The Views of Teacher Candidates Toward Distance Education: Open Education Practices

Yıl 2019, Cilt: 9 Sayı: 1, 19 - 28, 24.04.2019

Nazire Burçin Hamutoğlu , Gözde Sezen Gültekin Merve Savaşçı

https://doi.org/10.2399/yod.18.023

Cited By: 16

Öz

The aim of this study is to reveal the opinions of teacher candidates on open education practices, in particular regarding the advantages and disadvantages of distance education. In line with this aim, the participants who were enrolled in Sakarya University Faculty of Education receiving formal education were selected by purposeful sampling for the purposes of the study which was designed as a case study based on qualitative research methodology. The participants were teacher candidates selected upon the following criteria: They were sampled from among a group of teacher candidates who were actively continuing their education in an open education program while also attending a formal education program. The data were obtained from semi-structured interviews and an open-ended form developed by the researchers. During the process of the development of the form, the structure and dialogue dimensions of Moore's "Theory of Transactional Distance" (1993) were used. The candidates' opinions regarding the advantages and disadvantages of open education programs were obtained through the open-ended form, and the data were analyzed by using the descriptive analysis technique. The participants indicated that there are many advantages and disadvantages of distance education. Whereas its advantages include being able to learn independently from time and place (structure), simplicity and understandability (interface), idea sharing in student-student interaction (dialogue), and content richness in teacher-student interaction (dialogue), the disadvantages reported by the participants are complexity (interface), lack of supervision in student-student interaction (dialogue), and lack of feedback (dialogue) in teacher-student interaction. Finally, it was concluded that the underlying reason for teacher candidates' enrollment in open education programs is their concerns regarding their future, which is one of the most striking results of this study. Teacher candidates see it as a way to increase their employment opportunities to address the problem of limited teacher recruitment. Based on all these results, it is suggested that the open education practices should be freed from the traditional teaching practices, and should have a more interactive structure. Reducing the negative transactional distance perceptions of students can result in more positive perceptions of the quality of the education delivered.

Anahtar Kelimeler

Distance education, open education, student views, teacher candidates, transactional distance

Öğretmen Adaylarının Uzaktan Eğitime Yönelik Görüşleri: Açıköğretim Uygulamaları

Öz

Çalışmanın amacı, öğretmen adaylarının açıköğretim uygulamalarına, özellikle de uzaktan eğitimin avantaj ve dezavantajlarına ilişkin görüşlerini ortaya çıkarmaktır. Bu amaç doğrultusunda, nitel araştırma yöntemlerinden durum çalışmasına örnek olarak desenlenen ve amaçlı örneklem yöntemiyle seçilen Sakarya Üniversitesi Eğitim Fakültesinde örgün eğitim programlarına kayıtlı öğretmen adayları, çalışma grubunu oluşturmaktadır. Çalışma grubunun oluşturulmasında, öğretmen adaylarının bir örgün eğitim programına devam ederken aynı zamanda bir açıköğretim programında da aktif olarak öğrenimlerine devam etmeleri ölçüt olarak alınmıştır. Verilerin toplanmasında araştırmacılar tarafından oluşturulmuş yarı yapılandırılmış görüşme formu kullanılmış olup, formun hazırlanmasında Moore'un "Transaksiyonel Uzaklık" kuramının (1993) yapı ve diyalog boyutlarından faydalanılmıştır. Öğretmen adaylarının açıköğretim programlarının avantaj ve dezavantajlarına yönelik görüşleri, hazırlanan form vasıtasıyla elde edilmiş olup, veriler betimsel analiz tekniği ile analiz edilmiştir. Çalışmanın sonuçlarına göre katılımcılar, uzaktan eğitime ilişkin birçok avantaj ve dezavantajın olduğunu belirtmişlerdir. Buna göre bulgular arasında, zaman ve mekândan bağımsız hareket edebilme (yapı), sadelik ve anlaşılabilirlik (arayüz), öğrenci-öğrenci etkileşiminde fikir paylaşımı (diyalog), öğretici-öğrenci etkileşiminde ise içerik zenginliğinin (diyalog) avantajlı durumlar olarak ortaya çıktığı görülmüştür. Öte yandan, dezavantajların anında dönüt alamama (yapı), karmaşıklık (arayüz), öğrenci-öğrenci etkileşiminde denetimin olmaması (diyalog), öğretici-öğrenci etkileşiminde ise dönüt alınamaması (diyalog) yönünde olduğu görülmektedir. Son olarak bu durum kapsamında, öğretmen adaylarının öğrenim görmekte oldukları açıköğretim programlarına kayıt olma gerekçelerinin gelecek kaygısı olan atanma probleminden kaynaklı alternatif bir istihdam olanağı olarak görmeleri de çalışmanın en çarpıcı sonuçları arasında olduğu kanısına varılmıştır. Tüm bu sonuçlardan hareketle, elde edilen bulgular ışığında açıköğretim uygulamalarının geleneksel öğretim uygulamalarından sıyrılarak, daha etkileşimli bir yapıyı barındırmaları önerilmektedir. Böylelikle öğrencilerin uzaklık algılarının düşürülmesinin eğitim-öğretim açısından daha olumlu olacağı düşünülmektedir.

