Üniversitede Programlama Dersi Alan Öğrencilerin Eğitsel Yazılım Geliştirmeye Yönelik Öz-yeterlik Algıları

Yıl 2020, Cilt: 11 Sayı: 2, 46 - 58, 30.12.2020

Mustafa Aksoğan , Fatih Kalemkuş , Oğuzhan Özdemir

Öz

Bu araştırmanın amacı Bilgisayar ve Öğretimi Teknolojileri Eğitimi dışında kalan ve ağırlıklı olarak bilgisayar programlama dersleri alan bölüm öğrencilerinin eğitsel yazılım geliştirme öz-yeterlilik algılarını ölçmektir. Bu amaç doğrultusunda 2018-2019 eğitim-öğretim yılında üç farklı devlet üniversitesinde öğrenim gören 372 öğrenciye ulaşılmıştır. Verilerin toplanması için Aşkar ve Dönmez’in (2004) geliştirdiği “Eğitim Yazılımı Geliştirme Öz-Yeterlilik Algısı Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırma bulgularına göre, öğrencilerin eğitsel yazılım geliştirme aşamalarında proje yönetimi ve öğretim tasarımı aşaması için kendilerini yeterli gördükleri buna karşı eğitsel yazılım tasarlamada animasyon tasarımı, ses ve video birimi aşamasında kendilerini yetersiz gördükleri belirlenmiştir. Bunların yanı sıra eğitsel yazılım geliştirme öz-yeterlik algısının cinsiyet değişkenine göre erkek öğrenciler, öğrenim gördüğü bölüme göre yazılım mühendisliği öğrencileri, öğrenim gördüğü sınıf düzeyine göre 3. sınıf öğrencileri lehine anlamlı farklılık gösterdiği belirlenmiştir. Ayrıca daha önce eğitsel yazılım geliştirme aşamasında görev alan öğrencilerin görev almayan öğrencilere göre ölçeğin tüm aşamalarında kendilerini daha yeterli gördükleri belirlenmiştir. Araştırma sonuçları doğrultusunda programlama ağırlıklı eğitim veren bölümlerde, öğrencilerin yazılım geliştirme süreçlerinde aktif bir şekilde yer almalarını sağlayacak faaliyetlerin yapılması önerilebilir.

