PAYLAŞIM SAVAŞINDA TERÖR ÖRGÜTLERİNİN KULLANILMASI

Yıl 2019, Sayı: 46, 117 - 137, 31.12.2019

Ünal Acar

Öz

Günümüzde terör örgütleri var oluş nedenlerini ülkede yaşanan etnik, dini ve ekonomik sorunları çözecekleri varsayımına dayandırırlar. Terör örgütlerine destek veren küresel güçler de hedef olarak gördükleri ülkelerde ki etnik, dini farklılıkları, ekonomik sorunları ve halkın memnuniyetsizliğini amaçları doğrultusunda yönlendirmeleri için terör örgütlerine taşeronluk görevi verirler. Bu nedenle terörizmle mücadele eden ülkelerin, sadece terörizmin nedeni olarak sunulan sosyo ekonomik, sosyo kültürel tedbirlerle başarıya ulaşması güçtür. Terörizme karşı halkı bilgilendiren, iç ve dış faktörleri dikkate alan uluslararası işbirliğine önem veren bir mücadele yönteminin uygulanması önemli bir zorunluluktur. Soğuk Savaşın sonrası dönemde ABD’ye göre komünizm tehdidinin yerini “İslami Terör” almıştır. Bunun en güçlü kanıtı da 11 Eylül 2001 saldırıları olmuştur. 11 Eylül saldırıları ile ABD tarafından simgeleştirilen “İslami Terör” ve “İslami Terörist” kavramları İslam ülkeleri tarafından da kullanılmıştır. ABD, “İslami Terörle” mücadele etmek ve totaliter yönetimlere son vererek demokrasiyi getirmek gerekçesi ile Afganistan, Irak, Libya ve Suriye başta olmak üzere birçok İslam ülkesini işgal etmiştir. Bu ülkelerdeki etnik ve dini çatışmaların gerekçelerinin aynı olması, senaryonun küresel güçler tarafından yazıldığı ve uygulamaya konulduğu iddialarını da güçlendiriyor. Makalede küresel güçler tarafından ülkelerin işgal gerekçeleri olarak sunulan ve küresel güçlerin istihbarat servisleri tarafından oluşturulan, stratejistler tarafından servis edilen projeler incelenmeye çalışılmıştır.

Anahtar Kelimeler

terörizm, küresel güç, demokrasi, insan hakları, işgal

THE USE OF TERRORIST ORGANIZATIONS IN THE SHARING WAR

Öz

Today, the terrorist organizations have based their reasons of for existence to the assumption that they can solve the ethnic, religious and economic events experienced in the country. Global powers that support terrorist organizations use ethnic and religious differences, economic problems, and the dissatisfaction of the public in the target country to achieve their aims and use terrorist organizations as subcontractors. Therefore, it is difficult for countries combating terrorism to achieve success only through socio-economic and socio-cultural measures presented as the cause of terrorism. It is an essential obligation to implement a method of struggle against terrorism that informs the public and takes into account international and domestic factors. With the end of the Cold War, according to the US, the threat of communism was replaced by Islamic terrorism. The most definite proof of this was the September 11, 2001 attacks. The “Islamic Terror” and “Islamic Terrorist” concepts, which are symbolized by the US with the September 11 attacks, are also widely used by Islamic countries. The United States, in order to combat Islamic terrorism and to bring democracy by ending the totalitarian administrations, witht he support of many Islamic countries has occupied many Islamic countries, like Afghanistan, Iraq, Libya, and Syria. The fact that the reasons for ethnic and religious conflicts in these countries are the same reinforces the claims that the scenario was written and put into practice by global powers. In this article, the projects, that are presented by the global powers as reasons of occupation of the countries, and that are formed by the intelligence services and served by the strategists are examined.

