Kültür mirası olarak Isparta El Sanatları

Yıl 2008, Sayı: 351, 20 - 27, 01.07.2008

Filiz Nurhan Ölmez

Öz

Sadece tarihi eserler, antik tekstiller, çini, seramik gibi buluntular kültür mirası olarak kabul edilmemelidir, eskiden uğraşılan,günümüzde eserlerden örnekler yada az kalmış ustaları bulunan elsanatları da kültür mirasımız olarak kabul edilmelidir. Çünkü el sanatları da tarih, sanat veya bilim açısından istisnaî evrensel değerdeki eserler arasındadır ve gelecek kuşaklara hem örnekleri hemde yapım teknikleri itibariyle aktarılmalıdır. Isparta’da el sanatlarının ve zanaatların tarihi çok eskidevirlere dayanmaktadır. Yapılanel sanatları ürünlerinde yaşam biçimi olan göçebe hayatın yansımalarını görmek mümkündür. Eskiden günümüze kalan örneklerden ve tarihî kalıntılardan da Isparta halkı için el sanatlarını önemini kavramak mümkündür. Bu makalede Ispartanın zengin el sanatları ve zanaatları kültüründen yola çıkılarak, bu alanlarda ortaya konulan ürünlerin kültürel miras olarak kabul edilmesinin gerekliliği üzerinde durularak, konuyla ilgili örnek girişimler belirtilecek, kültürel miras olarak el sanatlarını volarizasyonu irdelenecek ve öneriler dile getirilecektir.

Anahtar Kelimeler

Kültürelmiras, el sanatları, zanaat, Isparta

Kaynakça

• Arslan, P., 1999, “Yalvaç ve Keçecilik”. SDÜ. GSF. GTES. Basılmamış YLT.
• Böcüzade Süleyman Sami, 1983. “Kuruluşundan Bugüne Kadar Isparta Tarihi”. Suat Seren Editörlüğünde, Serenler Yayını. istanbul.s.252
• Gerçek, F., 1999. “Türk Müzeciliği”. 1. basım, Ankara: Türk Tarih Kurumu Basımevi.
• Göçer, P., Ö., 2003. “Devingen Toplum Esnek Mekanlar ister”, Arredemonto Mimarlık Dergisi, Sayı 2003/02, İstanbul.
• Kabayel, H., 1999. “Yalvaç ilçesi Aşağı ve Yukarı Tırtar Köyü Düz Dokumaları”. SDÜ. GSF. GTES. Basılmamış YLT.
• Koç, M., 1983. “Tüm Yönleriyle Isparta”. Türk Köyü Yayınları. S-164-169
• Koyuncu, Ş., 2003. “Yalvaç’da Günümüz El Sanatları”. SDÜ. GSF. GTES. Basılmamış YLT.
• Küçükerman, Ö., 1990. “Batı Anadolu’daki Türk Halıcılık Geleneği içinde izmir Limanı ve Isparta Halı Fabrikası”. Sümerbank Genel Müdürlüğü Yayını. Ankara.s.15-16
• O’Neill, T., 2002. “Korunan Miras”, National Geographic, Ekim 2002, s. 144-159.
• Özel, S., 1998. “Uluslararas› Alanda Kültür Varlıklarının Korunması”, Kurtiş Matbaacılık, istanbul
• Özer, B., 1989, “Olumlu ve Olumsuz Uygulanışlarıyla Mimari Yaratmada Tarih ve Gelene- ğin Yeri”, Yapı Dergisi, Sayı 35, S:36-38, istanbul.
• Scrase, T., J., 2003. “Precarious production: globalisation and artisan labour in the Third World”. Third World Quarterly, Vol 24, No 3, pp 449–461
• Şeker, i., 1998. “Sütçüler, Aksu, Eğirdir Yöresinde Düz Dokumalar”. SDÜ. GSF. GTES. Basılmamış YLT.
• Tekeli, i., 1989. “Kentsel Korumada Değişik Yaklaşımlar Üzerine Düşünceler”, Türkiye II. Dünya şehircilik Günü Kollogyumu, Ankara.
• Göğebakan, Y., 2004. “Dünya Doğal Ve Kültürel Mirası Listesinde Türkiye” . inönü Ün. Eğitim Fakültesi Dergisi Cilt: 5 Sayı: 8 Dönem: Güz