Not Alma Alışkanlıkları Ölçeği Geliştirme Çalışması

Year 2018, Volume: 37 Issue: 2, 159 - 175, 25.12.2018

Yusuf Aydın , Yusuf Doğan

Abstract

Bu araştırmada, not alma
alışkanlıklarını geçerli ve güvenilir olarak ölçebilecek bir ölçme aracı
geliştirmek amaçlanmıştır. İlgili alanyazın incelendiğinde not alma
alışkanlıklarına ilişkin geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olmadığı
görülmüştür.   Araştırma 2016-2017
Eğitim-Öğretim Yılında başlamış ve 2017-2018 Eğitim-Öğretim Yılı güz döneminde
sonlandırılmıştır. Araştırmanın son basamağında kullanılan veriler ise Akdeniz
Üniversitesi Eğitim Fakültesinde öğrenim gören 489 lisans öğrencisinden
toplanmıştır. Ölçeğin yapısını ortaya koymak için yapılan açımlayıcı faktör
analizi sonucunda, 12 madde ve 2 faktörden oluşan bir yapı elde edilmiştir. İki
faktör toplam varyansın %58,037’sini açıklamaktadır. Not alma stratejisi ile
ilgili alanyazında, not almanın iki temel işlevi ortaya konulmuştur. Bunlar
kodlama ve harici bellek olarak adlandırılır. Bu araştırmada açımlayıcı faktör
analizi ile elde ortaya çıkan model ilgili alanyazında belirtilen not alma
işlevleriyle uyumluluk göstermektedir. Bu işlevler doğrultusunda birinci faktör
kodlama, ikinci faktör harici bellek olarak adlandırılmıştır. Elde edilen
modeli doğrulamak için yapılan doğrulayıcı faktör analizi, uyum indekslerinin
yeterli olduğunu ortaya koymuştur. Ölçeğin güvenilirliği için yapılan Cronbach Alfa ve bileşik güvenilirlik
analizleri de ölçeğin güvenilir olduğunu ortaya koymuştur. Bu bulgular Not Alma
Alışkanlıkları Ölçeği’nin geçerli ve güvenilir olduğunu göstermektedir. Not
alma alışkanlıkları ölçeği ile öğrencilerin not alma sırasında ve not aldıktan
sonra gösterdikleri davranışlar ölçülebilir. Ölçek, lisans öğrencilerin not
alma alışkanlıklarını belirlemek için kullanılabilir.

