In the context of the current constitutional amendment debates, this study analyses the concept of Turkish citizenship in Article 66 of the 1982 Constitution and puts forward proposals for the reorganisation of the definition. The etymological meaning of the concept of citizenship, the historical development of the concept in Turkish law and the different interpretations in international legal systems have been taken into consideration while putting forward these recommendations. The historical process of the concept of citizenship started with the effects of the Tanzimat and Islahat reforms and was reinforced in legal and political dimensions through regulations such as the Turkish Citizenship Laws No. 1312, 403 and 5901. The European Citizenship Convention defines citizenship as the legal bond that a person establishes with the state and rejects ethnic discrimination. In Italy and Switzerland, the lack of a detailed definition of citizenship at the constitutional level is explained by the fact that the regulations regarding citizenship are handled in separate legal frameworks; in the USA, the changes point to efforts to determine the conditions for accessing citizenship status and to concretize the concept of citizenship. While citizenship in English law is considered as the totality of civil, social and political rights, the concept of constitutional citizenship in Germany emphasizes constitutional allegiance that transcends ethnic or religious differences. In France, citizenship stands out as a status that expresses the equality and integrative identity of the French people; the definition of "French" reflects social and legal ties beyond ethnic origin. This study has demonstrated the necessity of utilising the differences in practice and interpretation of different legal systems in the process of defining Turkish citizenship.
Bu çalışma, günümüz anayasa değişikliği tartışmaları bağlamında, özellikle 1982 Anayasası’nın 66’ncı maddesinde yer alan Türk vatandaşlığı kavramını ele almakta ve tanımın yeniden düzenlenecek olması durumunda değişiklik önerilerini ortaya koymaktadır. Bu öneriler ortaya konulurken vatandaşlık kavramının etimolojik anlamı ile kavramın Türk hukukundaki tarihsel gelişimi ve uluslararası hukuk sistemlerindeki farklı yorumlar dikkate alınmıştır. Vatandaşlık kavramının tarihsel süreci, Tanzimat ve Islahat reformlarının etkileriyle başlamış, 1312, 403 ve 5901 sayılı Türk Vatandaşlığı Kanunları gibi düzenlemeler aracılığıyla hukuki ve siyasal boyutlarda pekiştirilmiştir. Avrupa Vatandaşlık Sözleşmesi, vatandaşlığı kişinin devletle kurduğu hukuki bağ olarak tanımlarken, etnik ayrımcılığı da reddetmektedir. İtalya ve İsviçre’de anayasal düzeyde vatandaşlık tanımının detaylandırılmaması, vatandaşlıkla ilgili düzenlemelerin ayrı kanuni çerçevelerde ele alınmasıyla açıklanırken; ABD’de değişikliklerle, vatandaşlık statüsüne erişim koşullarının belirlenmesi ve vatandaşlık kavramının somutlaştırılması çabalarına işaret edilmiştir. İngiliz hukukunda vatandaşlık, sivil, toplumsal ve siyasal hakların bütünlüğü olarak değerlendirilirken; Almanya’da anayasal vatandaşlık kavramı, etnik veya dinsel farklılıkları aşan anayasal bağlılığı vurgulamaktadır. Fransa’da ise vatandaşlık, Fransız halkının eşitliğini ve bütünleştirici kimliğini ifade eden bir statü olarak öne çıkmakta; “Fransız” tanımı etnik kökenin ötesinde, toplumsal ve hukuki bağları yansıtmaktadır. Bu çalışma ile Türk vatandaşlığının tanımlanması sürecinde, farklı hukuk sistemlerinin uygulama ve yorum farklarından yararlanılması gerekliliği ortaya konmuştur.
Primary Language | Turkish |
---|---|
Subjects | Law in Context (Other), Conflict of Laws (Incl. Private International Law) |
Journal Section | Research Article |
Authors | |
Publication Date | October 15, 2025 |
Submission Date | March 24, 2025 |
Acceptance Date | July 20, 2025 |
Published in Issue | Year 2025 Volume: 83 Issue: 3 |
Journal of Ankara Bar Association adopts the Turkish Legal Citation System (TÜHAS) citation system.