Anahtar Kelimeler

terrorism, global power, democracy, human rights, occupation

Kaynakça

• Acar, Ü. (2011). İstihbarat. Ankara: Akçağ Yayınları.
• ______. (2012). A’dan Z’ye Terörizm. Ankara: Kripto Yayınları.
• Arı, T. (2004). Uluslararası İlişkiler ve Dış Politika. İstanbul: Alfa Yayınları.
• Armaoğlu, F. (2017). 20. Yüzyıl Siyasi Tarihi (1914-1995). İstanbul: Timaş Yayınları.
• Çitlioğlu, E. (2007). Terörizm ve Küreselleşme. Stratejik Analiz, (92), 77-85.
• Eker, S. (2015). Savaş Olgusunun Dönüşümü̈: Yeni Savaşlar ve Suriye Krizi Örneği. Türkiye Ortadoğu Çalışmaları Dergisi, Turkish Journal of Middle Eastern Studies, 2 (1), 31-66.
• Fukuyama, F. (2009). Büyük Çözülme. Kaya, H. (Çev.). İstanbul: Profil Yayınları.
• Gıddens, A. (2008). Sosyoloji. Güzel, C. (Çev.). İstanbul: Kırmızı Yayınları.
• Güzel, C. (2002). Korkunun Korkusu: Terörizm, Silinen Yüzler Karsısında Terör. Ankara: Ayraç Yayınevi.
• Hunt. J. W. (1994). Yönetici İçin Örgüt İçindeki Davranış Kılavuzu. Odman, M. (Çev.). Ankara: Öteki Yayınları.
• Kennedy, P. (1993). Büyük Güçlerin Yükselişleri ve Çöküşleri. Karanakçı, B. (Çev.).İstanbul: İş Bankası Yayınları.
• Keyman, E. F. (2006). Küreselleşme, Uluslararası İlişkiler ve Hegemonya. Uluslararası İlişkiler Dergisi, 3 (9), 1-20.
• Kissinger, H. A. (2010). Diplomasi. Kurt, H. (Çev.). İstanbul: İş Bankası Kültür Yayınları.
• Kodaman, B. (2002). II. Meşrutiyet Dönemi (1908–1914). Yeni Türkiye, Türkler Özel Sayısı, (13), 165-192.
• Kodaman, B. (2007). Osmanlı Devleti’nin Yükseliş ve Çöküş Sebeplerine Genel Bakış. SDÜ Fen Edebiyat Fakültesi Sosyal Bilimler Dergisi, (16), 1-24.
• Laqueur, W. (2004). The Changing Face of Terror. R. J. ART ve K. N. Waltz (Ed.), The Use of Force içinde (s. 450-457). New York: Rowman&Littlefield Publishers.
• Lenin, V. İ. (1968). Ne Yapmalı. Ankara: Sol Yayınları.
• Onat, H. (2003). Türkiye’de Din Anlayışında Değişim. Ankara: Ankara Okulu Yayınları.
• Öktem, E. (2004). Stratejik Boyut. Ankara: İDB Yayınları.
• Palmer, M. ve Hyman, B. (1993). Yönetimde Kadınlar. Öner, V. (Çev.). İstanbul: Rota Yayıncılık.
• Polanyi, K. (2000). Büyük Dönüşüm: Çağımızın Siyasal ve Ekonomik Kökenleri. Buğra, A. (Çev.). İstanbul: İletişim Yayınları.
• Quigley J.V. (1993). Vizyon: Oluşturulması, Geliştirilmesi ve Korunması. Çelik, B. (Çev.). İstanbul: Epsilon Yayıncılık.
• Sarınay, Y. (1995). Atatürk’ün Millet ve Milliyetçilik Anlayışı. Ankara: MEB Yayınları.
• Shulsky, A. N. (1991). Silent Warfare Understanding the World of Intelligence. Washington, Brassey’s, A Division of Maxwell Macmillan, Inc.
• Tatlıdil, E. (2000). Globalleşme Sürecinde İnsan Kaynaklarının Değişimi: Türkiye Örneği. Prof. Dr. Eyüp Kemerlioğlu’na Armağan. Sivas: Önder Matbaacılık.
• Tirab A. T. (2016). Çok kültürlülük ve Güvenlik: Sudan Örneği. Ankara: Sonçağ Yayınları.
• Toynbee, A. J. (2008). Tarihçi Açısından Din. Canan, İ. (Çev.). İstanbul: Ufuk Kitapları.
• Ülman, H.(1991). Türk-Amerikan Münasebetleri. Ankara: Sevinç Matbaası.
• Volkan, D.V. (1999). Kanbağı Etnik Gurudan Etnik Teröre. İstanbul: Kardeşler Matbaası.
• Yayla, A. (1990). Terör ve Terörizm Kavramlarına Genel Bakış. AÜ.SBF Dergisi, XLV (1-4), 335-385.
• Yıldız, S. Ö. (2017). Makarenko’nun “Kara Delik Sendromu” Teorisi ve Terörizm Finansmanında Sınıraşan Organize Suçlar. Güvenlik Stratejileri Dergisi. 25 (13), 27-64.
• Yılmaz, A. (1994). Etnik Ayrımcılık. Ankara: Vadi Yayınları.
• Zedner, L. (2015). Güvenlik. Orhun, D. (Çev.). İstanbul: Optimist Yayın Grubu.