Keywords

Not alma, Alışkanlık, Ölçek, Geçerlik, Güvenirlik

References

• Aarts, H., & Dijksterhuis, A. (2000). Habits as knowledge structures: automaticity in goal-directed behavior. Journal of personality and social psychology, 78(1), 53. Andrews, B. R. (1903). Habit. The American Journal of Psychology, 14(2), 121–149. https://doi.org/10.2307/1412711 Bakırcıoglu, R. (2012). Ansiklopedik eğitim ve psikoloji sözlüğü. Ankara: Anı yayıncılık. Bayram, N. (2010). Yapısal eşitlik modellemesine giriş amos uygulamaları. Bursa: Ezgi Kitabevi. Budak, S. (2000). Psikoloji sozlugu. Bilim ve Sanat Yayincilik, Ankara, 319. Büyüköztürk, Ş. (2012). Sosyal bilimler için veri analizi el kitabı (16. Baskı). Ankara: Pegem Akademi. Byrne, B. M. (2010). Structural equation modeling with AMOS: basic concepts, applications, and programming. New York: Routledge. Carrell, P. L. (2007). Notetaking strategies and their relationship to performance on listening comprehension and communicative assessment tasks. ETS Research Report Series, 2007(1). Carrier, C. A., Williams, M. D., & Dalgaard, B. R. (1988). College students’ perceptions of notetaking and their relationship to selected learner characteristics and course achievement. Research in Higher Education, 28(3), 223–239. Çetingöz, D. (2006). Not alma stratejisinin öğretimi, tarih başarısı, hatırda tutma ve başarı güdüsü. Dokuz Eylül Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. Çokluk, Ö., Şekercioğlu, G., & Büyüköztürk, Ş. (2016). Sosyal bilimler için çok değişkenli istatistik: SPSS ve LISREL uygulamaları. Ankara: Pegem Akademi. DeVellis, R. F. (2003). Scale Development: Theory and Applications. Sage. Dinçel, Ö. (2016). Yabancı Uyruklu Öğrencilerin Not Tutma Alışkanlıkları İle Ders Başarıları Arasındaki İlişki. Türk Eğitim Dergisi, 1(1), 79–97. Divesta, F. J., & Gray, G. S. (1972). Listening and Note Taking. Journal of Educational Psychology, 63(1), 8–14. Doğan, Y. (2007). İlköğretim ikinci kademede dil becerisi olarak dinlemeyi geliştirmeçalışmaları. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Ankara. Duhigg, C. (2012). Alışkanlıkların Gücü. İstanbul: Boyner Yayınları. Erkuş, A. (2014). Psikolojide ölçme ve ölçek geliştirme I. Ankara: Pegem Akademi Yayınları. Ersche, K. D., Lim, T.-V., Ward, L. H. E., Robbins, T. W., & Stochl, J. (2017). Creature of Habit: A self-report measure of habitual routines and automatic tendencies in everyday life. Personality and Individual Differences, 116, 73–85. Günaydın, F. (2011). İlköğretim 4. ve 5. sınıf öğrencilerinin öğrenme stilleri ile ders çalışma alışkanlıkları arasındaki ilişkinin incelenmesi. Yüksek LisansTezi, Marmara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü, İstanbul. Gür, T., Dilci, T., Coşkun, İ., & Delican, B. (2013). The impact of note-taking while listening on listening comprehension in a higher education context. International Journal of Academic Research, 5(1), 93–97. Hair, J. F., Black, W. C., Babin, B. J., & Anderson, R. E. (2014). Multivariate data analysis. Pearson Education Limited. Howe, M. J. A. (1974). The utility of taking notes as an aid to learning. Educational Research, 16(3), 222–227. İlhan, M., & Çetin, B. (2014). Sınıf Değerlendirme Atmosferi Ölçeği’nin (SDAÖ) geliştirilmesi: Geçerlik ve güvenirlik çalışması. Eğitim ve Bilim, 39(176), 31–50. Karasar, N. (2008). Bilimsel araştırma yöntemi. Ankara: Nobel Yayın Dağıtım. Kiewra, K. (1989). A review of note-taking: The encoding-storage paradigm and beyond. Educational Psychology Review. Kline, Rex, B. (2011). Principles and practice of structural equation modeling. New York: Guilford Publications. Kocaadam, D. (2011). Not alarak dinleme eğitiminin ilköğretim 7. sınıf öğrencilerinin dinleme becerisi üzerindeki etkisi. Gazi Üniversitesi Eğitim Bilimleri Enstitüsü. M. Bonner, J., & G. Holliday, W. (2006). How college science students engage in note‐taking strategies. Journal of Research in Science Teaching, 43, 786–818. MEB. (2018). Türkçe Dersi Öğretim Programı (İlkokul ve Ortaokul 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7 ve 8. Sınıflar). Tarihinde 11 Eylül 2018, adresinden erişildi http://mufredat.meb.gov.tr/Dosyalar/201812312239736-Türkçe Öğretim Programı 2018.pdf O’Rourke, N., & Hatcher, L. (2013). A step-by-step approach to using SAS for factor analysis and structural equation modeling. Sas Institute. Oğuz, A. (1989). Derste not almanın öğrenme ve hatırlama düzeyine etkisi. Hacettepe Üniversitesi. Hacettepe Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara. Özdamar, K. (1999). Paket programlar ile istatistiksel veri analizi. Eskişehir: Kaan Kitabevi. Özdemir, N. H. (2011). Türkçe öğretmeni adaylarının yazma alışkanlıkları üzerine bir araştırma. Yüksek Lisans Tezi, İnönü Üniversitesi, Eğitim Bilimleri Enstitüsü, Malatya. Palmatier, R. A. ve, & Benett, J. M. (1974). Notetaking habits of college students. Journal of Reading, 18(3), 215–218. Rickards, J. P., & Friedman, F. (1978). The Encoding Versus the External Storage Hypothesis in Note Taking. Contemporary Educational Psychology, 3(2), 136–143. Seçer, İ. (2015). Psikolojik test geliştirme ve uyarlama süreci (1. Baskı). Ankara: Anı yayıncılık. ISSBN, 605–978. Smith E., E., & Kosslyn., S. M. (2014). Kodlama ve uzun süreli bellekten geri çağırma. Içinde M. Şahin (Ed.), Bilişsel Psikoloji (ss. 192–238). Ankara: Nobel Akademi. Stahl, N. A., King, J. R., & Henk, W. A. (1991). Enhancing Students’ Notetaking through Training and Evaluation. Journal of Reading, 34(8), 614–622. Suritsky, S. K., & Hughes, C. A. (1991). Benefits of notetaking: Implications for secondary and postsecondary students with learning disabilities. Learning Disability Quarterly, 14(1), 7–18. Tabachnick, B. G., & Fidell, L. S. (2015). Çok değişkenli istatistiklerin kullanımı (Çev. Edt. M. Baloğlu). Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık. TDK. (2005). Türkçe Sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları. Titsworth, B. S., & Kiewra, K. A. (2004). Spoken organizational lecture cues and student notetaking as facilitators of student learning. Contemporary Educational Psychology, 29(4), 447–461. Van Meter, P., Yokoi, L., & Pressley, M. (1994). College students’ theory of note-taking derived from their perceptions of note-taking. Journal of Educational Psychology, 86(3), 323–338. VandenBos, G. R. (2007). APA dictionary of psychology. Washington D.C.: American Psychological Association. Verplanken, B., Myrbakk, V., & Rudi, E. (2005). The measurement of habit. The routines of decision making, 231–247. Yıldırım, A., Doğanay, A., & Türkoğlu, A. (2000). Okulda başarı için ders çalışma ve öğrenme yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.