BibTex RIS Kaynak Göster

Türkiye'de Yükseköğretimin Genişlemesi: Gerekçeler ve Ortaya Çıkan Sorunlar

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 1, 28 - 38, 01.04.2017

Ebru Karataş Acer Nezahat Güçlü

Öz

Bu çalışmanın amacı Türkiye'de yükseköğretimin genişleme politikasını, bu genişlemenin dayandığı gerekçeleri ve bu politikadan kaynaklı sorunları betimleyerek ortaya koymaktır. Türkiye'de 2016 itibari ile, üniversitelerin sayısı 111 devlet üniversitesi, 63 vakıf üniversitesi ve 7 vakıf meslek yüksekokulu olmak üzere 181'e yükselmiştir. 2006 yılından sonra üniversite sayısı 77'den 181'e yükselerek %131 oranında; devlet üniversitesi sayısı ise 53'den 111'e yükselerek %109 oranında bir artış göstermiştir. Özellikle 2006 yılından sonra üniversitelerin hızla genişlemesinin dayandığı sosyolojik, ekonomik, ideolojik, politik gerekçelerinin incelenmesi gerekli kılınmıştır. Ayrıca üniversitelerin hızla genişlemesi ve her ile kurulmaları, Türk yükseköğretim sisteminin, reform ve politikalardan kaynaklanan bazı sorun ve problemler ile karşı karşıya kalmasına neden olmuştur. Bu çalışmanın, nitelik ile nicelik, çeşitlilik (diversity) ile homojenleşme sorunlarını betimleyerek incelemesinden dolayı Türk yükseköğretim sisteminin karşılaştığı bazı temel sorunlara ışık tutacağı düşünülmektedir. Sonuç olarak, Türk yükseköğretim sistemindeki nicelik ile nitelik konusunda üniversitelerin artan sayısına paralel olarak kalitelerinin de arttığı söylenememektedir. Aynı zamanda, çeşitlilik ve homojenleşme konusunda özellikle yeni açılan üniversitelerin giderek eş biçimli ve benzer özellikler göstererek Türk yükseköğretim sisteminin aynılaşmasına yol açtığı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Eş biçimlilik yükseköğretimde nitelik ve çeşitlilik yükseköğretimin genişlemesi.

