ERASMUS PROJELERİNİN YETİŞKİN EĞİTİMİNİN NİTELİĞİNİ ARTIRMADAKİ ROLÜ ÜZERİNE BİR ARAŞTIRMA

Yıl 2023, , 57 - 72, 23.06.2023

Soner Garip , Ali Göçer

https://doi.org/10.47214/adeder.1253453

Cited By: 1

Öz

Eğitim, hayat boyu devam eden bir süreçtir. Hızla değişen ve gelişen dünyada bireylerin ihtiyaçlarına cevap vermek, mevcut değişimlere ayak uydurmalarını kolaylaştırmak ve yaşam boyu eğitim almalarını sağlamak amacıyla ülkemizde Hayat Boyu Öğrenme Genel Müdürlüğüne bağlı Halk Eğitimi Merkezleri aracılılığıyla eğitimler gerçekleştirilmektedir. Her yaştan bireyin yararlanabileceği kurslarda özellikle son yıllarda ekonomik, toplumsal ve siyasal sebeplerden yetişkin eğitimine yönelik çalışmalar hız kazanmıştır. Bu bağlamda gerçekleştirilen proje çalışmalarıyla eğiticilerin niteliklerinin artırılması, yetişkin eğitiminde yenilikçi yaklaşımların takip edilmesi, iyi uygulamaların transferi ve androgojik eğitim yeterliliklerinin artırılması hedeflenerek yetişkin eğitiminin niteliğinin artması beklenmektedir. Bu çalışmada Erasmus + Programı kapsamında gerçekleştirilen hareketlilikte alınan eğitimin yetişkin eğitiminin niteliğini artırmadaki rolü araştırılmaktadır. Çalışma, nitel araştırma yöntemi çerçevesinde durum çalışması deseniyle yürütülmüştür. Araştırmanın çalışma grubu ölçüt örnekleme yoluyla belirlenen 12 katılımcıdan oluşmaktadır. Araştırmada veriler görüşme ve araştırmacı günlüğü yoluyla toplanmıştır. Verilerin analizinde içerik analizi tekniği tercih edilmiştir. Araştırmanın sonucunda gerçekleştirilen hareketlilikte alınan eğitimin yetişkin eğitiminin niteliğini artırmada önemli bir rolü olduğu sonucuna ulaşılmıştır. Katılımcıların gerçekleştirilen hareketlilikte edindikleri farklı bilgi ve deneyimleri kurslarda kullanarak transfer ettiği, Erasmus + Programının yetişkin eğitiminin kapasitesini güçlendirmeye destek olduğu saptanmıştır. Araştırmanın sonuçlarından hareketle kursiyerlerin ilgi ve ihtiyaçlarına yönelik yapılabilecek çalışmalara yönelik önerilerde bulunulmuştur.