Anahtar Kelimeler

Eğitsel yazılım, Öz-yeterlik algısı, Programlama, Yazılım geliştirme

Kaynakça

• Akkoyunlu, B. (2005). Öğretim Yazılımları. Çağdaş Eğitimde Yeni Teknolojiler. Anadolu Üniversitesi Yayınları, (1021), 49-63.
• Akkoyunlu, B. (2008). Öğretim Yazılımları. Eskişehir: Anadolu Üniversitesi Açıköğretim Fakültesi Yayınları.
• Alkan, C., Deryakulu, D. & Şimşek, N. (1995). Eğitim Teknolojisine Giriş. Ankara: Öner Matbaacılık.
• Alkan, C. (1998). Eğitim Teknolojisi. Ankara: Ani Yayıncılık.
• Altun, A. (2010). Kanada'daki Medya Okuryazarlığı Eğitimi Üzerine Bir Değerlendirme. Abant İzzet Baysal Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 10 (2), 41-57.
• Arseven, A. (1986). Bilgisayar Destekli Öğretim. TED Birinci Bilgisayar Eğitimi Toplantısı, Ankara, 63-69.
• Aşkar, P.& Dönmez, O. (2004). Eğitim Yazılımı Geliştirme Öz-Yeterlik Algısı Ölçeği. Eğitim Bilimleri ve Uygulama, 3(6), 259-274.
• Blogcu. (2019). Özel Öğretici Yazılımlar. http://dolunaydolunay.blogcu.com/ozelogreticiyazilimlar/10077929 sitesinden 16.12.2019 tarihinde ulaşılmıştır.
• Clark, R. & Mayer, R. E. (2003). E-learning and the Science of Instruction. San Francisco, CA: Pfeiffer.
• Chan, T. W. (1995). Artificial Agents in Distance Learning. International Journal of Educational Telecommunications, 1 (2/3), 263-282.
• Çepni, S. (2005). Bilim, Fen, Teknoloji ve Eğitim Programlarına Yansımaları. Editör: Salih Çepni içinde, Kuramdan Uygulamaya Fen ve Teknoloji Öğretimi. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Demir, Ü. (2009). Üniversite Öğrencilerinin Eğitsel Yazılım Ekran Tasarımı Seçiminde Kişiliğin Etkisi. (Yayımlanmış Doktora Tezi). Dokuz Eylül Üniversitesi, İzmir.
• Engin, A. O., Tösten, R., & Kaya, M. D. (2010). Bilgisayar Destekli Eğitim. Kafkas Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 5 (1), 69-80.
• Erensayın, E., & Güler, Ç. (2017). EBA Platformundaki Ders Materyallerinin Eğitsel Yazılım Değerlendirme Ölçütlerine Göre Değerlendirilmesi. Ahi Evran Üniversitesi Kırşehir Eğitim Fakültesi Dergisi, 18(1), 657-678.
• Erişen, Y. ve Çeliköz, N. (2010). Eğitimde Bilgisayar Kullanımı. Öğretim Teknolojileri ve Materyal Tasarımı. (ed. Ö. Demirel ve E. Altun), 5. Baskı, Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Güven, S. (2006). Öğretim Teknolojileri Ve Materyal Geliştirme Dersinin Kazandırdığı Yeterlikler Yönünden Değerlendirilmesi: İnönü Üniversitesi Eğitim Fakültesi Örneği). Türk Eğitim Bilimleri Dergisi, 4(2), 165-179.
• Hannafin, M.S. & Peck, K.L. (1988). The Design, Development and Evaluation of Instructional Software. MacMillan, Londra.
• Hinostroza, E., Rehbein, L. E., Mellar, H., & Preston, C. (2000). Developing educational software: a professional tool perspective. Education and Information Technologies, 5(2), 103-117.
• Hinostroza, J. E., & Mellar, H. (2001). Pedagogy embedded in educational software design: report of a case study. Computers & Education, 37(1), 27-40.
• Hwang, G. J., Tsai, C. C., & Yang, S. J. H. (2008). Criteria, strategies and research issues of context aware ubiquitous learning. Educational Technology & Society, 11(2), 81-91.
• Johnson, L. A., & Schleyer, T. K. (2003). Developing high-quality educational software. Journal of Dental Education, 67(11), 1209-1220.
• Karasar, N. (2005). Bilimsel Araştırma Yöntemi. 15. Basım Nobel Yayın Dağıtım, Ankara: 77. Kaya, Z., & Önder, H. H. (2002). İnternet Yoluyla Öğretimde Ergonomi. The Turkish Online Journal of Educational Technology, 1(1), 48-54.
• Kaya, Z. (2005). Öğretim Teknolojileri ve Materyal Geliştirme. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Kazu, G.Y. & Yavuzalp, N. (2008). Öğretim Yazılımlarının Kullanımına İlişkin Öğretmen Görüşleri. Eğitim ve Bilim Dergisi, 33(150), 110-126.
• Keser, H. (1991). Eğitimde Nitelik Geliştirmede Bilgisayar Destekli Eğitim ve Ders Yazılımlarının Rolü. Eğitimde Arayışlar, 1, 13-14.
• Keskin, N. Ö. (2010). Mobil Öğrenme Teknolojileri ve Araçları. Akademik Bilişim, 10, 490.
• Külahçı, G., & Gürol, M. (1991). Eğitim Aracı Olarak Bilgisayar İlişkin Öğretmen Görüş ve Tutumları. Eğitim ve Bilim, 60, 10-11.
• Mutiara, D., Zuhairi, A., & Kurniati, S. (2007). Designing, Developing, Producing And Assuring The Quality Of Multi-Media Learning Materials For Distance Learners: Lessons Learnt From Indonesia's Universitas Terbuka. Turkish Online Journal of Distance Education, 8(2), 95 - 112.
• Uşun, S. (2000). Dünya’da ve Türkiye’de Bilgisayar Destekli Öğretim. Ankara: Pegem A Yayıncılık.
• Uzun, A., Özkılıç, R., & Şentürk, A. (2013). The Perception of Educational Software Development Self efficacy Among Undergraduate CEIT Teacher Candidates. Current Issues in Education, 16 (2), 1-12.
• Pala, F. K., & Doğan, N. (2009). Nette Öğretmen: Eğitim Yönetim Sistemi. International Journal of Informatics Technologies, 2(3), 9-17.
• Prensky, M. (2001). Digital Natives, Digital Immigrants. On the Horizon, MCB University Pres, 9(5),
• Seferoğlu, S. S. 2006. Öğretim teknolojileri ve materyal tasarımı. PegemA Yayıncılık, 261 s., Ankara.
• Öner, G., & Öztürk, M. (2019). Okul dışı öğrenme ve öğretim mekânları olarak bilim merkezleri: Sosyal bilgiler öğretmen adaylarının deneyimi. Eskişehir Osmangazi Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 20, 1109-1135.
• Özkılıç, R., & İmer, G. (2009). Self-efficacy of Teacher Trainees Toward Educational Software Development. Education Sciences, 4(2), 422-434.
• Veletsianos, G. & Russell, G. S. (2014). Pedagogical Agents. Handbook of Research on Educational Communications and Technology, New York: Springer.
• Wu, P. H., Hwang, G. J., & Tsai, W. H. (2013). An expert system-based context-aware ubiquitous learning approach for conducting science learning activities. Journal of Educational Technology & Society, 16(4), 217-230.
• Yenice, N., Sümer, Ş., Oktaylar, H. C., & Erbil, E. (2003). Fen Bilgisi Derslerinde Bilgisayar Destekli Öğretimin Dersin Hedeflerine Ulaşma Düzeyine Etkisi. Hacettepe Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi, 24, 152-158.
• Yıldız, D. & Uzunsakal, E. (2018). Alan Araştırmalarında Güvenilirlik Testlerinin Karşılaştırılması ve Tarımsal Veriler Üzerine Bir Uygulama. Uygulamalı Sosyal Bilimler Dergisi, 1, 14-28.