Kaynakça

  • Altbach, P. G., Reisberg, L., and Rumbley, L. E. (2009). Trends in global higher education: Tracking an academic revolution. Paris: UNESCO.
  • Altınsoy, S. (2011). Yeni devlet üniversitelerinin gelişimi: Sorunlar ve poli- tika önerileri. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(2), 98–104.
  • Arap, K. S. (2010). Türkiye yeni üniversitelerine kavuşurken: Türkiye’de yeni üniversiteler ve kuruluş gerekçeleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 65(1), 10–25.
  • Aypay, A. (2003). The relationship between state and higher education: The case of Mulkiye college in Turkey. Mediterranean Journal of Educational Studies, 8(2), 109–135.
  • Bakan, H. (2013). Analitik hiyerarşi yöntemiyle üniversite kurulması uygun olan ilçelerin belirlenmesi. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 43–65.
  • Beerkens, E. (2008). The emergence and institutionalization of the European higher education and research area. European Journal of Education, 43(4), 407–425.
  • Benavot, A. (1992). Educational expansion and economic growth in the modern world, 1913–1985. In B. Fuller and R. Rubinson (Eds.), The political construction of education: The state, school expansion, and economic change (pp. 117–134). New York, NY: Praeger.
  • Chabbott, C., and Ramirez, F. O. (2000). Development and education. In M. T. Hallinan (Ed.), Handbook of the sociology of education (pp. 163–87). New York, NY: Plenum.
  • Corbett, A. (2006). Higher education as a form of European integration: How novel is the Bologna process? (ARENA Working Paper Series No. 15), Oslo: ARENA Centre for European Studies, University of Oslo.
  • Çetinsaya, G. (2014). Büyüme, kalite, uluslararasılaşma: Türkiye yükseköğreti- mi için bir yol haritası. Ankara: Yükseköğretim Kurulu.
  • Uşak Üniversitesi Bölgesel Kalkınma Odaklı Misyon Farklılaşması ve İhtisaslaşması Öz Değerlendirme Raporu’ndan alınmıştır.
  • Demirer, Y., Duran, M. ve Orhangazi, Ö. (2000). Ateş altındaki üniversite. Özgür üniversite defterleri-5. Ankara: Özgür Üniversite Yayını.
  • DiMaggio, P. J., and Powell, W. W. (1983). The iron cage revisited: Institutional isomorphism and collective rationality in organizational fields. American Sociological Review, 48(2), 147–160.
  • DiMaggio, P. J., and Powell, W. W. (Eds.). (1991a). The new institutional- ism in organizational analysis. Chicago, IL: University of Chicago.
  • DiMaggio, P. J., and Powell, W. W. (1991b). The iron cage revisited: Institutional isomorphism and collective rationality in organizational fields. In W. W. Powell and P. J. DiMaggio (Eds.), The new institution- alism in organizational analysis (pp. 63–82). Chicago, IL: University of Chicago.
  • Dörtlemez, Ö. (1995). Yeni açılan üniversiteler. İkinci Üniversite Kurultayı Bildiriler Kitabı (s. 125–135). İstanbul: Sarmal.
  • Erden, Z. (2006). Histories, institutional regimes and educational organizations: The case of Turkish higher education. Unpublished doctoral dissertation, Sabancı University, İstanbul.
  • Erdoğmuş, N., and Esen, M. (2016). Classifying universities in Turkey by hierarchical cluster analysis. Education and Science, 184, 363–382.
  • Ergüder, Ü., Şahin, M., Terzioğlu, T. ve Vardar, Ö. (2009). Neden yeni bir yükseköğretim vizyonu. İstanbul: İstanbul Politikalar Merkezi.
  • Erkut, E. (2015). Türkiye’deki üniversitelerin araştırma çıktıları üzerine. 15 Mayıs 2016 tarihinde <http://erhanerkut.com/wp-content/uploads/2016/02/h- endeks.pdf> adresinden erişildi.
  • Frank, D. J., and Gabler, J. (2006). Reconstructing the university: Worldwide shifts in academia in the 20th Century. Stanford, CA: Stanford University.
  • Frank, D. J., and Meyer, J. W. (2006). Worldwide expansion and change in the university. In G. Krücken, A. Kosmützky, and M. Torka (Eds.), Towards a multiversity? Universities between global trends and national tra- ditions (pp.19–44). Bielefeld: Transcript Verlag.
  • Gök, E. (2016). The Turkish higher education system from the kaleido- scope of Martin Trow. Education and Science, 184, 147–168.
  • Günay, D., ve Günay, A. (2011). 1933’den günümüze Türk yükseköğreti- minde niceliksel gelişmeler. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(1), 1–22.
  • Gür, B. S. (2016a). Democratization and massification of higher education in Turkey and challenges ahead (Research & Occasional Paper Series No. CSHE.3.16). Berkeley, CA: University of California, Berkeley.
  • Gür, B. S. (2016b). Egemen üniversite: Amerika’da yükseköğretim sistemi ve Türkiye için reform önerileri. İstanbul: EDAM.
  • Gürlesel, C. F. (2004). Türkiye'nin kapısındaki fırsat: 2025'e doğru nüfus, eğitim ve yeni açılımlar. İstanbul: Eğitim Reformu Girişimi.