Anahtar Kelimeler

Açık öğretim, öğrenci görüşleri, öğretmen adayları, transaksiyonel uzaklık, uzaktan eğitim

Kaynakça

• Albayrak, İ. (2017). Uzaktan eğitim sistemi, uzaktan eğitim sisteminde sanal sınıf ortamı ve sanal sınıf ortamında sınıf yönetimi. Yayımlanmamış yüksek lisans tezi, Trakya Üniversitesi, Edirne, Türkiye.
• Alkan, C. (1981). Açık üniversite. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 14(1), 339–351.
• Anadolu Üniversitesi (2017). İş sağlığı ve güvenliği eğitimi. 5 Ekim 2017 tarihinde <https://www.anadolu.edu.tr/etkinlikler/is-sagligi-ve-guvenligiegitimi-1476429868> adresinden erişildi.
• Anadolu Üniversitesi (2018a). 2017–2018 Öğretim yılı öğrenci sayıları. 6 Nisan 2018 tarihinde <https://www.anadolu.edu.tr/universitemiz/sayilarlauniversitemiz/ogrenci-sayilari> adresinden erişildi.
• Anadolu Üniversitesi (2018b). 2017–2018 öğretim yılı Şubat öğrenci sayıları. 6 Nisan 2018 tarihinde <https://www.anadolu.edu.tr/universitemiz/sayilarla-universitemiz/ogrenci-sayilari/2017-2018/subat-2018> adresinden erişildi.
• Atatürk Üniversitesi (2017). İş sağlığı ve güvenliği. 5 Ekim 2017 tarihinde <http://www.ataturk-aof.com/is-sagligi-guvenligi/> adresinden erişildi.
• Balay, R. (2004). Küreselleşme, bilgi toplumu ve eğitim. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 37(2), 61–82.
• Büyüköztürk, Ş., Kılıç Çakmak, E., Akgün, Ö. E., Karadeniz, Ş., & Demirel, F. (2014). Bilimsel araştırma yöntemleri. Ankara: Pegem Yayıncılık.
• Bates, A. T. (2005). Technology, e-learning and distance education. Oxford: Routledge.
• Bayır, E. A., & Mahiroğlu, A. (2017). Çevrimiçi öğrenmede bireysel farklılıklar ve iletişim ortamlarının işlemsel uzaklık algısına etkisi. Ege Eğitim Dergisi, 18(1), 430–447.
• Beck, H. P., McKeown, M. G., Sandora, C., Kucan, L., & Worthy, J. (1996). Questioning the author: A year long classroom implementation to engage students in text. Elementary School Journal, 96, 385–414.
• Benson, R., & Samarawickrema, G. (2009). Addressing the context of e-learning: Using transactional distance theory to inform design. Distance Education, 30(1), 5–21.
• Brennen, R. L., & Prediger, D. J. (1981). Coefficient kappa: Some uses, misuses, and alternatives. Educational and Psychological Measurement, 41(1981), 687–699.
• Burgess, J. V. (2006). Transactional distance theory and student satisfaction with Web-based distance learning courses. Unpublished doctoral dissertation, West Florida University, Pensacola, FL, USA.
• Chen, Y. J. (1997). The implications of Moore’s Theory of transactional distance in a videoconferencing learning environment. Unpublished master thesis, Pennsylvania State University, State College, PA, USA.
• Chen, J. Y., & Willits, K. F. (1998). A path analysis of the Concepts in Moore’s Theory of Transactional Distance in a videoconferencing learning environment. International Journal of e-learning & Distance Education, 13(2), 51–65.
• Cohen, J. (1960). A coefficient of agreement for nominal scales. Educational and Psychological Measurement, 20(1), 37–46.
