Osmanlı toplumunda girişilen borç ilişkilerinin hukuki süreci, kadı mahkemeleri aracılığıyla yürütülmüş; taraflar arasında vefat gerçekleştiğinde, alacak ve borçlar terekelerin konusu olmuştur. Borçlar terekeleri aştığında ise guremâ yöntemiyle alacaklılara hakları belli oranlarda pay edilmiştir. Bu yöntemin uygulandığı tereke kayıtlarından, özellikle uzun dönemli incelendiğinde makro iktisadî eğilimlerin toplumdaki karşılığı görülebilmekte, aynı zamanda topluma farklı açılardan bakılabilmektedir. Bu yönüyle borca batık terekeler, çalışmanın odak noktasını oluşturmaktadır. Çalışmada, 1753-1889 yılları arasında Kastamonu Kadı Sicilleri içinde guremâ usulü uygulanmış terekeler, servet ile borç hacimleri ekseninde sosyoekonomik bakımdan incelenmiştir. Çalışmanın zaman aralığı, ağır siyasî ve iktisadî sonuçları olan yenilgi savaşlarının yıprattığı Osmanlı Devleti’nde, gelir-gider dengesinin bozulduğu, tağşişler ile paranın değersizleştiği ve yüksek enflasyonun damga vurduğu buhranlı bir dönemi kapsamaktadır. Böyle bir dönemin sosyoekonomik gerçeklikleri, Osmanlı taşra toplumunun hangi katmanında ne zaman ve ne oranda karşılık bulduğu, incelenen terekeler üzerinden sorgulanmaya çalışılmıştır. Bu doğrultuda dönemin iktisadî eğilimlerinin, incelenen örneklemdeki servet grupları dağılımı ile anlamlı bir paralellik gösterdiği anlaşılmış; dönem koşullarından, özellikle iktisadî açıdan zayıf olan alt servet grubunun etkilendiği görülmüştür.
In Ottoman society, the legal process of debt relations was carried out through kadi courts. In the event of the death of one of the parties, the receivables and debts became the subject of probate records. When the debts exceeded the inheritance, the receivables were distributed to the lenders in certain proportions using the guremâ method. From the records where this method is applied, especially when examined over a long period, macroeconomic trends within the society can be observed, and at the same time, society can be viewed from different perspectives. In this respect, probate records distributed according to the gurema method constitute the focal point of the study. In the study, probate records subjected to the gurema procedure in the Kastamonu kadi court between 1753 and 1889 were examined socioeconomically in terms of wealth and debt volumes. The period under study encompasses a turbulent era in the Ottoman Empire, marked by political and economic deterioration due to wars of defeat. This period, during which the state's income-expenditure balance was disrupted, was marked by high inflation resulting from currency debasement. The socioeconomic realities of such a period, when and to what extent it was reflected in which layer of the Ottoman provincial society, were tried to be questioned through the examined probate records. In this context, it has been observed that the economic trends of the period show a meaningful parallel with the distribution of wealth groups in the examined sample. It has been observed that the economic conditions of the period particularly affected the lower wealth group, which was economically weaker.
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Konular | Ekonomik Demografi, Yakınçağ Osmanlı Tarihi |
Bölüm | Araştırma Makaleleri |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 30 Kasım 2024 |
Gönderilme Tarihi | 10 Temmuz 2024 |
Kabul Tarihi | 4 Ekim 2024 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2024 Cilt: 8 Sayı: 2 |