  • İnan, N. (1989). Türkiye’de üniversitelerin ve yükseköğretim kavramının nite- likleri. Yükseköğretimde değişmeler, Türk Eğitim Derneği 12. Eğitim Toplantısı. Ankara: Türk Eğitim Derneği Yayını.
  • Jepperson, R. L., and Meyer, J. W. (1991). The public order and the con- struction of formal organizations. In W.W. Powell, and P. J. DiMaggio (Eds.), The new institutionalism in organizational analysis (pp. 204–231). Chicago, IL: University of Chicago.
  • Karadağ, E. ve Yücel, C. (2016). Devlet üniversiteleri sıralaması: 2016 yılı. 1 Haziran 2016 tarihinde <http://www.enginkaradag.net/# blank/whkme> adresinden erişildi.
  • Karataş-Acer, E. (2015a). EFA goals and challenges of higher education in Turkey. 11th Workshop on New Institutionalism in Organizational Theory (p. 55). Vienna: Vienna University.
  • Karataş-Acer, E. (2015b). Türkiye’de yükseköğretimin genişlemesinin yeni kurumsalcılık perspektifi açısından incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
  • Karayalçın, Y. (1988). Lisansüstü eğitim, yükseköğretimde değişmeler. Ankara: Türk Eğitim Derneği Yayınları.
  • Kavak, Y. (2010). 2050’ye doğru nüfusbilim ve yönetim: Eğitim sistemine bakış (Yayın no: TÜSİAD-T/2010/11/506, ISBN: 978-9944-405-62-1). İstanbul: TÜSİAD.
  • Kavak, Y. (2011). Türkiye’de yükseköğretimde büyüme: Yakın geçmişe ba- kış ve uzun vadeli (2010–2050) büyüme projeksiyonları. Yükseköğretim Dergisi, 1(2), 95–102.
  • Levy, D. C. (2006). How private education’s growth challenges the new institutionalism. In H.D. Meyer, and B. Rowan (Eds.), The new institu- tionalism in education (pp. 143–163). Albany, NY: State University of New York.
  • Meyer, H. D., and Benavot, A. (2013). Introduction. PISA and the global- ization of education governance: Some puzzles and problems. In H. D. Meyer, and A. Benavot (Eds.), PISA, power, and policy. The emergence of global educational governance (pp. 9–26 ). Oxford, UK: Symposium Books.
  • Meyer, J. W., Ramirez, F. O., Rubinson, R., and Boli-Bennet, J. (1977). The World educational revolution, 1950–1970. Sociology of Education, 50(4), 242–58.
  • Meyer, J. W., and Rowan, B. (1977). Institutionalized organizations: Formal structure as myth and ceremony. American Journal of Sociology, 83(2), 340–63.
  • Mızıkacı, F. (2006). Higher education in Turkey. Monographs on higher educa- tion. Bucharest: UNESCO/CEPES,.
  • Mızıkacı, F. (2010). Isomorphic and diverse institutions among Turkish foundation universities. Eğitim ve Bilim, 157, 128–139.
  • Molla, T. (2013). External policy influence and higher education reform in Ethiopia: Understanding symbolic power of the World Bank. International Journal of Sociology of Education, 2(2), 167–192.
  • Özoğlu, M., Gür, B. S., and Gümüş, S. (2016). Rapid expansion of higher education in Turkey: The challenges of recently established public uni- versities (2006–2013). Higher Education Policy, 29(1), 21–39.
  • Powell, W. W. (1991). Expanding the scope of institutional analysis. In W. W. Powell, and P. J. DiMaggio (Eds.), The new institutionalism in orga- nizational analysis (pp. 183–203). Chicago, IL: University of Chicago.
  • Riddle, P. (1990). University and state: Political competition and the rise of uni- versities, 1200–1985. Unpublished doctoral dissertation, Stanford University, Stanford, CA.
  • Schofer, E., and Meyer, J. W. (2005). The worldwide expansion of higher education in the Twentieth Century. American Sociological Review, 70(6), 898–920.
  • Selznick, P. (1957). Leadership in administration. New York: Harper & Row.
  • Sert, S. (2008). An analysis of the diffusion of structures and practices in a high- level bureaucratic organization in Turkey by using new institutional theory. Unpublished doctoral dissertation, Middle East Technical University, Ankara.
  • Teichler, U. (2008). Diversification? Trends and explanations of the shape and size of higher education. Higher Education, 56(3), 349–379.
  • Tosun, H. (2015). Devlet üniversiteleri: Performans değerlendirme finansman modeli ve yeniden yapılanma. Ankara: Uzman Matbaacılık.
  • URAP. (2015). Üniversite sıralamaları. 11 Haziran 2015 tarihinde <http://www.urapcenter.org> adresinden erişildi.
  • Üsdiken, B., Topaler, B. ve Koçak, Ö. (2013). Yasa, piyasa ve örgüt tip- lerinde çeşitlilik: 1981 sonrasında Türkiye’de üniversiteler. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 68(3), 187–223.
  • YÖK (2016a). Yükseköğretim kurulu üniversiteler sayısı. 1 Mayıs 2016 tari- hinde <http://www.yok.gov.tr/ web/guest/universitelerimiz> adresin- den erişildi.
  • YÖK (2016b). Bölgesel kalkınma odaklı misyon farklılaşması ve ihtisaslaşması projesi. 10 Kasım 2016 tarihinde <http://www.yok.gov.tr/web/guest/ ihtisaslasma-ve-bolgesel-kalkinma-belirlenen-5-universite> adresinden erişildi.