• Çalık, M., & Sözbilir, M. (2014). İçerik analizinin parametreleri. Eğitim ve Bilim, 39(174), 33–38.
• Dron, J. (2002). Achieving self-organisation in network-based learning environments. Unpublished doctoral dissertation, Brighton University, Brighton, UK.
• Dron, J. (2004). A loophole in Moore’s law of transactional distance. Proceedings of the Fourth IEEE International Conference on Advanced Learning Technologies (ICALT 2004), August 30 – September 1, 2004, Joensuu, Finland (pp. 41–45). Washington, DC: EEE Computer Society Press.
• Dron, J. (2007). Designing the undesignable: Social software and control. Educational Technology & Society, 10(3), 60–71.
• Dron, J., Seidel, C., & Litten, G. (2004). Transactional distance in a blended learning environment. Research in Learning Technology, 12(2), 163–174.
• Goodwin, L. D. (2001). Interrater agreement and reliability. Measurement in Psychical Education and Exercises Science, 5(1), 13–14.
• Gülbahar, Y. (2012). E-öğrenme. Ankara: Pegem Akademi.
• Hopper, D. A. (2000). Learner characteristics, life circumstances, and transactional distance in an distance education setting. Unpublished doctoral dissertation, Wayne State University, Detroit, MI, USA.
• Horzum, B. (2007). İnternet tabanlı eğitimde etkileşimsel uzaklığın öğrenci başarısı, doyumu ve öz-yeterlik algısına etkisi. Doktora tezi, Ankara Üniversitesi, Ankara.
• Horzum, M. B., Özkaya, M., Demirci, M., & Alpaslan, M. (2013). Türkçe uzaktan eğitim araştırmalarının incelenmesi. İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(2),79–100.
• Huang, H. M. (2000). Moore’s theory of transactional distance in an online mediated environment: Student perceptions on the online courses. Unpublished doctoral dissertation, Seattle Pacific University, Washington, DC, USA.
• İstanbul Üniversitesi (2017). İş sağlığı ve güvenliği uzaktan eğitim önlisans programı. 5 Ekim 2017 tarihinde <http://auzefisguvenligi.istanbul.edu.tr/> adresinden erişildi.
• İşman, A. (2011). Uzaktan eğitim. Ankara: Pegem Akademi.
• Jung, H. Y. (2006). Transactional distance and student motivation: Student perception of teacher immediacy, solidarity toward peer students and student motivation in distance education. Unpublished doctoral dissertation, West Virginia University, Morgantown, VA, USA.
• Kaya, Z. (2002). Uzaktan eğitim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Kanuka, H., Collett, D., & Caswell, C. (2002). University instructor perceptions of the use of asynchronous text-based discussion in distance courses. The American Journal of Distance Education, 16(3), 151–167.
• Keegan, D. (2003). Foundations of distance education. New York, NY: Routledge.
• Kılınç, H. (2017). Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi öğrenenlerinin Anadolum eKampüs öğrenme yönetim sistemine ilişkin görüşlerinin kuşaklar bağlamında incelenmesi. Açıköğretim Uygulamaları ve Araştırmaları Dergisi, 3(3), 104–124.
• Landis, J, R., & Koch, G. (1977). The measurement of observer agreement for categorical data. Biometrics, 33, 159–174.