Anahtar Kelimeler

Yetişkin eğitimi, Erasmus projeleri, Halk eğitimi, Kurslar

Kaynakça

• Akyol, B., Yavuzkurt, T. ve Ulutaş M. (2020). PISA sınavında başarılı olan ülkelerde Singapur, Finlandiya ve Japonya yetişkin eğitiminin örgütlenmesi ve Türkiye karşılaştırması. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 24, 1-16.
• Arslan, M. (2009). (Ed.). Eğitim bilimlerine giriş. Ankara: Gündüz Eğitim ve Yayıncılık.
• Bacakoğlu, T. Y. (2022). Türkiye’de yetişkin eğitimi tarihine genel bir bakış. Temel Eğitim, 14, 18-29.
• Creswell, J. W. (2014). Nitel, nicel ve karma yöntem yaklaşımları-araştırma deseni (4. Baskıdan çeviri). [Çev. Selçuk Beşir Demir (Ed.)] Ankara: Eğiten Kitap.
• Deveci, T. (2021). Yetişkin eğitimi teorileri. Ankara: Sınırsız Eğitim ve Araştırma Derneği Yayınları.
• Erden, M. (2011). Eğitim bilimlerine giriş. Ankara: Arkadaş Yayınevi. European Commission (2021). Erasmus+ programme guide 2022 (Version 1). Retrieved November 24 2021, fromhttps://erasmus-plus.ec.europa.eu/programmeguide/erasmusplus-programme-guide.
• Fidan, N. (2012). Okulda öğrenme ve öğretmen. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık. Freire, P. (1991). Ezilenlerin pedagojisi. (D. Hattatoğlu, ve E. Özbek, Çev.) İstanbul: Ayrıntı Yayınevi.
• Göçer, A. (2016). Yaşam boyu öğrenmenin önemli bir aşaması: yetişkin okuryazarlığı ve yararları (Kayseri örneği-Türkiye). Eğitim ve Bilim, 41(183), 199-215.
• Guilherme, M. G. C. (2022). Como se pode gerar mais impacto nos projectos KA2 do Erasmus+ nos grupos alvo? [Master Thesis, Iscte - Instituto Universitário de Lisboa]. Repositório Iscte.
• Kaya, H. E. (2015). Türkiye’de halk eğitimi merkezleri. International Journal of Science Culture and Sport, 3, 268-277.
• Mazlum, M. M. (2017). Türkiye ve İtalya eğitim sistemlerinin karşılaştırılması. Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 14(1) , 1141-1177.
• MEB, (2018). 2023 Eğitim vizyonu. Ankara: Milli Eğitim Bakanlığı. Merriam, S. B. (2013). Nitel araştırma desen ve uygulama için bir rehber (Çev. Selahattin Turan). Ankara: Nobel Yayıncılık.
• Miser, R. (2002). “Küreselleşen” dünyada yetişkin eğitimi. Ankara Üniversitesi Eğitim Bilimleri Fakültesi Dergisi, 35(1-2), 55- 60. Moustafa, F. (2022). Türkiye ve Yunanistan’da yetişkin eğitimi sistemi: karşılaştırmalı bir inceleme (Tez No. 722663). [Yüksek Lisans Tezi, Hacettepe Üniversitesi]. Ulusal Tez Merkezi.
• Okur, H.A. (1999). Yetişkin eğitiminde yetişkinleri güdüleme çalışmalarının değerlendirilmesi. (Tez No: 81603 ). [Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi]. Ulusal Tez Merkezi.
• Samancı, O. ve Ocakçı, E. (2017). Hayat boyu öğrenme. Bayburt Eğitim Fakültesi Dergisi, 12(24) , 711-722.
• Sert, N. (2017). Sosyalleşme amacıyla yetişkin eğitimi etkinliklerine katılım. (Tez No: 468233). [Yüksek Lisans Tezi, Ankara Üniversitesi]. Ulusal Tez Merkezi. Soyata, F. ve Narsap, H. (2020). Yaşam boyu öğrenmede halk eğitim merkezlerinin yetişkin eğitimi üzerine rolü ve önemi. The Thirteenth International Congress of Educational Research (3-6 Eylül 2020). Mustafa Kemal Üniversitesi, Hatay.
• Şanlı, H.S. ve Z. Tezel (2014). Burdur ili Mehmet Akif Ersoy Halk Eğitim Merkezi çalışmaları kapsamında Alaca dokumaları. Süleyman Demirel Üniversitesi Güzel Sanatlar Fakültesi Dergisi, ART-E 2014 Teke Yöresi Kültürel Değerleri Özel Sayısı, 83-95.
• Şişman, M. (2021). Eğitime giriş. Ankara: Pegem Akademi Yayıncılık Tanyeri, A. E. (2006). Avrupa Birliği’nin eğitim politikası ve Erasmus programı (Tez No: 210592 ). [Yüksek Lisans Tezi, Sakarya Üniversitesi]. Ulusal Tez Merkezi.
• Tezcan, F. (2022). Pandemi ve yetişkin eğitimi: Covid-19 deneyiminden yansıyanlar. TEBD, 20(2), 450-470. TUİK (2012). Yaygın eğitim istatistikleri. Ankara: Türkiye İstatistik Kurumu.
• Türk Dil Kurumu (2011). Büyük Türkçe sözlük. Ankara: Türk Dil Kurumu Yayınları Türkoğlu, A. & Uça, S. (2011). Türkiye’de Halk Eğitimi: Tarihsel Gelişimi, Sorunları ve Çözüm Önerileri. Adnan Menderes Üniversitesi Eğitim Fakültesi Eğitim Bilimleri Dergisi, 2 (2) , 48-62.
• Ulusoy, B. (2022). Yetişkin kadınların halk eğitim merkezi kurslarına katılmama nedenlerinin incelenmesi. Niğde Ömer Halisdemir Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 4 (1) , 36-46.
• Ural, O. (2007). Türkiye’de Yetişkin Eğitiminin Bugünkü Durumu ve Geleceği. Öğrenen Toplum İçin Yetişkin Eğitimi Sempozyumu. (s. 12-42) İstanbul. İSMEK Yayınları.
• Yapar, N. E. ve Şentürk, Ş. "Halk Eğitim Merkezlerinin Kadınlara Yönelik Kurs Faaliyetleri: Amasya İli Örneği". Ondokuz Mayıs Üniversitesi Kadın ve Aile Araştırmaları Dergisi 2(1), 29-50.
• Yayla, D. (2009). Türk yetişkin eğitimi sisteminin değerlendirilmesi. Ankara: MEB Yayınları Yazar, T. (2012). Yetişkin eğitiminde hedef kitle. Dicle Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 7, 21-30.
• Yazıcı, E. (2021). Avrupa konseyi ve Avrupa komisyonu spor politikalarının Erasmus programına uygulanması: Türkiye’de yürütülen projelerin değerlendirilmesi. (Tez No: 702488). [Doktora Tezi, Samsun 19 Mayıs Üniversitesi]. Ulusal Tez Merkezi.
• Yıldırım, A. ve Şimşek, H. (2013). Sosyal bilimlerde nitel araştırma yöntemleri. Ankara: Seçkin Yayınları.
• Yılmaz, Ü. S. ve İşel, E. (2009). Bilgi Profesyonelleri İçin Avrupa Fırsatı: Erasmus. Bilgi Çağında Varoluş: “Fırsatlar ve Tehditler” Sempozyumu 01-02 Ekim 2009 - Yeditepe Üniversitesi, İstanbul.
• Yiğit, E. (2022). Yetişkin eğitimi ve AB projeleri, Uluslararası Türk Kültür Coğrafyasında Sosyal Bilimler Dergisi, 7(2), 228-239.