Turkish, English and German Teaching in Turkey

Yıl 2017, Cilt: 5 Sayı: 4, 595 - 610, 30.12.2017

Ayşegül Özdemir , Kemal Demir , Tülay Yeter Özkan Sevgi Arkılıç Songören

Öz

Foreign language teaching is a process that includes many elements, influenced by political, cultural and social elements and needs to change and improve constantly. Examining the theoretical developments recorded in the field of foreign language education in Turkey and the language teaching methods and techniques and applications developed in the framework of these developments and revealing what kind of problems have been experienced in these applications will benefit every area where language teaching is done. Although there is an emphasis on foreign language teaching in our country, there is a growing belief that foreign language acquisition is not enough. For this reason, studies have been done to determine and eliminate deficiencies related to foreign language teaching programs, methods, and teacher competences. The purpose of this research is to determine the differences between "Learning English and German in Turkey and Turkish in Turkey", and to determine the problems in teaching and present solutions to these problems. As teaching Turkish as a foreign language, some methods and techniques specific to Turkish language are necessary. Each language needs its own approach. The reasons for learning Turkish as a foreign language and reasons of learning other foreign languages may have similarities and differences. In the study, the programs, applied methods and exams in English, German and Turkish preparatory classes, the students' achievement status, and course attendance have been examined and the results have been interpreted. It has been found out that foreign language learners in the country where the foreign language is spoken, ‘Turkish learners in Turkey’, are more successful than others.

Anahtar Kelimeler

foreign language, preparatory class, second foreign language, Turkish, English, German

Türkiye’de İngilizce ve Almanca Öğretimi ile Türkçe Öğretimi

Öz

Yabancı dil öğretimi birçok unsuru içinde barındıran, siyasal, kültürel ve toplumsal ögelerden etkilenen, sürekli değişim ve gelişim göstermesi gerekli olan bir süreçtir. Türkiye’de yabancı dil eğitimi alanında kaydedilen kuramsal gelişmeler ve bu gelişmeler çerçevesinde geliştirilen dil öğretim yöntemleri ile uygulamalarının incelenmesi, bu uygulamalarda ne tür sorunların yaşandığının ortaya çıkarılması, dil öğretiminin yapıldığı her alanda fayda sağlayacaktır. Bu araştırmanın amacı, ” Türkiye’de İngilizce ve Almanca öğrenmek ile Türkiye’de Türkçe öğrenmek” arasındaki farklılıkları tespit etmek, sorunları belirlemek ve bu sorunlara çözüm önerileri sunmaktır. Türkçenin yabancı dil olarak öğretimi için Türk diline özgü bazı yöntem ve teknikler gereklidir. Her dil, kendine özgü yaklaşımlara ihtiyaç duyar. Diğer yabancı dillerin öğrenilme nedenleriyle Türkçenin yabancı dil olarak öğrenilme nedenleri benzerlikler ve farklılıklar taşıyabilir. Bu noktadan hareketle bu araştırmada, İngilizce, Almanca ve Türkçe hazırlık sınıflarında uygulanan program, yöntem ve sınavlarda öğrenci başarı durumları, derse devamları incelenmiş ve çıkan sonuçlar yorumlanmıştır. Araştırma sonucunda yabancı dili konuşulduğu ülkede öğrenen öğrencilerin yani Türkiye’de Türkçe öğrenen öğrencilerin diğerlerine kıyasla daha başarılı olduğu tespit edilmiştir.

Anahtar Kelimeler

yabancı dil, hazırlık sınıfı, ikinci yabancı dil, Türkçe, İngilizce, Almanca

Kaynakça

• Akarsu, B. (1998). Wilhelm Von Humboldt’da Dil-Kültür Bağlantısı. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
• Baki, A.,Gökçek, T.(2012) Karma yöntem araştırmalarına genel bir bakış. Elektronik Sosyal Bilimler Dergisi,11(42),1-21
• Bölükbaş, F., Keskin, F.,Polat ,M.(2011). The effectiveness ofcooperative learning on the reading comprehension skills in turkish as a foreign language. Tojet: The Turkish Online Journal of Educational Technology , October 2011, 10 (4),330-335.
• Çelebi, M. D. , (2006). Türkiye’de anadili eğitimi ve yabancı dil öğretimi. Erciyes Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi 21(2), 285-307
• Çiçek, Y. (2015). Yabancı dil öğretiminde yöntem sorunu. International Journal of Languages’ Education and Teaching, 2774-2787.
• Demircan, Ö. (1990). Yabancı Dil Öğretimi, İlkeler, Yöntemler, Teknikler. Usem Yayınları, Ankara.
• Gömleksiz, M.,Özkaya, Ö. M. (2012). Yabancı diller yüksekokulu öğrencilerinin İngilizce konuşma dersinin etkililiğine ilişkin görüşleri. International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 7(2), 495-513.
• Haznedar, B. (2010). International Conference on New Trends in Education and Their Implications. Türkiye’de yabancı dil eğitimi: Reformlar, yönelimler ve öğretmenlerimiz, 747-755.
• Işık, A. (2008). Yabancı dil eğitimimizdeki yanlışlar nereden kaynaklanıyor? Journal of Language and Linguistic Studies,4(2),15-26