The expansion of higher education in Turkey: The rationales behind this expansion and its challenges

Yıl 2017, Cilt: 7 Sayı: 1, 28 - 38, 01.04.2017

Ebru Karataş Acer Nezahat Güçlü

Öz

The purpose of this study is to analyze the expansion of higher education in Turkey and identify the rationales behind this expansion and the key problems faced during the course of this policy. By 2016, the number of universities has grown to 181 of which 111 are public and 63 are private (foundation) and 7 are vocational private universities. After 2006, the number of universities grew from 77 to 181 (131% increase) and the number of public universities grew from 53 to 111 (109% increase). It is necessary to identify the sociological, economic, ideological and political rationales behind this rapid expansion especially after 2006. Furthermore, with this rapid expansion, the Turkish higher education system is confronting with some key challenges and issues such as quality vs. quantity and diversity vs. homogeneity. So this study aims to shed lights on some key challenges and problems that have not been addressed sufficiently. In summary, with regard to the issues of quality vs. quantity, in Turkish higher education system, although the number of universities increases, the quality of these universities does not improve synchronically. Regarding the diversity vs. homogeneity issues, it is observed that especially recently established universities might make the Turkish higher education system isomorphic.

Anahtar Kelimeler

Expansion of higher education isomorphism quality and diversity of higher education.

