A distinctive personal literary style, unique to
every author, is the foremost characteristic that gives a literary work its
literary quality. Each style is a composite of syntactic and semantic
components that evidence the literary identity of an author. In Translation
Studies, style is the element that poses a great difficulty to translators with
regard to establishment of equivalence between the source text and its
translation. Readers who are able to read a text both in its original language
and its translation are well aware of this fact as they notice the degree of
losses of the stylistic features of the original text in its translated
version. Thus, inaccurate or inadequate transfer of stylistic elements leads to
a decrease in the flavor of the original literary work. The problem arises from
the fact that sometimes in the translation process, not all elements which
altogether create the exclusive style of an author, are given the due attention
by translators who do not primarily intend to achieve a reasonable level of
stylistic equivalence between the two texts. In this
study, two Turkish translations of a short story titled The Denunciation
by the American author Ernest Miller Hemingway will be compared with the
original text and with each other in respect to the level of stylistic
equivalence. The two translations and the source-text will be subjected to
a descriptive stylistic analysis to highlight the necessity of equivalent
transfer of stylistic features of a literary text in the translation process in
order to preserve the original literary savor.
Her yazara özgü ayırt edici bir kişisel edebî
üslup, bir edebî esere edebî niteliğini veren en önde gelen özelliktir. Her
üslup bir yazarın edebî kimliğini açıkça ortaya koyan sözdizimsel ve anlamsal
bileşenlerin bir birleşimidir. Çeviribilimde üslup, çevirmenlere kaynak metin
ile çevirisi arasında bir eşdeğerlik kurulması konusunda büyük bir zorluk
çıkaran unsurdur. Bir metni hem orijinal dilinden hem de çevirisinden okuyabilen
okurlar, orijinal metnin üslup özelliklerinin çevrili halinde ne dereceye kadar
kayba uğradığını gördükleri için, bu gerçeğin farkındadırlar. Bu
nedenle, üsluba dair unsurların yanlış veya yetersiz aktarımı, orijinal edebî
eserin lezzetinde bir azalmaya neden olur. Sorun bazen çeviri
sürecinde, iki metin arasında makul bir üslup eşdeğerliği düzeyi elde etmeyi
öncelikle amaçlamış olmayan çevirmenlerin, hep birlikte bir yazarın ayrıcalıklı
üslubunu yaratan unsurların tamamına gerektiği gibi dikkat etmedikleri
gerçeğinden kaynaklanmaktadır. Bu çalışmada, Amerikalı yazar Ernest Miller
Hemingway'in İhbar adlı bir kısa öyküsünün Türkçedeki iki çevirisi,
orijinal metin ve kendi aralarında üslup eşdeğerliği düzeylerine göre
karşılaştırılacaktır.
Çeviri sürecinde orijinal edebî tadı korumak adına
edebî bir metnin üslup özelliklerinin eşdeğer bir düzeyde aktarılmasının
gerekliliğini vurgulamaya yönelik olarak, bu iki çeviri metin ile kaynak metin
betimleyici bir üslup analizi yöntemi ile incelemeye tâbi tutulacaktır.
Primary Language | English |
---|---|
Subjects | Linguistics |
Journal Section | Turkish language, culture and literature |
Authors | |
Publication Date | November 21, 2019 |
Published in Issue | Year 2019 RumeliDE 2019.Ö6 - Bandırma Onyedi Eylül Üniversitesi Uluslararası Filoloji Çalışmaları Konferansı |