• Lowell, N. O. (2004). An investigation of factors contributing to perceived transactional distance in an online setting. Unpublished doctoral dissertation, Northern Colorado University, Greeley, CO, USA.
• Mevzuatı Geliştirme ve Yayın Genel Müdürlüğü (2012). İş sağlığı ve güvenliği. 5 Ekim 2017 tarihinde <http://www.mevzuat.gov.tr/MevzuatMetin/1.5.6331.pdf> adresinden erişildi.
• Moore, M. (1991). Editorial: Distance education theory. The American Journal of Distance Education, 5(3), 1–6.
• Moore, M. (1993). Theory of transactional distance. 23 Ekim 2017 tarihinde <http://www.c3l.unioldenburg.de/cde/support/readings/moore93.pdf> adresinden erişildi.
• Moore, M. G., & Kearsley, G. (2005). Distance education: A systems view. Boston, MA: Wadsworth Publishing.
• Murphy, K. L., & Cifuentes, L. (2001). Using Web tools, collaborating, and learning online. Distance Education, 22(2), 285–305.
• Özkanal, B., & Özgür, A. Z. (2017). Türkiye’de yükseköğretimde açık ve uzaktan öğrenme yöntemi ile iletişim eğitimi üzerine değerlendirmeler. Selçuk İletişim Fakültesi Akademik Dergisi, 9(4), 5–24.
• Öztürk, N. (2005). İktisadi kalkınmada eğitimin rolü. Sosyoekonomi, 1(1), 27–44.
• Pruitt, D. (2005). Transactional distance and learner autonomy as predictors of student performance in distance learning courses delivered by three modalities. Unpublished doctoral dissertation, Tulane University, New Orleans, LA, USA.
• Rabinovich, T., Berthon, P., & Fedorenko, I. (2017). Reducing the distance: Financial services education in web-extended learning environments. Journal of Financial Services Marketing, 22(3), 126–131.
• Resmî Gazete (2017). Sanayinin geliştirilmesi ve üretimin desteklenmesi amacıyla bazı kanun ve kanun hükmünde kararnamelerde değişiklik yapılmasına dair kanun. 5 Ekim 2017 tarihinde <http://www.resmigazete.gov.tr/eskiler/2017/07/20170701-21.htm> adresinden erişildi.
• Rumble, G. (2012). The costs and economics of open and distance learning. Oxford: Routledge.
• Sim, J., & Wright, C. C. (2005) The Kappa statistic in reliability studies: Use, interpretation, and sample size requirements. Physical Theraphy, 85(3), 258–268.
• Stein, D. S., Wanstreet, C. E., Calvin, J., Overtoom, C., & Wheaton, J. E. (2005). Bridging the transactional distance gap in online learning environments. The American Journal of Distance Education, 19(2), 105–118.
• Tavşancıl, E., & Aslan, E. (2001). İçerik analizi ve uygulama örnekleri. İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
• Thompson, A. D., & Bhargava, A. (2017). Effects of active learning on learners’ satisfaction and achievement. Health Professions Educational Research Symposium – HPERS, January 21, 2017, Nova Southeastern University, Fort Lauderdale, FL, USA. 16 Şubat 2018 tarihinde <http://nsuworks.nova.edu/hpers/2017/all_events/18/> adresinden erişildi.
• Valentine, D. (2002). Distance learning: Promises, problems, and possibilities. Online Journal of Distance Learning Administration, 5(3), 1–11.
• Wikeley, F., & Muschamp, Y. (2004). Pedagogical implications of working with doctoral students at a distance. Distance Education, 25(1), 125–142.