Kaynakça

  • Altbach, P. G., Reisberg, L., and Rumbley, L. E. (2009). Trends in global higher education: Tracking an academic revolution. Paris: UNESCO.
  • Altınsoy, S. (2011). Yeni devlet üniversitelerinin gelişimi: Sorunlar ve poli- tika önerileri. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(2), 98–104.
  • Arap, K. S. (2010). Türkiye yeni üniversitelerine kavuşurken: Türkiye’de yeni üniversiteler ve kuruluş gerekçeleri. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 65(1), 10–25.
  • Aypay, A. (2003). The relationship between state and higher education: The case of Mulkiye college in Turkey. Mediterranean Journal of Educational Studies, 8(2), 109–135.
  • Bakan, H. (2013). Analitik hiyerarşi yöntemiyle üniversite kurulması uygun olan ilçelerin belirlenmesi. Ekonomi ve Yönetim Araştırmaları Dergisi, 2(2), 43–65.
  • Beerkens, E. (2008). The emergence and institutionalization of the European higher education and research area. European Journal of Education, 43(4), 407–425.
  • Benavot, A. (1992). Educational expansion and economic growth in the modern world, 1913–1985. In B. Fuller and R. Rubinson (Eds.), The political construction of education: The state, school expansion, and economic change (pp. 117–134). New York, NY: Praeger.
  • Chabbott, C., and Ramirez, F. O. (2000). Development and education. In M. T. Hallinan (Ed.), Handbook of the sociology of education (pp. 163–87). New York, NY: Plenum.
  • Corbett, A. (2006). Higher education as a form of European integration: How novel is the Bologna process? (ARENA Working Paper Series No. 15), Oslo: ARENA Centre for European Studies, University of Oslo.
  • Çetinsaya, G. (2014). Büyüme, kalite, uluslararasılaşma: Türkiye yükseköğreti- mi için bir yol haritası. Ankara: Yükseköğretim Kurulu.
  • Uşak Üniversitesi Bölgesel Kalkınma Odaklı Misyon Farklılaşması ve İhtisaslaşması Öz Değerlendirme Raporu’ndan alınmıştır.
  • Demirer, Y., Duran, M. ve Orhangazi, Ö. (2000). Ateş altındaki üniversite. Özgür üniversite defterleri-5. Ankara: Özgür Üniversite Yayını.
  • DiMaggio, P. J., and Powell, W. W. (1983). The iron cage revisited: Institutional isomorphism and collective rationality in organizational fields. American Sociological Review, 48(2), 147–160.
  • DiMaggio, P. J., and Powell, W. W. (Eds.). (1991a). The new institutional- ism in organizational analysis. Chicago, IL: University of Chicago.
  • DiMaggio, P. J., and Powell, W. W. (1991b). The iron cage revisited: Institutional isomorphism and collective rationality in organizational fields. In W. W. Powell and P. J. DiMaggio (Eds.), The new institution- alism in organizational analysis (pp. 63–82). Chicago, IL: University of Chicago.
  • Dörtlemez, Ö. (1995). Yeni açılan üniversiteler. İkinci Üniversite Kurultayı Bildiriler Kitabı (s. 125–135). İstanbul: Sarmal.
  • Erden, Z. (2006). Histories, institutional regimes and educational organizations: The case of Turkish higher education. Unpublished doctoral dissertation, Sabancı University, İstanbul.
  • Erdoğmuş, N., and Esen, M. (2016). Classifying universities in Turkey by hierarchical cluster analysis. Education and Science, 184, 363–382.
  • Ergüder, Ü., Şahin, M., Terzioğlu, T. ve Vardar, Ö. (2009). Neden yeni bir yükseköğretim vizyonu. İstanbul: İstanbul Politikalar Merkezi.
  • Erkut, E. (2015). Türkiye’deki üniversitelerin araştırma çıktıları üzerine. 15 Mayıs 2016 tarihinde <http://erhanerkut.com/wp-content/uploads/2016/02/h- endeks.pdf> adresinden erişildi.
  • Frank, D. J., and Gabler, J. (2006). Reconstructing the university: Worldwide shifts in academia in the 20th Century. Stanford, CA: Stanford University.
  • Frank, D. J., and Meyer, J. W. (2006). Worldwide expansion and change in the university. In G. Krücken, A. Kosmützky, and M. Torka (Eds.), Towards a multiversity? Universities between global trends and national tra- ditions (pp.19–44). Bielefeld: Transcript Verlag.
  • Gök, E. (2016). The Turkish higher education system from the kaleido- scope of Martin Trow. Education and Science, 184, 147–168.
  • Günay, D., ve Günay, A. (2011). 1933’den günümüze Türk yükseköğreti- minde niceliksel gelişmeler. Yükseköğretim ve Bilim Dergisi, 1(1), 1–22.
  • Gür, B. S. (2016a). Democratization and massification of higher education in Turkey and challenges ahead (Research & Occasional Paper Series No. CSHE.3.16). Berkeley, CA: University of California, Berkeley.
  • Gür, B. S. (2016b). Egemen üniversite: Amerika’da yükseköğretim sistemi ve Türkiye için reform önerileri. İstanbul: EDAM.
  • Gürlesel, C. F. (2004). Türkiye'nin kapısındaki fırsat: 2025'e doğru nüfus, eğitim ve yeni açılımlar. İstanbul: Eğitim Reformu Girişimi.
