara Harp Okulu Savunma Bilimleri Enstitüsü Savunma Yönetimi Ana Bilim Dalı, Yayınlanmamış Doktora Tezi,
• Pallant, J. (2005). SPSS Survival Manual a step by step Guide to Data Analysis Using SPSS for Windows (Version 12). Allen & Unwin, Sydney.
• Pınar, S., & Aşkun, O. B. (2022). Bireysel Değerlerin Kendi Kendine Liderlik Davranışına Etkisi Üzerine Bir Araştırma. Kafkas Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi, 13(Kongre Özel Sayısı), 99-121.
• Rajani, N.B., Skianis, V. ve Filippidis, F.T. (2019). Association of Environmental and Sociodemographic Factors with Life Satisfaction in 27 European Countries. BMC Public Health, Vol. 19, No. 1, 1-8.
• Sarı, İ., Yenigün, Ö., Altıncı, E. E. ve Öztürk, A. (2011). Temel Psikolojik İhtiyaçların Tatmininin Genel Öz-Yeterlik Ve Sürekli Kaygı Üzerine Etkisi (Sakarya Üniversitesi Spor Yöneticiliği Bölümü Örneği). Spormetre Baden Eğitimi ve Spor Bilimleri Dergisi, Cilt 9, Sayı 4, 149-156.
• Scheier, M.F., Wrosch, C., Baum, A., Cohen, S., Martire, L.M., Matthews, K.A,. Schulz, R. ve Zdaniuk, B. (2006). The Life Engagement Test: Assessing Purpose in Life. Journal of Behavioral Medicine, Vol. 29, No. 3, 291-298.
• Sesen, H., Tabak, A. ve Arli, O. (2017). Consequences of Self-Leadership: A Study on Primary School Teachers. Educational Sciences: Theory & Practice, Vol. 17, 945–968. http://dx.doi.org/10.12738/estp.2017.3.0520
• Sethuraman, K. ve Suresh, J. (2014). Effective Leadership Styles. International Business Research, Vol. 7, No. 9, 165.
• Silva, J., De Keulenaer, F. ve Johnstone, N. (2012). Environmental Quality and Life Satisfaction: Evidence Based on Micro-Data, OECD Environment Working Papers, No. 44, OECD Publishing. http://dx.doi.org/10.1787/5k9cw678dlr0-en
• Stevens, J. (1996). Applied Multivariate Statistics for the Social Sciences. (3rd edition), Mahwah, Lawrence Erlbaum: New Jersey.
• Stewart, G.L. ve Barrick, M.R. (2000). Team Structure and Performance: Assessing the Mediating Role of İntrateam Process and the Moderating Role of Task Type. Academy of Management Journal, Vol. 43, 135-148.
• Stewart, G.L., Courtright, S.H. ve Manz, C.C. (2011). Self-Leadership: A Multilevel Review. Journal of Management, Vol. 37, No. 1, 185-222.
• Tabachnick, B.G. ve Fidell, L.S. (2007). Using Multivariate Statistics. (5th edition), Pearson Education: Boston.
• Tazegül, Ü. (2018). Elit Düzeydeki Tenisçilerin Olumlu Düşünme Ve Yaşama Bağlılık Düzeyleri Arasındaki İlişkinin Belirlenmesi. Akademik Bakış Uluslararası Hakemli Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 67, 16-25.
• Tengilimoğlu, D. (2005). Kamu ve Özel Sektör Örgütlerinde Liderlik Davranışı Özelliklerinin Belirlenmesine Yönelik Bir Alan Çalışması. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi, Cilt 4, Sayı 14, 1-16.
• Toker, B., ve Kalıpçı, M. B. (2022). Çalışanların İş-Yaşam Dengesinin Yaşam Doyumuna Etkisi: Otel İşletmelerinde Bir Uygulama. Alanya Akademik Bakış, Cilt 7, Sayı 1, 77-90.
• Uğur, E. ve Akın, A. (2015). Yaşam Bağlılığı Ölçeği Türkçe Formu: Geçerlik ve Güvenirlik Çalışması. İnsan ve Toplum Bilimleri Araştırmaları Dergisi, Cilt 4, Sayı 2, 424-432.
• Uğur, U. ve Uğur, S. (2014). Yöneticilik ve Liderlik Ayrımında Kişisel Farklılıkların Rolü. Organizasyon ve Yönetim Bilimleri Dergisi, Cilt 6, Sayı 1, 122-136.
• Uğurluoğlu, Ö. (2010). Kendi Kendine Liderlik Stratejileri Üzerine Bir Araştırma. Atatürk Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Dergisi, Cilt 24, Sayı 1, 175-191.
• Vanaki, Z. ve Vagharseyyedin, S.A. (2009). Organizational Commitment, Work Environment Conditions, and Life Satisfaction among Iranian Nurses. Nursing & Health Sciences, Vol. 11, No. 4, 404-409.
• Veenhoven, R. (1996). The Study of Life Satisfaction. In V. E. Saris, R. Veenhoven, A. C. Scherpenzeel ve B. Bunting (Eds.), A Comparative Study of Satisfaction with Life in Europe (pp. 11–48). Eötvös: University Press.
• Williams, S. (1997). Personality and Self-Leadership. Human Resource Management Review, Vol. 7, No. 2, 139-155.
• Yavuz, E., & Ayan, B. (2019). Kamu Örgütlerinde Öz Liderlik Düzeyinin Belirlenmesi. OPUS International Journal of Society Researches, 10(17), 1002-1029.
• Yun, S., Cox, J., & Sims, H.P. (2006). The Forgotten Follower: a Contingency Model of Leadership and Follower Self‐Leadership. Journal of Managerial Psychology. Vol. 21, No. 4, 374-388.
• Zembylas, M. ve Iasonos, S. (2010). Leadership Styles and Multicultural Education Approaches: An Exploration of Their Relationship. International Journal of Leadership in Education, Vol. 13, No. 2, 163-183.
• Zhang, J. W. ve Howell, R.T. (2011). Do Time Perspectives Predict Unique Variance in Life Satisfaction Beyond Personality Traits? Personality and Individual Differences, Vol. 50, No. 8, 1261-1266.