  • İnan, N. (1989). Türkiye’de üniversitelerin ve yükseköğretim kavramının nite- likleri. Yükseköğretimde değişmeler, Türk Eğitim Derneği 12. Eğitim Toplantısı. Ankara: Türk Eğitim Derneği Yayını.
  • Jepperson, R. L., and Meyer, J. W. (1991). The public order and the con- struction of formal organizations. In W.W. Powell, and P. J. DiMaggio (Eds.), The new institutionalism in organizational analysis (pp. 204–231). Chicago, IL: University of Chicago.
  • Karadağ, E. ve Yücel, C. (2016). Devlet üniversiteleri sıralaması: 2016 yılı. 1 Haziran 2016 tarihinde <http://www.enginkaradag.net/# blank/whkme> adresinden erişildi.
  • Karataş-Acer, E. (2015a). EFA goals and challenges of higher education in Turkey. 11th Workshop on New Institutionalism in Organizational Theory (p. 55). Vienna: Vienna University.
  • Karataş-Acer, E. (2015b). Türkiye’de yükseköğretimin genişlemesinin yeni kurumsalcılık perspektifi açısından incelenmesi. Yayımlanmamış doktora tezi, Gazi Üniversitesi, Ankara.
  • Karayalçın, Y. (1988). Lisansüstü eğitim, yükseköğretimde değişmeler. Ankara: Türk Eğitim Derneği Yayınları.
  • Kavak, Y. (2010). 2050’ye doğru nüfusbilim ve yönetim: Eğitim sistemine bakış (Yayın no: TÜSİAD-T/2010/11/506, ISBN: 978-9944-405-62-1). İstanbul: TÜSİAD.
  • Kavak, Y. (2011). Türkiye’de yükseköğretimde büyüme: Yakın geçmişe ba- kış ve uzun vadeli (2010–2050) büyüme projeksiyonları. Yükseköğretim Dergisi, 1(2), 95–102.
  • Levy, D. C. (2006). How private education’s growth challenges the new institutionalism. In H.D. Meyer, and B. Rowan (Eds.), The new institu- tionalism in education (pp. 143–163). Albany, NY: State University of New York.
  • Meyer, H. D., and Benavot, A. (2013). Introduction. PISA and the global- ization of education governance: Some puzzles and problems. In H. D. Meyer, and A. Benavot (Eds.), PISA, power, and policy. The emergence of global educational governance (pp. 9–26 ). Oxford, UK: Symposium Books.
  • Meyer, J. W., Ramirez, F. O., Rubinson, R., and Boli-Bennet, J. (1977). The World educational revolution, 1950–1970. Sociology of Education, 50(4), 242–58.
  • Meyer, J. W., and Rowan, B. (1977). Institutionalized organizations: Formal structure as myth and ceremony. American Journal of Sociology, 83(2), 340–63.
  • Mızıkacı, F. (2006). Higher education in Turkey. Monographs on higher educa- tion. Bucharest: UNESCO/CEPES,.
  • Mızıkacı, F. (2010). Isomorphic and diverse institutions among Turkish foundation universities. Eğitim ve Bilim, 157, 128–139.
  • Molla, T. (2013). External policy influence and higher education reform in Ethiopia: Understanding symbolic power of the World Bank. International Journal of Sociology of Education, 2(2), 167–192.
  • Özoğlu, M., Gür, B. S., and Gümüş, S. (2016). Rapid expansion of higher education in Turkey: The challenges of recently established public uni- versities (2006–2013). Higher Education Policy, 29(1), 21–39.
  • Powell, W. W. (1991). Expanding the scope of institutional analysis. In W. W. Powell, and P. J. DiMaggio (Eds.), The new institutionalism in orga- nizational analysis (pp. 183–203). Chicago, IL: University of Chicago.
  • Riddle, P. (1990). University and state: Political competition and the rise of uni- versities, 1200–1985. Unpublished doctoral dissertation, Stanford University, Stanford, CA.
  • Schofer, E., and Meyer, J. W. (2005). The worldwide expansion of higher education in the Twentieth Century. American Sociological Review, 70(6), 898–920.
  • Selznick, P. (1957). Leadership in administration. New York: Harper & Row.
  • Sert, S. (2008). An analysis of the diffusion of structures and practices in a high- level bureaucratic organization in Turkey by using new institutional theory. Unpublished doctoral dissertation, Middle East Technical University, Ankara.
  • Teichler, U. (2008). Diversification? Trends and explanations of the shape and size of higher education. Higher Education, 56(3), 349–379.
  • Tosun, H. (2015). Devlet üniversiteleri: Performans değerlendirme finansman modeli ve yeniden yapılanma. Ankara: Uzman Matbaacılık.
  • URAP. (2015). Üniversite sıralamaları. 11 Haziran 2015 tarihinde <http://www.urapcenter.org> adresinden erişildi.
  • Üsdiken, B., Topaler, B. ve Koçak, Ö. (2013). Yasa, piyasa ve örgüt tip- lerinde çeşitlilik: 1981 sonrasında Türkiye’de üniversiteler. Ankara Üniversitesi SBF Dergisi, 68(3), 187–223.
  • YÖK (2016a). Yükseköğretim kurulu üniversiteler sayısı. 1 Mayıs 2016 tari- hinde <http://www.yok.gov.tr/ web/guest/universitelerimiz> adresin- den erişildi.
  • YÖK (2016b). Bölgesel kalkınma odaklı misyon farklılaşması ve ihtisaslaşması projesi. 10 Kasım 2016 tarihinde <http://www.yok.gov.tr/web/guest/ ihtisaslasma-ve-bolgesel-kalkinma-belirlenen-5-universite> adresinden erişildi.
Toplam 54 adet kaynakça vardır.

Ayrıntılar

Diğer ID JA72BU83DM
Bölüm Ampirik Araştırma
Yazarlar

Ebru Karataş Acer Bu kişi benim

Nezahat Güçlü Bu kişi benim

Yayımlanma Tarihi 1 Nisan 2017
Yayımlandığı Sayı Yıl 2017 Cilt: 7 Sayı: 1

Kaynak Göster

APA Acer, E. K., & Güçlü, N. (2017). Türkiye’de Yükseköğretimin Genişlemesi: Gerekçeler ve Ortaya Çıkan Sorunlar. Yükseköğretim Dergisi, 7(1), 28-38.

Yükseköğretim Dergisi, bünyesinde yayınlanan yazıların fikirlerine resmen katılmaz, basılı ve çevrimiçi sürümlerinde yayınladığı hiçbir ürün veya servis reklamı için güvence vermez. Yayınlanan yazıların bilimsel ve yasal sorumlulukları yazarlarına aittir. Yazılarla birlikte gönderilen resim, şekil, tablo vb. unsurların özgün olması ya da daha önce yayınlanmış iseler derginin hem basılı hem de elektronik sürümünde yayınlanabilmesi için telif hakkı sahibinin yazılı onayının bulunması gerekir. Yazarlar yazılarının bütün yayın haklarını derginin yayıncısı Türkiye Bilimler Akademisi'ne (TÜBA) devrettiklerini kabul ederler. Yayınlanan içeriğin (yazı ve görsel unsurlar) telif hakları dergiye ait olur. Dergide yayınlanması uygun görülen yazılar için telif ya da başka adlar altında hiçbir ücret ödenmez ve baskı masrafı alınmaz; ancak ayrı baskı talepleri ücret karşılığı yerine getirilir.

TÜBA, yazarlardan devraldığı ve derginin çevrimiçi (online) sürümünde yayımladığı içerikle ilgili telif haklarından, bilimsel içeriğe evrensel açık erişimin (open access) desteklenmesi ve geliştirilmesine katkıda bulunmak amacıyla, bilinen standartlarda kaynak olarak gösterilmesi koşuluyla, ticari kullanım amacı ve içerik değişikliği dışında kalan tüm kullanım (çevrimiçi bağlantı verme, kopyalama, baskı alma, herhangi bir fiziksel ortamda çoğaltma ve dağıtma vb.) haklarını (ilgili içerikte tersi belirtilmediği sürece) Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivs 4.0 Unported (CC BY-NC-ND4.0) Lisansı aracılığıyla bedelsiz kullanıma sunmaktadır. İçeriğin ticari amaçlı kullanımı için TÜBA'dan yazılı izin alınması gereklidir.